Συχνά ακούμε τους ανθρώπους να αναφέρονται στα συμφέροντά τους. Η λέξη συμφέρον σημαίνει την ωφέλεια που αποκομίζει κανείς από κάτι που επιδιώκει, κυρίως σε ατομικό επίπεδο.

Υπάρχουν συμφέροντα ατομικά, συμφέροντα οικογενειακά, συμφέροντα κοινωνικά, συμφέροντα εθνικά. Συνήθως, η λέξη συμφέρον χρησιμοποιείται σε ατομικό-προσωπικό επίπεδο και αφορά υλικά αγαθά.

Λέμε: «αυτό δεν με συμφέρει να το πράξω», «αυτό απειλεί τα συμφέροντά μου».

Για συμφέροντα κάνει λόγο και η λειτουργική γλώσσα, αλλά εννοεί άλλα συμφέροντα, αγαθά, που αναφέρονται στην ψυχή μας: «Τα καλά και συμφέροντα ταις ψυχαίς ημών και ειρήνην τω κόσμω, παρά του Κυρίου αιτησώμεθα», δηλαδή ας ζητήσουμε από τον Κύριο να μας δώση τα καλά και ωφέλιμα στην ψυχή μας και ειρήνη στον κόσμο.

Η χρησιμοποίηση της λέξεως ψυχή εδώ δεν σημαίνει ότι παρακάμπτεται και υποτιμάται το σώμα, αφού ο άνθρωπος είναι μία ενότητα ψυχής και σώματος και ολόκληρος ο άνθρωπος θα σωθή ή θα καταστραφή.

Κυρίως εννοούνται οι πνευματικές ωφέλειες, τα πνευματικά συμφέροντα, όχι τα υλικά. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να περιορίζεται αποκλειστικά στα σωματικά, υλικά, κοινωνικά συμφέροντα, αλλά πρέπει να βλέπη και τα πνευματικά του συμφέροντα.

Υπάρχουν περιπτώσεις που αγωνιζόμαστε για τα βιοτικά, τα υλικά, τα επαγγελματικά, και αυτό δεν μας προσφέρει εσωτερική ειρήνη, αλλά μάλλον μεγαλώνει την ανασφάλειά μας.

Όταν κανείς αποκλειστικά προσκολλάται στα εξωτερικά και αφήνη έρημο τον εσωτερικό ψυχικό του κόσμο, γρήγορα αισθάνεται ένα κενό στην ζωή του. Ακριβώς γι’ αυτό απαιτείται προσπάθεια για την ψυχική, πνευματική ωφέλεια.

Ποιές είναι αυτές οι ψυχικές, πνευματικές ωφέλειες; Όπως το σώμα έχει αισθήσεις και διάφορες σωματικές ανάγκες, έτσι και η ψυχή έχει ψυχικές αισθήσεις και ψυχικές ανάγκες. Αυτές είναι η πίστη στον Θεό, η προσευχή, που είναι η αναπνοή της ψυχής, η αγάπη, η θεία Κοινωνία του Σώματος και του Αίματος του Χριστού.

Γενικά η πραγματική ανάγκη των ανθρώπων είναι Αυτός ο ίδιος ο Θεός. Όταν αυτές οι ψυχικές ανάγκες δεν ικανοποιούνται, τότε αγριεύει ο εσωτερικός κόσμος, παραμένει πεινασμένος, ανεκπλήρωτοι είναι οι μεγάλοι του πόθοι, ο άνθρωπος καθίσταται δυστυχής.

Μαζί με τα «συμφέροντα ταις ψυχαίς ημών», ζητάμε από τον Θεό να δώση και ειρήνη στον κόσμο. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να αισθάνεται μόνος του στην κοινωνία, δεν μπορεί να ενδιαφέρεται μόνον για τον εαυτό του και να αδιαφορή για τον κόσμο.

Η ψυχή δεν είναι απομονωμένη και ο άνθρωπος δεν είναι αποξενωμένος από την κοινωνία και τον κόσμο. Οι ψυχικές και πνευματικές ανάγκες πρέπει να συνδέωνται και με την ειρήνη που πρέπει να επικρατή στον κόσμο.

Βεβαίως, δεν αρκεί μόνον η προσευχή και δεν μπορεί να βοηθήση μόνος Του ο Θεός, αν και εμείς δεν ενδιαφερθούμε, αν δεν αγωνισθούμε, δεν πονέσουμε, δεν επιδιώξουμε να αποκτήσουμε τα πραγματικά μας συμφέροντα και δεν αγωνισθούμε για την επικράτηση της ειρήνης στον κόσμο.

Πάντως, όσο εμείς είμαστε καλά ψυχικά και πνευματικά, τόσο και βελτιώνονται τα κοινωνικά μας πράγματα.