Ορθόδοξη Ομάδα Δογματικής Έρευνας

Κεντρική Σελίδα

Γένεση

Άγγελοι γαμπροί και γίγαντες * Ήταν ο κατακλυσμός παγκόσμιος; * Η πτώση των πρωτοπλάστων από τη θεία κατάπαυση * Ο ιστορικός τόπος και χρόνος τού Παραδείσου * Οι γενεαλογίες τής Γένεσης * O Πύργος τής Βαβέλ και η σύγχυση τών γλωσσών * Ο λαός τού Αδάμ * Περί Αγγέλων και Γιγάντων Βιβλίο

Οι γίγαντες στην Παλαιά Διαθήκη

Οι "από παλιά ονομαστοί άνδρες" και το τέλος τους

Αγιογραφικές μαρτυρίες για έναν λαό που εξάπτει τη φαντασία για χιλιετίες

 

 

Το θέμα των γιγάντων που αναφέρονται στο 6ο κεφάλαιο της Γενέσεως, έχει προβληματίσει πολλούς ερμηνευτές της Αγίας Γραφής για χιλιετηρίδες. Στη μελέτη αυτή, θα προχωρήσουμε σε μια βαθύτερη ανάλυση του θέματος, και σε μια ιστορική αναδρομή των γιγάντων της Γενέσεως.

Ας δούμε όμως το επίμαχο χωρίο, όπως διατυπώνεται στα αρχαία κείμενα, για να θυμηθούμε τα μεταφραστικά λάθη που επισημάνθηκαν στην προηγούμενη μελέτη μας γι' αυτό το θέμα.

(Για να διαβάσετε το κείμενο, κάντε κλικ ΕΔΩ, και μετά μπορείτε να επιστρέψετε.)

Όπως εξηγήσαμε σε άλλη μελέτη μας, στα εδάφια αυτά υπάρχει εσφαλμένη απόδοση κάποιων λέξεων:

1. Η φράση: "Μπενέ Ελοχίμ" σημαίνει "γιοί των ισχυρών", και

2. Η λέξη "Αδάμ" χρησιμοποιείται στη Γένεση, για να δηλώσει τον ξεχωρισμένο λαό του πρωτοπλάστου Αδάμ, και όχι την ανθρωπότητα ως σύνολο.

 

1. ΄Ενας γνωστός λαός

Με αυτά τα δεδομένα, ας συνεχίσουμε τη μελέτη του χωρίου αυτού της Γένεση 6/ς΄ 4:

"Οι δε γίγαντες ήσαν επί τής γης εν ταις ημέραις εκείναις, και μετ' εκείνο, ως αν εισεπορεύοντο οι υιοί τού Θεού προς τας θυγατέρας τών ανθρώπων, και εγεννώσαν εαυτοίς. Εκείνοι ήσαν οι γίγαντες οι απ' αιώνος, οι άνθρωποι οι ονομαστοί".

Εδώ πρόκειται για το θέμα στο οποίο αναφέρθηκε ο Ιησούς Χριστός, στο Ματθαίος κδ΄ 38, για τους προκατακλυσμιαίους ανθρώπους που "έτρωγαν και έπιναν και παντρεύονταν", ώσπου ήρθε ο Κατακλυσμός. Επ' αυτών υπάρχουν κάποιες παρατηρήσεις:

1η παρατήρηση: Το οριστικό άρθρο "οι", δείχνει ότι πρόκειται για κάποιους που ήταν ήδη γνωστοί στους αναγνώστες της Γενέσεως, προς τους οποίους απευθύνεται ο Μωυσής, δηλαδή προς τους Ισραηλίτες της εποχής του, που λάβαιναν το Νόμο.

2η παρατήρηση: Το ότι "εν ταις ημέραις εκείναις ήσαν", υπονοεί 1. Είτε ότι δεν υπήρχαν πλέον οι γίγαντες στη "γη", όταν γραφόταν η Γένεση, δηλαδή κατά το 1500 π.Χ., 2. είτε ότι υπήρχαν και τότε.

3η παρατήρηση: Για ποια "γη" μιλάει; 1. Είτε για τη συγκεκριμένη γη στην οποία συνέβαιναν τα γεγονότα που αναγράφονται στα γύρω κεφάλαια, (τη γη της Μεσοποταμίας), 2. είτε γενικά για τη γύρω γη στην οποία είχαν επεκταθεί οι γίγαντες, και η φυλή Αδάμ. Αυτό όμως δεν έχει σημασία, καθώς η αναφορά γίνεται μόνο για τον καιρό πρό τού Κατακλυσμού. Είναι γεγονός όμως, ότι στη γη Χαναάν, οι γίγαντες υπήρχαν και μετά από τον Κατακλυσμό.

Αυτό φαίνεται στους Αριθμούς 13/ιγ΄ 33: "και εκεί εωράκαμεν τους γίγαντας, (εβραϊκό: Νεφιλείμ), και ήμεν ενώπιον αυτών ωσεί ακρίδες, αλλά και ούτως ήμεν ενώπιον αυτών".

Αν αυτό φαίνεται παράξενο σε κάποιους που διδάχτηκαν ότι ο Κατακλυσμός ήταν παγκόσμιος, ας διαβάσουν τη μελέτη μας: "Ήταν ο Κατακλυσμός Παγκόσμιος;" Εκεί θα δουν τις Αγιογραφικές και ιστορικές αποδείξεις, ότι επρόκειτο για έναν τοπικό κατακλυσμό, που έπληξε μόνο τη φυλή Αδάμ, και μέλη μόνο των γύρω λαών.

 

2. Επιβίωση από τον Κατακλυσμό

Το ότι οι Νεφιλείμ επεβίωσαν του Κατακλυσμού, εξηγείται απλά:

Είναι λογικό, το ότι η φυλή των γιγάντων Νεφιλείμ, δεν έμενε ολόκληρη στην κοιλάδα της Μεσοποταμίας, αλλά κάποιοι απ' αυτούς διεσπάρησαν στις γύρω περιοχές.

Η Γένεση στο 7/ζ΄ 20, γράφει ότι ο Κατακλυσμός είχε ύψος 15 πήχες, (8- 9 μέτρα), δηλαδή όσο χρειαζόταν για να καλύψει τις ψηλότερες περιοχές της χαμηλής Μεσοποταμίας. Όσοι όμως έμεναν στα ορεινά γύρω από την πληγείσα περιοχή, επεβίωσαν. Άλλωστε, ο Κατακλυσμός έγινε για τιμωρία της φυλής Αδάμ, και όχι των γύρω λαών, όπως φαίνεται στη Γένεση 6/ς΄ 5 - 7, όπου η λέξη που χρησιμοποιείται στο Εβραϊκό κείμενο γι' αυτούς με τους οποίους οργίστηκε ο Θεός, είναι: "Αδάμ". Για τους άλλους λαούς, η Γένεση στο Εβραϊκό κείμενο, χρησιμοποιεί άλλη λέξη, όπως φαίνεται στο Γένεσις 6/ς΄ 4, ["οι άνθρωποι (εβραϊκά: "ενός"), οι ονομαστοί"], και στο Γένεσις 13/ιγ΄ 13: ["οι δε άνθρωποι (εβραϊκά: "ενός"), οι εν Σοδόμοις..."].

Μια τελευταία παρατήρηση, ξεκινάει από το ίδιο εδάφιο της Γένεσης 6/ς΄ 4, που λέει: "Οι δε γίγαντες ήσαν επί τής γης εν ταις ημέραις εκείναις, και μετ' εκείνο, ως αν εισεπορεύοντο οι υιοί τού Θεού προς τας θυγατέρας τών ανθρώπων..."

Οι Νεφιλείμ λοιπόν, υπήρχαν ακόμη "και μετά από εκείνο" το γεγονός που περιγράφεται, δηλαδή και μετά από την αύξηση του πληθυσμού στη Μεσοποταμία. Είναι λάθος να ταυτίζονται κατ' ανάγκην οι Νεφιλείμ με τους γιους των ισχυρών, καθώς μια αβίαστη ανάγνωση του κειμένου, δεν δείχνει τίποτα τέτοιο. Το μεταβατικό "δε", δείχνει ότι γίνεται λόγος για κάποιους άλλους, και όχι για τους γιούς των ισχυρών. Οι γιοί των ισχυρών δεν είναι οι Νεφιλείμ, αλλά οι ισχυροί άνδρες της Μεσοποταμίας, των άλλων φυλών που ζούσαν κοντά στη φυλή Αδάμ.

Ίσως, ο σκοπός του χωρίου είναι να δείξει ότι η φυλή των γιγάντων, (η οποία προβλημάτιζε τους Ισραηλίτες τον καιρό που ο Μωυσής έγραφε αυτά τα λόγια), ήταν μια αρχαία φυλή, σύγχρονη της επιμειξίας της φυλής Αδάμ με τους γιούς των ισχυρών, και ότι οι Νεφιλείμ επεβίωσαν ακόμη και μετά από την επιμειξία των ισχυρών ανδρών της Μεσοποταμίας με τις "θυγατέρες Αδάμ", κατά την προκατακλυσμιαία εποχή.

Ίσως ακόμα, η αναφορά αυτή να γίνεται για να δείξει ότι ο κατακλυσμός στρεφόταν ειδικά κατά του λαού Αδάμ και όχι και των γύρω λαών, εκ των οποίων επεβίωσαν και οι Νεφιλείμ.

 

3. Οι γίγαντες στην εποχή τού Ισραήλ

Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, η περιοχή στην οποία επεβίωσαν κάποιοι από τη φυλή των γιγάντων Νεφιλείμ, ήταν η Βασάν, που ονομάζεται: "γη γιγάντων". (Δευτερονόμιο γ΄ 13).

Πρόκειται για μία ορεινή περιοχή ανατολικά της Θάλασσας της Γαλιλαίας, κατάλληλη για επιβίωση των λαών της, από τον Κατακλυσμό που έπληξε τη Μεσοποταμία, και το λαό Αδάμ (Όπως λέμε "λαός Ισραήλ").

Εκεί, οι γίγαντες υπήρχαν όχι μόνο μετά από τον Κατακλυσμό, αλλά και στις ημέρες του Αβραάμ, όπως φαίνεται στη Γένεση 14/ιδ΄ 5, όπου λέει για τον Χοδολλογομόρ και τους συμμάχους του, ότι "κατέκοψαν τους γίγαντας τους εν Ασταρώθ Καρναιν", στη Βασσάν.

Και οι κατάσκοποι όμως των ημερών του Μωυσή, βρήκαν τους Νεφιλείμ στη Χαναάν, όπως είδαμε στους Αριθμούς 13/ιγ΄ 33, όπου μάλιστα ονομάζει τους γίγαντες "Νεφιλείμ". Εκεί έχει μάλιστα και οριστικό άρθρο, "τους Νεφιλείμ", πράγμα που δείχνει ότι δεν επρόκειτο για παρομοίωση, αλλά για το γνωστό λαό των Νεφιλείμ.

Άλλα εδάφια, όπως το Δευτερονόμιο 1/α΄ 28, αναφερόμενο στο ίδιο γεγονός, ταυτίζει τους Νεφιλείμ με τους Ανακείμ, που προφανώς ήταν απόγονοί τους.

Με τους Ανακείμ συσχετίζει η Αγία Γραφή όλες τις φυλές γιγάντων που ζούσαν γύρω από τη Θάλασσα της Γαλιλαίας, όπως ήταν οι Ραφαείμ, οι Εμμαίοι και οι Ζουμζουμείμ, τους οποίους εξολώθρευσαν οι απόγονοι του Λωτ. (Δευτερονόμιο 2/β΄ 10,11,20,21).

Οι Ραφαείμ, ήταν απόγονοι των Γιγάντων που επεβίωσαν από τον Κατακλυσμό, και δεν ήταν απόγονοι του Νώε, καθώς δεν αναφέρονται στη Γένεση 10/ι΄, όπου αναφέρονται οι λαοί που κατάγονται από το Νώε. Η σκέψη ότι ίσως να μην αναφέρονται επειδή είναι πολύ νεώτεροι λαοί, δεν ευσταθεί, επειδή αναφέρονται στη Γένεσις 14/ιδ΄ 5 σαν λαός, από την εποχή του Αβραάμ ακόμα, και συνεπώς είναι αρχαιότεροι λαοί από αυτούς που αναφέρονται ως απόγονοι του Νώε!

Μετά από την εγκατάσταση των Ισραηλιτών στη Γη της Επαγγελίας, οι υψηλόσωμες αυτές φυλές εξολωθρεύτηκαν, και δεν έμειναν Ανακείμ στο Ισραήλ. Μόνο στη Γάζα, στη Γαθ, και στην Άζωτο έμειναν, αναμεμειγμένοι με τους Φιλισταίους. (Ιησούς Ναυή 11/ια΄ 21, 22).

Ένας απ' αυτούς ήταν και ο Γολιάθ από τη Γαθ, που σκοτώθηκε από τον Δαυίδ. (Α΄ Σαμουήλ ιζ΄ 4: "Εξήλθεν... Γολιάθ εκ της Γαθ...").

Τον καιρό του Δαυίδ, σκοτώθηκαν οι τελευταίοι γίγαντες.

Η Γένεσις 6/ς΄ 1-4 λοιπόν, μιλάει για κάποιους γίγαντες, (Εβραϊκά "Νεφιλείμ"), που ήταν γνωστοί στους Ισραηλίτες του 1.500 π.Χ., και που έζησαν στη γη της Μεσοποταμίας πριν από τον Κατακλυσμό του Νώε, (3.500 π.Χ. περίπου), και που ως φυλή επεβίωσαν του κατακλυσμού στις ορεινές περιοχές της Βασάν.

Ν. Μ.

Δημιουργία αρχείου: 8-12-1998.

Τελευταία μορφοποίηση: 9-5-2019.

ΕΠΑΝΩ