2. Μεσίτης στο νόημα τού κόσμου

Σε αντίθεση με τα άλογα ζώα ο άνθρωπος ξεπερνάει κατά πολύ το απλό ένστικτο επιβίωσης. Ο άνθρωπος αναζητάει πίσω από το κάθε τι, ένα ΝΟΗΜΑ. Όχι μόνο στην ύπαρξη τού κόσμου, αλλά και στην ίδια του τη ζωή!

Είναι χαρακτηριστικό το όνομα "Λόγος", που δίνεται από τη Χριστιανική Εκκλησία στον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Τι σημαίνει "Λόγος";

Δεν σημαίνει μόνο την έναρθρη ομιλία. Σημαίνει και τη λογική. Σημαίνει επίσης και την αιτία, το λογικό νόημα κάποιου πράγματος. Λέμε: "για ποιο λόγο συνέβη αυτό;" δηλαδή: "Ποια λογική αιτία, ποιο νόημα κρύβεται πίσω από αυτό;"

Ακόμα και πριν ο άγιος Ιωάννης ο Ευαγγελιστής, ξεκινήσει το Ευαγγέλιό του χαρακτηρίζοντας τον Ιησού Χριστό ως "Θεό Λόγο", η Ελληνική λέξη: "λόγος" ήταν ήδη γνωστή στους προ Χριστού φιλοσόφους, με τις έννοιες που προαναφέραμε. Κάτι που και ο Ιωάννης γνώριζε, αλλά και που ο Ίδιος ο Θεός προγνωρίζοντας, ξεκίνησε τις δημιουργικές ημέρες στην αφήγηση τής Γενέσεως με τη φράση: "και είπεν ο Θεός".

Όλες αυτές οι έννοιες, λόγος, λογική και αιτία, μάλιστα στην Παλαιά Διαθήκη ακόμα και ως "Σοφία", ήταν έννοιες γνωστές στον Ιωάννη, καθώς ήθελε να τις αποδώσει στον Χριστό, κατονομάζοντάς τον με αυτές, χρησιμοποιώντας τη φράση:

"Στην αρχή ήταν ο Λόγος, και ο Λόγος ήταν προς τον Θεό, και Θεός ήταν ο Λόγος. Αυτός ήταν στην αρχή προς τον Θεό. Όλα έγιναν διαμέσου Αυτού· και χωρίς Αυτόν δεν έγινε ούτε ένα το οποίο έχει γίνει".

Σύμφωνα με τον απόστολο Παύλο: "τα πάντα δι' Αυτού και εις Αυτόν έκτισται" (Κολοσσαείς 1: 16).

Αφού λοιπόν "τα πάντα κτίσθηκαν μέσω αυτού" (τού Λόγου) "και σ' αυτόν" (τον Λόγο), γίνεται κατανοητό ότι ο Θεός Λόγος, δεν είναι ένα απλό "μέσο" δημιουργίας, αλλά είναι αυτός καθεαυτός "ο Λόγος τής δημιουργίας"!

Αυτό σημαίνει ότι δεν μιλάμε απλά για μια "αιτία" τής δημιουργίας, αλλά για τον ίδιο τόν Λόγο που υπάρχει!  Χωρίς τον Θεό Λόγο, δεν υπάρχει καν δημιουργία, καθώς κάθε τι κτιστό, περικλείεται "σ' Αυτόν" τον Λόγο! Είναι ο τελικός σκοπός τής δημιουργίας, αφού το κάθε τι, αποσκοπεί "σ' Αυτόν"! Χωρίς Αυτόν, δεν υπάρχει ΝΟΗΜΑ και ΛΟΓΟΣ ΥΠΑΡΞΗΣ τής δημιουργίας.

"Χωρίς Αυτόν δεν έγινε ούτε ένα το οποίο έχει γίνει" λέει ο Ιωάννης, εξηγώντας έτσι, ότι κυριολεκτικά το κάθε τι, έχει τον λόγο ύπαρξής του σ' Αυτόν! Το κάθε τι, σύμφωνα με τον άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή, συγκροτείται από ενέργειες και δυνάμεις και εκφάνσεις του Λόγου, από επί μέρους "λόγους τών όντων". Όλος ο κόσμος αποτελεί ένα είδος "ενσαρκώσεως τού Λόγου".

«…τοις των όντων εαυτόν (ο Λόγος) δι’ ημάς απορρήτως εγκρύψας λόγοις αναλόγως δι’ εκάστου των ορωμένων ως δια τίνων γραμμάτων υποσημαίνεται». (Περί διαφόρων αποριών, ΡG 91, 1285 – 1288)

Σύμφωνα με τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά:

"Εθεάσατο τα πάντα εννοήσας αυτά αχρόνως προ τής γενέσεώς των", και έκαστον σύμφωνα με την θελητικήν και άχρονον έννοιαν αυτού, η οποία ούσα προορισμός και εικών και παράδειγμα, πραγματοποιείται κατά τον προορισθέντα καιρόν" (Κυρίλλου Αλεξανδρείας "Περί Τριάδος" 11, PG 77, 1145Β).

Το γινόμενον λοιπόν είναι κτιστόν, ο δε προορισμός και το θέλημα το θείον και η πρόθεσις συνυπάρχουν αϊδίως με την ουσίαν τού Θεού και είναι άναρχα και άκτιστα· και κανέν από αυτά δεν είναι ουσία τού Θεού, όπως ελέχθη ανωτέρω. Και τόσον απέχουν ταύτα από το να είναι ουσία τού Θεού, ώστε ο Μέγας Βασίλειος εις τους Αντιρρητικούς να λέγη ότι η πρόγνωσις τού Θεού περί τινος πράγματος αρχήν μεν να μη έχη, τέλος δε να έχη την πραγματοποίησιν τού προγνωσθέντος. (Κατά Ευνομίου 4, PG 29, 680Β)."

Ομόφωνα λοιπόν οι άγιοι τής Εκκλησίας μάς εξηγούν ότι ο Θεός Λόγος, δίνει ύπαρξη και νόημα στα πάντα, μέσα στη δημιουργία, προσδιορίζοντας τον λόγο τής ύπαρξης τού καθενός κατά την προαιώνια βουλή Του.

Σ' αυτά τα πλαίσια είναι προφανές ότι ο Θεός Λόγος, δεν είναι το βαθύτερο νόημα τού κάθε κτίσματος απλώς, αλλά και τής Αγίας Γραφής!

"και είπεν ο Θεός", ξεκινάει την περιγραφή τής δημιουργίας "δια τού Λόγου" η Γένεση, και ακολουθεί την ιστορία τής ενανθρώπισης τού Θεού Λόγου ως το τέλος της, στην Αποκάλυψη:

"η μαρτυρία τού Ιησού είναι το πνεύμα τής προφητείας", (Αποκάλυψις 19: 10).

Ουσιαστικά η Αγία Γραφή είναι ολόκληρη, μια προφητεία για τον Θεό Λόγο, από την προαιώνια ύπαρξή Του ως την ενανθρώπισή Του και τη Β΄ Παρουσία Του.

Η ίδια η Αγία Γραφή δεν έχει κανένα νόημα χωρίς τον Ιησού Χριστό, τον υποσχεμένο Μεσσία και Θεό Λόγο, τον Δημιουργό και "Πρωτότοκο πάσης κτίσεως" (Κολοσσαείς 1: 15), καθώς αφηγείται την ανακεφαλαίωση τών πάντων στο δικό Του πρόσωπο.

Στο δικό Του πρόσωπο, βρίσκουν τα πάντα νόημα, καθώς ο άνθρωπος γνωρίζοντάς Τον εξέρχεται από τη "λήθη" στην "α-λήθεια", κατά τα δικά Του λόγια:

"Εγώ είμαι ο δρόμος, και η αλήθεια, και η ζωή" (Ιωάννης 14: 6).

Όσοι βρήκαμε τον Χριστό, την Αυτοαλήθεια, "βρήκαμε εκείνον τον οποίο ο Μωυσής έγραψε μέσα στον νόμο και οι προφήτες, τον Ιησού" (Ιωάννης 1: 46).

Στο δικό Του πρόσωπο βρίσκει νόημα η ίδια η ζωή μας, όχι ως μία απλή σύμπτωση ύπαρξης, αλλά ως προϊόν τής δικής Του προαιώνιας βούλησης, με προαιώνιο "λόγο ύπαρξης" για τον κάθε άνθρωπο.

"καθώς μάς έκλεξε διαμέσου αυτού πριν από τη δημιουργία τού κόσμου, για να είμαστε άγιοι και χωρίς ψεγάδι μπροστά του με αγάπη". (Εφεσίους 1: 4)

Γι' αυτό Κύριός μας Ιησούς Χριστός είναι μεσίτης. Είναι Αυτός δια τού οποίου βρίσκει νόημα ύπαρξης η ζωή μας και όλη η κτίση!