Μεγάλες δυσκολίες συναντούσα κι’ όταν κήρυττα το Ευαγγέλιο στους Βουδδιστές. Μια μέρα, για παράδειγμα, πήγα σ’ ένα από τα μοναστήρια τους. Ocheretui με δέχτηκε πολύ φιλικά. Αλλά επειδή ήταν ήδη πολύ αργά, πρότεινε ν’ αναβάλουμε τη συζήτηση μας για την επόμενη το πρωΐ. Την άλλη μέρα πήγα, μαζί με τον cheretui στην παγίδα τους. Οι μοναχοί-λάμας ήταν ήδη τις θέσεις τους. Ο cheretui κάθισε δίπλα μου. Άρχισα να κηρύττω και να διηγούμαι πως δημιούργησε ο Θεός τον κόσμο, πως έστειλε τον Μονογενή του Υιό στη γη για τη σωτηρία των ανθρώπων, πόσο ταπεινώθηκε ο Κύριος μας υπακούοντας στο θέλημα του Ουράνιου Πατέρα και πόσο υπέφερε. Μίλησα ύστερα για την Ανάσταση, για την άνοδο Του στον ουρανό, από όπου θα έλθει και πάλι για να κρίνει ζώντες και νεκρούς. Ύστερα μίλησα για τη διδασκαλία Του και στάθηκα περισσότερο στην επί του Όρους Ομιλία. Μου φάνηκε ότι οι λάμας κρατούσαν και την ανάσα τους για να με ακούνε καλύτερα. Όταν τελείωσα, ύστερα από μια μικρή παύση, σκέφθηκε να αποχωρήσω, όταν είδα ξαφνικά να σηκώνεται ένας από τους λάμας. Μου έκανε μια υπόκλιση, στάθηκε ανάμεσα στους ομοθρήσκους του και άρχισε να απαγγέλει μια ομιλία που μαρτυρούσε γνώσεις πολύ πιο πλατειές, από ότι θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ. Δεν μπορώ να αναφέρω ακριβώς τα λόγια του, γιατί είπε πάρα πολλά και εγώ ήμουν πολύ συγκινημένος και ταραγμένος Περίπου όμως είπε τα εξής:

“Κύριε Ιεραπόστολε, μας εκθέσατε τη χριστιανική σας θρησκεία και ακούσαμε με συμπάθεια και προσοχή κάθε λόγο σας. Τώρα σα παρακαλούμε να μας ακούσετε κι εσείς με την σειρά σας, παρ’ όλο που είμαστε ειδωλολάτρες και απολίτιστοι. Μάλιστα, κύριε Ιεραπόστολε, η χριστιανική θρησκεία είναι ασφαλώς η υψηλότερη, η παγκοσμιότερη. Αν υπήρχαν στους άλλους πλανήτες λογικά όντα όμοια μ’ εμάς, δεν θα μπορούσαν ποτέ να βρουν τελειότερη θρησκεία από τη χριστιανική. Και τούτο γιατί δεν προέρχεται από ανθρώπους, αλλά είναι θεία αποκάλυψη. Η χριστιανική θρησκεία δεν έχει τίποτα το ανθρώπινο ή το κτιστό. Είναι καθαρή σαν δάκρυ ή σαν κρύσταλλο, καθαρή σαν την σκέψη του Θεού. Αυτή η σκέψη είναι ο Λόγος, για τον οποίο λέει ο ευαγγελιστής Ιωάννης ότι έγινε σάρκα, ότι έγινε ο ενανθρωπίσας Θεός. Ο Χριστός είναι ο σαρκωμένος Λόγος. Η διδασκαλία του φανέρωσε στον κόσμο καινούργιους δρόμους υπάρξεως για τον άνθρωπο, του αποκάλυψε το θείο θέλημα. Αλλά αυτό το θέλημα του Θεού είναι να ζουν οι χριστιανοί όπως έζησε ο Χριστός. Η διδασκαλία του Χριστού είναι η ηχώ της ζωής Του.

Αλλά, κύριε Ιεραπόστολε, κοιτάξτε γύρω σας αμερόληπτα: ζει ο κόσμος σύμφωνα με τυη διδασκαλία του Χριστού; Ο Χριστός κήρυξε την αγάπη προς το Θεό και προς τον πλησίον, την ειρήνη, την πραότητα, την ταπείνωση, την παγκόσμια συγνώμη. Όρισε να αποδίδουμε καλό αντί κακού, να μη συσσωρεύσουμε πλούτη, όχι μόνο να μη σκοτώνουμε, αλλά ούτε και να οργιζόμαστε, να φυλάγουμε την ιερότητα του γάμου να αγαπούμε τον Θεό περισσότερο από πατέρα ή μητέρα, ή γιο ή θυγατέρα, ή γυναίκα περισότερο ακόμη και από τον ίδιο μας τον εαυτό. Τέτοιος ήταν ο Χριστός, αλλά τέτοιο δεν είσθε εσείς οι χριστιανοί. Συμπεριφέρεσθε μεταξύ σας σαν άγρια θηρία. Θα έπρεπε να ντρέπεστε να μιλάτε για το Χριστό, όταν το στόμα σας στάζει αίμα. Δεν βλέπω κανένα ανάμεσα μας που να ζει χειρότερα από τους χριστιανούς. Ποιος κλέβει, πορνεύει, λεηλατεί, ψεύδεται η σκοτώνει περισσότερο; Οι χριστιανοί είναι οι πρώτοι αρνητές του Θεού των. Έρχεσθε να μας κηρύξετε το Χριστό και να μας φέρετε τη φρίκη και τον πόνο. Δεν θα μιλήσω για την «Ιερά Εξέταση» ούτε για όλα όσα τράβηξαν οι ιθαγενείς από τους χριστιανούς. Θα μιλήσω μόνο για πρόσφατα γεγονότα.

 Ήταν τότε που άρχισαν να κατασκευάζουν τον διασιβηρικό. Όπως ξέρετε, περνάει από κοντά μας. Και εμείς χαιρόμαστε, πιστεύαμε ότι οι Ρώσοι θα έφερναν το φως και την αγάπη της χριστιανικής διδασκαλίας στην βάρβαρη ύπαρξη μας. Περιμέναμε με ανυπομονησία να έλθει κοντά μας ο σιδηρόδρομος. Και, επιτέλους έφτασε η στιγμή προς μεγάλη φρίκη και δυστυχία μας. Οι εργάτες σας έμπαιναν στις καλύβες μας μεθυσμένοι, μεθούσαν τους μπουριάτες, βίαζαν τις γυναίκες μας και είδαμε να γεννιέται ανάμεσα μας η μέθη, η λεηλασία, το έγκλημα, οι φιλονικίες, οι συμπλοκές, οι αρρώστιες. Μέχρι τότε δεν γνωρίζαμε τις κλειδαριές, δεν είχαμε κλέφτες και ακόμα λιγότερους δολοφόνους. Και τώρα, που οι Μπουριάτες μας γεύτηκαν τον πολιτισμό σας και γνώρισαν τι ακριβώς είναι, κατά τη γνώμη σας, η αληθινή ζωή, τώρα πια δεν ξέρουμε πως θα τα βγάλουμε πέρα. Ο Abbida και ο Moidariνα μας φυλάνε από τέτοιους Χριστιανούς!

Και οι χριστιανοί Ιεραπόστολοι είναι κι αυτοί σαν τους άλλους. Δεν πιστεύουν ούτε οι ίδιοι αυτά που διδάσκουν. Αν τα πίστευαν, θα ζούσαν όπως θέλει ο Χριστός και δεν θα χρειαζόταν να κάνουν κηρύγματα. Θα γινόμαστε χριστιανοί από μόνοι μας. Γιατί το παράδειγμα είναι δυνατότερο από το λόγο. Πώς θα μπορούσαμε ποτέ να μένουμε στα σκοτάδια, όταν θα είχαμε δίπλα μας το φώς;

Κάνετε λάθος, κύριε Ιεραπόστολε, αν νομίζετε ότι είμαστε σε τέτοιο σημείο απαίδευτοι, ώστε να μη μπορούμε να διακρίνουμε το καλό από το κακό. Αλλά φοβόμαστε μήπως ο χριστιανισμός σας μα κάνει ακόμη χειρότερους μήπως μας καταντήσει ολότελα άγριους. Είδαμε χριστιανούς ιεραπόστολους να λατρεύουν το χρήμα, σα Θεό, να καπνίζουν, να πίνουν, να πορνεύουν, όπως οι χειρότεροι από τους Μπουριάτες μας. Αλλά δεν είδαμε ποτέ κανέναν ιεραπόστολο που να αγαπάει περισσότερο το Χριστό από τον εαυτό του. Οι ιερείς σας ισχυρίζονται ότι δέχτηκαν από τον ίδιο τον Θεό την εξουσία να συγχωρούν αμαρτίες, να καθαρίζουν τις ψυχές, να διώχνουν δαιμόνια, να θεραπεύουν κάθε νόσο. Όμως εσείς οι χριστιανοί όχι μόνο δεν φαίνεσθε ικανοί να αποτρέψετε, να εξαγνίσετε η να θεραπεύσετε το κακό και την ασχήμια, αλλά και μολύνετε με το παράδειγμα σας τους ειδωλολάτρες. Όχι, κύριε Ιεραπόστολε, ας αρχίσουν πρώτα οι χριστιανοί να πιστεύουν στο Θεό τους και να μας δείξουν πόσο και πως τον αγαπούν. Τότε ίσως θα σας δεχθούμε, εσάς τους ιεραπόστολους, σαν αγγέλους του Θεού, και θα δεχθούμε τον χριστιανισμό.”