Έχοντας ο άνθρωπος το Φως του Θεού μέσα του είναι και ο ίδιος φως, οπότε ισχύει ο λόγος του Χριστού «υμείς εστε το φως του κόσμου» (Ματθαίος ε: 14).

«Όταν λέει "υμείς εστε το φως του κόσμου", σημαίνει ότι εσείς που βρίσκεσθε σε κατάσταση φωτισμού, είσθε το φως του κόσμου. Δεν είσθε το φως του κόσμου οι Χριστιανοί, επειδή απλώς πιστεύετε στον Χριστόν».

Έχοντας το φως του Θεού γνωρίζει τι είναι Ορθόδοξη παράδοση, μεταδίδει την παράδοση και φωτίζει τους άλλους.

«Η ουσία της Ιεράς Παραδόσεως, όταν λέμε Ιερά Παράδοση, το κέντρο της ιεράς Παραδόσεως είναι ο φωτισμός, η μεταλαμπάδευση, δηλαδή, ένας που γίνεται αναμμένη λαμπάδα να φωτίζει τους άλλους.

Οπότε, η ουσία του Χριστιανισμού είναι η φώτιση. Ο φωτισμένος φωτίζει. Μετάδοση του Φωτός, αυτός είναι ο Χριστιανισμός δεν είναι τίποτα άλλο. Δεν είναι ο Χριστιανισμός ο δεσπότης, ο παπάς, κλπ. Ο Χριστιανισμός είναι μεταλαμπάδευση του Φωτός, δηλαδή διάγνωση και θεραπεία. Και θεραπεία είναι η φώτιση του ανθρώπου. Γι' αυτόν τον λόγο σήμερα λέμε: "εδικαιώθης, εμυρώθης, εφωτίσθης". Καταντάει αυτό το "εφωτίσθης" που λέμε σήμερα να είναι πολλές φορές ένας εμπαιγμός».

Φωτιζόμενος κανείς από το Φως του Θεού βλέπει συγχρόνως και την ενέργεια του Θεού σε όλη την κτίση.

Ο άνθρωπος αγαπά τον Θεό με ανιδιοτέλεια και γίνεται φίλος του Θεού.

«Στην κατάσταση του φωτισμού υπερβαίνει πλέον ο άνθρωπος τον φόβο και την ιδιοτέλεια και φθάνει στο σημείο που αρχίζει και αγαπά τον Θεό και τον συνάνθρωπό του χωρίς να σκέπτεται την ιδική του ιδιοτέλεια και το συμφέρον του.

Και όταν φθάνει να είναι φίλος του Θεού, ακόμα και καυγαδίζει με τον Θεό -δεν ξέρω άμα το λέγω καλά- μαλώνει με τον Θεό ο φίλος, για τον συνάνθρωπό του, όπως έκανε ο Αβραάμ. Γιατί; Γίνεται ο άνθρωπος συμβασιλεύς του Χριστού. Συμβασιλεύς σημαίνει ότι παύει να είναι δούλος. Αυτό σημαίνει το ότι ο άνθρωπος γίνεται κατά Χάριν Θεός. Οπότε, στην Ορθόδοξη κοινωνία δεν έχουμε δουλοπρέπεια».