4. Μεσίτης στο απρόσιτο τής Θεότητας

Αφού ο Θεός δεν μοιάζει με τίποτα που έχουμε δει, με το οποίο θα μπορούσαμε να Τον συγκρίνουμε, και αφού η πεπερασμένη κτιστή μας φύση δεν μπορεί καν να αντικρίσει τον Άπειρο, πώς θα μπορούσαμε να Τον γνωρίσουμε;

Ο Θεός δεν περι-ορίζεται από τον κτιστό χώρο και χρόνο, γι' αυτό είναι άπειρος, άχρονος και αχώρετος. Και πώς θα μπορούσε η κτιστή μας φύση, που γνωρίζει μόνο όσα υπάρχουν στον κτιστό χωροχρόνο, να αντιληφθεί και να γνωρίσει τον Άκτιστο Θεό; Πώς θα μπορούσε ο πεπερασμένος μας εγκέφαλος, να αντιληφθεί το άπειρο;

Ο Ίδιος ο Θεός, το "απολύτως Άλλο", το "απολύτως Διαφορετικό" από κάθε τι που γνωρίζουμε στο σύμπαν, μάς ξεκαθαρίζει στην Αγία Γραφή, αυτή Του την ιδιαιτερότητα:

"Με ποιον θα με εξομοιώσετε και θα με εξισώσετε και θα με συγκρίνετε, και θα είμαστε όμοιοι;" (Ησαΐας 46: 5. 40: 18, 25).

Αυτή ακριβώς η ανομοιότητα τού Θεού με οτιδήποτε κτιστό, είναι που έκανε τον Θεό να δώσει την πρώτη από τις 10 εντολές, "μη ποιήσετε είδωλο, ούτε ομοίωμα...", όπως εξηγεί ο Μωυσής στο Δευτερονόμιο:

"Και ελάλησε Κύριος προς εσάς... αλλά δεν είδετε ουδέν ομοίωμα. Μόνον φωνήν ηκούσατε. Και εφανέρωσεν εις εσάς ...τας δέκα εντολάς... Φυλάττετε λοιπόν καλώς τας ψυχάς σας, (διότι δεν είδετε ουδέν ομοίωμα εν τη ημέρα καθ' ην ο Κύριος ελάλησε προς εσάς εν Χωρήβ εκ μέσου τού πυρός.) Μήπως διαφθαρείτε, και κάμητε εις εαυτούς είδωλον...". (Δευτερονόμιο 4: 12-19).

Ο Άκτιστος Τριαδικός Θεός, αυτή η παράξενη για εμάς οντότητα, είναι εντελώς απρόσιτος για τα μάτια κάθε κτίσματος:

"Ο Οποίος αυτός μόνος έχει την αθανασία, που κατοικεί σε απρόσιτο φως, τον οποίο κανένας από τους ανθρώπους δεν είδε ούτε μπορεί να δει" (Α΄ Τιμόθεον 6: 16).

Κανείς δεν μπορεί να δει τον Θεό και να ζήσει, όπως εξήγησε ο Θεός στον Μωυσή:

"Δεν μπορείς να δεις το πρόσωπό μου· επειδή, άνθρωπος δεν θα με δει, και θα ζήσει." (Έξοδος 33: 20).

Γιατί όμως εμείς οι Χριστιανοί θεωρούμε σημαντικό να γνωρίσουμε τον Θεό, αφού είναι τόσο απρόσιτος;

Επειδή αυτός είναι ο σκοπός τής ίδιας μας τής ύπαρξης!

Ήδη στο πρώτο βιβλίο τής Αγίας Γραφής, τη Γένεση, στο 1ο κεφάλαιο, ο Ίδιος ο Θεός εξηγεί ποιος είναι ο σκοπός τού Θεού για τον άνθρωπο:

"Και είπε ο Θεός: Ας κάνουμε άνθρωπο κατά την εικόνα μας, και κατά την ομοίωση... Και ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο κατά την εικόνα Του· κατά την εικόνα τού Θεού τον δημιούργησε" (Γένεσις 1: 26, 27).

Κι έτσι αυτομάτως δημιουργείται το ερώτημα: "Πώς μπορούμε να είμαστε πλασμένοι κατά την εικόνα Κάποιου που δεν μοιάζει με τίποτα απολύτως στον κτιστό κόσμο; Πώς καλούμαστε να αγωνισθούμε να ομοιάσουμε με Κάποιον που ο Ίδιος δηλώνει ότι δεν μοιάζει με απολύτως τίποτα;"

Το "κλειδί" για να κατανοήσουμε την απάντηση σε αυτό το παράδοξο ερώτημα, βρίσκεται στη λέξη: "κατά".

Δεν λέει ότι είμαστε "εικόνα Θεού", ούτε να γίνουμε "ομοίωση Θεού". Λέει ότι γίναμε "κατά την εικόνα τού Θεού", και ότι ο σκοπός Του είναι να γίνουμε και "κατά την ομοίωσή Του".

"Κατά" την εικόνα Του, σημαίνει "σύμφωνα με την εικόνα Του". Δηλαδή ότι είμαστε: "εικόνες τής εικόνας Του"! Και "κατά την ομοίωσή Του", σημαίνει να γίνουμε "σύμμορφοι με την ομοίωσή Του". Δηλαδή να γίνουμε "όμοιοι τής δικής Του ομοίωσης".

Άρα υπάρχει κάτι που παρεμβάλλεται ανάμεσα σ' εμάς και στον Θεό, που Εκείνο είναι "εικόνα Του" και "ομοίωσή Του", και που ΔΕΝ ανήκει σε αυτόν τον κτιστό κόσμο, στον οποίο τα πάντα είναι ανόμοια με τον Θεό!

Τι θα μπορούσε να είναι Αυτό που να μετέχει ταυτόχρονα και τού κτιστού μας κόσμου, αλλά και τού Ακτίστου Θεού, ώστε να μπορεί να ομοιάζει με Αυτόν, και ταυτόχρονα να μπορούμε εμείς να Το μιμηθούμε και να Του ομοιάσουμε; Για Ποιον λέει η Αγία Γραφή ότι "είναι εικόνα τού αοράτου Θεού";

Για τον Ιησού Χριστό!

"Ο Οποίος είναι εικόνα τού αόρατου Θεού, πρωτότοκος κάθε κτίσης" (Κολοσσαείς 1: 15).

Ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός, τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος ταυτόχρονα, είναι η απαραίτητη "γέφυρα", που μπορεί να συνδέσει το κτιστό με το Άκτιστο.

Η Άκτιστη Θεϊκή Του φύση είναι εκείνη η ανόμοια και απρόσιτη σε κάθε τι κτιστό. Αλλά η ανθρώπινη φύση Του, είναι προσιτή και εμφανής. Και μπορεί να εξομοιωθεί!

Να λοιπόν ποιος είναι η "εικόνα τού Θεού τού αοράτου", βάσει τής οποίας πλάσθηκε ο άνθρωπος: Ο Ιησούς Χριστός! Βάσει Αυτού πλασθήκαμε, ως δικές Του εικόνες. Και αφού Αυτός είναι η ορατή εικόνα τού αοράτου και Ακτίστου Θεού, εμείς είμαστε "εικόνες τής εικόνας τού Θεού", δηλαδή "κατά την εικόνα Του". Και αφού ο Χριστός είναι "όμοιος" με τον ανόμοιο σε κάθε κτίση Θεό, καλούμαστε να γίνουμε "όμοιοι με την ομοίωσή Του", με τον Ιησού Χριστό!

"Θα είμαστε όμοιοι μ' αυτόν", μάς λέει ο Ιωάννης. (Α΄ Ιωάννου 3: 2).

Αφού λοιπόν μπορούμε να δούμε τον Χριστό κατά την ανθρώπινη φύση Του, και αφού Αυτός είναι η εικόνα τού Θεού, στο πρόσωπό Του βλέπουμε και γνωρίζουμε τον αόρατο και απρόσιτο Θεό:

"Όποιος είδε εμένα, είδε τον Πατέρα· και πώς εσύ λες: Δείξε σε μας τον Πατέρα;" (Ιωάννης 14: 9).

Γι' αυτό λέει ο Χριστός:

"Όλα παραδόθηκαν σε μένα από τον Πατέρα μου· και κανένας δεν γνωρίζει ποιος είναι ο Υιός, παρά μονάχα ο Πατέρας· και ποιος είναι ο Πατέρας, παρά μονάχα ο Υιός, και σε όποιον ο Υιός θέλει να τον αποκαλύψει" (Λουκάς 10: 22).

"Εγώ είμαι ο δρόμος, και η αλήθεια, και η ζωή· κανένας δεν έρχεται στον Πατέρα, παρά μόνον διαμέσου εμού· αν γνωρίζατε εμένα, θα γνωρίζατε και τον Πατέρα μου· και από τώρα τον γνωρίζετε, και τον είδατε" (Ιωάννης 14: 6,7).

Ο Χριστός λοιπόν είναι ο δρόμος ΜΕΣΩ τού Οποίου ερχόμαστε στον απρόσιτο Θεό. Είναι η εικόνα, δια τής οποίας βλέπουμε τον ανόμοιο Θεό, και καλούμαστε να ομοιάσουμε σ' Αυτή.

Ο Ιησούς Χριστός, είναι ο μόνος και απόλυτος Μεσίτης και στη φανέρωση, και στη γνωριμία με τον Θεό, και στην ομοίωσή Του.