14. Μεσίτης θεραπείας

Η ανθρώπινη φύση ασθένησε με την αμαρτία τού Αδάμ. Το Άγιο Πνεύμα αποχώρησε από τον άνθρωπο, και το καθ' ομοίωσιν, όχι μόνο έγινε ανέφικτο χωρίς τη βοήθεια τού Κυρίου Πνεύματος, αλλά και το ίδιο το κατ' εικόνα κηλιδώθηκε.

"Εικών ειμι τής αρρήτου δόξης σου, ει και στίγματα φέρω πταισμάτων" ψάλλουμε στην Εκκλησία, στη Νεκρώσιμη ακολουθία, ζητώντας από τον Θεό: "εις το καθ' ομοίωσιν επανάγαγε, το αρχαίον κάλλος αναμορφώσασθαι".

Ζητάμε από τον Θεό να αναμορφώσει την ανθρώπινη φύση στο αρχαίο κάλλος, να θεραπεύσει τις πληγές μας και να μάς οδηγήσει ξανά στον δρόμο προς το καθ' ομοίωσιν.

Η Αγία Γραφή, στο βιβλίο τού προφήτη Ησαΐα κάνει τη διαπίστωση τής ανθρώπινης ασθένειας:

"Ολόκληρο το κεφάλι είναι άρρωστο, και όλη η καρδιά εξαντλημένη· από το πέλμα τού ποδιού μέχρι το κεφάλι δεν υπάρχει σ' αυτόν ακεραιότητα, αλλά τραύματα, και μελανιές, και σάπιες πληγές· δεν πιέστηκαν ούτε δέθηκαν ούτε μαλακώθηκαν με αλοιφή" (Ησαΐας 1: 5, 6).

Ο Χριστός ενανθρώπισε για να θεραπεύσει την άρρωστη ανθρώπινη φύση,

«Πνεύμα Κυρίου είναι επάνω μου· γι' αυτό με έχρισε· με έστειλε για να φέρνω τα χαρμόσυνα νέα στους φτωχούς, για να γιατρέψω τούς συντριμμένους στην καρδιά, για να κηρύξω ελευθερία στους αιχμαλώτους, και ανάβλεψη στους τυφλούς, να αποστείλω τούς ψυχικά τσακισμένους σε ελευθερία, για να κηρύξω ευπρόσδεκτο χρόνο τού Κυρίου». (Λουκάς 4: 18, 19).

Είναι ο γιατρός όχι μόνο τών ψυχών, αλλά και τών σωμάτων μας:

"Ο Ιωάννης, αφού προσκάλεσε δύο, κάποιους, από μαθητές του, έστειλε στον Ιησού, λέγοντας: Εσύ είσαι αυτός που έρχεται ή άλλον προσδοκούμε;

Και αφού οι άνθρωποι ήρθαν σ' αυτόν, είπαν: Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής μάς έστειλε σε σένα, λέγοντας: Εσύ είσαι αυτός που έρχεται ή άλλον προσδοκούμε;

Και κατά την ώρα εκείνη θεράπευσε πολλούς από αρρώστιες και βασανιστικές παθήσεις, και από πονηρά πνεύματα, και σε πολλούς τυφλούς χάρισε το φως για να βλέπουν.

Και ο Ιησούς, απαντώντας σ' αυτούς, είπε: Πηγαίνετε και αναγγείλατε στον Ιωάννη όσα είδατε και ακούσατε, ότι: Τυφλοί ξαναβλέπουν, χωλοί περπατούν, λεπροί καθαρίζονται, κουφοί ακούν, νεκροί ανασταίνονται, φτωχοί ακούν τα χαρμόσυνα νέα" (Λουκάς 7: 19-22).

Οι άνθρωποι όμως τον απέρριψαν, γι' αυτό είπε:

"Η καρδιά αυτού τού λαού πάχυνε, και με τα αυτιά βαριάκουσαν, και έκλεισαν τα μάτια τους, μήπως και δουν με τα μάτια, και ακούσουν με τα αυτιά, και καταλάβουν με την καρδιά, και επιστρέψουν, και τους γιατρέψω" (Ματθαίος 13: 15).

Μόνο η Εκκλησία Του τον αποδέχθηκε:

"Ο οποίος τις αμαρτίες μας βάσταξε ο ίδιος στο σώμα του επάνω στο ξύλο, για να ζήσουμε στη δικαιοσύνη, αφού πεθάναμε ως προς τις αμαρτίες· «με την πληγή τού οποίου γιατρευτήκατε»." (Α΄ Πέτρου 2: 24).

"Αλλά, τώρα, ο Χριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς· έγινε η απαρχή αυτών που έχουν κοιμηθεί.

Επειδή, βέβαια, διαμέσου ανθρώπου ήρθε ο θάνατος, έτσι και διαμέσου ανθρώπου η ανάσταση των νεκρών.

Επειδή, όπως όλοι πεθαίνουν μέσα στον Αδάμ, έτσι και όλοι θα ζωοποιηθούν, μέσα στον Χριστό" (Α΄ Κορ. 15: 20-22).

Για την Εκκλησία Του είναι "ο Ιατρός τών ψυχών και τών σωμάτων", όσων "ντύνονται τον Χριστό" με το άγιο βάπτισμα.

Ακόμα γιατρεύει τα σώματα τών πιστών μελών τής Εκκλησίας Του, μέσα από το μυστήριο τού Ευχελαίου:

"Ασθενεί κάποιος ανάμεσά σας; Ας προσκαλέσει τούς πρεσβύτερους της εκκλησίας, και ας προσευχηθούν επάνω του, αφού τον αλείψουν με λάδι στο όνομα του Κυρίου.

Και η προσευχή με πίστη θα σώσει αυτόν που πάσχει, και ο Κύριος θα τον σηκώσει· και αμαρτίες αν έπραξε, θα του συγχωρηθούν" (Ιάκωβος 5: 14,15).

Και μαζί με τα σώματα, θεραπεύει και τις ψυχές τών μελών τής Εκκλησίας Του, ωριμάζοντάς τις πνευματικά, προς τη δική Του ομοίωση, ώσπου να γίνουν "ώριμοι άνδρες" σαν τον Χριστό, εγκαταλείποντας την παιδική ανωριμότητα:

"Για την τελειοποίηση των αγίων, για το έργο τής διακονίας, για την οικοδομή τού σώματος του Χριστού.

Μέχρις ότου όλοι να φτάσουμε στην ενότητα της πίστης, και της επίγνωσης του Υιού τού Θεού, σε τέλειον άνδρα, σε μέτρο ηλικίας τού πληρώματος του Χριστού" (Εφεσίους 4: 12,13).

Η θεραπεία και τελειοποίηση τής Εκκλησίας είναι το ζητούμενο:

"Γι' αυτό, αγαπητοί, ενώ τα προσμένουμε αυτά, επιμεληθείτε να βρεθείτε μπροστά του με ειρήνη, χωρίς κηλίδα και χωρίς ψεγάδι" (Β  Πέτρου 3: 14).

"Ο Χριστός αγάπησε την Εκκλησία, και παρέδωσε τον εαυτό του για χάρη της, για να την αγιάσει, αφού την καθάρισε με το λουτρό τού νερού διαμέσου τού λόγου.

Για να την παραστήσει στον εαυτό του εκκλησία ένδοξη, χωρίς να έχει κάποια κηλίδα ή ρυτίδα ή κάτι παρόμοιο, αλλά για να είναι αγία και χωρίς ψεγάδι" (Εφεσίους 5: 25-27).

Και τώρα και στην αιωνιότητα όλη, ο Χριστός είναι "το δέντρο τής ζωής, που φέρνει δώδεκα καρπούς, κάνοντας κάθε έναν μήνα τον καρπό του· και τα φύλλα τού δέντρου είναι για θεραπεία των εθνών" (Αποκάλυψη 22: 2).