8. Μεσίτης στον εξαγιασμό τής κτίσεως

Δεν αρκούσε ο Θεός να πλάσει την κτίση Του εκ τού μη όντος. Η προαιώνια βουλή Του ήταν να την ανυψώσει σε κάτι ανώτερο, να την οδηγήσει στη δική Του αΐδια ζωή.

Εκ τού μη όντος ο Θεός έφερε στο "είναι" τα πάντα, και έθεσε σ' αυτά τη δημιουργική Του δύναμη, τους λόγους τών όντων εκείνους, που θα οδηγούσαν αυτή καθεαυτή την κτίση στην υπέρβασή της, και στη μετοχή τής Ίδιας τής Θεότητας.

"Η γη ήταν άμορφη και έρημη· και σκοτάδι υπήρχε επάνω στο πρόσωπο της αβύσσου. Και Πνεύμα Θεού φερόταν επάνω στην επιφάνεια των νερών. Και είπε ο Θεός: Ας γίνει φως" (Γένεσις 1: 2,3).

Δια τού Πνεύματός Του τού Αγίου και δια τού Λόγου Του τού Ιησού Χριστού, ο Θεός διαμόρφωσε όσα έπλασε, σε όλο και σημαντικότερα, σε όλο και περιπλοκότερα και πληρέστερα δημιουργήματα.

"Εθεάσατο τα πάντα εννοήσας αυτά αχρόνως προ τής γενέσεώς των", και έκαστον σύμφωνα με την θελητικήν και άχρονον έννοιαν αυτού, η οποία ούσα προορισμός και εικών και παράδειγμα, πραγματοποιείται κατά τον προορισθέντα καιρόν" (Κυρίλλου Αλεξανδρείας "Περί Τριάδος" 11, PG 77, 1145Β).

Έδωσε στα κτίσματα δώρα δικών Του ακτίστων ενεργειών, και τους έδωσε πρώτα "ύπαρξη", ύστερα "ζωή", "νόηση", "λογική" και τέλος "αγιότητα". Και όπως λέει και ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς:

"Ως ενεργείας τού Θεού λοιπόν προ τών αιώνων εννοούμεν την ζωήν, την αθανασίαν, την απλότητα, την απειρίαν και γενικώς όσα ο Αθανάσιος χαρακτηρίζει ως φύσει περί τον Θεόν· διότι πράγματι λέγει:

"είθε να μη συμβεί να είπω κάτι επίκτητον επί τού Πνεύματος· διότι ούτε το άγιον ούτε το άφθαρτον ούτε το αγαθόν ούτε τίποτε άλλο από τα περί τον Θεόν παρατηρούμενα λέγω ότι είναι επίκτητον επί τού Αγίου Πνεύματος, αλλά λέγω ότι τούτο είναι φύσει άγιον, φύσει αγαθόν, φύσει αθάνατον" (Μ. Αθανασίου, "Λόγος μετά Μακεδονιανού" 1, 14, PG 28, 1313Α).

Ταύτα ο σοφός εις τα θεία Μάξιμος προσηγόρευσεν έργα τού Θεού και είπεν ότι υφίστανται φύσει περί τον Θεόν". (Αγ. Γρηγ. Παλαμά "Περί θείων ενεργειών" ΕΠΕ τ. 3 κεφ. 19-21).

Δεν έφτιαξε ο Θεός κάτι άψυχο μόνο. Αλλά έπρεπε η ίδια η κτίση να ανέλθει στο έμψυχο, και από το έμψυχο στο λογικό, και από το λογικό στο ΑΓΙΟ.

"Επειδή, είναι γραμμένο: «Άγιοι να είστε, επειδή εγώ είμαι άγιος»" (Α΄ Πέτρου 1: 16).

και

"Επειδή, τούτο είναι το θέλημα του Θεού, ο αγιασμός σας" (Α΄ Θεσσαλονικείς 4: 3).

Δεν αρκούσε ένας κόσμος νεκρός και άψυχος για τον Θεό. Μα έπρεπε να είναι μια κτίση που να μπορεί να αντιληφθεί την ίδια της την ύπαρξη, και να εκτιμήσει αυτό που η ίδια ήταν και έγινε!

Έπρεπε να είναι μία κτίση λογική και διερευνητική, γι' αυτό

"Ο Κύριος έκτισε από τη γη άνθρωπο... και έδωσε σ' αυτούς εξουσία όσων είναι πάνω σ' αυτή... τους έντυσε με ισχύ και τους έπλασε σύμφωνα με τη δική Του εικόνα... και νου τους χάρισε... ανταλλαγή απόψεων και γλώσσα και μάτια και αυτιά και καρδιά  τους έδωσε για να διανοούνται. Τους γέμισε με επιστήμη συνέσεως" (Σοφία Σειράχ 17: 1-7).

Στο πρόσωπο τού κάθε ανθρώπου, η κτίση τού Θεού παρατηρεί και μελετάει τον εαυτό της!

«Θα προσθέσω το μεγαλύτερο και οικειότερο. Η Τάξις έπλασε τον άνθρωπο ζώο λογικό, από λογικό και άλογο κράμα και συνέδεσε μυστικά και άρρητα το χώμα και τον νου με το πνεύμα» (Γρηγόριος ο Θεολόγος, Λόγος ΛΒ, ΕΠΕ 2,42).

Μέσω τού ανθρώπου η κτίση όχι μόνο μελετάει τον εαυτό της, αλλά αναζητάει και τον Δημιουργό της! Γι' αυτό δεν θα μπορούσε ο Δημιουργός να μένει άγνωστος στην κτίση. Έπρεπε να γίνει ένα με την κτίση, για να γίνει πρώτα απ' όλα γνωστός σ' αυτή:

"Και ο Λόγος έγινε σάρκα, και κατοίκησε ανάμεσά μας, (και είδαμε τη δόξα του, δόξαν ως μονογενή από τον Πατέρα), γεμάτος χάρη και αλήθεια" (Ιωάννης 1: 14).

"Αγίασέ τους μέσα στην αλήθεια σου· ο Λόγος ο δικός σου είναι αλήθεια." (Ιωάννης 17: 17).

Μέσα στον Λόγο, στον Θεό Λόγο, αγιάζεται κάθε άνθρωπος που γίνεται μέλος τής Εκκλησίας Του και συνευλογείται με κάθε ευλογία που χάρισε ο Θεός στα Υιοθετημένα τέκνα Του:

"Ο Θεός ανακηρύσσει δίκαιους τους ανθρώπους από τα έθνη με την πίστη, προανήγγειλε στον Αβραάμ, ότι: «Μέσα σ' εσένα θα ευλογηθούν όλα τα έθνη»... Και ο μεσίτης δεν είναι για έναν· ο Θεός, όμως, είναι ένας...  Επειδή, όλοι είστε γιοι τού Θεού διαμέσου τής πίστης στον Ιησού Χριστό... Επειδή όσοι βαπτιστήκατε στον Χριστό, ντυθήκατε τον Χριστό... Και αν είστε τού Χριστού, άρα είστε σπέρμα τού Αβραάμ, και σύμφωνα με την υπόσχεση κληρονόμοι" (Γαλάτας 3: 8, 20, 26, 27, 29).

Ο Θεός μέσω τού Λόγου Του, αυτού τού απόλυτου Μεσίτη, προσέλαβε από την δική Του κτίση, όσα είχαμε κι εμείς, για να Τον δούμε, για να Τον εννοήσουμε, και να γνωρίζουμε το πρωτότυπο εκείνο βάσει τού Οποίου πλασθήκαμε και στο Οποίο κληθήκαμε να Ομοιάσουμε.

"Θα είμαστε όμοιοι μ' αυτόν", μάς λέει ο Ιωάννης. (Α΄ Ιωάννου 3: 2).

"Επειδή, κι αυτός που αγιάζει κι αυτοί που αγιάζονται είναι όλοι από έναν· για την οποία αιτία δεν ντρέπεται να τους ονομάζει αδελφούς, λέγοντας: «Θα αναγγείλω το όνομά σου προς τους αδελφούς μου, μέσα σε εκκλησία θα σε υμνήσω»... Και πάλι: «Δέστε, εγώ, και τα παιδιά που μου έδωσε ο Θεός». Επειδή, λοιπόν, τα παιδιά έγιναν κοινωνοί σάρκας και αίματος, κι αυτός παρόμοια έγινε μέτοχος από τα ίδια". (Εβραίους 2: 11-14).

Μπήκε ο Λόγος τού Θεού μέσα στην κτίση Του, για να την εξαγιάσει. Προσέλαβε την ύλη. Πήρε σώμα. Έλαβε σάρκα και αίμα, και έζησε όπως ζούμε εμείς οι άνθρωποι, ανάμεσά μας.

Ο Άγιος Λόγος τού Θεού έγινε άνθρωπος για να Τον δούμε και να Τον γνωρίσουμε. Και να μάς δείξει σε Τι οφείλουμε να μοιάσουμε, και να μάς οδηγήσει στον αγιασμό.

Μέσω τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού, τού Θεού Λόγου, η κτίση τού Θεού όχι μόνο πλάσθηκε, (Ιωάννης 1: 3) όχι μόνο απέκτησε νόηση και επιστήμη,  (Σοφία Σειράχ 17: 1-7), όχι μόνο γνώρισε Αυτόν τον άγνωστο Δημιουργό που αναζητούσε, (Ιωάννης 1: 14), αλλά και Υιοθετήθηκε από τον Θεό (Γαλάτας 3: 8, 20, 26, 27, 29), και εξαγιάσθηκε (Εβραίους 3: 1).

"Υψώνετε τον Κύριο τον Θεό μας, και προσκυνείτε στο υποπόδιο των ποδιών του· επειδή, είναι άγιος" (Ψαλμός 99: 5).

"Κι εσείς, σαν ζωντανές πέτρες, οικοδομείστε ως πνευματικός οίκος, άγιο ιεράτευμα, για να προσφέρετε πνευματικές θυσίες, ευπρόσδεκτες στον Θεό διαμέσου τού Ιησού Χριστού" (Α΄ Πέτρου 2: 5).

Στο πρόσωπο τού Ιησού Χριστού η κτίση αγιάσθηκε και ανέβηκε ως το ύψος τού Ιδίου τού Δημιουργού, μετέχοντας στην ίδια την Άναρχη ζωή Του.

"Και είδα σε οράματα της νύχτας, και ξάφνου, ένας σαν Υιός ανθρώπου ερχόταν μαζί με τα σύννεφα του ουρανού, και έφτασε μέχρι τον Παλαιό των ημερών, και τον έφεραν μέσα, μπροστά του. Και του δόθηκε η εξουσία, και η δόξα, και η βασιλεία, για να τον λατρεύουν όλοι οι λαοί, τα έθνη, και οι γλώσσες· και η εξουσία του είναι αιώνια εξουσία, η οποία δεν θα παρέλθει, και η βασιλεία του, η οποία δεν θα φθαρεί." (Δανιήλ 7: 13,14).