Ο ρόλος των αρχιερέων κατά το 1821 υπέρ της Επανάστασης αναγνωρίζεται από τους ίδιους τους Τούρκους ιστορικούς. Ο Μώραλη Μελίκ Μπέη γράφει: «Τον λαόν [της Πελοποννήσου] υπεκίνησαν οι έχοντες συμφέροντα και σχέσεις μετά τούτων, οι έμποροι, οι πρόκριτοι και κυρίως οι μητροπολίται και γενικώς οι ανήκοντες εις τον κλήρον, δηλ. οι πραγματικοί ηγέται του έθνους», ενώ ο Σανί Ζαντέ: «Τα σχέδια [επαναστατικά] ετηρούντο μυστικά μεταξύ του Πατριάρχου, των Μητροπολιτών, των παπάδων, των δημογερόντων» (Νικ. Μοσχόπουλου, Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως κατά τους Τούρκους ιστοριογράφους, Αθήναι 1960, σ. 167, 107 – Ιωάν. Παπαϊωάνου, Ιστορικές γραμμές, Λάρισα 1979, σ. 240).

            Ο Σκαρίμπας στο: "1821 και η αλήθεια" κάνει δυο φορές λόγο για «εκατοντάδες ιεράρχες» που υπήρχαν στην Οσμανική Αυτοκρατορία στα 1821, από τους οποίους ελαχιστώτατοι ευλόγησαν τα επαναστατικά όπλα, ενώ αλλού μιλά για «παμπληθύα ιεραρχών». Όπως παρατηρεί ο Πέτρος Γεωργατζής δεν «προχωρεί να προσδιορίσει πόσες ήταν αυτές οι εκατοντάδες. Δύο, τρεις, τέσσερες ή εννέα. Δηλ. πόσοι ήταν οι αρχιερείς;  200, 300, 400, 500 κ.λπ. έως 999;» (Οι αρχιερείς και το Εικοσιένα, σ. 206). Στη συνέχεια παραθέτει τις επαρχίες όλων των Πατριαρχείων εντός της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και τους αντίστοιχους αρχιερείς (171 του Οικουμενικού και 12 των υπολοίπων Πατριαρχείων), προσθέτει τους δίχως επαρχίες αρχιερείς (τιτουλάριους), οι οποίοι ήταν περί τους 15-20, και συμπεραίνει: «Κατά συνέπεια όλοι – όλοι οι εν ενεργεία αρχιερείς – (με επαρχία ή τιτουλάριοι) σ’ όλη την Βαλκανική χερσόνησο, Μ. Ασία, Συρία, Παλαιστίνη, Αίγυπτο και Κύπρο, κατά τους χρόνους της Ελληνικής εθνεγερσίας, σε καμιά περίπτωση δεν ξεπερνούσαν τους 200, κειμενόμενοι σε 195-200. Επομένως ο ισχυρισμός του Σκαρίμπα για «παμπληθύα» ή «εκατοντάδες» αρχιερέων ελέγχεται ως αρκετά ανακριβής, για τη δημιουργία μάλλον διαστρεβλωμένων εντυπώσεων»  (Οι αρχιερείς και το Εικοσιένα, σ. 212-3). Αυτοί ήταν οι «εκατοντάδες αρχιερείς» του Σκαρίμπα.

            Αναφορικά με την Φιλική Εταιρεία ο Εμμανουήλ Ξάνθος παρατηρεί ότι οι Φιλικοί «εκατήχησαν διαφόρους ομογενείς… και τινάς ιερωμένους και ηγουμένους ελληνικών μοναστηριών» (Απομνημονεύματα). Ο Π. Π. Γερμανός στα Απομνημονεύματά του γράφει «Εις την Πελοπόννησον ουδείς των επισήμων Αρχιερέων και προσετώτων και λοιπών προκρίτων έμεινεν αμύητος». Ο Σκαρίμπας ομολογεί στο "1821 και η αλήθεια": «Η Φιλική Εταιρεία… στο κόλπο είχε μυήσει όλους σχεδόν τους παλαιοελλαδίτες κοτσαμπασήδες και προπαντός τους δεσποτάδες». «Έτσι από το σύνολο των 195-200 αρχιερέων, που διαπιστώθηκε ότι υπήρχαν κατά τους χρόνους εκείνους σ’ ολόκληρο το Οθωμανικό κράτος, υπάρχουν αδιαμφισβήτητες μαρτυρίες ότι είχαν μυηθεί στη Φ.Ε. τουλάχιστον οι παρακάτω 81 αρχιερείς. Δηλ. περισσότεροι από το 1/3 του συνολικού αριθμού αυτών» αναφέρει ο Γεωργαντζάς (Οι αρχιερείς και το Εικοσιένα, σ. 216) παραθέτοντας βάσει μαρτυριών τον κατάλογο:

Πελοποννήσου:

1) Μονεμβασίας Χρύσανθος,

2) Χριστιανουπόλεως Γερμανός,

3) Ναυπλίου και Άργους Γρηγόριος,

4) Δημητσάνης Φιλόθεος,

5) Ωλένης Φιλάρετος, Μεθώνης,

6) Ναυαρίνου και Νεοκάστρου Γρηγόριος,

7) Ρέοντος και Πραστού Διονύσιος,

8) Βρεσθένης Θεοδώρητος,

9) Έλους Άνθιμος,

10) Ανδρούσης Ιωσήφ,

11) Π. Πατρών Γερμανός,

12) Τριπολιτζάς Δανιήλ,

13) Κορίνθου Ζαχαρίας,

14) Κερνίτσης Προκόπιος,

15) Μαϊνης Νεόφυτος,

16) Μαϊνης Ιωσήφ,

17) Ζαρνάτας Γαρβιήλ,

18) Ανδρουβίτσας Θεόκλητος,

19) Πλάτζης Ιερεμίας,

20) Καρυουπόλεως Κύριλλος,

21) Μηλέας Ιωσήφ,

22) Μαλτσίνης Ιωακείμ ή Ιερώνυμος,

23) Χαριουπόλεως Βησσαρίων,

Στερεάς Ελλάδας:

1) Αθηνών Διονύσιος,

2) Άρτης και Ναυπάκτου Πορφύριος,

3) Σαλώνων Ησαϊας,

4) Ταλαντίου Νεόφυτος,

5) Λιτζάς και Αγράφων Δοσίθεος,

6) Ρωγών Μακάριος,

7) Ρωγών Ιωσήφ,

8) Λοιδορικίου Ιωαννίκιος,

9) Μενδενίτσης Γρηγόριος.

Αιγαίου Πελάγους:

1) Καρύστου Νεόφυτος,

2) Παροναξίας Ιερόθεος,

3) Χίου Πλάτων,

4) Ρόδου Αγάπιος,

5) Σαντορίνης Ζαχαρίας,

6) Κέας Νικόδημος,

7) Τήνου Γαβριήλ,

8) Μυτιλήνης Καλλίνικος

Κρήτης:

1) Ηρακλείου Γεράσιμος,

2) Κνωσού Νεόφυτος,

3) Χερσονήσου Ιωακείμ,

4) Αυλοποτάμου Παρθένιος,

5) Αρκαδίας Νεόφυτος,

6) Κυδωνίας Καλλίνικος,

7) Λάμπης και Σφακίων Ιερόθεος,

8) Πέτρας Ιωακειμ,

9) Σητείας Ζαχαρίας,

10) Ιεράς Αρτέμιος,

11) Κισσάμου (Χανιων) Μελχισεδέκ,

12) Διουπόλεως Καλλίνικος

Κύπρου:

1) Κύπρου Κυπριανός

2) Πάφου Χρύσανθος

3) Κιτίου Μελέτιος

4) Κυρηνείας Λαυρέντιος

Επτανήσου:

1) Ζακύνθου Αγαθάγγελος

Θεσσαλίας:

1) Λαρίσης Πολύκαρπος

2) Σταγών Αμβρόσιος

3) Φαναρίου και Φαρσάλων Δαμασκηνός

Μακεδονίας:

1) Σερρών Χρύσανθος,

2) Κοζάνης Βενιαμίν,

3) Ιερισσού και Αγ. Όρους Ιγνάτιος,

4) Αρδαμερίου Ιγνάτιος,

5) Γρεβενών Άνθιμος,

6) Ειρηνουπόλεως και Βατοπεδίου (τιτουλ.)  Γρηγόριος,

7) Σιατίστης και Σισανίου Ιωαννίκιος,

Θράκης:

1) Δέρκων Γρηγόριος,

2) Αγχιάλου Ευγένιος,

3) Αδριανουπόλεως Δωρόθεος,

4) Βάρνης Ζαχαρίας,

5) Βιζύης Ιωασάφ,

6) Μαρωνείας Κωνστάντιος,

7) Μεσημβρίας Ιωσήφ,

8) Σωζοαγαθουπόλεως Παϊσιος,

9) Φιλιππου πόλεως Παϊσιος,

Παραδουνάβιες χώρες:

1) Ουγγροβλαχίας Ιγνάτιος,

2) Μολδοβλαχίας Βενιαμίν,

Μ. Ασίας:

1) Εφέσου Διονύσιος,

Πατριαρχείου Αλεξανδρείας:

1) Αλεξανδρείας Θεόφιλος Β’.

Πατριαρχείου Ιεροσολύμων:

1) Πολύκαρπος.