Οι Καιροί των Εθνών Αναθεωρημένοι
© Carl Olof Jonsson, Göteborg, Sweden
Κεφάλαιο 3ο
Προβλήματα εξήγησης και προτεινόμενες λύσεις
Z. Πότε ενθρονίσθηκε ο Ιησούς Χριστός;
Στις εκδόσεις της Εταιρείας Σκοπιά τονίζεται τώρα σταθερά πως ο Ιησούς Χριστός ‘’ενθρονίστηκε’’ και πως η βασιλεία του ‘’άρχισε’’ ή ‘’ιδρύθηκε’’ στον ουρανό στο τέλος των καιρών των Εθνών, το 1914. Όμως, διάφορα εδάφια στη Βίβλο αναφέρουν ξεκάθαρα πως ο Ιησούς Χριστός είχε ενθρονιστεί ήδη μετά την ανάστασή του, το 33 μ.Χ. Για παράδειγμα, στην Αποκάλυψή του προς τον Απόστολο Ιωάννη, ίσως γύρω στο 96 μ.Χ. ο Ιησούς λέει: «Όστις νικά, θέλω δώσει εις αυτόν να καθίση μετ' εμού εν τω θρόνω μου, καθώς και εγώ νίκησα και εκάθησα μετά του Πατρός μου εν τω θρόνω αυτού»(Αποκ. 3/γ΄21).
Σύμφωνα με τα εδάφια της προς Εβραίους επιστολής 10/ι΄ 12,13, με την ανάσταση του Ιησού άρχισε να εκπληρώνεται ο Ψαλμός 110/ρι΄ 1. Στην προς Εφεσίους επιστολή του, κεφ. 1/α΄ εδάφια 20- 23, ο Παύλος τονίζει τη θέση ισχύος που κατέχει ο Ιησούς από το 33 μ.Χ. κι ύστερα:
‘’....(ο Ιεχωβά) αναστήσας αυτόν (τον Ιησούν) εκ νεκρών, εκάθισε εκ δεξιών αυτού εν τοις επουρανίοις, υπεράνω πάσης αρχής και εξουσίας, και δυνάμεως και κυριότητος, και παντός ονόματος ονομαζομένου, ου μόνον εν τω αιώνι τούτω, αλλά και εν τω μέλλοντι, και πάντα υπέταξεν υπό τους πόδας αυτού, και έδωκεν αυτόν κεφαλήν, υπεράνω πάντων εις την εκκλησίαν, ήτις είναι το σώμα αυτού, το πλήρωμα του τα πάντα εν πάσι πληρούντος’’.
Αυτή η δήλωση συμφωνεί με όσα ο ίδιος ο Ιησούς είπε στους μαθητές του μετά από την ανάστασή του: «εδόθη εις εμέ πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης» (Ματθ. 28/κη΄ 18). Στα πρόσφατα χρόνια και οι εκδότες της Σκοπιάς επίσης τονίζουν πως η εξουσία της βασιλείας στην πραγματικότητα λειτουργεί από το έτος 33 μ.Χ. κι ύστερα. Για παράδειγμα, το Βοήθημα προς κατανόηση της Βίβλου εξηγεί:
"Με την ανάληψη του Ιησού στον ουρανό, σαράντα μέρες μετά από την ανάστασή του, οι μαθητές του άρχισαν να κατανοούν την ουρανια φύση της Βασιλείας του. Δέκα μέρες μετά, την Πεντηκοστή του 33 μ.Χ έλαβαν αποδείξεις πως ‘’είχε υψωθεί στα δεξιά του Θεού’’, καθώς εξέχεε το άγιο πνεύμα επάνω τους...Εφόσον ο Ιησούς Χριστός καθόταν στα δεξιά του Πατέρα του και ήταν η κεφαλή της εκκλησίας του, είναι πρόδηλο πως η βασιλική του εξουσία προς αυτούς ίσχυε από την Πεντηκοστή του 33 μ..Χ." (Εφεσ. 5/ε΄ 23, Εβρ. 1/α΄ 3, Φιλιππ. 2/β΄ 9-11) [73]
Συνεπώς, από το έτος 33 μ.Χ. και μετά, ο Ιησούς Χριστός, ως ο νόμιμος κληρονόμος στο θρόνο του Δαβίδ κάθεται στο θρόνο του Ιεχωβά στην ουράνια Ιερουσαλήμ και κυβερνά τον πνευματικό Ισραήλ ακριβώς όπως οι βασιλείς της βασιλιής δυναστείας του Δαβίδ, μέχρι το Σεδεκία, κάθονταν στο θρόνο του Ιεχωβά στην επίγεια Ιερουσαλήμ, κυβερνώντας τον σαρκικό Ισραήλ. Πως λοιπόν τότε μπορεί να προβληθεί ο ισχυρισμός πως η ‘’Ιερουσαλήμ’’, που εννοείται πως είναι η βασιλεία του Θεού, καταπατούνταν μέχρι το 1914;
Φυσικά, τα Κοσμικά Έθνη δεν μπορούν να «ανέβουν στον ουρανό» (Ιω. 3/γ΄ 13) για να αναμιχθούν στην εξουσία του Χριστού, από την Πεντηκοστή κι ύστερα. Ούτε μπορεί η καταπάτηση της Ιερουσαλήμ ν' αναφέρεται στο διωγμό του πνευματικού Ισραήλ, ή του υπολοίπου των συγκληρονόμων της βασιλείας που βρίσκονται ακόμη ‘’εν σαρκί’’, καθόσον αυτός ο διωγμός δέν έπαψε το 1914. Εκείνοι από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά που ομολογούν πως ανήκουν σ' αυτήν την ‘’ουράνια’’ τάξη έχουν υποστεί πολύ σκληρό διωγμό από το 1914 κι ύστερα, ιδιαίτερα στη διάρκεια των δύο Παγκόσμιων Πολέμων. Έτσι, ποιά ήταν η κατάσταση της ‘’Ιερουσαλήμ‘’, και πώς έπαψε το 1914; Η επίσημη εξήγηση που δίνει η Εταιρεία - την οποία επαναλαμβάνουμε εν συντομία παρακάτω - πολύ απέχει από το να είναι ικανοποιητική:
Η διακυβέρνηση του Χριστού από το 33 μ.Χ. ως το 1914 θεωρείται ως παθητική διακυβέρνηση. Ξέχωρα από τη διοίκηση της εκκλησίας του, προσμένει ‘’εωσού τεθώσι οι εχθροι αυτού υποπόδιο των ποδών αυτού‘’ (Εβρ. 10/ι΄ 13, Ψαλμ. 110/ρι΄ 1). Όμως, το 1914 ‘’εγένετο η βασιλεία του κόσμου του Κυρίου ημών και του Χριστού αυτού‘’ (Αποκ. 11/ια΄ 15). Τότε ο Ιησούς άρχισε να αναλαμβάνει δράση ενάντια στους εχθρούς του, αρχίζοντας από το Σατανά και τους δαίμονές του, τους οποίους νίκησε και έριξε στο γήινο βασίλειο.’’ [74] Το γεγονός αυτό κατέληξε σε ‘’ουαί εις τους κατοικούντας την γην και την θάλασσαν, διότι κατέβη ο Διάβολος εις εσάς έχων θυμόν μέγαν, επειδή γνωρίζει ότι ολίγον καιρόν έχει.’’ (Αποκ. 12/ιβ΄ 12). Λέγεται πως αυτή η ‘’ουαί’’ άρχισε από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο που ακολουθήθηκε απο ελλείψεις τροφής, σεισμούς, ανομία και άλλα που κατανοούνται ως μέρος του σημείου της ‘’παρουσίας’’ του Χριστού από το 1914. (Ματθ. 24/ κδ΄ 3-22).
Θα μπορούσε η έξωση του Σατανά και των δαιμόνων του από τον ουρανό να θεωρηθεί σαν το τέλος της καταπάτησης της ‘’Ιερουσαλήμ ‘’ από τα Έθνη; Αυτή η λύση δοκιμάστηκε να προωθηθεί με το τεύχος της Σκοπιάς 1ης Νοεμβρίου 1949 (στην Αγγλική), στην σελίδα 331: «Ο Διάβολος και οι δαίμονές του αποδείχθηκαν ανίκανοι να καταπατήσουν την ουράνια Νέα Ιερουσαλήμ, αλλά τέθηκαν υπό τους πόδες του Βασιλέα. (Αποκ. 12/ιβ΄ 1-13)». Αυτή όμως η εξήγηση θα ταύτιζε το Σατανά και τους δαίμονές του με τα ‘’έθνη’’ που καταπατούσαν τη ‘’Νέα Ιερουσαλήμ’’ μέχρι το 1914. Το κυριώτερο πρόβλημα που η ιδέα αυτή ενέχει είναι πως η λέξη ‘’έθνη’’ χρησιμοποιείται παντού στη Βίβλο για να διαχωρίσει τα έθνη της γης από τους Ιουδαίους.[75] Προφανώς εξαιτίας αυτού του γεγονότος, τα έθνη επί του παρόντος δεν ταυτίζονται με το Σατανά και τους Δαίμονές του, το δε ερώτημα, του πώς η από μέρους των εθνών καταπάτηση της Ιερουσαλήμ έπαψε το 1914, παραμένει αναπάντητο.
Ένα άλλο πρόβλημα είναι, πώς μπορεί να λεχθεί ότι ‘’η βασιλεία του κόσμου (κείμενο)’’ (Αποκ. 11/ια΄ 15) έγινε βασιλεία του Χριστού το 1914, εφόσον δεν έλαβε χώρα καμία σχετική αλλαγή, από ανθρωπίνης απόψεως; Τα κοσμικά έθνη εξακολουθούν να κυβερνούν τον κόσμο και μετά από το 1914, όπως ακριβώς και πρίν από αυτό. Έτσι, είναι φανερό πως ‘’η βασιλεία του κόσμου’’ δεν έγινε βασιλεία του Κυρίου ημών και του Χριστού αυτού’’ το 1914. Μάλλον, αυτή η δήλωση στο 15ο εδάφιο του ενδεκάτου κεφαλαίου της Αποκάλυψης αναφέρεται στην ενθρόνιση του Χριστού το 33 μ.Χ., όπως δείχνουν πάρα πολλά άλλα Γραφικά εδάφια. Από τότε κατέχει ‘’εξουσίαν επί των εθνών’’ και την ισχύ να τους ‘’συντρίψει ως σκεύη κεραμέως’’. (Αποκ. 2/β΄ 26,27, συγκρίνατε με Αποκ. 3/γ΄ 21,22). Όπως ο ίδιος δήλωσε μετά από την ανάστασή του, ‘’Εδόθη εις εμέ πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί της γης’’.(Ματθ. 28/κη΄ 18) Από τότε κι ύστερα αυτός είναι ‘’ο Άρχων των βασιλέων της γης’’, η μέχρι τώρα διακυβέρνησή τους υφίσταται μόνο με την άδειά του (Αποκ. 1/α΄ 5). Καμία αλλαγή από την άποψη αυτή δεν έλαβε χώρα το 1914.
Όμως η Εταιρεία Σκοπιά επιμένει πως ο Ιησούς προείπε πως η μελλοντική ‘’αόρατη
παρουσία’’ του θα συνδεόταν από μία περίοδο ‘’ουαί’’ (Αποκ. 12/ιβ΄
12) αποτελουμένων από πολέμους, πείνες, λοιμούς, ανομία και ούτω καθεξής.
Προβάλλει τον ισχυρισμό πως αυτό το ‘’σημείο’’ της ‘’παρουσίας’’ του έχει
εμφανιστεί στη γη από το 1914. Αποτελεί αυτό ορθή κατανόηση του
24/κδ΄ κεφαλαίου του κατά Ματθαίου ευαγγελίου;
Ποιά είναι η αλήθεια σχετικά με τους ισχυρισμούς μιας ‘’αόρατης παρουσίας’’ και
ενός ‘’σημείου’’ από το οποίο καθ' υπόθεση μπορούν οι ακόλουθοι του Χριστού να
αντιληφθούν μια τέτοια ‘’αόρατη παρουσία’’;
ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
73. Βοήθημα, σελ. 1004. Η Εταιρία Σκοπιά διατύπωσε μια παρόμοια άποψη από το 1953 κιόλας. Βλ. Τα Πάντα Δοκιμάζετε, 1953, 2α έκδοση, σελ. 85 κάτω από τον υπότιτλο Χριστός, Βασιλιάς της Χριστιανικής Εκκλησίας ήδη από την Πρώτη Παρουσία του."
74. Βοήθημα, σελ. 1004.
75.
To ίδιο, σελ. 94.
Προηγούμενο / Περιεχόμενα / Επόμενο
Δημιουργία αρχείου: 23-5-2006.
Τελευταία ενημέρωση: 23-5-2006.