Οι Καιροί των Εθνών Αναθεωρημένοι
© Carl Olof Jonsson, Göteborg, Sweden
Κεφάλαιο 3ο
Προβλήματα εξήγησης και προτεινόμενες λύσεις
Το έτος 607 π.Χ. καθορίζεται από τους χρονολόγους της Εταιρίας Σκοπιά ως το έτος καταστροφής της Ιερουσαλήμ και του ναού της, από τους Βαβυλώνιους, προσθέτοντας εβδομήντα χρόνια στο 537 π.Χ., οπότε θεωρείται πως το Ιουδαϊκό υπόλοιπο επέστρεψε από την εξορία. Πιστεύεται πως τα εβδομήντα χρόνια ήταν περίοδος πλήρους ερήμωσης του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ:
«Η βιβλική προφητεία δεν επιτρέπει την εφαρμογή της περιόδου των εβδομήντα ετών σε χρονική περίοδο διαφορετική από την περίοδο ανάμεσα στην καταστροφή της Ιερουσαλήμ και στην επιστροφή των Ιουδαίων εξορίστων στην πατρίδα τους, ως αποτέλεσμα του διατάγματος του Κύρου. Ξεκάθαρα διευκρινίζει πως τα εβδομήντα χρόνια θα ήταν χρόνια πλήρους ερήμωσης του Ιούδα.» [1]
Αν η βιβλική προφητεία δεν αφήνει περιθώρια για καμιά άλλη κατανόηση της εβδομηντάχρονης περιόδου, τότε πρέπει να επιλέξουμε ή τη χρονολογία που καθορίζεται από αυτήν την εφαρμογή ή εκείνη που θεμελιώνεται από ποικίλες γραμμές ιστορικών αποδείξεων.
Όταν κάποια ερμηνεία βιβλικής προφητείας αντιφάσκει προς τις ιστορικές αποδείξεις, αυτό υποδηλώνει πως έχει γίνει κάποιο λάθος. Είναι αλήθεια πως, μερικές φορές, μια συγκεκριμένη εφαρμογή φαίνεται πολύ πειστική, έτσι ώστε καμιά άλλη να μη μοιάζει δυνατή. Ο αναγνώστης έχει την εντύπωση πως παρέχεται από την ίδια τη Γραφή. Σε μια τέτοια περίπτωση μπορεί επίσης να φαίνεται πως η ορθή χριστιανική θέση είναι να απορρίψουμε την ιστορική απόδειξη και να «παραμείνουμε προσκολλημένοι σε αυτό που λέει η Βίβλος.» Όμως αυτή η θέση, συχνά μας κάνει να παραβλέπουμε πως η εκπλήρωση μια προφητείας δεν μπορεί να δειχθεί ξέχωρα από την Ιστορία, επειδή η Ιστορία δείχνει εάν, πως και πότε η προφητεία εκπληρώθηκε. Πραγματικά, η προφητεία δεν κατανοείται γενικά, παρά μόνον όταν έχει εκπληρωθεί ιστορικά, μέσω συγχρόνων προς αυτήν την εκπλήρωση γεγονότων. Μερικές φορές, ειλικρινείς μελετητές της Βίβλου έχουν κάνει σοβαρά λάθη, επειδή απέρριψαν τις ιστορικές μαρτυρίες, που ήταν αντίθετες σε μια συγκεκριμένη εφαρμογή ή ερμηνεία. Παρακάτω θα δώσουμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα.
Α. Ιστορία και χρονικές προφητείες - Ένα μάθημα
Οι περισσότεροι λόγιοι συμφωνούν πως η προφητεία του Δανιήλ για τις εβδομάδες αναφέρεται σε μια περίοδο 490 ετών. Όμως, σχετικά με τη χρονική αφετηρία αυτής της περιόδου έχουν υποστηριχθεί ποικίλες γνώμες. Αν και στο Δανιήλ θ΄ 25 αναφέρεται πως «από της εξελεύσεως της προσταγής του να ανοικοδομηθεί η Ιερουσαλήμ, μέχρι του Χριστού του Ηγουμένου, θέλουσιν είσθαι εβδομάδες επτά και εβδομάδες εξήκοντα δύο», διαφορετικές απόψεις υποστηρίζονται σχετικά με το πότε και από ποιόν «εξήλθε» αυτή η «προσταγή» [2]. Αν «απλώς μείνουμε προσκολλημένοι στην Βίβλο», φαίνεται να δείχνει ξεκάθαρα τον Κύρο. Στον Ησαΐα μδ΄ 28 ο Ιεχωβά εκφράζεται ως «ο λέγων προς τον Κύρον, ‘ούτος είναι ο βοσκός μου, και θέλει εκπληρώσει πάντα τα θελήματά μου’ και ο λέγων προς την Ιερουσαλήμ, ‘θέλεις ανακτισθή’ και προς τον ναόν ‘θέλουσι τεθή τα θεμέλιά σου’». Παραπέρα, στο κεφάλαιο με΄ 13 λέει: «Εγώ εξήγειρα εκείνον εις δικαιοσύνην (τον Κύρο), και θέλω διευθύνει πάσας τας οδούς αυτού. Αυτός θέλει οικοδομήσει την πόλιν μου και θέλει επιστρέψει τους όντας εμού και εν εξορία ευρισκομένους, ουχί με λύτρον, ουδέ με δώρα.» (ΜΝΚ). Έτσι θα φαινόταν σαφές πως σύμφωνα μόνο με τη Βίβλο, το «διάταγμα να αναστηλωθεί και να ανοικοδομηθεί η Ιερουσαλήμ» (ΜΝΚ) εκδόθηκε από τον Κύρο. Αυτή όμως η εφαρμογή περιορίζει τη χρονική περίοδο από το διάταγμα του Κύρου (Έσδρας α΄ 1-4) μέχρι το Μεσσία σε 483 χρόνια («εβδομάδες επτά και εβδομάδες εξήκοντα δύο») και ορίζει το έτος 455 π.Χ., αντί του 538 π.Χ. σαν το πρώτο έτος του Κύρου ως βασιλιά της Βαβυλώνας. Από τον Τερτυλλιανό, του δευτέρου αιώνα, κι έπειτα, διάφοροι Χριστιανοί σχολιαστές έχουν επιλέξει αυτή την εφαρμογή, αντίθετα προς όλες τις ιστορικές αποδείξεις, και μερικοί σχολιαστές εξακολουθούν ακόμα να μένουν προσκολλημένοι σε αυτήν [3]. Η ιδέα εκλαϊκεύτηκε και διαδόθηκε από τον Μάρτιν Άνστεϋ στο βιβλίο του Ο θρύλος της Χρονολογίας της Βίβλου, Λονδίνο 1913 [4]. Την ίδια θέση αποδέχθηκε και ο Δρ Ε.Γ. Μπούλινγκερ, όπως μπορεί κανείς να δει στο χρονολογικό πίνακα που υπάρχει στην «Κομπάνιον Μπάιμπλ» [5] που εκδόθηκε από αυτόν. Μεταξύ των σημερινών σχολιαστών της Βίβλου, ο Ντέιβιντ Λ. Κούπερ, ιδρυτής της Εταιρίας Βιβλικής Έρευνας και εκδότης του Μηνιαίου Περιοδικού Βιβλικής Έρευνας [6], διακρατεί την ίδια άποψη.
Η συλλογιστική που βρίσκεται πίσω από αυτή την αντιιστορική θέση καταδείχνεται σαφώς από τον Τζωρτζ Στορς, μελετητή της Βίβλου του περασμένου αιώνα και εκδότη του περιοδικού «Εξεταστής της Βίβλου». Σε ένα άρθρο, που ασχολείται με τις εβδομήντα εβδομάδες, αναφέρει: «Εξετάζοντας αυτό το σημείο, δεν έχουμε να κάνουμε με κάποια κοσμική χρονολογία ή με τη χρονολογία των ιστορικών. Ο διακανονισμός του ζητήματος ανήκει στη Βίβλο. Αν η κοσμική χρονολογία δεν συμφωνεί με αυτήν, έχουμε το δικαίωμα να συμπεράνουμε πως τέτοια χρονολογία είναι εσφαλμένη και δεν αξίζει να την εμπιστευόμαστε» [7]. Όπως ο Τερτυλλιανός και αργότερα ο Άνστεϋ, ο Μπούλινγκερ και ο Κούπερ, ο Στορς προσπάθησε να αφαιρέσει σχεδόν 100 χρόνια από την Περσική περίοδο, θεωρώντας πως μερικοί από τους Πέρσες βασιλείς, που μνημονεύονται από τον Πτολεμαίο και άλλες ιστορικές πηγές, δεν υπήρξαν ποτέ! Βέβαια, ο Τζωρτζ Στορς ήταν ένας έντιμος και ειλικρινής Χριστιανός σπουδαστής της Βίβλου, αλλά η απόρριψη των ιστορικών πηγών από αυτόν (αλλά και από άλλους) αποδείχθηκε σοβαρό λάθος. Αρχαιολογικές αποδείξεις στους σύγχρονους καιρούς απέδειξαν πέρα από κάθε αμφιβολία πως οι Πέρσες βασιλείς που μνημονεύονται στον κανόνα του Πτολεμαίου πράγματι υπήρξαν [8]. Αυτό αποτελεί διδακτικό παράδειγμα της αναγκαιότητας να εξετάζονται οι ιστορικές αποδείξεις σε σχέση με τις χρονικές προφητείες της Βίβλου. Αν και αυτή η ιδιαίτερη εφαρμογή των εβδομήντα εβδομάδων φαινόταν πολύ Γραφική και πολύ πειστική, έχει αντικρουστεί από τα ιστορικά γεγονότα και κατά συνέπεια δεν μπορεί να είναι ορθή. Το ίδιο αληθεύει και για την εφαρμογή της προφητείας των εβδομήντα ετών που κάνει η Εταιρία Σκοπιά. Παρόλο που επιφανειακά μπορεί να μένει η εντύπωση πως υποστηρίζεται από μερικά χωρία της Βίβλου, πρέπει ωστόσο να εγκαταλειφθεί επειδή είναι ασυμβίβαστη με τα ιστορικά γεγονότα που θεμελιώνονται από πλήθος συγχρόνων ανακαλύψεων. Είναι δυνατό, λοιπόν, να βρούμε μια εφαρμογή των εβδομήντα ετών που να βρίσκεται σε αρμονία με τις ιστορικές αποδείξεις; Πραγματικά είναι δυνατό. Μια προσεκτική εξέταση των βιβλικών κειμένων, που ασχολούνται με τα εβδομήντα χρόνια, θα καταδείξει πως δεν υπάρχει καμιά πραγματική σύγκρουση ανάμεσα στη Βίβλο και στην κοσμική ιστορία στο ζήτημα αυτό. Όπως θα δείξουμε παρακάτω, εκείνο που συγκρούεται όχι μόνο με την κοσμική ιστορία, αλλά και με τη Βίβλο καθαυτή, είναι η εφαρμογή που έχει υιοθετήσει η Εταιρία Σκοπιά.
ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1. Βοήθημα, σελ.339.
2. Βλέπε για παράδειγμα, Edward J. Young, The Prophecy of Daniel (H Προφητεία του Δανιήλ) (Grand Rapids:Wm.B. Eerdman’s Publishing Co.,1949), σελ.192-195.
3. Στο Ταλμούδ (Seder Olam), οι Εβραίοι Ραββίνοι έκαναν μια παρόμοια εφαρμογή αυτής της προφητείας, υπολογίζοντας 490 χρόνια από την καταστροφή του πρώτου ναού από τους Βαβυλώνιους, ως την καταστροφή του δεύτερου ναού από τους Ρωμαίους.
4. Marin Anstey The Romance of the Bible Chronology, London, 1913. Επανακυκλοφόρησε το 1973 Gregel Pyblications, με τον τίτλο Chronology of the Old Testament, (Χρονολογία της Παλαιάς Διαθήκης). Βλ. σελίδα 20 για τα 490 χρόνια.
5. Dr. E. W. Byllinger: The Companion Bible.
6. Dabvid L. Cooper ιδρυτής της Biblical Research Society εκδότης της Biblical Research Monthly.
7. Bible Examiner (Ο Εξεταστής της Βίβλου), 1863, σελ. 120.
8. Στη διάρκεια της περιόδου 1931-1940, ανασκάφηκαν στην Περσία τάφοι βασιλέων που πιστεύονταν πως ποτέ δεν είχαν υπάρξει. Βλ. Collier' s Encyclopedia, (Εγκυκλοπαίδεια "Κόλλιερ"), τόμ. 15, σελ. 567, 568. Το ότι ο Πτολεμαίος κατάταξε αυτούς τους βασιλείς στη σωστή σειρά φαίνεται και από την επιγραφή που ανακαλύφθηκε πάνω στους τοίχους ενός παλατιού του Αρταξέρξη ΙΙΙ που έχει ως εξής: "Λέγει Αρταξέρξης ο μέγας Βασιλεύς, Βασιλεύς βασιλέων, βασιλεύς των χωρών, βασιλεύς της γης: Είμαι υιός του Αρταξέρξη (ΙΙ) του βασιλέα: ο Αρταξέρξης (ήταν) υιός του Δαρείου (ΙΙ) του βασιλέα , ο Αρταξέρξης (ήταν) υιός του Ξέρξη του βασιλέα, ο Ξέρξης (ήταν) υιός του Δαρείου (Ι) του βασιλέα, ο Δαρείος (ήταν) υιός του ονομαζόμενου Υστάσπη". [E. F. Schmidt, Persepolis I (Περσέπολη Ι) ], σελ. 224.
Προηγούμενο // Περιεχόμενα // Επόμενο
Δημιουργία αρχείου: 27-4-2006.
Τελευταία ενημέρωση: 22-5-2006.