13. Μεσίτης απελευθέρωσης

"Ο Ιησούς, έλεγε στους Ιουδαίους, που είχαν πιστέψει σ' αυτόν: Αν εσείς μείνετε στον δικό μου λόγο, είστε αληθινά μαθητές μου· και θα γνωρίσετε την αλήθεια, και η αλήθεια θα σας ελευθερώσει.

Του απάντησαν: Σπέρμα τού Αβραάμ είμαστε, και ποτέ δεν γίναμε δούλοι σε κανέναν· πώς εσύ λες ότι: Θα γίνετε ελεύθεροι;

Τους αποκρίθηκε ο Ιησούς: Σας διαβεβαιώνω απόλυτα, ότι: Καθένας που πράττει την αμαρτία, είναι δούλος της αμαρτίας. Και ο δούλος δεν μένει πάντοτε μέσα στο σπίτι· ο γιος μένει πάντοτε. Αν, λοιπόν, ο Υιός σάς ελευθερώσει, θα είστε πραγματικά ελεύθεροι" (Ιωάννης 8: 31-36).

Ο Ιησούς Χριστός ήταν ο Ίδιος η αλήθεια, που θα ελευθέρωνε όσους πίστευαν σ' Αυτόν και ακολουθούσαν τον δρόμο Του:

"Ο Ιησούς λέει σ' αυτόν: Εγώ είμαι ο δρόμος, και η αλήθεια, και η ζωή· κανένας δεν έρχεται στον Πατέρα, παρά μόνον διαμέσου εμού" (Ιωάννης 14: 7).

Όπως είδαμε στο προηγούμενο κεφάλαιο, μέσω τού Χριστού ο άνθρωπος υιοθετείται από τον Θεό, και από δούλος γίνεται τέκνο Θεού. Ελευθερώνεται από την αμαρτία και τότε γίνεται μέτοχος τής κληρονομίας τής Βασιλείας τού Θεού.

"Για όσον χρόνο ο κληρονόμος είναι νήπιος, δεν διαφέρει από τον δούλο, αν και είναι κύριος όλων· αλλά, είναι κάτω από επιτρόπους και οικονόμους, μέχρι την προθεσμία που έβαλε ο πατέρας του.

Έτσι κι εμείς, όταν ήμασταν νήπιοι, ήμασταν δουλωμένοι κάτω από τα στοιχεία τού κόσμου· όταν, όμως, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, ο Θεός εξαπέστειλε τον Υιό του, ο οποίος γεννήθηκε από γυναίκα και υποτάχθηκε στον νόμο· για να εξαγοράσει αυτούς που ήσαν κάτω από τον νόμο, ώστε να λάβουμε την υιοθεσία.

Και επειδή είστε γιοι, ο Θεός έστειλε το Πνεύμα τού Υιού του στις καρδιές σας, το οποίο κράζει: "Μπαμπά!"

Ώστε, δεν είσαι πλέον δούλος, αλλά γιος· αν, όμως, είσαι γιος, είσαι και κληρονόμος τού Θεού διαμέσου τού Χριστού" (Γαλάτες 4: 1-7).

Η μεσιτεία απελευθέρωσης από τον Κύριο Ιησού Χριστό, ήταν κάτι για το οποίο είχαν γράψει οι προφήτες, όπως ο Ίδιος ο Κύριος δήλωσε ήδη από την αρχή τής διακονίας Του:

"Ήρθε στη Ναζαρέτ, όπου είχε ανατραφεί· και, κατά τη συνήθειά του, μπήκε μέσα στη συναγωγή κατά την ημέρα τού Σαββάτου, και σηκώθηκε να διαβάσει. Και του δόθηκε το βιβλίο τού προφήτη Ησαϊα· και ανοίγοντας το βιβλίο βρήκε το μέρος, όπου ήταν γραμμένο:

«Πνεύμα Κυρίου είναι επάνω μου· γι' αυτό με έχρισε· με έστειλε για να φέρνω τα χαρμόσυνα νέα στους φτωχούς, για να γιατρέψω τούς συντριμμένους στην καρδιά, για να κηρύξω ελευθερία στους αιχμαλώτους, και ανάβλεψη στους τυφλούς, να αποστείλω τούς ψυχικά τσακισμένους σε ελευθερία, για να κηρύξω ευπρόσδεκτο χρόνο τού Κυρίου».

Και αφού έκλεισε το βιβλίο, το έδωσε στον υπηρέτη, και κάθισε· και τα μάτια όλων εκείνων που βρίσκονταν στη συναγωγή ήσαν στραμμένα επάνω του.

Και άρχισε να τους λέει ότι: Σήμερα εκπληρώθηκε στα αυτιά σας αυτή η γραφή" (Λουκάς 4: 16-21).

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός με τη θυσία Του, ελευθέρωσε όποιον πιστεύει σ' Αυτόν από την αμαρτία και την κατάρα τού Νόμου, που συνέκλειε σε ενοχή αποτυχίας τής τήρησής του, κάθε άνθρωπο.

"Πόσο μάλλον το αίμα τού Χριστού, ο οποίος διαμέσου τού αιωνίου Πνεύματος πρόσφερε τον εαυτό του χωρίς ψεγάδι στον Θεό, θα καθαρίσει τη συνείδησή σας από νεκρά έργα, στο να λατρεύετε τον ζωντανό Θεό;

Και γι' αυτό είναι μεσίτης καινούργιας διαθήκης, ώστε, διαμέσου τού θανάτου, που έγινε για απολύτρωση των παραβάσεων κατά την πρώτη διαθήκη, να πάρουν την υπόσχεση οι καλεσμένοι τής αιώνιας κληρονομιάς.

Επειδή, όπου υπάρχει διαθήκη, είναι ανάγκη να υπάρχει ο θάνατος εκείνου που έκανε τη διαθήκη" (Εβραίους 9: 14-16).

Όμως δεν έμεινε μόνο στην απελευθέρωση τών ζωντανών, αλλά κατεβαίνοντας στον Άδη, απελευθέρωσε και όλους τους δικαίους που βρίσκονταν στο θάνατο "εκείνους που κάθονται σε σκοτάδι και σε σκιά θανάτου" (Λουκάς 1: 79). "Ο Οποίος, ενώ μεν θανατώθηκε κατά τη σάρκα, ζωοποιήθηκε όμως δια τού Πνεύματος· με το Οποίο, αφού πορεύτηκε, κήρυξε και προς τα πνεύματα που ήσαν στη φυλακή" (Α΄ Πέτρου 3: 18,19).

Αλλά ακόμα και πέρα από τον θάνατο, την ημέρα τής γενικής ανάστασης, θα ελευθερώσει όχι μόνο τις ψυχές, αλλά και τα σώματα τών αναστημένων τέκνων τού Θεού από τη φθορά, ακόμα και την κτίση ολόκληρη!

"Δεδομένου ότι, η μεγάλη προσδοκία τής κτίσης προσμένει τη φανέρωση των παιδιών τού Θεού. Επειδή, η φύση υποτάχθηκε στη ματαιότητα, όχι θεληματικά, αλλά εξαιτίας εκείνου που την υπέταξε, με την ελπίδα ότι, και η ίδια η κτίση θα ελευθερωθεί από τη δουλεία τής φθοράς, και θα μεταβεί στην ελευθερία τής δόξας των παιδιών τού Θεού.

Επειδή, ξέρουμε καλά ότι ολόκληρη η κτίση συστενάζει, και συμπάσχει με ωδίνες, μέχρι και τώρα.

Και όχι μονάχα αυτή, αλλά και εμείς οι ίδιοι που έχουμε την απαρχή τού Πνεύματος, και εμείς οι ίδιοι στενάζουμε μέσα μας, περιμένοντας την υιοθεσία, την απολύτρωση του σώματός μας" (Ρωμαίους 8: 19-23).

Κατά την ημέρα τής γενικής ανάστασης, ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, ως μεσίτης απελευθέρωσης, θα ελευθερώσει την κτίση από τη φθορά, και θα χαρίσει όχι μόνο στην ψυχή, αλλά και στο σώμα τών τέκνων τού Θεού την αφθαρσία και τήν υιοθεσία, κατά την ομοιότητα τής δικής Του αναστάσεως στην ελευθερία τής αιωνιότητας και αφθαρσίας.

"Συνταφήκαμε, λοιπόν, μαζί του διαμέσου τού βαπτίσματος στον θάνατο, ώστε, καθώς ο Χριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς με τη δόξα τού Πατέρα, έτσι κι εμείς να περπατήσουμε σε μια νέα ζωή.

Επειδή, αν έχουμε γίνει σύμφυτοι μαζί του ως προς την ομοιότητα του θανάτου του, κατά συνέπεια θα είμαστε και ως προς την ομοιότητα της ανάστασης· γνωρίζοντας τούτο, ότι ο παλιός μας άνθρωπος συσταυρώθηκε, για να καταργηθεί το σώμα τής αμαρτίας, ώστε να μη είμαστε πλέον δούλοι τής αμαρτίας. Επειδή, εκείνος που πέθανε, έχει ελευθερωθεί από την αμαρτία. Και αν πεθάναμε μαζί με τον Χριστό, πιστεύουμε ότι και θα συζήσουμε μ' αυτόν· γνωρίζοντας ότι ο Χριστός, καθώς αναστήθηκε από τους νεκρούς, δεν πεθαίνει πλέον· θάνατος δεν τον κυριεύει πλέον." (Ρωμαίους 6: 4-9)

"Δείτε τι είδους αγάπη έδωσε σε μας ο Πατέρας, ώστε να ονομαστούμε παιδιά τού Θεού. Γι' αυτό ο κόσμος δεν μας γνωρίζει, επειδή δεν γνώρισε Αυτόν.

Αγαπητοί, τώρα είμαστε παιδιά τού Θεού· κι ακόμα δεν φανερώθηκε τι πρόκειται να είμαστε· γνωρίζουμε, όμως, ότι, όταν φανερωθεί, θα είμαστε όμοιοι μ' αυτόν· επειδή θα τον δούμε καθώς είναι.

Και καθένας που έχει αυτή την ελπίδα επάνω σ' αυτόν, αγνίζει τον εαυτό του, όπως εκείνος είναι αγνός" (Α΄ Ιωάννου 3: 1-3).