Ζούμε στην ψηφιακή εποχή, και όλοι χρησιμοποιούμε τα σύγχρονα επιτεύγματα τής ψηφιακής τεχνολογίας, χωρίς να καταλαβαίνουμε πλήρως το πού οδηγούμαστε.

Υπάρχουν πολλά βιβλία τα οποία αναλύουν τι είναι η ψηφιακή τεχνολογία και, το κυριότερο, πώς μπορούμε να την χρησιμοποιούμε χωρίς να μάς βλάπτη. Μεταξύ αυτών τών βιβλίων συγκαταλέγεται το βιβλίο με τίτλο «Όταν η άψυχη ύλη απέκτησε "νοημοσύνη"» και υπότιτλο «ψηφιακή τεχνολογία: προσδοκίες και κίνδυνοι», που συνέγραψε ο Βασίλειος Πετρουλέας, Δρ. Φυσικής και τέως Διευθυντής Ερευνών στο ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος».

Το βιβλίο αυτό είναι γραμμένο με γνώση, με επιχειρήματα και με απλό τρόπο, πράγμα που το κάνει χρήσιμο για όλους.

Μεταξύ τών άλλων ενδιαφερόντων είναι τα όσα γράφονται για τον «ψηφιακό εαυτό». Όλοι έχουμε συνείδηση τού εαυτού μας, και οι άλλοι που μάς περιβάλλουν γνωρίζουν διάφορες πλευρές τού εαυτού μας, αλλά τώρα με την ψηφιακή τεχνολογία υπάρχει «και η εικόνα που σχηματίζουν τα μηχανήματα για μάς». Έτσι, καθώς μεγαλώνουμε «χτίζεται και ο ψηφιακός εαυτός μας». «Είναι απίστευτο το τι μέρος τού εαυτού μας μετατρέπεται σε ψηφιακά δεδομένα σήμερα».

Αυτό εξηγείται με το ότι, εφ’ όσον «οι συναλλαγές μας γίνονται πλέον ηλεκτρονικά», έχουμε το κινητό τηλέφωνο μαζί μας, χρησιμοποιούμε το GPS για τις μετακινήσεις μας, συνδεόμαστε με κοινωνικά δίκτυα, ανταλλάσσουμε μηνύματα, βγάζουμε ψηφιακές φωτογραφίες, κάνουμε υπερηχογραφήματα και ιατρικές διαγνώσεις που κοινοποιούνται ή φυλάσσονται σε αρχεία κ.α., σημαίνει ότι καθημερινά «χτίζεται ο ψηφιακός εαυτός μας», που «θα συνεχίση να αυξάνη μέχρι το τέλος τής ζωής μας και μετά τον θάνατο τροφοδοτούμενος από στοιχεία που θα παρέχουν οι άλλοι» για εμάς.

Γράφεται ότι, όταν ψάχνουμε στο διαδίκτυο για κάτι που μάς ενδιαφέρει, τότε τα μηχανήματα ξέρουν τα πάντα για εμάς. Και όλα αυτά μετατρέπονται σε χρήσιμα δεδομένα γι’ αυτά και τις Εταιρείες. «Την ώρα που κάνουμε έρευνα με τις μηχανές αναζήτησης Google, η Google ερευνά εμάς». Ένα μέρος τού εαυτού μας «μετατρέπεται σε ψηφιακά δεδομένα σήμερα». «Ο ψηφιακός μας εαυτός χτίζεται με τη μεγαλύτερη δυνατή πιστότητα και φυλάσσεται με τη μεγαλύτερη δυνατή ασφάλεια».

«Κάθε μέρα ο ψηφιακός εαυτός μας συνεργάζεται και με διαφορετικούς εταίρους• και είναι απόλυτα ειλικρινής ή μάλλον αφελής με τις συναλλαγές του!».

Το ερώτημα γιατί οι Εταιρείες μάς παρέχουν όλα δωρεάν, δηλαδή «μηχανές αναζήτησης, ψηφιακούς χάρτες, GPS, βίντεο, κοινωνικές διαδικτυακές πλατφόρμες, ψηφιακά προϊόντα», δεν μάς απασχολεί ούτε μάς προβληματίζει. Το γεγονός είναι ότι «τα ψηφιακά δεδομένα τών πολιτών είναι πολυτιμότατος πόρος για τις ψηφιακές εταιρείες και πηγή ανεκτίμητης ισχύος». «Τα ακατέργαστα ανθρώπινα δεδομένα» ως πρώτη ύλη «μετατρέπονται σε πληροφορίες» τού τι θα κάνουμε «και αυτές πωλούνται στη συνέχεια σε επιχειρήσεις... σε ένα νέο πρωτόγνωρο είδος εμπορίου». Με το διαδίκτυο γίνεται μια χειραγώγηση τών ανθρώπων.

Και το σημαντικό είναι ότι οι πληροφορίες που συλλέγονται δεν διαγράφονται ποτέ. Το «Delete» στον υπολογιστή δεν διαγράφει μια πληροφορία, ένα κείμενο, αλλά «απλώς απαλείφει την επικεφαλίδα τους», ένας ειδικός θα μπορούσε να το ανακαλέση από τον σκληρό δίσκο με ειδικό λογισμικό». Ο Θεός διαγράφει με την μετάνοια, το διαδίκτυο δεν διαγράφει ποτέ.

Πάντως, «από τη στιγμή που γεννιέται ένα παιδί ή μάλλον από τη στιγμή που κυοφορείται, παράλληλα γεννιέται και αναπτύσσεται και ο ψηφιακός μας εαυτός» μέχρι τον θάνατο και μετά από αυτόν με τις αναμνήσεις τών άλλων.

Γι’ αυτό, πέρα από την «ψηφιακή εγκράτεια και νηστεία», είναι επείγον να αναπτύξουμε την ησυχαστική ζωή τής καρδιάς, την ζωή τού «έσω ανθρώπου», την ζωντανή σχέση μας με τον Χριστό, την οποία δεν μπορεί να συλλάβη η ψηφιακή τεχνολογία.