1. Είναι βέβαιο, λοιπόν, και σίγουρο ότι κανέναν άλλο δεν κήρυξε το Πνεύμα ως Θεό και Κύριο, παρά μόνον τον Θεό, που εξουσιάζει τα πάντα μαζί με τον Λόγο του. Ακόμη αυτούς που λαμβάνουν το πνεύμα της υιοθεσίας¹, δηλαδή, αυτούς, που πιστεύουν στον ένα και αληθινό θεό και στον Ιησού Χριστό, τον Υιό του Θεού, τους ονομάζει «θεούς» και «υιούς Υψίστου»². Παρομοίως και οι Απόστολοι δεν ονόμασαν οι ίδιοι κανέναν άλλο θεό ή δεν επωνόμασαν Κύριο κανέναν άλλο. Πολύ περισσότερο, όμως, το έκανε αυτό ο Κύριός μας, ο οποίος και μας έδωσε εντολή να μη ομολογούμε κανέναν ως Πατέρα, παρά μόνον αυτόν που είναι στους ουρανούς, τον μόνο Θεό και Πατέρα³. Επομένως, αποδεικνύονται ψευδή όσα λένε οι απατεώνες και διεστραμμένοι σοφισταί, ότι εκ φύσεως είναι και θεός και πατέρας αυτός που οι ίδιοι βρήκαν. Ο Δημιουργός εκ φύσεως ούτε Θεός ούτε Πατέρας είναι κατ' αυτούς, αλλά μόνον το όνομα έχει, διότι κυριαρχεί στη δημιουργία, όπως λέγουν οι διεστραμμένοι γραμματικοί, που επινοούν για τον Θεό τέτοιες θεωρίες. Και παραλείποντας, βεβαίως, τη διδασκαλία του Χριστού και μαντεύοντας μόνοι τους ψευδή πράγματα, συμπεραίνουν εναντίον όλης της θείας οικονομίας. Καθ' όσον οι Αιώνες τους, όπως λέγουν, ονομάζονται και θεοί και πατέρες και κύριοι, ακόμη δε και ουρανοί, μαζί με τη Μητέρα τους, την οποία και «γη» και «Ιερουσαλήμ» ονομάζουν και επονομάζουν με πολλές άλλες λέξεις.

2. Όλοι καταλαβαίνουμε ότι, αν ο Κύριος ήξερε πολλούς πατέρες και θεούς, δεν θα έδιδε εντολή στους μαθητάς του να γνωρίζουν ένα Θεό και αυτόν μόνο να τον ονομάζουν Πατέρα⁴. Αλλά μάλλον ξεχώρισε αυτούς, που κατ' όνομα μόνον είναι θεοί, από αυτόν που είναι όντως Θεός, ώστε να μη πλανώνται ως προς τη διδασκαλία του ούτε να ακούνε άλλον αντί άλλου. Αν, όμως, παρήγγειλε σε εμάς να ονομάζωμε ένα Πατέρα και Θεό, αλλά ο ίδιος μερικές φορές παραδέχεται άλλους ως πατέρες και θεούς, με τον ίδιο τρόπο θα φαίνεται ότι οπωσδήποτε άλλα παραγγέλλει στους μαθητάς και άλλα κάνει ο ίδιος. Αυτό δεν είναι γνώρισμα καλού διδασκάλου, αλλά απατεώνος και φθονερού. Και οι Απόστολοι, σύμφωνα με αυτούς, θα αποδειχθούν παραβάτες της εντολής, διότι παραδέχονται τον Δημιουργό ως Θεό και Κύριο και Πατέρα, όπως αποδείξαμε, εάν, βεβαίως, δεν είναι μόνον αυτός Θεός και Πατέρας. Ο Ιησούς, λοιπόν, σύμφωνα με αυτούς, θα είναι ο αίτιος της παραβάσεως και ο διδάσκαλός της, διότι αυτός παρήγγειλε να ονομάζουν ένα Πατέρα⁵ και τους επέβαλε την ανάγκη να ομολογούν τον Δημιουργό ως Πατέρα τους, όπως αποδείξαμε.

Σημειώσεις

1. Ρωμαίους 8,15.

2. Ψαλμοί 81,6.

3. Ματθαίος 23,9.

4. Ματθαίος 23,9.

5. Ματθαίος 23,9.