• 1. Η λέξη "τελειότητα"

• 2. Τώρα είναι ημέρα σωτηρίας

• 3. Δεν υπάρχει αιώνιος αφανισμός

• 4. Δεν θα γεννιούνται παιδιά

• 5. Άδικη και άχρηστη επανάληψη

• 6. Η κρίση τελειώνει στον παρόντα αιώνα

• 7. Ο Διάβολος όργανο ενός εχθρικού θεού;

Αν και έχουμε ήδη αναλύσει τις δύο εκπληρώσεις τής Χιλιετούς Βασιλείας, τόσο αυτήν που εκπληρώθηκε ιστορικά, όσο και αυτήν που βρίσκεται σε πορεία σε πνευματικό επίπεδο, εδώ θα ασχοληθούμε ΕΙΔΙΚΑ με τη λογική αναίρεση μίας εσφαλμένης προσέγγισης τού θέματος, όπως την πιστεύουν οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά.

Η εσχατολογία τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά ανήκει στις Χιλιαστικές εσχατολογίες. Ανήκει σε αυτές δηλαδή, που περιμένουν μία μελλοντική Χιλιετή Βασιλεία, η οποία θα διαρκέσει κατά γράμμα 1000 έτη.

Ειδικότερα οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά πιστεύουν ότι μετά το τέλος του παρόντος αιώνος, ο Θεός θα αναστήσει δικαίους και αδίκους (αλλά όχι ασεβείς) ανθρώπους τού παρελθόντος, έτσι ώστε να τους δώσει το δικαίωμα να δοκιμασθούν, αν αξίζουν την αιώνια ζωή.

Για τον σκοπό αυτό, πιστεύουν ότι στο τέλος μία Χιλιετούς "μεσοβασιλείας", όταν οι άνθρωποι θα έχουν κάνει πλέον τη γη παράδεισο, και θα έχουν φθάσει σε τελειότητα, θα "λύσει" τον Σατανά, για να βάλει και πάλι σε δοκιμασία τους ανθρώπους, να τους υποκινήσει σε ανταρσία.

Οι Χριστιανοί ρωτάμε τους Μάρτυρες τού Ιεχωβά: "Αφού ήδη στην παρούσα ζωή οι άνθρωποι δοκιμάζονται. Γιατί να λύσει τον Σατανά και να τους ξαναδοκιμάσει;"

Σε αυτό οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά απαντούν: "Για να δοκιμασθούν οι δίκαιοι και στην κατάσταση τής τελειότητας, και ακόμα,  για να δώσει την ευκαιρία και στους άδικους που δεν γνώρισαν το θέλημα τού Θεού, να δοκιμασθούν όταν το γνωρίσουν. Επίσης θα δώσει την ευκαιρία σε όσους γεννηθούν τότε να δοκιμασθούν, επειδή τώρα δεν δοκιμάσθηκαν. Και ακόμα, θα δώσει ένα μάθημα, ότι η ανταρσία υποβόσκει πάντα μέσα στον άνθρωπο, όσα χρόνια και αν περάσουν".

Βέβαια αυτή η απάντηση προσκρούει σε σημαντικά προβλήματα, όπως τα εξής:

1. Η λέξη "τελειότητα"

Η λέξη: "τελειότητα" ΔΕΝ είναι αυτό που ισχυρίζονται οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά. Δεν υπάρχει "σωματική τελειότητα" που λένε, αλλά ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ τελειότητα. Και ένας πνευματικά τέλειος, ΔΕΝ αμαρτάνει προς θάνατον! Συνεπώς δεν χρειάζεται και δοκιμασία! Το τι είναι η τελειότητα, το έχουμε αναλύσει σε άλλο σχετικό άρθρο.

Αφού λοιπόν η τελειότητα είναι ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ και όχι σωματική, τι τελειότητα είναι αυτή, αν και πάλι μπορούν να αμαρτήσουν;

2. Τώρα είναι ημέρα σωτηρίας

Σχετικά με την κρίση τών αδίκων, και πάλι, δεν  υπάρχει κανένας λόγος νέας δοκιμασίας, αφού κατά την Αγία Γραφή, ο καιρός τής σωτηρίας βρίσκεται μόνο στον παρόντα αιώνα, και όχι στο μέλλον, σε κάποια μελλοντική χιλιετή βασιλεία. "δες, τώρα είναι καιρός ευπρόσδεκτος, δες, τώρα είναι ημέρα σωτηρίας" (Β΄ Κορινθίους 6: 2).

Η Αγία Γραφή διδάσκει ότι ακόμα και οι άπιστοι στον Θεό, ΤΩΡΑ κρίνονται, με βάση τη συνείδησή τους, και όχι σε κάποια μελλοντική εποχή! "Επειδή όταν οι εθνικοί οι μη έχοντες νόμον πράττωσιν εκ φύσεως τα του νόμου, ούτοι νόμον μη έχοντες είναι νόμος εις εαυτούς οίτινες δεικνύουσι το έργον του νόμου γεγραμμένον εν ταις καρδίαις αυτών, έχοντες συμμαρτυρούσαν την συνείδησιν αυτών και τους λογισμούς κατηγορούντας ή και απολογουμένους μεταξύ αλλήλων, εν τη ημέρα ότε θέλει κρίνει ο Θεός τα κρυπτά των ανθρώπων διά του Ιησού Χριστού κατά το ευαγγέλιόν μου... Εάν λοιπόν ο απερίτμητος φυλάττη τα διατάγματα του νόμου, η ακροβυστία αυτού δεν θέλει λογισθή αντί περιτομής; και ο εκ φύσεως απερίτμητος, εκτελών τον νόμον, θέλει κρίνει σε όστις, έχων το γράμμα του νόμου και την περιτομήν, είσαι παραβάτης του νόμου" (Ρωμαίους 2: 14-16, 26, 27).

3. Δεν υπάρχει αιώνιος αφανισμός

Αφού ΔΕΝ υπάρχει αιώνιος αφανισμός κανενός από τον Θεό, όπως ισχυρίζονται οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά, είτε  δικαίου είτε αδίκου, (δεν υπάρχει καν διάκριση ασεβούς από τον άδικο), όλο το σκεπτικό αυτό δεν έχει νόημα.

ΟΛΟΙ, (δίκαιοι και άδικοι), ανασταίνονται για να ζήσουν για πάντα, χωρίς νέα κρίση. Η διαφορά τους από τους δικαίους, θα είναι ότι θα αναστηθούν με σώμα σκοτεινότερο κατά τα έργα τους, και θα έχουν στην αιωνιότητα μικρότερη μετοχή στα δώρα τού Θεού.

Ο Θεός δεν αφανίζει αιώνια κανένα παιδί του!

4. Δεν θα γεννιούνται παιδιά

Ούτε για τη δοκιμασία τών παιδιών που θα γεννηθούν τότε μπορεί να ισχύει κάτι τέτοιο, αφού μετά την έλευση τού Κυρίου, στον Μέλλοντα Αιώνα, ΔΕΝ θα γεννιούνται παιδιά, κατά την Αγία Γραφή!

"Και ο Ιησούς, απαντώντας, είπε σ' αυτούς: Οι γιοι τούτου τού αιώνα νυμφεύουν και νυμφεύονται· ενώ αυτοί που καταξιώθηκαν να απολαύσουν εκείνον τον αιώνα, και την ανάσταση από τους νεκρούς, ούτε νυμφεύουν ούτε νυμφεύονται· επειδή, ούτε να πεθάνουν πλέον μπορούν· δεδομένου ότι, είναι ισάγγελοι· και είναι γιοι τού Θεού, επειδή είναι γιοι τής ανάστασης." (Λουκάς 20: 34-36).

5. Άδικη και άχρηστη επανάληψη

Μα ούτε για να τους "θυμίσει" ότι πάντα θα υφέρπει η ανταρσία, είναι λογική απάντηση. Επειδή αν αυτό ισχύει, γιατί να σταματήσει τις δοκιμές στο τέλος τής Χιλιετίας, και να μην τις συνεχίσει επ' άπειρον, αφού ΠΑΝΤΑ κάποιος θα αμαρτάνει; Και αν αυτό θα ήταν "σκληρό" για τους ανθρώπους που θα ζούσαν επί χιλιετίες, να κρίνονται διαρκώς, να μπαίνουν διαρκώς νέοι πειρασμοί και όλο και κάποιος ακόμα να πεθαίνει, γιατί να μην είναι σκληρό να κριθούν και για δεύτερη φορά, αφού ήδη κρίθηκαν σε αυτή τη ζωή και έμαθαν το μάθημα;

6. Η κρίση τελειώνει στον παρόντα αιώνα

Πέρα από τα παραπάνω όμως, υπάρχει και ΗΘΙΚΟ ζήτημα, αν ο Θεός ανάσταινε τους ανθρώπους στη διάρκεια μιας Χιλιετούς μεσοβασιλείας, για να τους (ξανα)-δοκιμάσει.

Θα ήταν άδικο για τους δικαίους εκείνους, που δοκιμάσθηκαν σε αυτή τη ζωή, με στερήσεις και αγώνες, συχνά μέχρι θανάτου, να τους ξαναβάλει ο Θεός σε νέες δοκιμασίες! Άλλωστε η Αγία Γραφή είναι σαφής, ότι στην παρούσα ζωή, η δοκιμασία για τους δικαίους είναι ΤΕΛΙΚΗ:

"Σας διαβεβαιώνω, ότι εκείνος που ακούει τον λόγο μου, και πιστεύει σ' αυτόν που με απέστειλε, έχει αιώνια ζωή, και σε κρίση δεν έρχεται, αλλά έχει ήδη μεταβεί από τον θάνατο στη ζωή" (Ιωάννης 5: 24).

Όπως επίσης, η κρίση είναι τελική και για τους αδίκους, όταν ο Κύριος θα τους κρίνει κατά την ημέρα τής ανάστασής τους, και ΟΧΙ σε μία περίοδο 1000 ετών!

"Τότε, θα πει και σ' εκείνους που θα είναι από τα αριστερά: Πηγαίνετε από μένα, οι καταραμένοι, στην αιώνια φωτιά, που είναι ετοιμασμένη για τον διάβολο και για τους αγγέλους του... Και θα αποχωρήσουν, αυτοί μεν σε αιώνια κόλαση· ενώ οι δίκαιοι σε αιώνια ζωή." (Ματθαίος 25: 41-46).

Το σκοτεινό σώμα τών αδίκων αναστημένων, δεν θα αντιλαμβάνεται τη Χάρη τού Θεού ως Φως, αλλά ως Πυρ. Και παρά το ότι θα βρίσκονται μέσα στην ίδια αυτή ευλογημένη Χάρη με τους δικαίους, εν μέσω τού Παραδείσου θα κολάζονται, βασανιζόμενοι από την αγάπη τού Θεού, τον Οποίο μισούν, αν και τους προσφέρει τα πάντα! Και θα αποχωρίσουν από τους δικαίους, μη θέλοντας να ζουν με αυτούς τους οποίους μισούν, βασανιζόμενοι αιώνια από τα ανεκπλήρωτα πάθη τους που δεν θα μπορούν να τα κορέσουν στον Παράδεισο!

7. Ο Διάβολος όργανο ενός εχθρικού θεού;

Το επόμενο ερώτημα όμως που τίθεται, σχετικά με τη δογματική τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά, είναι το εξής:

"ΑΝ ο Θεός γνωρίζει ότι λύνοντας τον Διάβολο, αυτός θα παρασύρει τόσο κόσμο και θα πεθάνουν, ΓΙΑΤΙ να τον λύσει;"

Η απάντηση: "για να δοκιμασθούν", ΔΕΝ είναι καθόλου ικανοποιητική. Επειδή αν ήταν διατεθειμένοι να αμαρτήσουν στην κατάσταση τής τελειότητας, θα το έκαναν και χωρίς τον Διάβολο. Δηλαδή αν κάποιος θέλει να αμαρτήσει, θα το κάνει και χωρίς τον Διάβολο. Δεν υπάρχει λοιπόν κανένας λόγος να λυθεί ο Διάβολος, για να αμαρτήσουν οι διατεθειμένοι να αμαρτήσουν!

Αν σε αυτό, η απάντηση τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά, είναι: "μα χωρίς τον Διάβολο ΔΕΝ θα αμάρταιναν", τότε τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα για την ερμηνεία που δίνουν!

Αν ο Διάβολος ΔΕΝ ήταν απαραίτητος για να πέσουν, τότε δεν θα χρειαζόταν να τον λύσει. Και αν δεν τον έλυνε, δεν θα αμάρτανε τόσος κόσμος και δεν θα πέθαινε.

Αν όμως χωρίς τον Διάβολο ΔΕΝ θα αμάρταιναν, τότε ο Διάβολος είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΣ για να δοκιμασθούν!

Και τότε η ερμηνεία τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά, έχει δύο ακόμα πιο σημαντικά προβλήματα:

α) Αν ο Διάβολος είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΣ για να αμαρτήσουν, τότε ο Θεός που τον έλυσε, είναι ΗΘΙΚΟΣ ΑΥΤΟΥΡΓΟΣ τής πτώσης τους! Επειδή αν ΔΕΝ τον έλυνε, ΔΕΝ θα έπεφταν! Και θα ζούσαν και αυτοί αιώνια. Ουσιαστικά δηλαδή τους έστησε παγίδα και τους δημιούργησε πειρασμούς!

Και ο Θεός υποβιβάζεται σε κάποιον που δημιουργεί επίτηδες πειρασμούς, σε ανθρώπους που ΔΕΝ θα αμάρταιναν αν ΔΕΝ τους είχε στήσει παγίδα.

Σε αντίθεση με αυτό όμως, η Αγία Γραφή λέει: "Κανένας, όταν πειράζεται, ας μη λέει ότι: Από τον Θεό πειράζομαι, επειδή ο Θεός είναι απείραστος κακών, κι αυτός δεν πειράζει κανέναν." (Ιάκωβος 1: 13).

Ουσιαστικά δηλαδή, ο Θεός κατά τους Μάρτυρες τού Ιεχωβά, ψάχνει ευκαιρία ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΣΚΟΤΩΣΕΙ και ΟΧΙ για να σε σώσει!

Και αυτό έχει και μία δεύτερη συνέπεια:

β) Έτσι και ο Διάβολος ανυψώνεται σε ΕΡΓΑΛΕΙΟ τού Θεού και όχι σε εχθρό του.

Πιστεύω ότι από τα παραπάνω, γίνεται φανερή η λογική και ηθική ανακολουθία που δημιουργείται από τη θεωρία τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά, ότι ο Θεός θα λύσει τον διάβολο δήθεν για να δοκιμάσει τους αναστημένους ανθρώπους στη Βασιλεία τού Θεού.

Σε αντίθεση, στο άλλο σχετικό μας άρθρο, έχουμε δείξει πόσο διαφορετική είναι η πραγματική ερμηνεία τού χωρίου για το λύσιμο του Σατανά, αναλύοντας τι σημαίνει το "λύσιμο" και για ποιον συγκεκριμένο σκοπό.

Ν. Μ.