...Ο Ελληνισμός θυμάται την αποφράδα μέρα. Την άλωση τής Κωνσταντινουπόλεως. Την πτώση τής χιλιετούς βυζαντινής αυτοκρατορίας. Ωστόσο, συμβαίνουν πράγματα στην πατρίδα μας, που μάς πείθουν ότι η άλωση συμβαίνει πλέον εντός μας. Ότι έχει μετακομίσει στο έδαφός μας. Ως άλωση φρονήματος, ως άλωση ταυτότητας, ως άλωση αξιοπρέπειας.

Παρακολουθούσα προχθές σε μεταμεσονύκτια εκπομπή τής ΕΡΤ την πολλοστή κραυγή αγωνίας που εξέπεμψε ο σκηνοθέτης Γιάννης Σμαραγδής, ο οποίος προσπαθεί από το 2021 να συγκεντρώσει τα κεφάλαια που απαιτούνται για τα γυρίσματα μιας ταινίας που θα αφιερωθεί στον πρώτο Κυβερνήτη τού ελληνικού Κράτους, τον Ιωάννη Καποδίστρια. Στην ζωή και στο έργο του. Το εξευτελισμένο ελληνικό Κράτος που ως Υπουργείο Πολιτισμού χρηματοδοτεί και την τελευταία αηδία κάθε ανοήτου, δυστυχώς απαξίωσε να δώσει και ένα ευρώ για το φιλόδοξο εγχείρημα τού Σμαραγδή.

Αλλά και οι ευεργέτες που αφανώς πλησίασαν τον Σμαραγδή για να τον βοηθήσουν δέχονται απειλές από …δοξασμένα κέντρα ναινέκων, πως αν το πράξουν και διανοηθούν να τον βοηθήσουν, θα χαρακτηρισθούν …ρωσσόφιλοι και θα έχουν προβλήματα με τις επιχειρήσεις τους!!! Είναι προφανές τι συμβαίνει. Κάποιοι φοβούνται. Φοβούνται πολύ μην τυχόν και γίνει γνωστό στις μάζες ποιοί πάτρωνες έδωσαν την εντολή δολοφονίας τού Καποδίστρια. Γιατί όπως θα αποκαλυφθεί, η εντολή αυτή είναι το σταθερό μοτίβο που επικράτησε για όλους τους ανεξάρτητους πολιτικούς μας ηγέτες καθ’ όλη την διάρκεια τού ελευθέρου βίου μας. Επί 203 ολόκληρα χρόνια! Διαρκώς στεφανώνονται και προάγονται οι δούλοι που προδίδουν την Ελλάδα και συνεχώς κυνηγιούνται τα ελεύθερα πνεύματα που αγαπούν την Ελλάδα. Ο Καποδίστριας δεν ήταν ρωσσόφιλος. Έφτιαξε το Σύνταγμα τής Ελβετίας, επέδρασε δημιουργικά στην πολιτική ζωή τής Γαλλίας, ξεκαθάρισε στον Τσάρο τι θα κάνει αν συγκρουστούν τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα με τα ρωσσικά. Θα υπερασπιστεί τα πρώτα.

Το αμάρτημα τού Καποδίστρια είναι πως ήταν ελεύθερος και πατριώτης. Δεν ήταν δεδομένος. Και οι μη δεδομένοι απαγορεύεται να γίνονται πρότυπα για την νεώτερη γενιά μέσα από την μεγάλη οθόνη. Επικίνδυνο! Οι καιροί απαιτούν υπάκουους ηγέτες που να εκτελούν τις εντολές τών ξένων κέντρων χωρίς να ρωτάνε και πολλά!

Ο Σμαραγδής σε μια ελεγχόμενη έκρηξη θυμού είπε σε αυτή την συνέντευξη πως «και να με σκοτώσουν έχω βρει αυτόν που θα γυρίσει την ταινία!»

Η οποία και να γυριστεί, μην υπάρχει αμφιβολία, θα αντιμετωπίσει πρόβλημα με την διανομή της στα σινεμά γνωστών πολυεθνικών. Ωστόσο, πέρα από όλα, θεωρώ την υπόθεση τής ταινίας τού Καποδίστρια σκάνδαλο εθνικής ντροπής. Αν ένας διακεκριμένος σκηνοθέτης δεν μπορεί να γυρίσει μια ταινία για τον πρώτο Κυβερνήτη τής χώρας του και δέχεται απειλές αυτός και οι χρηματοδότες του από άθλιους ναινέκους, μπορούμε να μιλάμε για ελευθερία και για δημοκρατία στην Ελλάδα σήμερα; Μπορούμε να μιλάμε για ελευθερία έκφρασης τής τέχνης; Η απάντηση είναι όχι!

Ελευθερία τής τέχνης στον 21ο αιώνα στην Ελλάδα είναι να κάνεις κουρέλι την σημαία, να την βάφεις ροζ, να την καις, και όταν σε συλλαμβάνουν να αθωώνεσαι στο αυτόφωρο. Ελευθερία τής τέχνης είναι να βεβηλώνεις τον σταυρό ατιμώρητα. Τέχνη στην Ελλάδα –αυτής τής διακυβέρνησης– είναι οτιδήποτε κατά τής πατρίδας. Οτιδήποτε υπέρ τής πατρίδας δεν θεωρείται τέχνη. Γι’ αυτό επί αυτής τής διακυβέρνησης δεν έχω ελπίδα για τον Καποδίστρια. Ο Γιάννης ματαιοπονεί. Η ταινία θα γίνει. Όταν ο Θεός το θελήσει. Τώρα με αυτούς, όχι.

Σήμερα έχουμε Άλωση.