1. Ξεσκεπάσαμε, λοιπόν, όλους όσοι παρουσιάζουν ανόσιες απόψεις για τον Δημιουργό και Πλάστη μας, που έκανε αυτόν τον κόσμο και υπεράνω του οποίου δεν υπάρχει άλλος Θεός. Με αυτά τα επιχειρήματα ανατρέψαμε όσους διδάσκουν εσφαλμένα για την υπόσταση του Κυρίου μας και την οικονομία του χάριν του ανθρώπου.

Το κήρυγμα της Εκκλησίας από παντού ομολογείται και εξ ίσου παραμένει σταθερό.

Έχει τη μαρτυρία των Προφητών και των Αποστόλων και όλων των μαθητών, όπως αναφέραμε, δηλαδή, στην αρχή, στο μέσον και στο τέλος και σε όλη την οικονομία του Θεού και στο βέβαιο έργο της σωτηρίας του ανθρώπου, η οποία βρίσκεται στην πίστη μας.

Αυτήν την πίστη, που δέχθηκε η Εκκλησία, τη φυλάγουμε- αυτήν που πάντα μένει νέα από το Πνεύμα το Άγιο, ως μία εξαίρετη παρακαταθήκη μέσα σε καλό σκεύος, αλλά και διατηρεί καινούργιο το σκεύος, στο οποίο βρίσκεται.

Αυτό το δώρο εμπιστεύθηκε ο Θεός στην Εκκλησία, όπως έδωσε την πνοή της ζωής στο πλάσμα του, ώστε όλα τα μέλη της που θα το λάβουν, να ζήσουν. Και με αυτό έχει ορισθεί στην Εκκλησία η κοινωνία του Χριστού, δηλαδή, το Πνεύμα το Άγιο, ο αρραβών της αφθαρσίας, η στερέωση της πίστεως μας και η κλίμακα που ανεβαίνουμε στον Θεό. Διότι λέγει ότι: «Εν τη Εκκλησία έθετο ο Θεός Αποστόλους, προφήτας, διδασκάλους» (Α' Κορ. 12: 28) και όλη την άλλη ενέργεια του Αγίου Πνεύματος, στο οποίο δεν συμμετέχουν όλοι όσοι δεν συναθροίζονται στην Εκκλησία. Αυτοί στερούνται της ζωής με τις αιρετικές απόψεις και τα κακά έργα τους.

Όπου είναι η Εκκλησία, εκεί και το Πνεύμα του Θεού και όπου είναι το Πνεύμα του Θεού, εκεί και η Εκκλησία και όλη η χάρις. Το δε Πνεύμα είναι η αλήθεια. Γι' αυτόν το λόγο όσοι δεν παίρνουν το Άγιο πνεύμα, ούτε ανατρέφονται στη ζωή από τους μαστούς της μητέρας, ούτε απολαμβάνουν την πλουσιωτάτη πηγή που προέρχεται από το σώμα του Χριστού. Αλλά σκάβουν για τον εαυτό τους «λάκκους συντετριμμένους» (Ιερεμίας 2: 13) από γήινα ορύγματα και από τη λάσπη πίνουν νερό που προκαλεί την αηδία. Αποφεύγουν την πίστη της Εκκλησίας, για να μη ελεγχθούν, και απορρίπτουν το Πνεύμα, για να μη διδαχθούν.

2. Είναι αποξενωμένοι από την αλήθεια και, όπως τους αξίζει, κυλιούνται μέσα σε κάθε πλάνη που τους σαλεύει, διότι πρεσβεύουν διαφορετικά κατά καιρούς για τα ίδια πράγματα και δεν έχουν ποτέ σταθερή γνώμη.

Μάλλον θέλουν να είναι σοφισταί λόγων, παρά μαθηταί της αληθείας. Δεν θεμελιώθηκαν επάνω στη μοναδική πέτρα, αλλά επάνω στην άμμο που έχει μέσα πολλές πέτρες. Γι' αυτό και επινοούν πολλούς θεούς και δικαιολογούνται ότι πάντοτε ερευνούν, όμως, ποτέ δεν μπορούν να βρουν την αλήθεια, διότι είναι τυφλωμένοι.

Ασφαλώς βλασφημούν τον Δημιουργό, δηλαδή, τον αληθινό Θεό, ο οποίος και μας παρέχει τη δυνατότητα να βρίσκουμε την αλήθεια, διότι νομίζουν ότι βρήκαν άλλον θεό, ανώτερο από τον αληθινό Θεό ή άλλο Πλήρωμα ή άλλη οικονομία. Γι' αυτόν το λόγο και το φως, που είναι από τον Θεό, δεν τους φωτίζει. Διότι δεν τίμησαν, αλλά περιφρόνησαν τον Θεό, θεωρώντας τον «Υστερήματος καρπόν», διότι για την αγάπη του και το άπειρο έλεος του ήλθε να τον γνωρίσουν οι άνθρωποι.

(Τον γνωρίζουν, όμως, όχι κατά το μέγεθος και την ουσία του, διότι κανείς δεν την εξέτασε, ούτε την ψηλάφησε, αλλά τόσο μόνο, ώστε να μάθουμε ότι αυτός που τους έκανε και τους έπλασε και τους έδωσε την πνοή της ζωής και με την κτίση μας τρέφει, στερεώνοντάς μας με τον Λόγο του και συναρμόζοντας όλα με τη Σοφία του, αυτός είναι ο μόνος αληθινός Θεός).

Ενώ αυτός που τον φαντάσθηκαν επάνω από τον Θεό, δεν υπάρχει. Έτσι νομίζουν πως βρήκαν τον μεγάλο θεό, τον οποίο κανείς δεν μπορεί να γνωρίσει, διότι δεν έρχεται σε επικοινωνία με το ανθρώπινο γένος, ούτε κυβερνά τα γήινα. Δηλαδή, βρήκαν τον θεό του Επικούρου, ο οποίος ούτε για τον εαυτό του ούτε για τους άλλους κάνει τίποτε και επομένως δεν προνοεί για τίποτε.

"Εάν εμείς ή άγγελος από τον ουρανό κηρύττει σε σας ένα άλλο ευαγγέλιο, παρά εκείνο που σας κηρύξαμε, ας είναι ανάθεμα. Όπως είχαμε πει πρωτύτερα, λέω και τώρα ξανά: Αν κάποιος κηρύττει σε σας ένα άλλο ευαγγέλιο, παρά εκείνο που παραλάβατε, ας είναι ανάθεμα".

(Απόστολος Παύλος. Γαλάτας 1: 8,9).