Μερικές φορές, ο π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος, στα βιβλία του, αναφέρει την Αγία Γραφή "Λόγο του Θεού". Και αυτό έχει χρησιμοποιηθεί από ανθρώπους που έχουν Προτεσταντικές επιρροές, για να πουν ότι "αφού ο π. Αντώνιος, ως υπεύθυνος κατά των αιρέσεων το αναφέρει αυτό, άρα είναι η Αγία Γραφή ο Λόγος του Θεού". Όμως, όταν γράφει κάτι τέτοιο ο π. Αντώνιος, άλλο έχει στη σκέψη του, και όχι την εν λόγω Προτεσταντική αίρεση. Αλλά ως λόγο του Θεού αντιλαμβάνεται το ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ, του οποίου έκφραση είναι ΚΑΙ η Αγία Γραφή, και όχι μόνο αυτή. Αυτό φυσικά δεν το λέμε έτσι ξεκάρφωτα, αλλά θα το διαπιστώσετε  διαβάζοντας το παρακάτω απόσπασμα από βιβλίο του.

Θέσεις της Ορθοδοξίας: Η Θεία Αποκάλυψη

Σύμφωνα με την ορθόδοξη πίστη, η Εκκλησία δεν θεμελιώνεται πάνω σε γραπτά κείμενα, αλλά στην ομολογία πως ο Χριστός είναι Θεάνθρωπος… Στο σώμα του Χριστού, «στους αγίους» παραδόθηκε η αγία πίστη «άπαξ», μια για πάντα. Όποιος δεν ανήκει σ’ αυτό το σώμα, δεν μπορεί να ερμηνεύσει σωστά την Αγία Γραφή (Β΄ Θεσσαλονικείς 3/γ΄ 6. Β΄ Πέτρου 3/γ΄ 16. Ιούδα 3-4). Μ’ αυτή την έννοια η ιερή παράδοση είναι η εμπειρία της Εκκλησίας, η ιερή μνήμη της Εκκλησίας, που διαφυλάσσεται σαν πολύτιμος θησαυρός (Β΄ Τιμόθεον 1/α΄ 13-14).

Η Αγία Γραφή δεν περιλαμβάνει την πληρότητα της θείας αποκάλυψης. Ήδη από την Παλαιά Διαθήκη υπογραμμίζεται η σημασία της προφορικής παράδοσης και η φροντίδα για τη μετάδοσή της από γενεά σε γενεά (Ψαλμ. 43/μγ΄ 2. 44/μδ΄ 1. Ιωήλ 1/α΄3). Η Καινή Διαθήκη σημειώνει πως δεν περιέχει την πληρότητα των λόγων και των έργων του Χριστού (Ιω. 21/κα΄ 25).

Η ίδια η Αγία Γραφή κάνει χρήση της παράδοσης (Αριθ.21/κα΄ 14,15. Ματθ. 2/β΄ 23. Πράξεις 20/κ΄ 35. Β΄ Τιμόθεον 3/γ΄ 8. Ιούδα 14). Ο Χριστός δεν παρακίνησε τους μαθητές του να γράψουν βιβλία, αλλά να κηρύξουν, υποσχόμενος πως θα βρίσκεται για πάντα μαζί τους (Ματθ. 28/κη΄ 20) και ότι θα τους στείλει το Πνεύμα το Άγιο για να μείνει μαζί τους (Ιωάννης 14/ιδ΄ 16), να τους διδάξει και να τους υπενθυμίσει το κήρυγμά του  (Ιω. 14/ιδ΄ 25-26). Να τους οδηγήσει «εις όλην την αλήθεια», αποκαλύπτοντας σ’ αυτούς το βαθύτερο νόημα των λόγων του Χριστού. Όλα εκείνα που με τις δικές τους δυνάμεις δεν μπορούσαν να «βαστάξουν» (Ιω. 16/ις΄ 12-15).

Αλλά και οι απόστολοι δεν περιορίσθηκαν στα γραπτά κείμενα. Μετέδωσαν στους πρώτους Χριστιανούς πολύ περισσότερα από εκείνα που κατέγραψαν «δια χάρτου και μελάνης» (Β΄ Ιω. 12. Γ΄ Ιω. 13-14. Α΄ Κορ. 11/ια΄ 34). Μερικά από τα γραφόμενα αποδείχθηκαν ότι έχουν καιρική σημασία, γιατί δεν διατηρήθηκαν στην Εκκλησία: ο αριθμός των διακόνων (Πράξεις 6/στ΄ 3), το τάγμα των χηρών (Α΄ Τιμ. 5/ε΄ 9), το κάλυμμα των γυναικών (Α΄ Κορ. 11/ια΄ 5), το νίψιμο των ποδιών (Ιω. 13/ιγ΄ 14).

…εδώ λοιπόν έχουμε βασική διαφορά με τον Προτεσταντικό κόσμο. Το αξίωμα: «μόνη η Γραφή», αφήνει ακάλυπτη και αυτή την ίδια τη Γραφή, εκτεθειμένη στην «ερμηνευτική αυθεντία» και στο «αλάθητο» του καθενός πάστορα…» (Αντωνίου Αλεβιζόπουλου: «Εγχειρίδιο αιρέσεων και παραχριστιανικών ομάδων» Αθήνα 1994 3η Έκδοσις σελ. 15 – 19. Και τα ίδια γράφει και το βιβλίο του: «Ρωμαιοκαθολικισμός Προτεσταντισμός και Ορθοδοξία» σελ. 65 - 70).

Μετά από αυτό το κείμενο του π. Αντωνίου, ας δούμε επιγραμματικά μερικούς βασικούς λόγους για τους οποίους λέμε ότι η Αγία Γραφή δεν είναι ο λόγος του Θεού, αλλά «ανθρώπινος λόγος θεόπνευστος ΠΕΡΙ του λόγους του Θεού»:

1. Ο λόγος του Θεού είναι ΑΡΡΗΤΟΣ. Ο Θεός δεν μιλάει σε ανθρώπινη γλώσσα, ώστε να καταγραφεί σε βιβλίο.

2. Ο λόγος του Θεού δεν έχει λάθη, ενώ η Αγία Γραφή έχει λάθη (σε μη σωτηριολογικά θέματα), ως ανθρώπινος (αν και θεόπνευστος) λόγος. Αν ήταν λόγος Θεού, δεν θα είχε το παραμικρό λάθος, ούτε καν ορθογραφικό.

3. Ακόμα και αν υποθέταμε ότι είναι έτσι, μόνο η πρωτογενής γλώσσα συγγραφής της Αγίας Γραφής θα ήταν θεόπνευστη, καθώς οι μεταφράσεις (αλλά και οι αντιλήψεις), οδηγούν σε λάθη. Άρα θα ήταν θεόπνευστη η Π.Δ. μόνο στα Αρραμαϊκά, και η Κ.Δ. μόνο στα αρχαία Ελληνικά, πράγμα άτοπο, καθώς δεν εφαρμόζεται στο σύνολο της ανθρωπότητας.

4. Επειδή ο λόγος του Θεού είναι άρρητος, μόνο εξ’ εμπειρίας των Θεουμένων και των φωτιζομένων μπορεί να μεταδοθεί σ’ εμάς, και όχι από ένα βιβλίο.

5. Αν η Αγία Γραφή ήταν ο λόγος του Θεού, δεν θα αναφερόταν το προφορικό Ευαγγέλιο ως «λόγος Θεού».