7. Μεσίτης Σοφίας

Τόσο στην ανθρώπινη όσο και στη θεϊκή Του φύση, ο Κύριος Ιησούς Χριστός, υπήρξε όχι απλώς σοφός, αλλά αυτή καθεαυτή η προσωποποίηση τής Σοφίας!

Ήδη από την αρχή τής επίγειας ζωής Του, ο Κύριος Ιησούς Χριστός έδωσε δείγματα σοφίας. Η Αγία Γραφή μάς δίνει ένα περιστατικό από τότε που ήταν μόνο12 ετών:

"Και όταν έγινε δώδεκα χρόνων, αφού είχαν ανέβει στα Ιεροσόλυμα, σύμφωνα με τη συνήθεια της γιορτής, και τελείωσαν τις ημέρες, ενώ αυτοί επέστρεφαν, το παιδί, ο Ιησούς, είχε μείνει πίσω στην Ιερουσαλήμ· και δεν κατάλαβε ο Ιωσήφ και η μητέρα του. Νομίζοντας, όμως, ότι ήταν στη συνοδεία, ήρθαν μιας ημέρας δρόμο· και τον αναζητούσαν ανάμεσα στους συγγενείς και τους γνώριμους. Και επειδή δεν τον βρήκαν, ξαναγύρισαν στην Ιερουσαλήμ αναζητώντας τον.

Και ύστερα από τρεις ημέρες τον βρήκαν μέσα στο ιερό, να κάθεται ανάμεσα στους δασκάλους, και να τους ακούει, και να τους ρωτάει. Και όλοι όσοι τον άκουγαν, έμεναν εκστατικοί για τη σύνεση και τις απαντήσεις του.

Και όταν τον είδαν, έμειναν έκπληκτοι· και η μητέρα του είπε σ' αυτόν: Παιδί μου, γιατί μας έκανες αυτό το πράγμα; Δες, ο πατέρας σου και εγώ σε αναζητούσαμε με οδύνη.

Και τους είπε: Γιατί με αναζητούσατε; Δεν ξέρετε ότι πρέπει να είμαι στα πράγματα του Πατέρα μου;" (Λουκάς 2: 42-49).

Ο Ησαΐας είχε προφητεύσει γι' Αυτόν τον απόγονο τού Ιεσσαί, αιώνες πριν:

"Θα βγει ράβδος από τον κορμό τού Ιεσσαί, και κλάδος θα ανέβει από τις ρίζες του· και το πνεύμα τού Κυρίου θα αναπαυθεί επάνω του, πνεύμα σοφίας και σύνεσης, πνεύμα βουλής και δύναμης, πνεύμα γνώσης και φόβου τού Κυρίου" (Ησαΐας 11: 2).

Είναι Αυτός που όταν μιλούσε όλοι έμεναν εκστατικοί από τη σοφία Του:

"Ουδέποτε άνθρωπος μίλησε με τέτοιον τρόπο, όπως αυτός ο άνθρωπος" (Ιωάννης 7: 46).

"Και όταν ήρθε στην πατρίδα του, τους δίδασκε στη συναγωγή τους, ώστε εκπλήττονταν και έλεγαν: Από πού προέρχεται σ' αυτόν αυτή η σοφία και οι δυνάμεις;" (Ματθαίος 13: 54).

Δεν ήξεραν όμως ότι Αυτός ο Ίδιος, ήταν ο ενανθρωπίσας Θεός, που στην Παλαιά Διαθήκη περιγραφόταν ως αυτή καθεαυτή η Σοφία:

"Η σοφία φωνάζει έξω, διασαλπίζει τη φωνή της στις πλατείες" (Παροιμίες 1: 20).

"Επειδή, ο Κύριος δίνει σοφία· από το στόμα του βγαίνει γνώση και σύνεση" (Παροιμίες 2: 6).

Μα ο Θεός δεν έχει στόμα! Ούτε μιλάει με ανθρώπινη φωνή. Έχει όμως Λόγο, τον Θεό Λόγο, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό!

"Εν αρχή ην ο Λόγος... και Θεός ην ο Λόγος... Όλα έγιναν διαμέσου αυτού· και χωρίς αυτόν δεν έγινε ούτε ένα το οποίο έχει γίνει." (Ιωάννης 1: 1,3).

"Εγώ, η Σοφία, κατοικώ μαζί με τη φρόνηση... Ο Κύριος με είχε στην αρχή των δρόμων του, πριν από τα έργα του, από τον αιώνα" (Παροιμίες 8: 12-22).

"Πόσο μεγάλα είναι τα έργα σου, Κύριε! Με Σοφία έφτιαξες τα πάντα· η γη είναι γεμάτη από τα έργα σου" (Ψαλμός 104: 24).

"Με τον Λόγον του Κυρίου έγιναν οι ουρανοί, και διά της πνοής του στόματος αυτού πάσα η στρατιά αυτών" (Ψαλμοί 33: 6).

Δι' Αυτού τού Λόγου λοιπόν ο Θεός δίνει Σοφία! Και δεν είναι τυχαίο, που Λόγος, σημαίνει επίσης "λογική". Μεσίτης Σοφίας είναι ο Λόγος τού Θεού, ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός!

Και τη Σοφία αυτή τη δίνει σε όσους προχωρούν προς το "καθ' ομοίωσιν", προς την "τελειότητα", δηλαδή σε αυτούς που γίνονται σαν τον Κύριό μας τον Ιησού Χριστό, ωριμάζοντας πνευματικά:

"Για την τελειοποίηση των αγίων, για το έργο τής διακονίας, για την οικοδομή τού σώματος του Χριστού· μέχρις ότου όλοι ανεξαίρετα να φτάσουμε στην ενότητα της πίστης, και της επίγνωσης του Υιού τού Θεού, σε τέλειον άνδρα, σε μέτρο ηλικίας τού πληρώματος του Χριστού· για να μη είμαστε πλέον νήπιοι" (Εφεσίους 4: 12-14).

"Λαλούμε σοφία ανάμεσα στους τελείους· σοφία, όμως, όχι τούτου τού αιώνα, ούτε των αρχόντων τούτου τού αιώνα, που φθείρονται· αλλά, λαλούμε σοφία Θεού, μυστηριώδη, που ήταν κρυμμένη, την οποία ο Θεός προόρισε πριν από τους αιώνες προς δική μας δόξα... Εμείς, όμως, δεν λάβαμε το πνεύμα τού κόσμου, αλλά το Πνεύμα που προέρχεται από τον Θεό, για να γνωρίσουμε εκείνα που χαρίστηκαν σε μας από τον Θεό. Τα οποία και μιλάμε, όχι με διδαγμένα λόγια ανθρώπινης σοφίας, αλλά διδαγμένα από το Άγιο Πνεύμα, συγκρίνοντας τα πνευματικά προς τα πνευματικά. ...Επειδή: «Ποιος γνώρισε τον νου τού Κυρίου, ώστε να τον διδάξει;». Εμείς, όμως, έχουμε νουν Χριστού" (Α΄ Κορινθίους 2: 6, 7,12, 13, 16).

Μέσω τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού δίνεται το Πνεύμα το Άγιο στους αγίους, δηλαδή στους τελείους, σε όσους έφθασαν σε ωριμότητα σαν τού Χριστού. Και το Πνεύμα το Άγιο τους διδάσκει Σοφία, ομοιώνοντάς τους με τον Χριστό, τον Λόγο και Σοφία τού Θεού, τον απόλυτο Μεσίτη Σοφίας και Συνέσεως.

Γι' αυτό λέει η Σοφία και Λόγος τού Θεού, σ' αυτούς που έθεσαν σκοπό της ζωής τους την απόκτησή της:

"Παιδί μου, αν δεχθείς τα λόγια μου, και αποθησαυρίσεις τις εντολές μου μέσα σου, ώστε το αυτί σου να προσέξει στη σοφία, να στρέψεις την καρδιά σου στη σύνεση· και αν επικαλεστείς τη φρόνηση, και υψώσεις τη φωνή σου στη σύνεση· αν τη ζητήσεις σαν ασήμι, και την εξερευνήσεις σαν κρυμμένους θησαυρούς, τότε, θα εννοήσεις τον φόβο τού Κυρίου, και θα βρεις την επίγνωση του Θεού" (Παροιμίες 2: 1-5).