Εδώ όμως, συναντάμε το πιο περίπλοκο και δύσκολο πρόβλημα τής σύγχρονης Ορθόδοξης Θεολογίας. Οι Ορθόδοξοι, οι οποίοι είναι διαβρωμένοι με πολιτιστικά συμπλέγματα κατωτερότητας δεν μπορούν να μάθουν την πατερική θεολογία. Αυτό συμβαίνει, επειδή για να γίνει αυτό απαιτείται υποταγή στους Πατέρες, όπως σε πνευματικούς, αφού η θεολογία τους είναι η παράδοση πολεμικών μεθόδων κατά τού διαβόλου, με σκοπό την επίτευξη τής τελείωσης, σε εν Χριστώ ενότητα με τους άλλους. Η θεολογική αυτή μέθοδος μπορεί να μαθευτεί μόνο από τους νικητές (με τη Χάρη τού Θεού), που βρίσκονται στην ενότητα αυτή.

Εφ' όσον ο αιρετικός είναι εκείνος ο οποίος δεν κατέχει τη μέθοδο αυτή, είναι αδύνατο να τη μάθει κάποιος απ' αυτόν. Και όταν ο καλούμενος Ορθόδοξος δεν κατέχει αυτή τη μέθοδο, ούτε απ' αυτόν είναι δυνατό να τη μάθει κάποιος.

Φαίνεται ότι όταν κατανοήσουν οι σημερινοί ορθόδοξοι Θεολόγοι, ότι η ύψιστη μορφή της Θεολογίας είναι αυτή του Θεολόγου που βρίσκεται σε θεωρία (τού Θεού), - η οποία θεωρία είναι η συνέχεια της Πεντηκοστής στην ιστορία -, τότε μπορούν να λάβουν θέσεις για την εξέταση της παράδοσης αυτής στα ιστορικά της πλαίσια για να αξιολογήσουν σωστά τις εφαρμογές της Θεολογίας αυτής, στις σχέσεις της Εκκλησίας προς την κοινωνία και τον κόσμο γενικά.

Το πιο δυνατό στοιχείο στην αντίληψη αυτή τής Θεολογίας που βρίσκεται μπροστά μας, είναι ότι ο φορέας της ελευθερώνεται από την υποδούλωση στο περιβάλλον του, όχι με τη φυγή του απ' αυτό, αλλά μέσω τής απελευθέρωσης τού νου του, από την επιρροή και κυριαρχία τής λογικής, τών παθών και του σώματος, με τέτοιο τρόπο, ώστε με τη Χάρη ο νους μεταμορφώνει τη λογική, τα πάθη και το περιβάλλον του.

Είναι αρκούντως φανερό, ότι ο Χριστός προσευχήθηκε για την ένωση τών αποστόλων και τών οπαδών του, στη θεωρία τής δόξας τού Πατέρα στον Εαυτό του, μέσω Αγίου Πνεύματος, "ίνα ο κόσμος πιστεύση" ότι ο Πατέρας απέστειλε τον Χριστό.

Ο Κόσμος όμως δεν πιστεύει εξ αιτίας τών Χριστιανών γενικά, εφ' όσον αυτοί δεν είναι συχνά καλύτεροι και ακόμα είναι και χειρότεροι από μέλη άλλων θρησκειών. Εξ αιτίας τέτοιων Χριστιανών πολλοί δεν μπορούν να πάρουν στα σοβαρά υπ' όψιν τον Χριστιανισμό, και όταν ακόμα δέχονται τον Χριστό ως μεγάλο θρησκευτικό αρχηγό και ηθικό δάσκαλο.

Μόνο εξ αιτίας τών Χριστιανών σε κατάσταση Φωτισμού και Θέωσης πιστεύει ο κόσμος, ότι ο Πατέρας απέστειλε τον Υιό Του. Μπορεί κάποιος να εξετάσει πώς αυτοί που βρίσκονται στη θεωρία, επηρεάζουν το περιβάλλον τους, μέσω τής μελέτης τής παράδοσης τής προσκύνησης τών αγίων και τών εικόνων και τών λειψάνων τους.