1. Ψευδείς και συκοφαντικές διαστρεβλώσεις

Σε προηγούμενο άρθρο μας, δείξαμε με σαφή και ξεκάθαρο τρόπο, πόσο πλανώνται, και πόσο κακοπροαίρετοι είναι, όσοι Προτεστάντες αλλοιώνουν το νόημα της Χριστιανικής υμνολογίας προς την Παναγία, για να μας πουν ότι δήθεν την "θεοποιήσαμε", και να βρουν κάτι (έστω και ψευδές), να κατηγορήσουν την Εκκλησία. Παρ' όλα αυτά, εξακολουθούν κατά τη συνήθειά τους να απομονώνουν φράσεις, που στα αυτιά των αμαθών φαντάζουν "ασεβείς", έτσι ώστε να τους πλανούν.

Στην παρούσα μελέτη, θα ασχοληθούμε με μία μόνο φράση, την οποία απομονώνουν για να διαβάλλουν την Εκκλησία του Χριστού, κατά τον τρόπο του πατρός και διδασκάλου τους Διαβόλου. Πρόκειται για την εξής φράση που βρίσκεται στον Μεγάλο Παρακλητικό Κανόνα:

"Τη Θεοτόκω εκτενώς νύν προσδράμωμεν, αμαρτωλοί και ταπεινοί, καί προσπέσωμεν εν μετανοία, κράζοντες εκ βάθους ψυχής, Δέσποινα, βοήθησον εφ' ημίν σπλαγχνισθείσα, σπεύσον, απολλύμεθα υπό πλήθους πταισμάτων, μη αποστρέψης σούς δούλους κενούς, σέ γάρ και μόνην ελπίδα κεκτήμεθα".

Προσέξτε λοιπόν, πώς αλλοιώνουν πονηρά την εν λόγω υμνολογία, λέγοντας τα εξής, αφού πρώτα έχουν απομονώσει το μέρος αυτό από την υπόλοιπη υμνολογία:

"ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ: ΔΕΣΠΟΙΝΑ... ΣΕ ΓΑΡ ΚΑΙ Μ-Ο-Ν-Η Ε-Λ-Π-Ι-Δ-Α. ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΕΝ ΕΛΠΙΖΟΥΝ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΤΟ ΛΕΝΕ ΞΕΚΑΘΑPΑ ΔΕΣΠΟΙΝΑ... ΣΕ ΓΑΡ ΚΑΙ Μ-Ο-Ν-Η Ε-Λ-Π-Ι-Δ-Α!!!! Μετά από αυτό ότι άλλο να μας πουν πέφτει στο κενό. Και αν θεωρούν την Μαρία ως ΜΟΝΗ ελπίδα τότε ψεύδονται όταν λένε ότι ελπίζουν στον Χριστό. Δεν μπορείτε να τα έχετε και τα δύο. Μια ελπίδα είναι ΜΙΑ ΕΛΠΙΔΑ, είναι λοιπόν η Μαρία ή ο Χριστός;"

Για κάποιον που δεν έχει σχέση με την Εκκλησία, ή είναι κακοπροαίρετος και κακόπιστος, αυτά τα λόγια φαίνονται πειστικά. Αλλά όπως θα δείτε στη συνέχεια, πρόκειται για λόγια πλήρη δόλου και διαστροφής, ενάντια στο αληθινό νόημα του χωρίου. Αλλά ας δούμε ολόκληρο αυτό τον ύμνο, και ας τον σχολιάσουμε, για να δούμε πώς διατρεβλώνουν οι Προτεστάντες το νόημα της υμνολογίας των Χριστιανών.

2. Τι λέει ο ίδιος ο Μεγάλος Παρακλητικός Κανόνας που διαστρέβλωσαν οι Προτεστάντες

Ας δούμε τώρα, τι λέει σε άλλα σημεία, ο ίδιος ο Μεγάλος Παρακλητικός κανόνας που αλλοιώνουν εδώ οι Προτεστάντες.

Κατ' αρχήν πρέπει να παρατηρήσουμε, ότι ΑΝ ο σκοπός τους ήταν η αληθινή έννοια τών λόγων, δεν θα έμεναν σε αυτό το απόσπασμα, αλλά θα προχωρούσαν και πιο κάτω, όπου, ευθέως και κατ' επανάληψιν, ολόκληρος ο Μεγάλος Παρακλητικός κανόνας, ΔΙΑΨΕΥΔΕΙ την ερμηνεία που κάνουν οι Προτεστάντες σε αυτό το απόσπασμα!

Συγκεκριμένα, στην "Ωδή Α" στη συνέχεια, λίγο μετά από το παραπάνω διαστρεβλωμένο απόσπασμα, ο κανόνας λέει τα εξής:

"Ου σιωπήσω του βοάν τρανώτατα, τα μεγαλεία τα σα, ειμή γαρ συ Κόρη, πάντοτε προϊστασο, υπέρ εμού πρεσβεύουσα, τω Υιώ και Θεώ σου, τις εκ τοσούτου με κλύδωνος, και δεινών κινδύνων ερρύσατο.

Διάσωσον, από κινδύνων, τους δούλους σου, Θεοτόκε, ότι πάντες μετά Θεόν, εις σε καταφεύγομεν, ως άρρηκτον τείχος και προστασίαν."

Βλεπετε; Δύο πολύ σημαντικές ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ, τις οποίες οι διαστρεβλωτές Προτεστάντες, ΔΕΝ ΘΕΛΗΣΑΝ ΝΑ ΔΟΥΝ στη συνέχεια:

1. Εξηγεί τον τρόπο με τον οποίο μας βοηθάει η Παναγία, λέγοντας ότι "πρεσβεύει στον Υιό και Θεό της"!!! Δηλαδή ξεκάθαρα ο Κύριος Ιησούς Χριστός είναι Αυτός που τελικά μάς βοηθάει, λόγω τών πρεσβειών της! Και

2. Πάλι ξεκάθαρα, λέει ότι "όλοι, ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ, καταφεύγουμε σ' εσένα την Παναγία"!!! Αυτό ειδικά το τελευταίο, διαψεύδει εντελώς και εκθέτει τους διαστρεβλωτές, δείχνοντας ότι το "μόνη", αναφέρεται σε ανθρώπους και ΟΧΙ στον Θεό! Δεν γίνεται σύγκριση εδώ με ανθρώπους, όπως ισχυρίζονται οι διαστρεβλωτές Προτεστάντες. Ο ίδιος αυτός ύμνος το διευκρινίζει!

Είναι μάλιστα ενδιαφέρον, ότι το διευκρινίζει ΚΑΤ' ΕΠΑΝΑΛΗΨΙΝ! Θα βρείτε αυτή την ίδια διευκρίνιση, ΣΕ ΚΑΘΕ ΩΔΗ που ακολουθεί! Από την 1η, ως και την 9η ωδή στη συνέχεια, επαναλαμβάνει μονότονα θα λέγαμε, αυτή την ξεκάθαρη διευκρίνιση, την οποία ΔΕΝ ΕΙΔΑΝ οι συκοφάντες Προτεστάντες!

"ότι πάντες ΜΕΤΑ Θεόν εις σε καταφεύγομεν".

3. Ανάλυση ύμνου προς την Παναγία

Στη συνέχεια θα χρησιμοποιήσουμε στοιχεία από την ανάλυση που έκανε απ' αυτού ένας Χριστιανός σε παλιό Χριστιανικό φόρουμ, γνωστός στο διαδίκτυο με το όνομα "pilotos91", καθώς αναλύει ακριβώς τι πιστεύουμε εμείς οι Ορθόδοξοι, για την τιμή τής Παναγίας, σε συνάρτηση με τον Θεό και τον Κύριο Ιησού Χριστό:

"Ας δούμε τώρα αναλυτικά την Ορθόδοξη διδασκαλία περί Παναγίας συνοπτικά:

1. Η Θεοτόκος είναι Παναγία, πάνω από όλους τους αγίους, γιατί, ως άνθρωπος, μόνο με ανθρώπους μπορεί να συγκριθεί, και όχι με τον Θεό.

2. Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν "θεοποιεί" την Παναγία, γι' αυτό και εμείς οι Ορθόδοξοι κάνουμε το σταυρό μας με ΤΡΙΑ ΔΑΧΤΥΛΑ και όχι με τέσσερα, όπως κάνουν οι παπικοί. Ούτε αναγνωρίζουμε το παπικό δόγμα περί "ασπίλου συλλήψεως" της Παναγίας.

3. Προσκυνούμε τιμητικά την Παναγία και ζητάμε τις μεσιτείες και τις παρακλήσεις προς τον Θεάνθρωπο Χριστό, (και όχι προς τον Θεό Πατέρα), ώστε να μας βοηθήσει σε δύσκολες στιγμές της ζωής μας, σε εθνικές ή προσωπικές δυσκολίες, σωματικές ή ψυχικές ασθένειες. Με αυτή την έννοια η μεσιτεία της μας σώζει (όχι όπως ο Χριστός που είναι ο απόλυτος Σωτήρας με την ένταξή μας στην Εκκλησία Του και στη Δευτέρα Παρουσία) από κινδύνους στην επίγεια ζωή μας. Είναι η ελπίδα μας, η προστασία μας, η μεσιτεία μας, σε δεύτερη θέση, μετά τον Θεό. Υπάρχει το απόλυτο, ο Θεός και το σχετικό, η Παναγία και οι Άγιοι, που δείχνουν τον Θεό, που απευθύνονται στο Θεό, που μεσιτεύουν για εμάς στο Χριστό, που μας οδηγούν προς τον Θεό, όπως οι Απόστολοι και υπόλοιποι μαθητές του Χριστού. Η Εκκλησία του Χριστού είναι ΜΙΑ, επίγεια και ουράνια, και πιστεύουμε ακράδαντα ότι η επουράνιος Εκκλησία (άγγελοι, άγιοι, μάρτυρες, πρεσβύτεροι) προσεύχεται και μεσιτεύει για εμάς μπροστά στο Θρόνο του Θεού.

Μήπως, όμως, η υμνολογία της Εκκλησίας μας λέει κάτι διαφορετικό; Φυσικά και όχι. Μόνο στο πνευματικά τυφλωμένο μυαλό ορισμένων χριστιανοχουλιγκάνων, ψευτοποιμένων και ψευτοπροφητών, μεγαλωμένων μέσα στο πνεύμα αμερικανόφερτων και ξενόφερτων αιρέσεων υπάρχει μια τέτοια αντίληψη.Το χειρότερο, όμως, είναι η διαστροφή της Αλήθειας, με την αποκοπή κομματιών των ύμνων της Εκκλησίας, προκειμένου να "πείσουν" ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει "θεοποιήσει" την Παναγία.

Ας δούμε, όμως, αναλυτικά, πλέον τους ύμνους προς την Υπεραγία Θεοτόκο για να φανερωθούν πλέον οι ΑΠΑΤΕΣ, ΤΑ ΨΕΥΔΗ, η παραχάραξη της Αλήθειας και να αντιληφθεί κάθε έντιμος Χριστιανός τις απατηλές, αντιχριστιανικές μεθόδους κάποιων αυτοαποκαλουμένων δήθεν "αναγεννημένων" χριστιανών, μελών ή ποιμένων αιρετικών ομάδων. Φυσικά η πολεμική τους κατά της Παναγίας μας βολεύει αφάνταστα, γιατί αποκαλύπτει τα "πνεύματα" που τους καθοδηγούν, αφυπνίζει τους Ορθοδόξους και τους κάνει να γυρίζουν τη πλάτη τους στις αμερικανόφερτες αιρέσεις, που έχουν μετατρέψει τον χριστιανισμό σε προσωπικό ριάλιτυ σόου "ποιμένων", που το παίζουν "μεσσίες" και "πάπες", "αυθεντικοί, αλάθητοι ερμηνευτές της Γραφής" πάνω από Συνόδους και Πατέρες, και αυτόκλητοι "σωτήρες" του κόσμου, μέσα σε άναρθρες κραυγές και δυνατή μουσική για υποβολή και αυθυποβολή. Μπορεί να τους έχει κανείς εμπιστοσύνη, όταν έχουν φτιάξει 23.000 διαφορετικές χριστιανικές "εκκλησίες"; Μπορεί το Άγιο Πνεύμα να μιλάει και να λέει διαφορετικά σε κάθε έναν από τους 23.000 ιδρυτές των αιρέσεων; Αλλά όλοι αυτοί οι πολέμιοι της Παναγίας και των Αγίων και των ιερών λειψάνων, μόλις πεθάνουν, θα ξεχαστούν, οι ομάδες θα διαλυθούν ή θα διασπαστούν! Ποιος θυμάται ποιος ίδρυσε τους πεντηκοστιανούς ή τους μάρτυρες της Σκοπιάς; Ούτε οι ίδιοι δεν τους θυμούνται, και σπάνια τους μνημονεύουν, αφού δεν έχουν θυσιαστήριο, δεν έχουν Θεία Λειτουργία, ούτε μνημόσυνα, ούτε τρισάγια, ούτε παρακλήσεις! Ενώ η Παναγία και οι Άγιοί μας και οι κεκοιμημένοι μας ΖΟΥΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ (πέρα από τη μετοχή τους στο Ουράνιο Θυσιαστήριο) στις Θείες Λειτουργίες, που κέντρο έχουν τον Ιησού Χριστό και τη Θεία Κοινωνία. Τιμάμε τη Παναγία και τους Αγίους μας, συμμετέχοντας στις Θείες Λειτουργίες και προετοιμαζόμενοι για τη συμμετοχή στο αληθινό Σώμα και Αίμα του Χριστού. Όλα μέσα στην Εκκλησία δείχνουν τον Τριαδικό Θεό, που αγιάζει τα πάντα, μέσα στην Εκκλησία.


Πάμε στο Ωρολόγιο το Μέγα:

1ος ύμνος: Θαύμα θαυμάτων κεχαριτωμένη, εν σοι θεωρούσα η κτίσις αγάλλεται. συνέλαβες γαρ ασπόρως, και έτεκες αφράστως, ον ταξιαρχίαι αγγέλων, οραν ου δεδύνανται. ΑΥΤΟΝ ΙΚΕΤΕΥΕ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ ΗΜΩΝ

Σχόλιο: Σαφής η Ορθόδοξη διδασκαλία, που μιλά για μεσιτείες και ικεσίες της Παναγίας, υπέρ ημών. Δεν σώζει άμεσα αυτή, αλλά ικετεύει υπέρ ημών. Η Παναγία, δεν είναι "θεός", αλλά ικετεύει τον Θεό και Υιό της.

2ος: Τον αμήτορα εν ουρανώ, υπέρ έννοιαν και ακοήν, επί γης απάτορα έτεκες. ΑΥΤΟΝ ΘΕΟΤΟΚΕ ΙΚΕΤΕΥΕ, ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ ΗΜΩΝ.

Σχόλιο: Η ίδια Ορθόδοξη διδασκαλία. Ζητάμε από την Παναγία να προσευχηθεί, να ικετεύσει για εμάς τον Θεό και Υιό Της.

3ος: Οι την σην προστασίαν κεκτημένοι Άχραντε, και ΤΑΙΣ ΣΑΙΣ ΙΚΕΣΙΑΙΣ ΤΩΝ ΔΕΙΝΩΝ ΛΥΤΡΟΥΜΕΝΟΙ, τω σταυρώ του Υιού Σου εν παντί φρουρούμενοι, κατά χρέος σε πάντες, ευσεβώς μεγαλύνομεν.

Σχόλιο: Δεν μας λυτρώνει η Παναγία άμεσα, αλλά οι ικεσίες της προς τον Υιόν της μας λυτρώνουν από τις διάφορες συμφορές της ζωής μας. Και σε αυτό τον ύμνο είναι ξεκάθαρη η αίτηση για μεσιτεία της Παναγίας.

4ος: Του Γαβριήλ φθεγξαμένου σοι Παρθένε το Χαίρε, συν τη φωνή εσαρκούτο ο των όλων Δεσπότης, εν σοι τη αγία κιβωτώ, ως έφη ο δίκαιος κριτής. Εδείχθης πλατυτέρα των ουρανών, βαστάσασα τον Κτίστην Σου. Δόξα τω ενοικήσαντι εν σοι, δόξα των προελθόντι εκ σου, δόξα τω ελευθερώσαντι ημάς δια του τόκου σου.

Σχόλιο: Και αυτός ο ύμνος αναφέρεται στη συμμετοχή της Παναγίας στη σωτηρία του γένους των Χριστιανών, αφού απεδέχθη τη συμμετοχή της στο έργο της ενανθρώπισης του Θεανθρώπου. Και αυτός ο ύμνος τελειώνει με τη δοξολογία προς τον Ιησού Χριστό, που κατοίκησε μέσα στη μήτρα της Θεοτόκου και μας έσωσε με την ενανθρώπισή Του. Βλέπει κανείς καμία "θεοποίηση" της Παναγίας;

5ος: Ευσπλαχνίας υπάρχουσα πηγή, συμπαθείας αξίωσον ημάς, Θεοτόκε. Βλέψον εις λαόν αμαρτήσαντα, δείξον ως αεί την δυναστείαν σου, ΕΙΣ ΣΕ ΓΑΡ ΕΛΠΙΖΟΝΤΕΣ, το Χαίρε βοώμεν σοι, ως ποτέ ο Γαβριήλ, ο των ασωμάτων αρχιστράτηγος.

Σχόλιο: Και στον ύμνο αυτό ζητούμε την ικεσία και τις προσευχές της Παναγίας. Η ελπίδα μας στη Παναγία είναι σχετική και όχι απόλυτη, όπως είναι η ελπίδα μας στον Θεό. Η Παναγία μας βοηθά με τις μεσιτείες και τις προσευχές της, ενώ ο Θεός είναι ο τελικός κριτής και σωτήρας του κόσμου, ο οποίος εισακούει τις προσευχές της Μητέρας Του, όπως και των Αγίων. Η Παναγία συγκρίνεται με τους άλλους ανθρώπους και όχι με τον Θεό.

6ος: Μήτηρ αγία, Η ΤΟΥ ΑΦΡΑΣΤΟΥ ΦΩΤΟΣ, αγγελικοίς σε ύμνοις ΤΙΜΩΝΤΕΣ, ευσεβώς μεγαλύνομεν.

Σχόλιο: Ξεκάθαρη και εδώ η διαφοροποίηση της Παναγίας που είναι Μητέρα του Φωτός, του Ιησού Χριστού, στην οποία προσφέρουμε τιμητική προσκύνηση, λόγω της συμμετοχής της στο έργο της ΣΩΤΗΡΙΑΣ της ανθρωπότητας.

7ος: Θείας γεγόναμεν κοινωνοί φύσεως, δια σου Θεοτόκε αειπάρθενε. Θεόν γαρ ημιν σεσαρκωμένον τέτοκας. Διο κατά χρέος σε πάντες ευσεβώς μεγαλύνομεν.

Σχόλιο: Και εδώ υμνείται η συμμετοχή της Παναγίας στο έργο της Σωτηρίας. Έμμεσα η Θεοτόκος, με την αποδοχή της, σώζει το ανθρώπινο γένος, γιατί δέχεται να γεννήσει τον Θεόν. Και εδώ δεν υπάρχει καμία παρέκκλιση από την Ορθόδοξη διδασκαλία.

8ος: Υπερδεδοξασμένη υπάρχεις, Θεοτόκε Παρθένε, υμνούμεν σε. Δια γαρ του Σταυρού του Υιού σου, κατεβλήθη ο άδης και ο θάνατος τέθνηκε. Νεκρωθέντες ανέστημεν και ζωής ηξιώθημεν, τον Παράδεισον ελάβομεν, την αρχαίαν απόλαυσιν, ΔΙΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΝΤΕΣ ΔΟΞΟΛΟΓΟΥΜΕΝ, ως κραταιόν, XΡΙΣΤΟΝ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΗΜΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ ΠΟΛΥΕΛΑΙΟΝ

Σχόλιο: Υμνούμε τη Παναγία, γιατί συμμετείχε στο Μυστήριο της ενσαρκώσεως του Ιησού Χριστού. Και ενώ είναι ύμνος προς την Παναγία, παντού αναφέρεται στο κοσμοσωτήριο έργο του Ιησού Χριστού και στο τέλος, αφού ευχαριστεί τη Παναγία για τη συμμετοχή της στο έργο αυτό, υμνεί ξεκάθαρα τον Ιησού Χριστό ως μόνο Θεό. Πού βλέπουν οι αιρετικοί ότι "θεοποιοούμε" την Παναγία ή πού βλέπουν να υποβιβάζουμε τον Χριστό; Δυστυχώς, έχουν τέτοια πνευματική τύφλωση, ώστε εξαπατούν επιλέγοντας κομμάτια ύμνων, χωρίς να βλέπουν τη συνάφεια και την εξήγηση. Τους παραδίδουμε στη κρίση και στο έλεος του Θεού, γι' αυτές τις παραχαράξεις, αλλοιώσεις της Ορθόδοξης διδασκαλίας, της Αγίας Γραφής και των Πατέρων και καλούμε κάθε τίμιο Χριστιανό να κρίνει, αν αυτές οι μέθοδοι, αποκοπής και συρραφής χωρίων της Αγίας Γραφής, αποσπασμάτων των Πατέρων της Εκκλησίας και των ύμνων της Εκκλησίας, μπορεί να είναι τίμιες, ηθικές, και να κρίνει από ποια πνεύματα μπορεί να προέρχονται!

9ος: Σε μεγαλύνομεν Θεοτόκε βοώντες: Χαίρε η ράβδος εξ ης ασπόρως ΘΕΟΣ ΒΛΑΣΤΗΣΑΣ, ΑΝΕΙΛΕ εν ξύλω τον θάνατον.

Σχόλιο: Και σε αυτό τον ύμνο μεγαλύνουμε τη Θεοτόκο γιατί γέννησε τον Θεό, ο οποίος πάνω στο ξύλο του Σταυρού νίκησε το θάνατο. Υμνούμε τη Θεοτόκο, γιατί βοήθησε στο έργο της σωτηρίας μας, μέσω του Υιού της.

10ος: Πάντα υπέρ έννοιαν, πάντα υπερένδοξα τα σα Θεοτόκε μυστήρια. Τη αγνεία εσφραγισμένη, και παρθενία φυλαττομένη, ΜΗΤΗΡ ΕΓΝΩΣΘΗΣ ΑΨΕΥΔΗΣ, ΘΕΟΝ ΤΕΚΟΥΣΑ ΑΛΗΘΙΝΟΝ. ΑΥΤΟΝ ΙΚΕΤΕΥΕ ΣΩΘΗΝΑΙ ΤΑΣ ΨΥΧΑΣ ΗΜΩΝ.

Σχόλιο: Πάλι ο υμνωδός υμνεί τη συμμετοχή της Παναγίας στη γέννηση του Ιησού Χριστού, τον οποίον αναγνωρίζει ως τον μόνο αληθινό Θεό. Και στο τέλος ζητεί από την Παναγία να ικετεύει τον Υιό της, ώστε Αυτός να σώσει τις ψυχές μας. Και ο ύμνος αυτός στη Θεοτόκο, αναγνωρίζει έναν Θεό, ο οποίος είναι ο ΜΟΝΟΣ ΠΟΥ ΣΩΖΕΙ ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ. Η Παναγία, έμμεσα, συμμετέχει στη σωτηρία μας, με τις ικεσίες της, τις μεσιτείες της, τις προσευχές της προς τον Υιόν της!

11ος: Απόστολοι, Μάρτυρες και Προφήτες, Ιεράρχαι, Όσιοι και Δίκαιοι, οι καλώς τον αγώνα τελέσαντες και την πίστιν τηρήσαντες, ΠΑΡΡΗΣΙΑΝ ΕΧΟΝΤΕΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΩΤΗΡΑ, ΥΠΕΡ ΗΜΩΝ ΑΥΤΟΝ ΩΣ ΑΓΑΘΟΝ ΙΚΕΤΕΥΣΑΤΕ, ΣΩΘΗΝΑΙ ΔΕΟΜΕΘΑ ΤΑΣ ΨΥΧΑΣ ΗΜΩΝ.

Σχόλιο: Και εδώ ο Ορθόδοξος υμνωδός καλεί τους Αποστόλους και όλους τους Αγίους να παρακαλέσουν τον μοναδικό, Απόλυτο Σωτήρα του κόσμου, να σώσει τις ψυχές μας. Πού βλέπουν, οι αφιονισμένοι, συκοφάντες, χριστιανοχουλιγκάνοι του διαδικτύου, ότι έχουμε "θεοποιήσει" τη Παναγία και τους Αγίους; Αλλά υπάρχει και Θεός που βλέπει από ψηλά, γι' αυτό και δεν πρόκειται να δουν ευλογίες στη ζωή τους, όσο υβρίζουν, λοιδορούν και κατηγορούν, τη Παναγία Μητέρα Του και τους Αγίους Του, που Τον δόξασαν και Τον Δοξάζουν. Σύντομα ο Κύριος θα τους ελέγξει γι' αυτή τους την άθλια συμπεριφορά και τα συνεχιζόμενα ψεύδη τους κατά του Σώματος Του, της Εκκλησίας Του.

12ος: Έκαστος όπου σώζεται, εκεί και δικαίως και προστρέχει. Και ποία άλλη τοιαύτη καταφυγή, ως συ Θεοτόκε, σκέπουσα τας ψυχάς ημών.

Σχόλιο: Και ο ύμνος αυτός, τώρα μπορεί να γίνει απόλυτα κατανοητός, μακριά από τις παρερμηνείες αυτόκλητων "μεσσιών" και "σωτήρων"! Η Παναγία δεν σώζει άμεσα, αλλά έμμεσα με τις προσευχές και μεσιτείες προς τον Θεό. Είναι η ανθρώπινη καταφυγή και σκέπη μας, που δεν συγκρίνεται με τον Απόλυτο Θεό. Όπως οι προσευχές των Αποστόλων, μέσα στη Καινή Διαθήκη, σκέπαζαν και προστάτευαν τους πιστούς, έτσι και οι προσευχές της Παναγίας. Το αμέσως προηγούμενο χωρίο (11ος ύμνος), μιλούσε σαφώς για του "Αποστόλους, Μάρτυρες, Προφήτες και Ιεράρχες", και τις ικεσίες τους υπέρ ημών προς τον Κύριο. Μέσα στο ίδιο πλαίσιο λοιπόν ο παρόν ύμνος, συγκρίνοντας την Παναγία με όλους αυτούς τους αγίους, ρωτάει, "ποια άλλη τέτοια καταφυγή υπάρχει σαν την Παναγία", μεταξύ των αγίων; Προσέξτε! Η σύγκριση γίνεται μεταξύ ομοειδών, μεταξύ αγίων, και όχι μεταξύ Παναγίας και Θεού, όπως ψευδώς ισχυρίζονται οι Προτεστάντες. Όλη η διδασκαλία της Ορθόδοξης Εκκλησίας για την Παναγία, συμφωνεί απόλυτα με την Καινή Διαθήκη.

13ος: Καταφυγή και δύναμις ημών Θεοτόκε, η κραταιά βοήθεια του κόσμου, ΤΑΙΣ ΠΡΕΣΒΕΙΑΙΣ ΣΟΥ, σκέπε τους δούλους σου, από πάσης ανάγκης, μόνη ευλογημένη.

Σχόλιο: Και αυτός ο ύμνος αποδεικνύει ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία δέχεται την Παναγία ως καταφυγή, δύναμη, βοήθεια, μέσω των ΠΡΟΣΕΥΧΩΝ της και των ΠΡΕΣΒΕΙΩΝ ΤΗΣ προς τον Σωτήρα Ιησού Χριστό. Και είναι η μοναδική γυναίκα, που είναι ευλογημένη, από τον Θεό, ο Οποίος την επέλεξε να κατοικήσει μέσα στα σπλάχνα της, και που έχει αυτή την παρρησία προς τον Κύριο, ως μητέρα Του! Μόνο αυτήν άκουσε ο Κύριος και έκανε θαύμα στον γάμο της Κανά, αν και "ακόμα δεν ήταν η ώρα Του"! Ποιος άλλος ανάγκασε ποτέ τον Κύριο να θαυματοποιήσει, εκτός από την Παναγία; Γι' αυτό είναι ΜΟΝΑΔΙΚΗ πρέσβυς προς τον Κύριο!

14ος: ΣΕ ΤΗΝ ΜΕΣΙΤΕΥΣΑΣΑΝ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑΝ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΗΜΩΝ, ανυμνούμεν Θεοτόκε Παρθένα. Εν τη σαρκί γαρ τη εκ σου προσληφθείση, ο Υιός Σου και Θεός ημών, το δια του Σταυρού καταδεξάμενος πάθος, ΕΛΥΤΡΩΣΑΤΟ ΗΜΑΣ, ΕΚ ΦΘΟΡΑΣ, ΩΣ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Σχόλιο: Και αυτός ο ύμνος επιβεβαιώνει την Ορθόδοξη διδασκαλία. Η Παναγία, συμμετέχοντας στο Μυστήριο της ενανθρωπίσεως του Ιησού Χριστού, αναδεικνύεται μεσίτρια, μεσολαβήτρια στη σωτηρία του ανθρωπίνου γένους. Μοναδικός απόλυτος μεσίτης, σωτήρας, λυτρωτής είναι ο Τριαδικός Θεός. Έμμεσα μεσίτρια στη σωτηρία μας είναι η Παναγία που δέχτηκε να γίνει Μητέρα Κυρίου και διαρκώς πρεσβεύει για εμάς στον Ουρανό, ώστε ο Υιός της να μας λυτρώσει να μας σώσει.

15ος: Τη Θεοτόκω εκτενώς νυν προσδράμωμεν, αμαρτωλοί και ταπεινοί και προσπέσωμεν εν μετανοία, κράζοντες εκ βάθους ψυχής, Δέσποινα βοήθησον εφ' υμίν σπλαχνεισθείσα, σπεύσον απολλύμεθα, υπό πλήθους πταισμάτων, μη αποστρέψης σους δούλους κενούς, σε ΓΑΡ ΚΑΙ ΜΟΝΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΚΕΚΤΗΜΕΘΑ.

Σχόλιο: Όπως, ήδη έχουμε τονίσει, η Παναγία είναι η μοναδική ανθρώπινη ελπίδα των απελπισμένων Χριστιανών, ως μεσίτρια προς τον Υιό της. Η Παναγία δεν μπορεί να συγκριθεί με τον Ιησού Χριστό, που είναι η απόλυτη Ελπίδα και ο ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΜΕΣΙΤΗΣ. Η σύγκριση της Παναγίας ως "μόνης ελπίδας" είναι σε σχέση με τους άλλους ανθρώπους και τους άλλους αγίους, όπως ξεκαθαρίζει ο ύμνος Νο 11. Και σε αυτό το σημείο η πνευματική τύφλωση και η παρερμηνεία των αιρέσεων είναι πασιφανής. Νομίζουν ότι βλέπουν, όπως οι Φαρισαίοι, αλλά δεν βλέπουν. Νομίζουν ότι ακούν, αλλά δεν ακούν. Χωρίς εσωτερική κάθαρση, χωρίς αναγέννηση, χωρίς ταπείνωση, χωρίς αληθινά Μυστήρια με τον αρρωστημένο οίστρο και το διανοητικό παραλήρημα του "αναγεννημένου", του "αγίου", του "σωσμένου", του "καθαρού", του "χαρισματικού" αδυνατούν να καταλάβουν τα νοήματα της Αγίας Γραφής, της Ιεράς Παράδοσης και της θριαμβεύουσας Εκκλησίας, αδυνατούν να συλλάβουν τα νοήματα της Ορθόδοξης υμνολογίας, αλλά προσκολλημένοι σε μια σχολαστική παρερμηνεία της Γραφής, χωρίς τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος που δίνονται μέσω των Μυστηρίων της Εκκλησίας, μάχονται και σκιαμαχούν. Κάθε τίμιος Χριστιανός, όμως, δεν μπορεί να συμμετέχει στα έργα τους και να τα επικροτεί.

16ος: Παρθένε πανάμωμε, Μήτηρ Χριστού του Θεού, ρομφαία διήλθε σου την παναγίαν ψυχήν, ηνίκα σταυρούμενον, έβλεψας εκουσίως, τον Υιόν και Θεόν Σου. ΟΝΠΕΡ, ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ, ΔΥΣΩΠΟΥΣΑ ΜΗ ΠΑΥΣΗ, ΣΥΓΧΩΡΗΣΙΝ ΠΤΑΙΣΜΑΤΩΝ, ΗΜΙΝ ΔΩΡΗΣΑΣΘΑΙ.

Σχόλιο: Και ο ύμνος αυτός μιλάει για τη σχέση της Παναγίας με τον Υιό της και Θεό μας. Γι' αυτό και ο υμνωδός ζητάει από την Παναγία να μη ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΚΑΛΑ ΤΟΝ ΥΙΟ ΤΗΣ (ΟΝΠΕΡ) ΝΑ ΜΑΣ ΧΑΡΙΖΕΙ ΣΥΓΧΩΡΗΣΗ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΩΝ. Δεν δίνει άμεσα συγχώρεση και άφεση αμαρτιών η Παναγία, αλλά ο Ιησούς Χριστός. Η Παναγία προσεύχεται για εμάς τους ταπεινούς και αμαρτωλούς, με το ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ, ώστε να μας δίνει ο Υιός της άφεση αμαρτιών, στη Δευτέρα Παρουσία Του. Αυτή την εξουσία της άφεσης αμαρτιών την έδωσε ο Κύριος στους Αποστόλους και στους διαδόχους των Αποστόλων, τους Επισκόπους και τους εντεταλμένους ιερείς, μέσα από το Μυστήριο της Εξομολογήσεως. Αλλά και η ζωντανή Εκκλησία (επίγεια και επουράνια), το Σώμα του Χριστού, συνεχώς απευθύνεται στο Έλεος και στην Ευσπλαχνία του Θεού, μέσα από προσευχές και σχετικές μεσιτείες, επιζητώντας την άφεση αμαρτιών και το έλεος του Θεού για τους αμαρτωλούς ανθρώπους, ζωντανούς και κεκοιμημένους."

4. Οι μεσιτείες των Αγίων

Η παραπάνω ανάλυση είναι πλήρης και ικανή να εκθέσει την συκοφαντική διαβολή των Προτεσταντών. Αλλά ας πούμε και κάτι ακόμα, για να φανεί ακόμα περισσότερο η υποκρισία τους:

Λένε: "Δεν πρέπει να ονομάζουμε "μεσίτη" κανέναν άλλον, εκτός από τον Κύριο Ιησού Χριστό, γιατί κατά την Αγία Γραφή, "ένας είναι ο Μεσίτης μεταξύ Θεού και ανθρώπων, ο άνθρωπος Χριστός Ιησούς" (Α΄ Τιμ. 2/β: 5).

Μιλήσαμε βεβαίως, για σχετική μεσιτεία των αγίων, και για ΑΠΟΛΥΤΗ μεσιτεία του Χριστού. Όπως ήδη έχουμε εξηγήσει σε άλλο μας άρθρο, ότι ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ Χριστός Ιησούς, είναι μεσίτης μεταξύ "Θεού και ανθρώπων", (δηλαδή η ανθρώπινη φύση του Θεανθρώπου), ενώ οι άγιοι μεσιτεύουν ΜΕΤΑΞΥ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΙΗΣΟΥ!!! Μιλάμε για εντελώς διαφορετική μεσιτεία! Αλλά πώς μπορούν να καταλάβουν οι Προτεστάντες της Ελλάδος τη διαφορά μεσιτείας προς την ανθρώπινη φύση του Κυρίου, από τη μεσιτεία προς τον Θεό, όταν ακόμα δεν έχουν (οι περισσότεροι απ' αυτούς) αποφασίσει, αν ο Κύριος είναι ακόμα Θεάνθρωπος ή όχι, όντες Μονοφυσίτες;

Μάλιστα, ο Μεγάλος Παρακλητικός Κανόνας που διαστρεβλώνουν, αυτό το λέει όπως είδαμε στην αρχή, ("υπέρ εμού πρεσβεύουσα, τω Υιώ και Θεώ σου"), αλλά και το ξεκαθαρίζει και στο τέλος, λέγοντας:

"Και σε μεσίτριαν έχω, προς τον φιλάνθρωπον Θεόν, μη μου ελέγξη τας πράξεις, ενώπιον των Αγγέλων, παρακαλώ σε, Παρθένε, βοήθησόν μοι εν τάχει". Και για όποιον δεν κατάλαβε σε ποιον Θεό απευθύνεται ο ύμνος, αμέσως πριν, λέει: "Χριστός ο αληθινός Θεός". Γι' Αυτόν τον Θεό μιλάμε εδώ! Για τον Θεό Λόγο! Πρεσβεύει με ΣΧΕΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ προς τον Υιό της, τον Ιησού Χριστό.

Αλλά οι Προτεστάντες, αυτοί οι υποκριτές, που δήθεν θίγονται από τη σχετική "μεσιτεία" των αγίων μας, προς την ανθρώπινη φύση του Κυρίου, γιατί άραγε δεν θίγονται από εδάφια της Αγίας Γραφής, σαν αυτό στην προς Εβραίους επιστολή 13/ιγ: 18, όπου ο απόστολος Παύλος λέει: "Προσεύχεσθε περί ημών";

Προτεστάντες υποκριτές! Η μεσιτεία των αγίων σας ενόχλησε, τα λόγια του αποστόλου Παύλου όμως πώς δεν σας ενοχλούν; Και πώς τολμάτε να ζητάτε ο ένας από τον άλλον στις συνάξεις σας να προσευχηθεί για εσάς ΣΤΟΝ ΘΕΟ; Πώς του ζητάτε να γίνει ΜΕΣΙΤΗΣ προς τον Θεό για εσάς, όταν αρνείστε τη μεσιτεία των αγίων προς τον άνθρωπο Χριστό Ιησού;

Όσες φορές τους έθεσα το ερώτημα αυτό, μου απάντησαν: "Μα εμείς ζητάμε από ζωντανούς να προσευχηθούν για εμάς, και όχι από νεκρούς!"

Διπλή υποκρισία, και μάλιστα και τριπλή! Γιατί το ίδιο το εδάφιο που χρησιμοποιούν τόσο απόλυτα, περί "ΜΟΝΑΔΙΚΟΥ μεσίτη Χριστού", σε ποιο σημείο του άραγε εξαιρεί τους ζωντανούς από την απαγόρευση της μεσιτείας, αν είναι τόσο απόλυτο όσο ισχυρίζονται; Μόνο για τους Ορθοδόξους είναι "απόλυτο"; Γιατί όχι και γι' αυτούς; Αλλά και η τρίτη υποκρισία τους, χειρότερη και βλασφημότερη των προηγουμένων, είναι ότι αποκαλούν τους αγίους "νεκρούς"!!! Και έτσι κάνουν ΨΕΥΤΗ τον Κύριο Ιησού Χριστό, που δήλωσε: "Όποιος ΖΕΙ (Ενεστώτας) και πιστεύει σ' Εμένα, δεν θα πεθάνει στον αιώνα" (Ιωάννης 11/ια: 26). Γιατί αν οι άγιοι απόστολοι πίστευαν στον Χριστό όταν ήταν στη γη, τότε ΖΟΥΝ! Και μόνο αν ήταν απατεώνες και άπιστοι, μπορούν να τους αποκαλέσουν "νεκρούς"! Όμως για τους Προτεστάντες, οι άγιοι, αυτό το "νέφος μαρτύρων" που μας "περικυκλώνει" (Εβραίους 12/ιβ: 1), είναι ΝΕΚΡΟΙ! Και θεωρούν τους εαυτούς τους "ζωντανούς"

Έτσι λοιπόν, οι Προτεστάντες κάνουν αυτά που κατηγορούν στους Ορθοδόξους, βγάζουν ψεύτη τον Κύριο, υποτιμούν τους αγίους και υπερτιμούν την αξία των δικών τους προσευχών έναντι των προσευχών των αγίων! Γιατί όταν θεωρούν την προσευχή των ΔΙΚΑΙΩΜΕΝΩΝ που κοιμήθηκαν εν Χριστώ ΑΧΡΗΣΤΗ, τότε πώς τολμούν να θεωρούν τη ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ προσευχή "χρήσιμη", όταν ακόμα δεν δοκιμάσθηκε η πίστη τους "μέχρι θανάτου" (Αποκάλυψη 2/β: 10), όπως των αγίων που υποτιμούν;

Και η δικαιολογία τους λοιπόν περί "μοναδικής μεσιτείας", αποδεικνύεται υποκριτική και βλάσφημη.

Ας πούμε εδώ και το εξής: Στον Μεγάλο Παρακλητικό Κανόνα που διαστρεβλώνουν οι Προτεστάντες, και που είδαμε πώς διευκρινίζει την έννοια τής Παναγίας ως "μόνης" βοήθειας, υπάρχει και κάτι άλλο ενδιαφέρον!

Μετά την 9η Ωδή, στα Μεγαλυνάρια, ο Κανόνας λέει:

"Ψάλλομεν προθύμως σοι την ωδήν, νυν τη πανυμνήτω, Θεοτόκω χαρμονικώς, μετά του Προδρόμου, και πάντων των Αγίων, δυσώπει, Θεοτόκε, του οικτειρήσαι ημάς."

Με άλλα λόγια, την παρακαλούμε να ικετεύει για εμάς, ΜΑΖΙ με τον Πρόδρομο και ΟΛΟΥΣ τους Αγίους!

Μα τότε πού πάει το "μόνη", αφού εδώ τής ζητάμε να προσεύχεται για εμάς και με ΟΛΟΥΣ τους αγίους;;;

Για μια φορά ακόμα, ξεκάθαρα ο Κανόνας αυτοερμηνεύεται, ξεκαθαρίζοντας την υπερβολική χρήση τής λέξης: "μόνη", κατά τον τρόπο που απόλυτα τις αναφέρει και η Αγία Γραφή, όπως θα δούμε στη συνέχεια.

5. Απόλυτες εκφράσεις στην Αγία Γραφή

Αν και είναι πλέον εμφανής ο Προτεσταντικός δόλος, η υποκρισία και το διαστρεβλωτικό ψεύδος αυτής της πλάνης, δεν θα μείνουμε μόνο σε αυτό. Θα δείξουμε την υποκρισία τους και από άλλη πλευρά. Γιατί δεν σκοπεύουμε να τους αφήσουμε κανένα "αποκούμπι" πλάνης, και κανένα καταφύγιο αίρεσης, αλλά να τους ξεγυμνώσουμε στο κάθε τι που ισχυρίζονται.

Ανεξαρτήτως του τι εννοούμε, και πόσο σωστό είναι αυτό που εννοούμε, μήπως είναι λοιπόν τελικά λάθος, το να χρησιμοποιούμε τόσο απόλυτες εκφράσεις, σαν αυτή που λέμε για την Παναγία, ότι είναι "ΜΟΝΗ ελπίδα"; Μήπως φταίνε οι απόλυτες εκφράσεις μας, (και όχι η υποκρισία τους και η κακοπιστία τους), όταν μας παρεξηγούν; Ας το δούμε και αυτό ως τελευταίο χαστούκι στους υποκριτές του Προτεσταντισμού.

Εάν οι απόλυτες εκφράσεις είναι λάθος, τότε κάνει λάθος και η Αγία Γραφή όταν τις χρησιμοποιεί! Έχουμε δείξει τέτοιες απόλυτες εκφράσεις, (τις οποίες όμως καθόλου δεν εννοεί η Αγία Γραφή, αν και τις αναφέρει). Ας ξαναδούμε μερικές:

Το εδάφιο Κολοσσαείς 1/α΄ 23 λέει: «του ευαγγελίου το οποίον ηκούσατε, του κηρυχθέντος εις πάσαν την κτίσιν την υπό τον ουρανόν». Δηλαδή, το Ευαγγέλιο κηρύχθηκε και στους Ινδιάνους της Αμερικής και στους Αβοργίνες της Αυστραλίας που ζούσαν τότε; Ή οι Ινδιάνοι και οι Αβοργίνες δεν βρίσκονται «στην κτίση υπό τον ουρανόν»; Είναι σαφές ότι ο Παύλος μιλάει για όλη την κτίση του τότε γνωστού κόσμου.

Γένεσις μα΄/41 56-57: «Και λοιμός ην επί προσώπου πάσης της γης… και πάσαι αι χώραι ήλθον…» Δηλαδή ήλθαν και οι Ινδιάνοι της Αμερικής, οι Εσκιμώοι και οι Αυστραλοί τότε;

Πράξεις 2/β΄ 5: «Ήσαν δε εν Ιερουσαλήμ κατοικούντες Ιουδαίοι… από παντός έθνους των υπό τον ουρανόν». Δηλαδή υπήρχαν Ιουδαίοι και στην Αμερική;

Β΄ Βασιλέων 18/ιη΄ 8: «Και εγένετο εκεί πόλεμος διεσπαρμένος επί πρόσωπον πάσης της γης». Δηλαδή είχαμε παγκόσμιο πόλεμο; Με συμμετοχή και της Αμερικής;

Είναι προφανές το ότι οι Προτεστάντες, δεν μπορούν να κατηγορήσουν τις απόλυτες εκφράσεις της Ορθόδοξης υμνολογίας, χωρίς να "πάρει η μπάλα" και την Αγία Γραφή, ως "εσφαλμένο βιβλίο" που χρησιμοποιεί απόλυτες εκφράσεις, που δεν εννοούνται απόλυτα!

Όμως, επειδή οι Προτεστάντες είναι επίμονοι στην αίρεση, πολλοί από αυτούς σίγουρα θα μας απαντήσουν:

"Απόλυτη από απόλυτη έκφραση, έχουν διαφορά! Άλλο είναι να χρησιμοποιείς μια απόλυτη έκφραση για οτιδήποτε, και άλλο να χρησιμοποιείς μια απόλυτη έκφραση σαν τη λέξη "μόνος" ή "μόνη". Μόνος ή μόνη, είναι αποκλειστικά απόλυτη έκφραση, και δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί με σχετικό τρόπο, όπως οι Ορθόδοξοι για την Παναγία".

Όσο προφανής και αν είναι η εν λόγω πονηρία που θέτει αυτή την ένσταση, βεβαίως θα απαντήσουμε και σε αυτή! Γιατί και η Αγία Γραφή σε κάποια σημεία της, χρησιμοποιεί την ΑΠΟΛΥΤΗ λέξη, με ΣΧΕΤΙΚΟ τρόπο! Ας δούμε δύο παραδείγματα, και πρώτα ένα από την Παλαιά Διαθήκη:

Γένεσις 42/μβ: 37,38: "Και ο Ρουβήν είπε στον πατέρα του, λέγοντας: Θανάτωσε τους δύο γιους μου, αν δεν τον φέρω πίσω σε σένα· δώσ' τον στο χέρι μου κι εγώ θα τον επαναφέρω σε σένα. Κι εκείνος είπε: Δεν θα κατέβει ο γιος μου μαζί σας· επειδή, ο αδελφός του πέθανε, και έμεινε αυτός μόνος. Και αν συμβεί σ' αυτόν συμφορά στον δρόμο όπου πηγαίνετε, τότε θα κατεβάσετε την πολιά μου στον τάφο με λύπη". Προσέξτε! τα λόγια αυτά τα λέει ο Ιακώβ για τον γιο του τον Βενιαμίν, ότι έμεινε ΜΟΝΟΣ, ενώ είχε άλλα 10 (αρσενικά) αδέλφια!!! Μα τότε τι "μόνος" ήταν; Είναι προφανές ότι ο Ιακώβ χρησιμοποιεί αυτή την ΑΠΟΛΥΤΗ έκφραση με ΣΧΕΤΙΚΟ τρόπο, περιορίζοντάς την στα δύο του παιδιά που κατάγονταν από την αγαπημένη του γυναίκα τη Ραχήλ, και ας είχε άλλα 10! Όπως ακριβώς στην Ορθοδοξία περιορίζουμε τη λέξη: "μόνη" για την Παναγία, στους ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥΣ ικέτες προς τον Θεό, και ΟΧΙ γενικά, ώστε να μη δικαιολογείται κάποιος να πει ότι προσβάλλουμε τη μοναδικότητα της ΑΠΟΛΥΤΗΣ μεσιτείας του Κυρίου.

Ας δούμε και ένα παράδειγμα από την Κ. Δ. και αρκεί:

Ιωάννης 12/ιβ: 24: "Αληθώς, αληθώς σας λέγω, Εάν ο κόκκος του σίτου δεν πέση εις την γην και αποθάνη, αυτός μόνος μένει· εάν όμως αποθάνη, πολύν καρπόν φέρει". Προσέξτε! Ο Κύριος Ιησούς Χριστός, το τονίζει, ότι ΛΕΕΙ ΑΛΗΘΕΙΑ! Παρ' όλα αυτά, χρησιμοποιεί την απόλυτη λέξη: "μόνος", με ΣΧΕΤΙΚΟ τρόπο! Πώς μένει ο κόκκος του σίτου "μόνος", αν δεν πέσει στη γη; Απλώς, με το ότι δεν αναπτύσσεται σε στάχυ, με πολλούς σπόρους, που θα είναι μαζί! Παρ' όλα αυτά, αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση, ότι δίπλα του δεν μπορεί να υπάρχουν δεκάδες ΑΛΛΑ στάχυα, με πολλούς σπόρους το καθένα! Αλλά εδώ ο Κύριος ΠΕΡΙΟΡΙΖΕΙ τη λέξη, στη "μοναξιά" του ΕΝΟΣ ΜΟΝΟ φυτού, προσπερνώντας την κατά γράμμα απολυτότητα της έκφρασης, που συνήθως προϋποθέτει πλήθος άλλα στάχυα, γύρω απ' αυτόν τον σπόρο που δεν έπεσε στη γη!

Εάν λοιπόν η Αγία Γραφή χρησιμοποιεί την απόλυτη αυτή έκφραση με σχετικό τρόπο, ποιος Προτεστάντης μπορεί να τολμήσει να κατηγορήσει την Ορθόδοξη Εκκλησία του Κυρίου, για το ότι χρησιμοποιεί απόλυτες εκφράσεις με σχετική έννοια;

Σημασία αγαπητοί μας φίλοι Προτεστάντες, δεν έχει το γράμμα των λόγων μας, ΑΛΛΑ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ. Μα εσείς, ως "χριστιανοί" του γράμματος, πιάνεστε από λέξεις που διαστρέφετε και τις ξεκόβετε από το πνεύμα τους, για να έχετε κάτι να κατηγορήσετε.

Σημασία αγαπητοί μας φίλοι Προτεστάντες, δεν έχει το τι λέτε εσείς ότι πιστεύουμε και εννοούμε, αλλά το τι εννοούμε πραγματικά με αυτά που λέμε. Και να είσαστε σίγουροι ότι δεν θα εκφύγετε την κρίση του Θεού για την κακοπιστία σας και τη διαβολή σας εναντίον της αλήθειας.

Σχολιασμός ύμνου: pilotos91

Επιλογή στοιχείων: Ν. Μ.