• 1. Αναζήτηση μιας κατά γράμμα Χιλιετούς βασιλείας

• 2. Ας θυμηθούμε την προφητεία

• 3. Το δέσιμο και η αδράνεια τού Διαβόλου ως προς τον πόλεμο

• 4. Η χιλιόχρονη αυτοκρατορία τών Χριστιανών

• 5. Γιατί έπρεπε να αποκτήσουν κοσμική εξουσία;

• 6. Γιατί τότε;

Σε παλαιότερο άρθρο, παρουσιάσαμε ένα Εσχατολογικό επίπεδο εκπλήρωσης τής προφητευμένης Χιλιετούς βασιλείας. Η παρούσα ερμηνευτική πρόταση Ορθοδόξων προϋποθέσεων, είναι το δεύτερο μέρος, η Ιστορική ερμηνεία ενός θέματος που έχει γίνει κατ' επανάληψιν αντικείμενο παρερμηνειών και εκμετάλλευσης από διάφορες εσχατολογικές ομάδες, και που στο παρελθόν είχε μπερδέψει και ορισμένους Πατέρες τών πρώτων αιώνων, που λόγω τής παλαιότατης θέσης τους στην ιστορία, δεν είχαν αντιληφθεί τη διάκριση Εσχατολογικού και Ιστορικού επιπέδου τής προφητείας, και τα  ταύτιζαν, μια και στην εποχή τους, δεν είχε εκπληρωθεί ακόμα ούτε το Ιστορικό της επίπεδο.

1. Αναζήτηση μιας κατά γράμμα Χιλιετούς βασιλείας

Στο πρώτο μέρος τής μελέτης μας για τη Χιλιετή βασιλεία, δείξαμε ότι σε Εσχατολογικό επίπεδο εκπλήρωσης τής προφητείας, τα 1000 χρόνια είναι συμβολικά και η Χιλιετής βασιλεία είναι ΠΑΡΟΥΣΑ.

Παρ' όλα αυτά, εντυπωσιάζει το γεγονός, ότι στους πρώτους αιώνες τής Εκκλησίας, Πατέρες τής Εκκλησίας εκλάμβαναν τα 1000 αυτά χρόνια ως "κατά γράμμα" χρόνια, και μάλιστα επιχειρηματολογούσαν πάνω σε αυτό, (όπως θα δούμε αναλυτικότερα σε άλλο μας άρθρο). Και μιλάμε για ανθρώπους που είχαν γνωρίσει προγενέστερους Χριστιανούς τού 1ου αιώνα μ.Χ., οι οποίοι είχαν ακούσει τους ίδιους τους Αποστόλους να κηρύττουν!

Μήπως λοιπόν, δεν είχαν και τόσο άδικο, όταν μιλούσαν για μια "παράδοση από την εποχή τών αποστόλων, περί 1000 κατά γράμμα ετών";

Προτού απορρίψουμε τις θέσεις τους ως "εσφαλμένες", όπως έκαναν κάποιοι σύγχρονοί τους, αλλά και μετέπειτα Πατέρες τής Εκκλησίας, αξίζει λοιπόν να δούμε, πώς η ίδια αυτή προφητεία, (που δείξαμε ότι εφαρμόζεται εσχατολογικά σε μία ΣΥΜΒΟΛΙΚΗ περίοδο Χιλίων ετών που είναι παρούσα σήμερα, στη Χριστιανική εποχή), πώς αυτή η ίδια προφητεία, πράγματι είχε και ένα ακόμα επίπεδο εκπλήρωσης ΚΑΤΑ ΓΡΑΜΜΑ 1000 ΕΤΩΝ!

Ενώ στην εποχή τών πρώτων αυτών Πατέρων ήταν ακόμα ανεκπλήρωτο αυτό το κατά γράμμα επίπεδο τής προφητείας, στη σημερινή εποχή, (1800-1900 χρόνια μετά), με την πλεονεκτική μας θέση στην ιστορία μπορούμε να δούμε ότι οι πρώτοι αυτοί άγιοι Πατέρες, ΔΕΝ ΕΚΑΝΑΝ ΛΑΘΟΣ, όταν μιλούσαν για 1000 κατά γράμμα έτη! Προφανώς ΔΕΝ ΕΛΕΓΑΝ ΨΕΜΑΤΑ, όταν απέδιδαν αυτή την εκπλήρωση τών 1000 κατά γράμμα ετών σε ανθρώπους που άκουσαν τη διδασκαλία τών ιδίων τών αποστόλων. Το μόνο τους λάθος ήταν ότι επειδή ΤΟΤΕ, και τα δύο αυτά επίπεδα εκπλήρωσης ήταν γι' αυτούς μελλοντικά, τα συνέχεαν μεταξύ τους, και θεωρούσαν την εκπλήρωση μία και μοναδική! Δεν μπορούσαν να φαντασθούν ότι η ίδια αυτή προφητεία, διαφορετικά θα εκπληρωνόταν κατά γράμμα σε λίγα μόνο χρόνια από την εποχή τους, (όπως πράγματι την περίμεναν), και ότι η ίδια αυτή προφητεία, είχε μια γενικότερη εκπλήρωση συμβολικού αριθμού ετών, ως τη Β΄ Παρουσία, όπως εξηγήσαμε στο πρώτο μέρος. Έτσι, (όπως θα δούμε σε μελλοντικό άρθρο), κάποιοι απ' αυτούς νόμισαν ότι η Χιλιετής Βασιλεία θα ακολουθήσει τη σωματική ανάσταση τών νεκρών, και όχι το αντίθετο, όπως συνέβη στην πραγματικότητα.

Στο δεύτερο αυτό μέρος λοιπόν, θα δείξουμε ότι ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ οι άγιοι Πατέρες που μιλούσαν για 1000 κατά γράμμα χρόνια, είχαν επίσης δίκιο, με εκείνους τους αγίους Πατέρες που τους κατηγορούσαν για σφάλμα! Επειδή η κάθε μία από τις δύο αυτές ομάδες, επικέντρωνε σε διαφορετικά στοιχεία τής ίδιας προφητείας, και κανένας τους δεν μπορούσε να φαντασθεί, ότι η προφητεία είχε δύο διαφορετικές εκπληρώσεις με απόσταση πολλών αιώνων η μία από την άλλη!

2. Ας θυμηθούμε την προφητεία

Πριν δείξουμε λοιπόν το πώς εκπληρώθηκαν στην Ιστορία, τα 1000 κατά γράμμα χρόνια τής προφητείας, ας θυμηθούμε την ίδια την προφητεία, και συγκεκριμένα το τμήμα της εκείνο, που εκπληρώθηκε ήδη στο παρελθόν:

Αποκάλυψη Κεφάλαιο 20/κ΄

1. Και είδον άγγελον καταβαίνοντα εκ τού ουρανού, έχοντα την κλειν τής αβύσσου και άλυσιν μεγάλην επί την χείρα αυτού. 2. και εκράτησεν τον δράκοντα, ο όφις ο αρχαίος, ος εστιν Διάβολος και ο Σατανάς ο πλανών την οικουμένην όλην, και έδησεν αυτόν χίλια έτη 3. και έβαλεν αυτόν εις την άβυσσον, και έκλεισεν και έσφράγισεν έπανω αυτού, ίνα μη πλανήσει έτι τα έθνη, άχρι τελεσθή τα χίλια έτη. μετά ταύτα δει αυτόν λυθήναι μικρόν χρόνον.

4. Kαι είδον θρόνους και εκάθισαν επ' αυτούς και κρίμα εδόθη αυτοίς, και τας ψυχάς των πεπελεκισμένων δια την μαρτυρίαν Ιησού και δια τον λόγον του Θεού και οίτινες ου προσεκύνησαν το θηρίον oυδέ την εικόνα αυτού και ουκ έλαβον το χάραγμα επί το μέτωπον και επί την χείρα αυτών. και έζησαν και εβασίλευσαν μετά του Χριστού χίλια έτη. 5. και οι λοιποί τών νεκρών ουκ έζησαν άχρι τελεσθή τα χίλια έτη. Αύτη η ανάστασις η πρώτη (6. μακάριος και άγιος ο έχων μέρος εν τη αναστάσει τη πρώτη) επί τούτων ο δεύτερος θάνατος ουκ έχει εξουσίαν, αλλ' έσονται ιερείς του Θεού και του Χριστού και βασιλεύσουσιν μετ' αυτού τα χίλια έτη.

7. Και όταν τελεσθή τα χίλια έτη, λυθήσεται ο Σατανάς εκ της φυλακής αυτού 8. και εξελεύσεται πλανήσαι τα έθνη τα εν ταις τέσσαρσιν γωνίαις της γης, τον Γωγ και τον Μαγώγ, συναγαγείν αυτούς εις τον πόλεμον, ων ο αριθμός αυτών ως η άμμος της θαλάσσης. 9. Kαι ανέβησαν επί το πλάτος της γης και εκύκλευσαν την παρεμβολήν των αγίων και την πόλιν την ηγαπημένην. Kαι κατέβη πυρ εκ του ουρανού και κατέφαγεν αυτούς.

3. Το δέσιμο και η αδράνεια τού Διαβόλου ως προς τον πόλεμο

Επειδή στην παρακάτω ανάλυση, κάποια στοιχεία τής προφητείας, είναι ίδια ακριβώς με τής Εσχατολογικής εκπλήρωσης, που αναπτύξαμε, και μπορεί ο αναγνώστης να τα βρει εκεί αναλυτικότερα, εδώ θα τα αναφέρουμε μόνο περιληπτικά, και θα δούμε κυρίως τις διαφορές από εκείνη την εκπλήρωση.

Όπως και στην Εσχατολογική εκπλήρωση που αναπτύξαμε, ομοίως και εδώ, ο Διάβολος έχει ένα στόχο: Να συνάξει τα έθνη σε ολοκληρωτικό πόλεμο εναντίον τής Πόλεως τού Θεού. Και όπως σ' εκείνη την εκπλήρωση, ο Θεός "τον δένει", δηλαδή δεν του αφήνει ευκαιρίες να πετύχει τον σκοπό του. Δεν του επιτρέπει να κάνει τον πόλεμο εναντίον τής Πόλεως τού Θεού, για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Τον αφήνει σε "αδράνεια", (στην άβυσσο), μέχρι να ολοκληρωθεί το μεγάλο αυτό διάστημα για το οποίο δεν του επιτρέπει να προχωρήσει στον σκοπό του.

Και όπως στην Εσχατολογική εκπλήρωση, έτσι και εδώ, μόλις ο Σατανάς "λύνεται", δηλαδή μόλις ο Θεός τού επιτρέπει να προχωρήσει στον σκοπό του, η πρώτη του δουλειά είναι να τον εκτελέσει, συνάγοντας πλανημένα έθνη, ενάντια στην αγαπημένη Πόλη τού Θεού, και περικυκλώνοντάς την.

4. Η χιλιόχρονη αυτοκρατορία τών Χριστιανών

Αναζητώντας μια ιστορική εκπλήρωση τής προφητείας όμως, για μία "Χιλιετή βασιλεία", το πρώτο που πρέπει να αναρωτηθούμε είναι: Υπήρξε άραγε στην ιστορία, μια βασιλεία, μια αυτοκρατορία, που να διήρκεσε τουλάχιστον 1000 χρόνια; Επειδή η προφητεία είναι σαφής επί τού θέματος αυτού:

"και έζησαν και εβασίλευσαν μετά του Χριστού χίλια έτη... Και όταν τελεσθή τα χίλια έτη, λυθήσεται ο Σατανάς...".

Πράγματι υπήρξε! Η μοναδική αυτοκρατορία που κράτησε περισσότερο από 1000 έτη, είναι η λεγόμενη σήμερα: "Βυζαντινή αυτοκρατορία", ή παλαιότερα: "Χριστιανική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία"!

Προσέξτε! Σε ολόκληρη την ανθρώπινη ιστορία, αυτή είναι η μοναδική Βασιλεία που διήρκεσε 1000 και πλέον (κατά γράμμα) έτη! Και δεν είναι τυχαίο, που αυτή η μοναδική Αυτοκρατορία, ήταν Χριστιανική! "και έζησαν και εβασίλευσαν μετά του Χριστού χίλια έτη".

Και λίγο μετά την παρέλευση 1000 ετών, το Χριστιανικό αυτό βασίλειο, καταλύθηκε από τις αντίχριστες δυνάμεις τού πολιτικού Οθωμανικού "Θηρίου", ιδρυμένου πάνω στις δογματικές βάσεις τού Ψευδοπροφήτη Μωάμεθ!

Πότε λοιπόν ξεκινάει να υφίσταται η λεγόμενη Βυζαντινή αυτοκρατορία, και πότε καταστράφηκε;

Κάθε Πολιτειακό κέντρο, έχει μια πρωτεύουσα. Έτσι και αυτό το χιλιόχρονο Χριστιανικό κράτος. Όταν ο Μέγας (και μετέπειτα Άγιος) Κωνσταντίνος, μετά από τρεις αιώνες διωγμών τών Χριστιανών, αποφάσισε να δώσει στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία του, μια νέα "τροχιά" και ώθηση, και να την οδηγήσει στον Χριστό, άλλαξε πρωτεύουσα!

Στις 11 Μαΐου 330 μ.Χ., ο Μέγας Κωνσταντίνος εγκαινιάζει τη νέα του πρωτεύουσα, και την ονομάζει με το όνομά του: "Κωνσταντινούπολη".

Βεβαίως δεν ήταν εξ αρχής Χριστιανική, καθώς ο ίδιος ο Μέγας Κωνσταντίνος ήταν ακόμα ειδωλολάτρης, μέχρι λίγο πριν από την κοίμησή του, περί το 337 μ.Χ., όταν βαπτίσθηκε Χριστιανός. Τότε, για πρώτη φορά στην ιστορία, είχαμε ένα Χριστιανικό Βασίλειο! Για πρώτη φορά είχαμε έναν Χριστιανό Αυτοκράτορα, από τότε, ως και πάνω από 1000 χρόνια αργότερα!

Τότε βρήκε κοσμική - ιστορική εκπλήρωση και η αρχαία προφητεία τού Δανιήλ, ότι μετά από τους διαχρονικούς διωγμούς τών πιστών από τους προδρόμους τού Αντιχρίστου και την έλευση τού Χριστού, (τού Παλαιού τών Ημερών), θα έπαιρναν την εξουσία οι άγιοι:

"Eθεώρουν και το κέρας εκείνο εποίει πόλεμον μετά τών αγίων και ίσχυσεν προς αυτούς, έως ου ήλθεν ο Παλαιός ημερών και το κρίμα έδωκεν αγίοις Υψίστου, και ο καιρός έφθασε και την βασιλείαν κατέσχον οι άγιοι" (Δανιήλ 7: 22).

Με πρωτεύουσα αυτή τη νέα πόλη, και με Αυτοκράτορες που ομολογούσαν ότι λάτρευαν τον Ιησού Χριστό, η νεοϊδρυμένη αυτή Χριστιανική αυτοκρατορία πορεύθηκε για 1100 περίπου χρόνια, όταν μετά από σχεδόν δίμηνη πολιορκία από τους Οθωμανούς, καταστράφηκε οριστικά στις 29 Μαΐου 1453 μ.Χ.

"Και όταν τελεσθή τα χίλια έτη, λυθήσεται ο Σατανάς εκ της φυλακής αυτού 8. και εξελεύσεται πλανήσαι τα έθνη τα εν ταις τέσσαρσιν γωνίαις της γης, τον Γωγ και τον Μαγώγ, συναγαγείν αυτούς εις τον πόλεμον, ων ο αριθμός αυτών ως η άμμος της θαλάσσης. 9. Kαι ανέβησαν επί το πλάτος της γης και εκύκλευσαν την παρεμβολήν των αγίων και την πόλιν την ηγαπημένην. Kαι κατέβη πυρ εκ του ουρανού και κατέφαγεν αυτούς." (Αποκάλυψις 20: 7-9).

Είναι ενδιαφέρουσα η περιγραφή τού πολυάριθμου στρατεύματος, που μετά από την παρέλευση 1000 ετών, θα κύκλωναν την "αγαπημένη πόλη", τη Χριστιανική πόλη. Ενδιαφέρουσα είναι επίσης η αναφορά για "πυρ" που θα έπεφτε από ψηλά και θα τους κατέτρωγε, κάτι που θυμίζει έντονα το "υγρόν πυρ", που μόνο η Βυζαντινή αυτοκρατορία είχε αναπτύξει, και που ριχνόταν από ψηλά, από τα τείχη, για την απόκρουση τών Οθωμανικών στρατευμάτων, καθώς προσπαθούσαν να σκαρφαλώσουν στα τείχη, ή να σκάψουν λαγούμια κάτω από αυτά. (Να σημειώσουμε εδώ, ότι η φράση "εκ τού Θεού", που υπάρχει σε νεότερα κείμενα τής Αποκάλυψης, δεν μαρτυρείται στα παλαιότερα κείμενα, γι' αυτό και τα κριτικά κείμενα δεν την συμπεριλαμβάνουν).

Όταν βλέπουμε στην πράξη, στην ιστορία, μια τέτοια εκπληκτική εκπλήρωση κατά γράμμα 1000 ετών, ποιος μπορεί να πει ότι εκείνοι οι άγιοι Πατέρες που τα πίστευαν ως κατά γράμμα, έκαναν λάθος; Πώς θα μπορούσαμε να εμμείνουμε ΜΟΝΟ στην Εσχατολογική εκπλήρωση τής προφητείας, και να αρνηθούμε αυτή που τόσο φανερά εκπληρώθηκε και καταγράφηκε, στη μοναδική Χιλιετή αυτοκρατορία τής ιστορίας;

Πρόκειται για μια Χριστιανική αυτοκρατορία, που είχε εκτός από την ιστορική, και την πνευματική της διάσταση επίσης. Επειδή λέει:

"Kαι είδον θρόνους και εκάθισαν επ' αυτούς και κρίμα εδόθη αυτοίς, και τας ψυχάς των πεπελεκισμένων δια την μαρτυρίαν Ιησού και δια τον λόγον του Θεού και οίτινες ου προσεκύνησαν το θηρίον oυδέ την εικόνα αυτού και ουκ έλαβον το χάραγμα επί το μέτωπον και επί την χείρα αυτών. και έζησαν και εβασίλευσαν μετά του Χριστού χίλια έτη. 5. και οι λοιποί τών νεκρών ουκ έζησαν άχρι τελεσθή τα χίλια έτη. Αύτη η ανάστασις η πρώτη (6. μακάριος και άγιος ο έχων μέρος εν τη αναστάσει τη πρώτη) επί τούτων ο δεύτερος θάνατος ουκ έχει εξουσίαν, αλλ' έσονται ιερείς του Θεού και του Χριστού και βασιλεύσουσιν μετ' αυτού τα χίλια έτη".

Βεβαίως όπως δείξαμε στην Εσχατολογική εκπλήρωση, ΚΑΙ εδώ μιλάει για την ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ανάσταση και για τον ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ θάνατο, και όχι για κάποια δήθεν επίγεια ανάσταση, ή κάποιον δήθεν βιολογικό θάνατο. Το ίδιο λοιπόν ισχύει και εδώ. Η "ΠΡΩΤΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ" και ο "ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ" είναι χαρακτηριστικές φράσεις, που σε καμία περίπτωση δεν σημαίνουν σωματική ανάσταση, όπως δείξαμε σε άλλη σχετική μας μελέτη.

Η μόνη διαφορά σε αυτό το ιστορικό επίπεδο εκπλήρωσης, είναι ότι οι Χριστιανοί, τα υιοθετημένα τέκνα τού Θεού, που λαμβάνουν πνευματική ανάσταση με το άγιο βάπτισμα, εκτός από την ουράνια βασιλεία, που απολαμβάνουν με τον Χριστό, όσοι φθάνουν στον φωτισμό και τη θέωση, επιπλέον στη διάρκεια εκείνων τών 1000 και πλέον ετών τής λεγόμενης Βυζαντινής αυτοκρατορίας, είχαν και μία ΚΟΣΜΙΚΗ εξουσία, ως αυτοδύναμο κράτος.

Μετά από τρεις αιώνες διωγμών από τους ειδωλολάτρες τής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, μετά από αμέτρητο αριθμό "πεπελεκισμένων" στις Ρωμαϊκές αρένες και φυλακές, αρνούμενοι να προσκυνήσουν τη θηριώδη κρατική εξουσία τού Καίσαρα ως "θεό", οι ίδιοι αυτοί πρώην διωγμένοι, κάθισαν σε κοσμικό θρόνο. Και οι προσευχές τών βασιλέων αυτού τού Χριστιανικού έθνους απευθύνονταν στον Κύριο και Θεό τού σύμπαντος, τον Ιησού Χριστό.

5. Γιατί έπρεπε να αποκτήσουν κοσμική εξουσία;

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός είπε ξεκάθαρα στους ανακριτές του: "Η βασιλεία η δική μου δεν είναι από τον κόσμο τούτο. Αν η βασιλεία μου ήταν από τον κόσμο τούτο, οι στρατιώτες μου θ' αγωνίζονταν να μην παραδοθώ στους Ιουδαίους. Επομένως η δική μου βασιλεία δεν είναι από εδώ" (Ιωάννης 18: 36). Πώς λοιπόν, είναι δυνατόν να υποστήριξε ο Κύριος μια τέτοια εγκόσμια Χριστιανική βασιλεία στη συνέχεια;

Το πρώτο που θα πρέπει να τονίσουμε σε αυτό, είναι να θυμίσουμε ότι ο Θεός διαφώνησε ΚΑΙ στην εγκόσμια βασιλεία που ζήτησαν οι αρχαίοι Ισραηλίτες από τον Σαμουήλ, αλλά παρ' όλα αυτά αποδέχθηκε το αίτημά τους, ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΛΟΓΗΣΕ, στον βαθμό που ακολουθούσε τον Νόμο Του. Επειδή δεν είναι όλοι οι πιστοί στην κατάσταση τού φωτισμού και της θέωσης, ώστε να νιώθουν ότι δεν χρειάζονται μια τέτοια βασιλεία. Και στον κόσμο τής φθοράς που ζούμε, ο Θεός σέβεται το δικαίωμα τών αφώτιστων ακόμα ανθρώπων να ζήσουν σύμφωνα με τους νόμους τής φθοράς, για προστασία από τους εχθρούς τους.

Μετά από τρεις αιώνες διωγμών, ο Θεός θεώρησε χρήσιμο για τους ανθρώπους αυτούς, να επιτρέψει μία ΚΟΣΜΙΚΗ ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΑ ΚΑΤΑΠΑΥΣΗ (=ανάπαυση), (όπως θα δούμε στη συνέχεια), ούτως ώστε να μπορέσει η Εκκλησία να δυναμώσει από τους διωγμούς που υφίστατο, και να αναπτυχθεί σε όλα τα μήκη και πλάτη τού κόσμου, με φορέα την ίδια εκείνη αυτοκρατορία που υπήρξε ο μεγαλύτερος διώκτης της!

Πράγματι, στη διάρκεια αυτής τής χιλιόχρονης περιόδου, η Εκκλησία μεγαλούργησε σε κάθε τομέα τού πολιτισμού και τής πνευματικότητας. Σε πλήρη αντίθεση με τις ανιστόρητες Προτεσταντικές και Παγανιστικές συκοφαντίες εναντίον αυτής τής ευλογημένης περιόδου, τότε γράφθηκαν τα μεγαλύτερα Χριστιανικά αριστουργήματα τής Πατερικής Θεολογίας και ψυχοθεραπείας. Οι άνθρωποι για πρώτη φορά σε όλη αυτή την τεράστια γεωγραφική έκταση, μπορούσαν ελεύθερα να λατρέψουν τον Κύριο Ιησού Χριστό, χωρίς να κινδυνεύει η ζωή και η οικογένειά τους, και η ίδια αυτή η Χριστιανική αυτοκρατορία, όχι μόνο δεν επιχείρησε να επεκταθεί εναντίον άλλων λαών, αλλά έγινε η πνευματική μητέρα πολλών άλλων λαών προς τον Χριστό και προς τον πολιτισμό.

Τότε εκπληρώθηκε το ένα από τα ιστορικά προφητικά επίπεδα τής προφητείας τού Ησαΐα:

"Στις έσχατες ημέρες, το βουνό τού οίκου τού Κυρίου θα στηριχθεί επάνω στην κορυφή των βουνών, και θα υψωθεί υπεράνω των βουνών· και όλα τα έθνη θα συρρέουν σ' αυτό, και πολλοί λαοί, θα πάνε, και θα πουν: Ελάτε, και ας ανέβουμε στο βουνό τού Κυρίου, στον οίκο τού Θεού τού Ιακώβ· και θα μας διδάξει τους δρόμους Του, και θα περπατήσουμε στα μονοπάτια Του." (Ησαΐας 2: 2,3).

Ο Θεός επέτρεψε στον Χριστιανικό λαό Του μία χιλιετή περίοδο ελευθερίας και ευημερίας, στο βαθμό που οι ίδιοι θα παρέμεναν στη δική Του ευλογία. Μια ευκαιρία ελευθερίας να επεκτείνουν το Ευαγγέλιο σε κάθε άκρη τού κόσμου, και να εμβαθύνουν στη μελέτη και την κατανόησή του, με τρόπο πρωτόγνωρο στην ανθρώπινη ιστορία. Κάτι που παρά τις ελλείψεις και τις πτώσεις τους, κατάφεραν σε μεγάλο βαθμό.

Μετά από εκείνη την ευλογημένη περίοδο, η Χριστιανική Εκκλησία εισήλθε στη σύγχρονη εποχή, εφοδιασμένη με έναν αστείρευτο πλούτο αγιοπατερικής σοφίας, ιστορικής εμπειρίας και λαϊκής υποστήριξης, έτοιμη να αντιμετωπίσει τις νέες προκλήσεις ενός πιο πολιτισμένου κόσμου, στον εκπολιτισμό τού οποίου η ίδια αυτή Εκκλησία συνέβαλε καθοριστικά με τις υψηλές αρχές της, που μπόλιασε στην ανθρωπότητα.

Βεβαίως το τέλειο θα ήταν η Εκκλησία να εξαπλωνόταν δυναμικά "εν Πνεύματι", χωρίς κοσμικά δεκανίκια, μέσα από τα χαρίσματα τής Πεντηκοστής, που συγκλόνισε τον τότε κόσμο τού πρώτου μ.Χ. αιώνα. Όμως ο κόσμος στη διάρκεια αυτής τής έκτης δημιουργικής ημέρας που διανύουμε, ΔΕΝ ήταν τέλειος, αλλά "λίαν καλός". Και η "ατελής" αλλά "λίαν καλή" αυτή εγκόσμια χιλιετής Χριστιανική βασιλεία, ήταν το καλύτερο που κατάφεραν να επιτύχουν οι Χριστιανοί σε έναν φθαρτό κόσμο. Και ο Θεός το επέτρεψε και το ευλόγησε!

6. Γιατί τότε;

Είναι προφανές, ότι επρόκειτο για την καλύτερη εποχή για κάτι τέτοιο. Επειδή η Εκκλησία χρειαζόταν μία ΠΑΥΣΗ τών διωγμών στο ξεκίνημά της, σε μία μεγάλη γεωγραφική ζώνη, που να μπορεί να λειτουργήσει σαν καταφύγιο. Μία εποχή που να μπορεί να εμβαθύνει, να επεκταθεί, να κηρύξει, να διαπαιδαγωγήσει λαούς, να προετοιμασθεί για τις προκλήσεις τού σύγχρονου κόσμου.

Έπρεπε να έχει προηγηθεί η πρώτη παρουσία τού Χριστού και να έχει επεκταθεί στα έθνη. Έπρεπε να υπάρχει μία εκτεταμένη και δυνατή αυτοκρατορία που να λειτουργήσει ως γέφυρα μεταξύ εθνών. Μια αυτοκρατορία που να διαθέτει εκπαιδευμένη και ακριβή γλώσσα (σαν την Ελληνική), εκλεπτυσμένη σε μεγάλο βαθμό από το λύχνο τών προηγηθέντων Φιλοσόφων, και εκπολιτισμένη στον υψηλότερο δυνατό βαθμό τής εποχής, ώστε να "προικίσει" τη νεοφανή Εκκλησία με κάθε καλό εφόδιο στην αποστολή της.

Γι' αυτό, προβλέποντας ο Παντογνώστης Θεός τη σημαντική αυτή εποχή, την προφήτευσε και τη συμβόλισε ήδη εξ αρχής, χρησιμοποιώντας ως προτύπωσή της, τις ίδιες τις 6 Δημιουργικές ημέρες τής Γενέσεως.

Επ' αυτής τής προφητείας, γράφει ο άγιος Ειρηναίος τον 2ο μ.Χ. αιώνα:

"Σύμφωνα με τον κύκλο και την πρόοδο των ημερών... αν κάποιος προσπαθεί επιμελώς να μάθει σε ποια μέρα από τις επτά ήταν που πέθανε ο Αδάμ... είναι σαφές ότι ο Κύριος υπέφερε το θάνατο, υπακούοντας στον Πατέρα Του, κατά την ημέρα εκείνη κατά την οποία ο Αδάμ πέθανε ενώ παράκουσε τον Θεό. Τώρα πέθανε την ίδια ημέρα κατά την οποία ο ίδιος είχε φάει... κατά την ημέρα που προηγείται του Σαββάτου, που είναι, η έκτη ημέρα της δημιουργίας, στην οποία δημιουργήθηκε ο άνθρωπος". ("Έλεγχος και ανατροπή της ψευδωνύμου γνώσεως" Βιβλίο 5ο: 23: 2).

"...σύνοψη ολόκληρης αυτής της αποστασίας που έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια έξι χιλιάδων ετών. 3 Επειδή μέσα σε τόσες μέρες που έγινε αυτός ο κόσμος, σε τόσες πολλές χιλιάδες χρόνια πρέπει να ολοκληρωθεί. Και γι 'αυτό το λόγο η Γραφή λέει: «Και συνετελέσθησαν ο ουρανός και η γη και πας ο κόσμος αυτών. Και συνετέλεσεν ο Θεός εν τη ημέρα τη έκτη τα έργα αυτού, α εποίησε, και κατέπαυσε τη ημέρα τη εβδόμη από πάντων των έργων αυτού, ων εποίησε». Αυτός είναι ο απολογισμός των πραγμάτων που δημιουργήθηκαν προηγουμένως, καθώς επίσης και μια προφητεία του τι πρόκειται να έρθει. Διότι η ημέρα του Κυρίου είναι χίλια χρόνια. και σε έξι ημέρες δημιούργησε τα πράγματα ολοκληρωμένα: είναι επομένως εμφανές ότι θα τελειώσουν την έκτη χιλιάδα ετών". ("Έλεγχος και ανατροπή της ψευδωνύμου γνώσεως" Βιβλίο 5ο: 28: 2, 3).

"Αυτά είναι [να λάβουν χώρα] στα χρόνια της βασιλείας, δηλαδή, κατά την έβδομη ημέρα, που έχει αγιασθεί, στην οποία ο Θεός αναπαύθηκε από όλα τα έργα που δημιούργησε, η οποία είναι το πραγματικό Σάββατο των δικαίων". ("Έλεγχος και ανατροπή της ψευδωνύμου γνώσεως" Βιβλίο 5ο: 33: 2).

Γράφει ο άγιος Ειρηναίος, ως προς την αναγκαιότητα να κυβερνήσουν οι διωκόμενοι τότε Χριστιανοί, τον εχθρικό προς αυτούς κόσμο που τους ταλαιπωρούσε:

"Ακριβώς σε εκείνη την ίδια δημιουργία, στην οποία εργάστηκαν ή τραυματίστηκαν και δοκιμάσθηκαν με κάθε είδους βασανιστηρίων, θα έπρεπε να λάβουν την ανταμοιβή του πόνου τους. Και στη δημιουργία στην οποία δολοφονήθηκαν εξ αιτίας της αγάπης τους προς τον Θεό, θα έπρεπε να ξαναζωντανέψουν. Και στη δημιουργία στην οποία υπέστησαν την υποτέλεια, έπρεπε να βασιλεύσουν. " ("Έλεγχος και ανατροπή της ψευδωνύμου γνώσεως" Βιβλίο 5ο: 32: 1).

Ο άγιος Ειρηναίος, ζώντας στην εποχή τών διωγμών, "ένιωθε στο πετσί του" την ανάγκη δικαιοσύνης, όπως και οι μαρτυρήσαντες άγιοι τής Αποκάλυψης:

"Είδα από κάτω από το θυσιαστήριο τις ψυχές των σφαγμένων εξ αιτίας τού λόγου τού Θεού, και εξ αιτίας τής μαρτυρίας που είχαν·

και φώναζαν με δυνατή φωνή, λέγοντας: Μέχρι πότε, ω Κυρίαρχε άγιε και αληθινέ, δεν κρίνεις και δεν εκδικείσαι το αίμα μας από εκείνους που κατοικούν επάνω στη γη;

Και σε κάθε έναν δόθηκαν λευκές στολές, και τους ειπώθηκε να αναπαυθούν ακόμα λίγο καιρό, μέχρις ότου συμπληρωθούν και οι σύνδουλοί τους και οι αδελφοί τους, αυτοί που πρόκειται να φονευθούν όπως κι αυτοί" (Αποκάλυψη 6: 9-11).

Ήταν λοιπόν απόδοση δικαιοσύνης από Θεού, να δώσει την εξουσία τών διωκτών, στους διωγμένους Χριστιανούς! Ήταν η πρώιμη απάντησή του στις προσευχές τών αγίων Μαρτύρων, και ήταν η πρόγευση τής αιώνιας Βασιλείας τους κατά τον Μέλλοντα αιώνα!

Ο άγιος Ειρηναίος στο τέλος τής επίγειας ζωής του, συγκαταλέχθηκε στις ψυχές τών σφαγμένων αυτών αγίων Μαρτύρων, καθώς δολοφονήθηκε στον διωγμό τού Σεπτιμίου Σεβήρου γύρω στο 202 μ.Χ. Αυτός, μαζί με άλλους αγίους Μάρτυρες τής εποχής του, που ένωσαν τις φωνές τους με τις σφαγμένες ψυχές τών αγίων Μαρτύρων τής Αποκάλυψης, έκριναν δίκαιο, στο τέλος 6000 ετών ανθρώπινης ιστορίας, "να υπάρξει μία δικαίωση για τον λαό τού Κυρίου, και να του δοθεί εξουσία πάνω σ' εκείνους που τον βασάνισαν", κατά τα λόγια του.

Και πράγματι, ο Θεός έκρινε την κρίση τους, όπως προφητικά επίσης αναφέρει η Αποκάλυψη:

"Ευφραίνου επ’ αυτή, ουρανέ, και οι άγιοι και οι απόστολοι και οι προφήται, ότι έκρινεν ο Θεός το κρίμα υμών εξ αυτής". (Αποκάλυψις 18: 20).

Σε μια παράλληλη παρελθούσα ιστορική εκπλήρωση τών εσχατολογικών γεγονότων που ακόμα περιμένουμε, η τότε πρωτεύουσα τών προδρόμων τού Αντιχρίστου, η Ρώμη, (η αντιτυπική Βαβυλώνα τής εποχής εκείνης), ξαφνικά, "εν μία ημέρα", (11 Μαΐου τού 330 μ.Χ.), έπαψε να είναι η πρωτεύουσα  τής αυτοκρατορίας, "και η κρίση και η βασιλεία" δόθηκε και κατά γράμμα, στην επίγεια πολιτική σκηνή, στους αγίους τού Υψίστου. Ο Θεός "έκρινε την κρίση" τών αγίων Μαρτύρων, και άκουσε τις προσευχές τους, "σε λίγο καιρό", και έδωσε στον λαό του, μια χιλιετή κατάπαυση από τους διωγμούς!

Ο άγιος Ειρηναίος, είχε αντιληφθεί ότι στην αφήγηση τών 6 Δημιουργικών ημερών, υπάρχει μια ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ. Ζώντας στον 2ο μ.Χ. αιώνα, λίγο πριν συμπληρωθούν 6.000 χρόνια από τον καιρό τού Αδάμ, είχε αντιστοιχίσει κάθε δημιουργική ημέρα τής Γενέσεως, με 1.000 χρόνια ανθρώπινης ιστορίας, και είχε καταλήξει ότι τελειώνοντας αυτά τα 6.000 χρόνια, θα ακολουθούσε μία 1.000ετής  ΚΑΤΑΠΑΥΣΗ τών πιστών!

Επειδή όμως, η θέση του στην ιστορία, δεν του επέτρεπε να δει ολοκληρωμένη την εικόνα τών γεγονότων τής προφητείας, όπως μπορούμε να τα δούμε εμείς σήμερα, νόμιζε ότι η εκπλήρωση τής Χιλιετούς βασιλείας ήταν μόνο μία! Και ότι ήδη από τότε, θα ακολουθούσε το τέλος τού παρόντος κόσμου, και η ανάσταση τών νεκρών, στον Μέλλοντα αιώνα.

Όπως οι απόστολοι την εποχή τού Χριστού, νόμιζαν ότι η Παρουσία ήταν μόνο μία, και ταύτιζαν τις δύο Παρουσίες, περιμένοντας το τέλος στον καιρό τους, έτσι και ο άγιος Ειρηναίος, περίμενε το τέλος, (μια 7η ημέρα χιλιετούς Κατάπαυσης) σε ένα μικρό χρονικό διάστημα από τη δική του εποχή, που βρισκόταν λίγο πριν από το τέλος 6.000 ετών ανθρώπινης ιστορίας από Αδάμ.

Η Χιλιετής ημέρα κατάπαυσης όντως συνέβη σύντομα, όπως περίμενε ο Ειρηναίος (και άλλοι τής εποχής του) να συμβεί. Μόνο που δεν ήταν η τελική εκπλήρωση! Ήταν μια μόνο από τις εκπληρώσεις τής προφητείας.

Όμως, το τι περίμεναν ο άγιος Ειρηναίος, ο άγιος Μάρτυρας Ιουστίνος, ή ο συγγραφέας τής "επιστολής Βαρνάβα" και άλλοι αρχαίοι Πατέρες τού πρώτου και τού δεύτερου αιώνα μ.Χ. για το κοντινό τους μέλλον, είναι το θέμα ενός άλλου μελλοντικού μας άρθρου...

Δ΄ Βιβλικός.