Όταν μεγάλωνα, με είχαν διδάξει να χρησιμοποιώ το όνομα του Θεού στην εκκλησία, στην προσευχή, ή μέσα σε άλλα, πνευματικά πλαίσια, όμως το να πούμε «Θεός» κατά τρόπο ασεβή – π.χ. όταν σκοντάψει το πόδι μας κάπου, ή όταν χάνουμε ένα παιχνίδι – σήμαινε την παραβίαση της ακόλουθης Αγιογραφικής εντολής:   «ου λήψει το όνομα Κυρίου του Θεού σου επί ματαίω· ου γαρ μη καθαρίση Κύριος ο Θεός σου τον λαμβάνοντα το όνομα αυτού επί ματαίω.»  (Έξοδος 20:7).

Αν και συνεχίζω να αποφεύγω να λέω την λέξη «Θεός» έξω από θρησκευτικές κουβέντες, το εδάφιο αυτό δεν εννοεί αυτό που είχα διδαχθεί όταν μεγάλωνα.  Όταν η Αγία Γραφή συνιστά να αποφεύγουμε να παίρνουμε επί ματαίω το όνομα του Κυρίου, δεν εννοεί απλά να μην χρησιμοποιούμε το «Θεός» σαν επιφώνημα ή μέσα σε όρκο, αλλά τουναντίον, απαγορεύει την επίκληση του θεϊκού ονόματος μέσα σε όρκο και εν συνεχεία να αμελούμε να εκπληρώσουμε εκείνο τον όρκο.

Στο αρχαίο Ισραήλ, ο όρκος ήταν μια ιεροπρεπής δήλωση, που άρχιζε με τα λόγια חי־יהוה (chai Adonai)—«όπως ζει ο Κύριος» — και σήμαινε:  «Εάν δεν εκπληρώσω τον ακόλουθο όρκο, είθε ο ζων Κύριος να με πατάξει σε θάνατο!»

Για παράδειγμα, αφού ο Ιωνάθαν έπεισε τον Σαούλ να μην σκοτώσει τον Δαυίδ, ο Σαούλ πήρε όρκο, «Όπως ζει ο Κύριος (חי־יהוה; chai Adonai), δεν θα θανατωθεί» - «και ήκουσε Σαούλ της φωνής Ιωνάθαν, και ώμοσε Σαούλ λέγων: Ζη Κύριος, ει αποθανείται»  (Α’ Βασ.19:6). Ο Σαούλ δηλαδή ορκίσθηκε πως αν ο Δαυίδ πεθάνει από το χέρι του Σαούλ, τότε και ο Σαούλ αξίζει να πεθάνει. 

Η εβραϊκή λέξη που κοινώς μεταφράζεται ως «παίρνω», στην Έξοδο 20:7 είναι  נשא (nasa), που σημαίνει «φέρω» ή «σηκώνω». Η επίκληση του «ονόματος» του Θεού (שׁם; shem) σημαίνει να φέρεται – όπως ο Ααρών ήταν να «φέρει» (נשא; nasa) τα ονόματα (שׁמות; shemot) των Ισραηλιτών επί του στήθους του – «και επιθήσεις επί το λογείον της κρίσεως την δήλωσιν και την αλήθειαν, και έσται επί του στήθους Ααρών, όταν εισπορεύηται εις το άγιον έναντι Κυρίου. και οίσει Ααρών τας κρίσεις των υιών Ισραήλ επί του στήθους έναντι Κυρίου διαπαντός» (Έξοδος 28:26 Ο΄).

Ως φορέας του ονόματος του Θεού, ο ορκισθείς όφειλε να εκπληρώσει τον όρκο του, αλλιώς…..

Ο Ιησούς προστάτεψε τους ακολούθους Του από το να παίρνουν το όνομα του Θεού επί ματαίω, όταν τους είπε να μην ορκίζονται ολωσδιόλου: «Εγώ δε λέγω υμίν μη ομόσαι όλως· μήτε εν τω ουρανώ, ότι θρόνος εστί του Θεού…» (Ματθ.5:34) – έτσι, ποτέ δεν θα παίρνετε όρκο που ίσως δεν μπορέσετε να εκπληρώσετε, και θα είστε ήσυχοι πως δεν θα έχετε παραβιάσει αυτή την εντολή.