Η πανωλεθρία τής εκστρατείας τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά στην Κόνιτσα

Τού Αρχιμανδρίτη Ιωήλ Κωνστάνταρου

Ιεροκήρυκος τής Ι. Μητρ. Κονίτσης

Μέρος 1ο:

Όταν λογαριάζει κανείς, χωρίς τον ξενοδόχο ή "Καλά, δεν ήξερες, δεν ρωτούσες να μάθεις;"

Αν κανείς βρισκόταν στην Κόνιτσα το Σάββατο του Λαζάρου, (Μάρτιος 2010), θα έβλεπε στην πράξη τι θα πει «άτακτη φυγή» και ταυτοχρόνως θα διαπίστωνε τη θρασύτητα και τη δειλία (ήτοι: θρασυδειλία) των οπαδών της «Σκοπιάς».

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Εδώ και τρία έτη είχε ξεκινήσει μια επικοινωνία, τόσο προφορική, όσο, κυρίως, γραπτή, μεταξύ ενός εκ των ιεροκηρύκων της Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης και των υπευθύνων των «Μαρτύρων του Ιεχωβά» της περιοχής των Ιωαννίνων.

(Και επειδή, ως συνήθως, οι Μ.τ.Ι., όταν δεν τους συμφέρει κάτι, προσπαθούν να το διαψεύσουν, κυρίως όταν ο διάλογος γίνεται προφορικώς, για αυτό τα γραπτά που υπάρχουν, και μένουν - scripta manent – αποδεικνύουν του λόγου το αληθές.)

Η κατάληξη λοιπόν, του γραπτού αυτού διαλόγου ήταν, προσφάτως, ο υπεύθυνος των Μ.τ.Ι. των Ιωαννίνων, να αρνηθεί να συνεχίσει, στέλνοντας μήνυμα ότι η επικοινωνία διακόπτεται.

Τούτο δε έγινε διότι του ήταν εντελώς αδύνατο να απαντήσει στα καίρια ερωτήματα που του είχαν τεθεί και ενώπιον άλλων προσώπων είχε υποσχεθεί ότι θα ερευνήσει και θα απαντήσει. Ερωτήματα τα οποία φυσικά τίναζαν στον αέρα όλο το σαθρό οικοδόμημα της Εταιρείας, και συνάμα αποδείκνυαν την αγραμματοσύνη των θυμάτων της Σκοπιάς περί τον λόγο του Θεού και γενικώτερα την γενική αλλά και εκκλησιαστική ιστορία...

Και ενώ φάνηκε πως έκλεινε το όλον θέμα με την υποχώρηση (με ελαφρά πηδηματάκια) του «αρχηγού» των Μ.τ.Ι., αφήνοντας τον έκθετο στον λαό της Κονίτσης, που γνώριζε με κάθε λεπτομέρεια την όλη εξέλιξη του διαλόγου, ξαφνικά, το «ωραίο πρωινό» του Σαββάτου του Λαζάρου, «οι σοφές κεφαλές των ταγών» έκαναν την γκάφα τους και η Κόνιτσα «γέμισε» με συνεργεία των Μ.τ.Ι.

Ξεκίνησαν λοιπόν «οι ευγενείς κύριοι και κυρίες» το μοίρασμα προσκλήσεων για κάποια εκδήλωση που ετοίμαζαν... (Σημείωση τής ΟΟΔΕ: Πρόκειται για την "Ανάμνηση", τη μοναδική τους γιορτή, όπου έμπρακτα η συντριπτική πλειονότητά τους αρνείται να λάβει από το Σώμα και το Αίμα τού Κυρίου, επειδή πιστεύουν ότι είναι μόνο για λίγους).

Από δω και κάτω φίλοι μου, ξεκινά «το μαρτύριο» των «Μαρτύρων του Ιεχωβά».

Όταν οι κάτοικοι της Κονίτσης συνειδητοποίησαν τι πραγματικά συμβαίνει, και ποιοι ήταν οι απρόσκλητοι αυτοί επισκέπτες που χτυπούσαν τις πόρτες τους (το αστείο, εκτός των άλλων, είναι ότι κάποιοι καταστηματάρχες στην αρχή τους πέρασαν για το Σ.Δ.Ο.Ε.... και τους έδιναν πολλές ευχές...), το τι άκουσαν δεν περιγράφεται... Αμέσως τότε τα τηλέφωνα «πήραν φωτιά» και ενημέρωσαν τους ιερείς και, κυρίως τον υπεύθυνο ιεροκήρυκα επί των αιρέσεων, ο οποίος, και σε ανύποπτο χρόνο είχε ενημερώσει τους πιστούς για το τι εστί «Σκοπιά» και ότι αν «σκάσουν μύτη», αμέσως να τον ενημερώσουν, πράγμα που, όπως είπαμε, πραγματοποιήθηκε εν τω άμα.

Στη συνέχεια, μπορείτε φίλοι μου, να απολαύσετε διαλόγους «απείρου κάλλους» (δειγματοληπτικώς)  από την εξέλιξη της επιχείρησης των Μ.τ.Ι. «Λύκοι στα πρόβατα», και είστε ελεύθεροι να γελάσετε ή να κλαύσετε ή μάλλον να γελάσετε έως δακρύων.

-          Ιεροκήρυξ: Καλημέρα σας κύριοι. Ποιοι είστε και από πού ήρθατε;

-          Μ.τ.Ι. : Καλημέρα κύριε! Είμαστε από τη Θεσσαλονίκη και ήρθαμε από τα Γιάννενα για να φέρουμε το λόγο του Θεού στους ανθρώπους. (δηλαδή, από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα)

-          Ι.: Γνωρίζετε που ήρθατε; Τους ανθρώπους εδώ τους νομίζετε για αθέους ή για ειδωλολάτρες, που ήρθατε να τους μιλήσετε για το Θεό;

-          Μ.τ.Ι. : (σιωπή...) (άλλωστε, τι να έλεγαν...;)

-          Ι.: Γνωρίζετε εσείς ποιος είναι ο λόγος του Θεού;

-          Μ.τ.Ι. : Γνωρίζουμε. Είναι το Ευαγγέλιο.

-          Ι.: Και ποιος σας βεβαιώνει ότι αυτό που κρατάτε είναι το Ευαγγέλιο;

-          Μ.τ.Ι.: Μιλάει για το Θεό.

-          Ι.: Εκατομμύρια βιβλία μιλούν περί Θεού. Είναι όλα αυτά Ευαγγέλιο;

-          Μ.τ.Ι.: Το έγραψαν οι μαθητές του Χριστού.

-          Ι.: Ο Ματθαίος και ο Ιωάννης, ήταν μαθητές του Χριστού. Ο Μάρκος και ο Λουκάς δεν ήταν. Πώς λοιπόν έχετε τα κείμενά τους στο Ευαγγέλιο;

(εν τω μεταξύ άρχισε να μαζεύεται κόσμος, και να απαιτεί διάλογο και να απαντήσουν στις ερωτήσεις που τους υποβάλλονταν...)

-          Μ.τ.Ι.: Ξέρετε, τώρα δεν μπορούμε να μιλήσουμε...

-          Ι.: Μα, πώς δεν μπορείτε; Για αυτό ακριβώς δεν ήρθατε; Δεν μας είπατε ότι ήρθατε για να μας φέρετε τον λόγο του Θεού; Λοιπόν, «ιδού στάδιον δόξης λαμπρόν». Απαντήστε μας, διότι συλλαμβάνεστε να μην γνωρίζετε ούτε τα στοιχειώδη αυτών για τα οποία ήρθατε να μας κάνετε λόγο.

-          Μ.τ.Ι.: Φαίνεται να γνωρίζετε πολλά...

-          Ι.: Περισσότερα απ’ όσα φαντάζεστε. Αλλά το θέμα δεν είναι αυτό. Απαντήστε μας, τι είναι ο λόγος του Θεού;

-          Μ.τ.Ι.: (χάνοντας τα λόγια τους και μέσα σε πολλή ταραχή) Αυτό δεν είναι δική μας δουλειά. Δικό μας έργο είναι να μεταφέρουμε το λόγο του Θεού. (δηλ. τρία πουλάκια κάθονται...)

(να σημειώσετε δε, ότι το πρόσωπο αυτό που εκπροσωπούσε στον διάλογο αυτό τους Μ.τ.Ι. συστήθηκε ως δικηγόρος...)

Άλλος διάλογος τώρα, με διαφορετικό συνεργείο:

-          Ορθόδοξος: Γιατί επιμένετε να ονομάζεστε «Μάρτυρες του Ιεχωβά»;

-          Μ.τ.Ι.: Γιατί αυτό είναι το πραγματικό όνομα του Θεού που σώζεται ο άνθρωπος.

-          Ο.: Ώστε, αν ο πιστός δεν ονομάζει τον Θεό με το όνομα «Ιεχωβά» δεν σώζεται;

-          Μ.τ.Ι.: Όχι.

-          Ο.: Ποιος ερμηνεύει καλύτερα την Παλαιά Διαθήκη; Οι Απόστολοι ή η Εταιρεία;

-          Μ.τ.Ι.: Φυσικά οι Απόστολοι.

-          Ο.: Γιατί τότε πουθενά στην Καινή Διαθήκη οι Απόστολοι, δεν αναφέρουν το Θεό με το όνομα αυτό; Μήπως είχαν πλάνη; Ή μήπως δεν σώθηκαν και οι Απόστολοι;

-          Μ.τ.Ι. Υπάρχουν κείμενα της Καινής Διαθήκης που αναφέρουν το Θεό με το όνομα «Ιεχωβά».

-          Ο.: Φέρτε μας αυτά τα κείμενα να τα μελετήσουμε.

-          Μ.τ.Ι.: Ξέρετε, κάηκαν αυτά τα κείμενα...

(το τι γέλιο έπεσε από τον κόσμο που παρακολουθούσε τον διάλογο, δεν περιγράφεται).

      Άλλος διάλογος, με κληρικούς και συνεργείο των Μ.τ.Ι.:

-          Κληρικός: Καλημέρα παιδιά, από πού μας έρχεστε;

-          Μ.τ.Ι.: (γεμάτοι ταραχή, ειρωνία και με κραυγές) Από την Αγγλία!

-          Κ.: Α! Πολύ ωραία, τότε θα κάνουμε και διάλογο στην αγγλική! Do you speak English?

-          Μ.τ.Ι.: (τρέμοντας, με πεσμένα τα αυτιά και με φωνή που μόλις ακουγόταν) Όχι, όχι, από την Ελλάδα ήρθαμε... (λες και η Κόνιτσα βρίσκεται εκτός Ελλάδος και ήρθαν απ’ έξω...)

-          Κ.: Και τι θέλετε;

-          Μ.τ.Ι.: Να μιλήσουμε στο ποίμνιο.

-          Κ.: Επομένως, αφού ονομάζετε ποίμνιο τους πιστούς, άρα αναγνωρίζετε ότι έχουν και ποιμένες. Έτσι δεν είναι παιδιά;

-          Μ.τ.Ι.: ...Ε, ε...όχι ακριβώς, ...αλλά τώρα έχουμε άλλη δουλειά. Ο Χριστός δεν είπε να μιλούμε δημόσια αλλά να πηγαίνουμε στα σπίτια...

(τα σπαρταριστά γέλια των Κονιτσιωτών, μάλλον θα ακούστηκαν στην Πίνδο).

Σε άλλο σημείο της πόλεως, παρόμοιος διάλογος:

-          Μ.τ.Ι.: Ήρθαμε να σας μιλήσουμε.

-          Ορθόδοξοι: Μπράβο παιδιά. Αυτό θέλουμε κι εμείς. Και για να μην κάνετε τόσο κόπο, από σπίτι σε σπίτι, να μαζευτούμε όλοι, να φέρετε τους δικούς σας, να φέρουμε κι εμείς τους δικούς μας, εμείς δεν θα μιλούμε, και θα ακούσουμε πώς θα μιλήσετε με τους ποιμένες μας.

-          Μ.τ.Ι.: Ε... όχι αυτό.

-          Ο.: Και γιατί όχι αυτό;

-          Μ.τ.Ι.: Γιατί ο Χριστός απαγορεύει τη δημοσιότητα.

-          Ο.: (γέλια και ταυτοχρόνως οικτιρολογίες) Εντάξει παιδιά. Όπως θέλετε. Μέσα σε σπίτι. Θα φωνάξουμε τους ιερείς μας και ελάτε να μιλήσουμε μέσα στο σπίτι.

-          Μ.τ.Ι.: Ε... όχι τους ιερείς.

-          Ο.: Και γιατί όχι; Μήπως και αυτό το απαγορεύει το Ευαγγέλιο; Μήπως λέει πουθενά οι απόστολοι και οι πιστοί να μιλούν μόνο σε λαϊκούς και όχι στους κληρικούς;

-          Μ.τ.Ι.: Εμείς κάνουμε ό, τι λέει το Ευαγγέλιο...

-          Ο.: (μέσα σε γέλια) Ρε παιδιά, δεν πάτε να κάνετε καμμιά άλλη δουλειά για να μην εξευτελίζεστε τόσο πολύ;

Παρενθετικά δε, να προσθέσουμε ότι είχε κάνει το λάθος, να βρίσκεται στην Κόνιτσα και ο υπεύθυνος των Μ.τ.Ι. των Ιωαννίνων, ο  οποίος το «έπαιζε» ηγέτης, πλην όμως λογάριασε ο ταλαίπωρος «χωρίς τον ξενοδόχο», μάλλον χωρίς τους ποιμένες...

Είχε δε καταστρώσει και το εξής σατανικό σχέδιο: ζήτησε από τον ιεροκήρυκα συνάντηση στο σπίτι του, για δήθεν συζήτηση. Ο κύριος όμως σκοπός του δεν ήταν φυσικά ο διάλογος  (τον οποίο είχε διακόψει, όπως είπαμε πριν, φεύγοντας «με ελαφρά πηδηματάκια» κατά το δη λεγόμενον, εξευτελιζόμενος στον κλήρο και τον λαό της Κονίτσης), αλλά ο σκοπός του ήταν να εγκλωβίσει τον ιεροκήρυκα, ώστε τα «κοπέλια» του να γυρίζουν ανενόχλητοι στην πόλη.

Φυσικά «έπεσε σε ύφαλο». Στην πρόσκληση – πρόκληση αυτή ο ιεροκήρυξ, που αμέσως αντελήφθη την παγίδα, του απάντησε: Ναι στη συνάντηση, με την προϋπόθεση όμως ότι θα παραβρίσκονται και όλοι οι «επισκέπτες» φίλοι του.

Στην πρόταση αυτή ο «chief» (αρχηγός) τα έχασε και φυσικά αρνήθηκε. Επόμενο ήταν άλλωστε. Δεν ήθελε να εξευτελιστεί ο άνθρωπος τώρα μπροστά στους δικούς του, και μάλιστα στους «μαθητές» του... Αυτό όμως που φοβήθηκε, τούτο και έπαθε, και μάλιστα στον υπερθετικό βαθμό.

Γιατί; Διότι ο ιεροκήρυξ, μαζί και με άλλους κληρικούς και τον πιστό λαό που είχε αρχίσει να συγκεντρώνεται, πρότειναν, ή συγκέντρωση στην κεντρική πλατεία ή στην μεγάλη αίθουσα του δημαρχειακού μεγάρου. Ζήτησαν ανοιχτό διάλογο μεταξύ των ορθοδόξων και των «ταγών» της Σκοπιάς.

Στην πρόταση αυτή δημιουργήθηκε τέτοια σύγχυση και τέτοιος πανικός στους Μ.τ.Ι., που οι μέχρι τότε «ήρεμοι» και «ευγενείς» και «καλοσυνάτοι» πέταξαν την προβιά που φορούσαν, έχασαν την φαινομενική τους ψυχραιμία και άρχισαν να φωνασκούν και να λένε λόγια που ούτε οι ίδιοι καταλάβαιναν τι έλεγαν...

Και ενώ οι ταλαίπωροι «Μάρτυρες» έπεσαν οι ίδιοι στην παγίδα που πήγαν να στήσουν, δόθηκε εντολή να χτυπήσουν επί αρκετή ώρα οι καμπάνες του ιερού ναού του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού στην κεντρική πλατεία, με αποτέλεσμα να αρχίσει να συγκεντρώνεται όλο και περισσότερο ο πιστός λαός που εντωσούτω είχε μάθει το τι γινόταν.

Το τι ακολούθησε φίλοι μου όταν τα «παλικάρια» της Σκοπιάς συνειδητοποίησαν την γκάφα τους, είναι ανώτερο πάσης περιγραφής. Ο «αρχηγός» της αποστολής, τρέμοντας έδινε  με το κινητό του, τηλεφωνικές εντολές στα συνεργεία του, να διακόψουν «πάραυτα» και να επιβιβαστούν στα αυτοκίνητα για επιστροφή στη βάση τους...

Από την άλλη δε, όσο ο πιστός λαός έβλεπε και διαπίστωνε, αφ’ ενός  το απύθμενο θράσος, αφ’ ετέρου την εξευτελιστική τους δειλία μπροστά στην αλήθεια, τόσο και επέμενε με έντονες φωνές να πραγματοποιηθεί δημόσιος διάλογος...

Το νόστιμο τώρα της υποθέσεως είναι τούτο: Κάποια κυρία από τα συνεργεία των Μ.τ.Ι., μπροστά στους κληρικούς μιλούσε τηλεφωνικώς με τον «έχοντα το γενικόν πρόσταγμα». Ο ιεροκήρυξ της ζήτησε τη συσκευή της για να πει δυο λόγια στον «Big Brother». Πράγματι, η εν λόγω κυρία έδωσε το κινητό, χωρίς όμως να ενημερώσει τον συνομιλητή της. Οπότε ο ιεροκήρυκας ακούει τον αρχηγό, μεταξύ των άλλων, να λέει, νομίζοντας ότι απευθύνεται στην κυρία: « σηκωθήτε αμέσως να φύγετε, μη μιλάτε καθόλου με αυτόν (τον ιεροκήρυκα δηλαδή), μαζέψτε τα αμέσως και μπείτε στα αυτοκίνητα για Γιάννενα»... Και ο ιεροκήρυκας του λέει: «Ξέρεις, είμαι ο τάδε για τον οποίον μιλάς»! Θα ρωτήσετε τώρα φίλοι μου, τι συνέβη; Η παρατεταμένη σιωπή του «αρχηγού», έδινε την εντύπωση ότι ίσως κάτι έπαθε ο ανθρωπάκος... Χρειάστηκε να πάρει και πάλι η κυρία το ακουστικό και να του μιλήσει για να συνέλθει...

Θα μπορούσαμε να καταγράψουμε σελίδες ολόκληρες από τα όσα «έλαβον χώραν» και θα μπορούσαμε επίσης να ονομάσουμε την όλη επιχειρήση των Μ.τ.Ι.,  «Οι λέοντες που έγιναν λαγωοί»!

Αυτό όμως που έκανε τους Κονιτσιώτες να γελάσουν με την καρδιά τους, ήταν το πώς έτρεχαν και κλείνονταν μέσα στα αυτοκίνητά τους και πως έφευγαν για τα Ιωάννινα. Στην κυριολεξία γίνονταν καπνός. Προφανώς προμηνύοντας το γεγονός της Αναστάσεως και το πάθημα των εχθρών του Χριστού : «Ως εκλείπει καπνός εκλιπέτωσαν...».

Αλλ’ εκτός του γελοίου, υπάρχει και η δραματική σελίδα στην όλη «φιέστα» του Watchtower, δηλαδή της Σκοπιάς (μάλλον του πύργου της Βαβέλ). Όταν ένας ιερέας της Κονίτσης έβγαλε τον Τίμιο Σταυρό και ευλόγησε ένα ζευγάρι Μ.τ.Ι., αυτοί ταράχτηκαν τόσο πολύ που φώναζαν και έκαναν τέτοιες σπασμωδικές κινήσεις, ώστε όλοι οι Ορθόδοξοι πιστοί Χριστιανοί, έζησαν στην πράξη τι θα πει «δαιμόνιο της αιρέσεως»...

Τέλος φίλοι μου, οι οπαδοί της Σκοπιάς, υπέστησαν τέτοια πανωλεθρία που δε θα το λησμονήσουν ποτέ. Ο άνθρωπος δε που τους οδήγησε στην Κόνιτσα, εξευτελίστηκε τριπλά: α) διότι ο ιεροκήρυκας, δεν έπεσε στην παγίδα του ώστε να εγκλωβιστεί στο σπίτι, κάτι δηλ. που θα είχε ως αποτέλεσμα, οι λύκοι να γυρίζουν ανενόχλητα στο ποίμνιο. Εξευτελίστηκε β) διότι έμαθαν οι άλλοι Μ.τ.Ι. από Αθήνα και Θεσσαλονίκη τον διάλογο που είχε προηγηθεί και ότι δεν τολμούσε να απαντήσει στα ερωτήματα που του είχαν τεθεί και γ) εξευτελίστηκε διότι η αποστολή τους είχε πλήρη αποτυχία αφού κανένας απολύτως δεν τους δέχτηκε.

Είναι επίσης χαρακτηριστικό αυτό που τους είπε κάποιος απλός, πλην όμως πιστός και ευλαβής κάτοικος της περιοχής: «Βρε παιδιά, γνωρίζετε που ήρθατε; Καλά δεν γνωρίζατε οι ξένοι, δεν ρωτούσατε όμως πριν έρθετε να μάθετε που πάτε και σε ποιους πάτε; (Εξ ου και ο υπότιτλος της επικεφαλίδας μας)». Και συνέχισε: «Στον τόπο που μεγάλωσε ο πατήρ Παϊσιος, ο σύγχρονος αυτός άγιος, ήρθατε; Ήρθατε στον τόπο που αγωνίστηκε ο Μητροπολίτης Σεβαστιανός; Ήρθατε ρε ταλαίπωρα παιδιά στον τόπο των ηρώων και των μαρτύρων, για να μας κηρύξετε τα παραμύθια του Μπρούκλυν; Και μόνο η επιλογή του τόπου που κάνατε, δείχνει ότι δεν έχετε μυαλό στο κεφάλι σας...

Και το κερασάκι της τούρτας: Επειδή ο Μάρτης φέρνει και απότομες παγωνιές στην Κόνιτσα η οποία βρίσκεται μέσα στα πανέμορφα βουνά (και αξίζει φίλοι μου να την επισκεφθείτε), μετά την ακολουθία του Νυμφίου, οι Κονιτσιώτες, σχολίαζαν μεταξύ των άλλων: «οι προσκλήσεις και τα διαφημιστικά των ‘Γιαχωβάδων’, ήταν ό,τι έπρεπε για προσάναμμα στις ξυλόσομπες και στα τζάκια»!

Τι να κάνουμε φίλοι μου; Ας πρόσεχαν, κι ας βάλουν μυαλό!

ΥΓ. Καθώς έφευγε ένα συνεργείο των Μ.τ.Ι., ένας εκ των κληρικών τους τόνισε επίτηδες: «Αν ήρθατε για την όμορφη φύση, καλά κάνατε. Αν όμως ήρθατε για προσηλυτισμό, μην το ξανακάνετε». Και οι ταλαίπωροι, χωρίς να το σκεφθούν, κραύγασαν. «Θα το ξανακάνουμε»!!! «Δηλαδή», τους λέει ο ιερεύς, «ομολογείτε ότι ήρθατε καθαρά για προσηλυτισμό». Και καθώς οι μάρτυρες της Σκοπιάς έκαναν γαργάρες μη γνωρίζοντας πως θα ξεφύγουν απ’ τη νέα τους γκάφα, άκουσαν από κάποιον τούτον τον επίλογο: «Να έρθετε, να έρθετε βρε παιδιά, γιατί βγάζετε γέλιο. Μα πολύ γέλιο και μάλιστα ανέξοδο. Και το γέλιο κάνει καλό»!

Φαίνεται λοιπόν φίλοι μου, πως όχι μόνο το Hollywood, αλλά και το Brooklyn χτυπάει κορυφή στις «επιθεωρήσεις».

Και καθώς έφευγαν (σαν) κυνηγημένοι, ο καθαρός αέρας της Πίνδου, έπαιρνε τον πανηγυρικό ήχο από τις καμπάνες του Αγίου Κοσμά, και τον μετέφεραν από τον Σμόλικα στο Γράμμο και από την Τύμφη στη Νεμέρτσικα και στη Μουργκάνα. Στα ηρωικά και αιματοβαμμένα αυτά βουνά, αντιλαλώντας τη Νίκη της Ορθοδοξίας, την καταισχύνη της Σκοπιάς, αλλά και την ευλογημένη πρόσκληση στα δύστυχα θύματα της Εταιρείας, για να επιστρέψουν και πάλι στην κιβωτό της Σωτηρίας, τουτέστιν στην Αγία μας Ορθόδοξη Εκκλησία.

Μέρος 2ο:

(Διάλογος με «σοφό καθηγητή» της Σκοπιάς)

Έτερος διδακτικός και απολαυστικός διάλογος, μεταξύ ορθοδόξου κληρικού και ομάδος Μ.τ.Ι., που αποδεικνύει πόσο «μελετούν» και «γνωρίζουν» την Αγία Γραφή.

Ορ.: Καλημέρα παιδιά.

Μ.τ.Ι.: Καλημέρα κύριε (απάντησε ένας εξ’ αυτών).

Ο.: Είμαι ο πατήρ..... (τους είπε το όνομα και την ιδιότητά του).

Μ.: Ονομάζομαι ......  και είμαι καθηγητής (είπε το μικρό του όνομα και την ιδιότητά του).

Ο.: (Ένας κάτοικος της Κονίτσης, στο σημείο αυτό έλαβε τον λόγο, και ρώτησε τους Μ.τ.Ι.)

Γιατί τον Ιερέα μας δεν τον προσφωνείτε με τον τίτλο του πατρός, αλλά τον ονομάζετε απλά «κύριε»;

Μ.: Διότι αν μελετούσατε την Γραφή θα γνωρίζατε ότι ο Χριστός απαγορεύει τον τίτλο αυτό να τον έχουν και να τον χρησιμοποιούν οι πιστοί.

Ο.: (Λαμβάνει τώρα τον λόγο ο Ορθόδοξος κληρικός). Είστε βέβαιος γι’ αυτά που λέτε; Έχετε μελετήσει σωστά το συγκεκριμένο θέμα;

Μ.: Βεβαίως, εμείς μελετούμε και εφαρμόζουμε την Αγία Γραφή. Δεν είμαστε σαν κι εσάς.

Ο.: Πολύ καλά φίλε μου. Άνοιξε λοιπόν τώρα την Καινή Διαθήκη στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο ΚΓ΄ 9-10 και διάβασέ μας δυνατά να δούμε τι ακριβώς λέει το κείμενο.

Ο. Αλήθεια, έχετε το κείμενο της Αγίας Γραφής;

Μ.: Ναι, έχουμε την Μ.Ν.Κ. (Μετάφραση Νέου Κόσμου), δηλ. την έκδοση της Σκοπιάς.

Ο. : Άλλο η μετάφραση, άλλο το κείμενο. Κατανοείτε την διαφορά;

Μ.: Το ίδιο είναι!!!!

Ο.: Δεν είναι καθόλου το ίδιο φίλε μου και πρέπει να είσαι περισσότερο προσεκτικός αφού συστήθηκες και ως καθηγητής! Αλλ’ έστω. Να σου κάνουμε το χατίρι και να παραδεχθούμε ότι δήθεν είναι το ίδιο. Αφού λοιπόν είναι το ίδιο όπως λες, ας δούμε το αυθεντικό κείμενο. Το ίδιο δεν είναι; Έτσι δεν λες; Επομένως δεν έχεις αντίρρηση να ανοίξουμε το αυθεντικό κείμενο που κρατώ στα χέρια μου.     

Μ.: (Σιωπή λόγω της μεγάλης του γκάφας).

Ο.: Αφού λοιπόν δεν σας αφήνουν να έχετε το γνήσιο κείμενο, ορίστε να σας το διαβάσω εγώ. (Και ο κληρικός μπροστά στην ομάδα των Μ.τ.Ι. και των Ορθοδόξων πιστών που είχαν συγκεντρωθεί, διάβασε τόσο το κείμενο, όσο και την γνήσια ερμηνεία του Ιερού κειμένου).

Μ.: (Χωρίς να το πολυσκεφθεί ο Μ.τ.Ι. πήρε τον λόγο και φώναξε, ορίστε, αυτό υποστηρίζουμε κι εμείς).

Ο.: Δεν υποστηρίζει καθόλου η Σκοπιά αυτό, όπως θα αποδειχθεί στην συνέχεια. Κάντε όμως λίγη υπομονή και θα το δείτε καθαρά, αν βεβαίως θέλετε να το δείτε και δεν έχετε δόγμα σας το «ού με πείσεις καν με πείσεις».

Ο.: Ο Απόστολος Παύλος εφάρμοζε απολύτως τον λόγο του Θεού;

Μ.: Φυσικά.

Ο.: Γιατί τότε ονομάζει τον εαυτό του πατέρα;

Μ.: Που υπάρχει αυτό;

Ο.: Ως μελετητής του λόγου του Θεού, που λέτε ότι είστε, και δη ως καθηγητής, θα έπρεπε να το γνωρίζετε.

Ο.: Ανοίξτε Α΄ Κορινθ. Δ΄ 15. Ή μάλλον, επειδή δεν σας επιτρέπεται να κρατάτε στα χέρια σας το κείμενο, ορίστε να σας το διαβάσουμε και πάλι και να το ακούσετε. (Και ο κληρικός, και πάλι μπροστά σε όλους, άρχισε να διαβάζει): «εάν γαρ μυρίους παιδαγωγούς έχητε εν Χριστώ, αλλ’ού πολλούς πατέρας, εν γαρ Χριστώ Ιησού διά του Ευαγγελίου, εγώ υμάς εγέννησα». (Και στη συνέχεια είδαν τόσο την ερμηνεία, όσο και τη μετάφραση του κειμένου).

Ο.: Λοιπόν, φίλε μου, τί έχεις τώρα να πεις: ή το ένα ή το άλλο. Ή κάνει λάθος ο θεόπνευστος Απόστολος (και πως είναι δυνατόν να κάνει λάθος ως θεόπνευστος), ή εσείς είστε εκτός πραγματικότητας.

Μ.: (Μέσα σε αμήχανη σιωπή, κοίταζε, ξανακοίταζε, και πάλι κοίταζε το κείμενο...).

Ο.: Φίλε μου, όσο και να το κοιτάζεις το κείμενο, δεν πρόκειται να αλλάξει. Λέει ακριβώς αυτά που κατηγορείς.

Μ.: (Πήγε να αλλάξει τη συζήτηση, λέγοντας ότι ο κλήρος έχει ξεφύγει...).

Ο.: Μην αλλάζεις θέμα. Να τελειώσουμε πρώτα αυτό που εσύ ο ίδιος ξεκίνησες, και κατόπιν μπορούμε να μείνουμε έως το βράδυ ή αν θέλεις και μέχρι το πρωί για διαλογική συζήτηση.

(Εν τω μεταξύ είχε μαζευτεί κάμποσος κόσμος).
Μ. Ξέρετε, έχουμε δουλειά...

(Στο σημείο αυτό, σχεδόν με αγανάκτηση, ο κόσμος τον υποχρέωσε να παραμείνει και να δώσει εξηγήσεις στο συγκεκριμένο θέμα συζητήσεως.

Ο.: Να σε ρωτήσω κάτι άλλο. Ο πρωτομάρτυρας Στέφανος, ήταν γνήσιος και θεόπνευστος;

Μ.: Ναι (με ύφος τώρα που έδειχνε πως «τον έζωναν τα φίδια»).

Ο.: Πώς λοιπόν ο Στέφανος, ξεκινά την απολογία του στους Ιουδαίους με την φράση: «άνδρες αδελφοί και πατέρες»; (Πραξ. Απ. Ζ΄, 2), και μάλιστα απευθύνεται με αυτόν τον τρόπο στους Εβραίους που σταύρωσαν τον Χριστό (διότι δεν δέχονταν την Θεότητά Του), και στη συνέχεια θα λιθοβολούσαν και τον ίδιο; Έρχεται και ο Στέφανος σε αντίθεση με την εντολή του Θεού, καθ’ ήν στιγμήν, σε αυτή την απολογία του έβλεπε, πλήρης Πνεύματος Αγίου, στον Ουρανό την δόξα του Θεού; (Πραξ. Απ. Ζ’ 55). Τι λοιπόν έχετε να πείτε επ’ αυτού;

Μ.: (Ξεροκατάπινε, ο ταλαίπωρος, μη γνωρίζοντας τι να πει).

(Φυσικά, κατανοείτε φίλοι μου, που διαβάζετε αυτές τις γραμμές, ότι το θύμα αυτό της Σκοπιάς, ήταν από τους πλέον «μορφωμένους» στα «βιβλικά σκοπικά» παράλογα. Στην απορία που ενδεχομένως θα έχετε, τι έλεγαν οι άλλοι του συνεργίου του, σας πληροφορούμε ότι θύμιζαν μάλλον κωφάλαλους ή καλύτερα το παιχνίδι... «στρατιωτάκια αμίλητα κι ακίνητα».

Ο.: (Στη συνέχεια ο κληρικός, τους εξήγησε ποιά είναι η ορθή ερμηνεία του Ματθ. ΚΓ΄ 9-10, σε σχέση με τον Απόστολο Παύλο και τον πρωτομάρτυρα Στέφανο).

Ο.: Επειδή λοιπόν βλέπουμε ότι έχετε πλήρη άγνοια του όλου θέματος, ακούστε τώρα να μάθετε τι πραγματικά συμβαίνει και ποιά είναι η ερμηνεία των χωρίων που φυσικά δεν έχουν διάσταση και αντίθεση μεταξύ τους.

Ο.: Έν απολύτω εννοία, Πατέρας είναι μόνο ο Θεός. Εν σχετική όμως, είναι και ο Απόστολος Παύλος και οι άλλοι Απόστολοι και οι Άγιοι, και οι πνευματικοί πατέρες, αλλά και οι σαρκικοί πατέρες.

Ο.: Κατάλαβες φίλε μου, τι ακριβώς συμβαίνει και πως ερμηνεύεται εν προκειμένω ο λόγος του Θεού;

Μ.: (Σιωπή και ταραχή).

Ο.: Έχεις οικογένεια; Έχεις παιδιά;

Μ.: Ναι.

Ο.: Να σου ζήσουν.

Μ.: Ευχαριστώ.

Ο.: Τα παιδιά σου πως σε προσφωνούν, με το όνομά σου ή σε αποκαλούν πατέρα ή μπαμπά που θα πει και πάλι πατέρα;

Μ.: (Σιωπή).

Ο.: Βλέπεις λοιπόν φίλε μου, ότι η ίδια η ζωή στην πράξη μας ερμηνεύει αυτό που «οι φωτισμένες κεφαλές της Σκοπιάς», σε εμποδίζουν να δεις;

Μ.: Ναι, αλλά... (Και πάλι σιωπή).

Ο.: Τι ναι αλλά; Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Μη προσπαθείς να πέσεις στη στρεψοδικία.

Αν η απαγόρευση της προσφωνήσεως του τίτλου «πατρός» είναι απόλυτη, όχι μόνο ο Απ. Παύλος και ο Στέφανος, έπαυσαν να είναι θεόπνευστοι, αλλά ένοχος και μάλιστα σε απόλυτο βαθμό, είσαι και συ ο ίδιος, αφού ανέχεσαι τα ίδια σου τα παιδιά, να αμαρτάνουν ξεκάθαρα, και να σε προσφωνούν όχι με το όνομά σου, αλλά με τον τίτλο του πατρός και τα υποκοριστικά αυτού.

Ο.: Διάλεξε λοιπόν και πάρε: Ή είσαι λάθος, και πρέπει να διορθώσεις και να αναθεωρήσεις την όλη σου πορεία ή αν επιμένεις να γυρίζεις στα σπίτια με την «Γραφή» στο χέρι, τότε θα πρέπει να γνωρίζεις ότι οι πρωταγωνιστές της δικής σου «Γραφής και ερμηνείας» έρχονται σε άμεση αντίθεση με την εντολή του Θεού. Οπότε, χαρακτήρισε εσύ ο ίδιος τον εαυτόν σου, τους «συμμάρτυρες» της Σκοπιάς και τις πράξεις σας...;

(Περιττό δε να τονίσουμε ότι ο άνθρωπος, κόντευε να υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο).

Ο.: Και κάτι ακόμα φίλε μου. Μας συστήθηκες ως καθηγητής. Το σκέφτηκες αυτό πριν το εκφράσεις; Γιατί; Διότι αν μελετούσες το αυθεντικό κείμενο του λόγου του Θεού, και όχι την «μολυσμένη τροφή» της Μ.Ν.Κ., θα έβλεπες ότι στον αμέσως επόμενο στίχο, ο ίδιος ο Κύριος, απαγορεύει και την προσφώνηση του τίτλου του καθηγητού.

         (Εννοείται ότι και στην περίπτωση αυτή ισχύει η ερμηνεία του σχετικού και του απολύτου).

 Ο.:Το γνωρίζεις αυτό;

Μ.: Όχι. (Έχοντας χάσει το έδαφος κάτω από τα πόδια του, και  εξευτελιζόμενος τόση ώρα μπροστά στους δικούς του).

Ο.: Βλέπεις λοιπόν φίλε μου πως τα πράγματα δεν είναι και τόσο απλά όσο θέλουν να σας τα παρουσιάζουν;

Μ.: Ναι, αλλά...

Ο.: Δεν υπάρχει αλλά. Υπάρχει επιστροφή στην αλήθεια. Απελευθερωθείτε από τον εγκλωβισμό σας και επιστρέψτε στην Εκκλησία μας απ’ την οποία και φύγατε, χωρίς να έχετε μελετήσει και χωρίς να γνωρίζετε τι εστί αλήθεια.

Ο.: Θα ήθελες να μου δώσεις τα στοιχεία σου και το τηλέφωνό σου ώστε να έχουμε επικοινωνία;

(Εκείνη την στιγμή, στην ερώτηση αυτή, πετάχτηκε κάποιο άλλο θύμα της Σκοπιάς και είπε το εξής αμίμητο: «Αυτά αποτελούν προσωπικά δεδομένα»!!!!).

Οι Ορθόδοξοι πιστοί που παρακολουθούσαν, με λύπη κινούσαν τα κεφάλια τους, και έκαναν το σταυρό τους μπροστά στην πλάνη και στο αλλοπρόσαλλο των ανθρώπων αυτών που είχαν το θράσος και κυρίως την ανοησία, να τους επισκεφθούν τέτοια μέρα στην πόλη τους.

Οι δε Μ.τ.Ι. υπέστησαν τέτοιο σοκ που δεν μπορούσαν πλέον καν  να σταθούν όρθιοι (πόσο μάλλον να συνεχίσουν τον διάλογο). Γι’ αυτό και εξουθενωμένοι, κλείστηκαν στο αυτοκίνητό τους, άνοιξαν τα μπουκαλάκια με το νερό, ώστε να πιούν και να συνέλθουν, και ως «βρεγμένες γάτες»... επέστρεψαν οίκαδε...

Μέρος 3^ο

Από την Κωμωδία στο Δράμα

Συνεχίζουμε και στο τρίτο μέρος, φίλοι μου, με κωμικοτραγικές σκηνές που εκτυλίχτηκαν κατά την επίσκεψη των «μαρτύρων της Σκοπιάς» στην ηρωική και λεβεντογέννα Κόνιτσα, κατά το Σάββατο του Λαζάρου. 

Μ.τ.Ι.: (Με πολύ θράσος, μπροστά  στους πιστούς που τους έλεγαν ότι χάνουν το χρόνο τους στην Κόνιτσα). Είμαστε ελεύθεροι να πάμε όπου θέλουμε.

Ορθ. κληρικός: Φυσικά, όπως βέβαια και εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να προστατεύσουμε το ποίμνιόν μας. (Έτσι λοιπόν, σε όποια σπίτια πήγαιναν οι ταλαίπωροι «μάρτυρες», οι ποιμένες της Κονίτσης, ακολουθούσαν).

Βλέποντας τώρα οι κάτοικοι της πόλεως να τους καλημερίζουν, μπροστά στα σπίτια τους, να τους εύχονται «Καλό Μεγαλοβδόμαδο και Καλή Ανάσταση», και στην συνέχεια να τους εξηγούν ποιοι είναι οι κύριοι και οι κυρίες, που τους επισκέπτονται στα σπίτια τους, καταλαβαίνετε, φίλοι μου, από μόνοι σας, το τι ακολουθούσε...

(Επανελήφθη αυτό που συνέβη με τα στρατεύματα του Ντούτσε στα βουνά της Βορείου Ηπείρου το 1940).

Όταν τελικώς, όπως ήδη έχουμε γράψει στο πρώτο μέρος, «ο νέος Καμπαλέρος» τους, εσήμανε  «στην σάλπιγγα οπισθοχώρηση» (μέσω κινητού δηλαδή), έβλεπε κανείς και τούτο το σπαραξικάρδιο θέαμα.

Επειδή οι πλείστοι εξ’ αυτών, πρώτη φορά έβλεπαν την Κόνιτσα και δεν γνώριζαν τους δρόμους και τα καλντερίμια (δυστυχώς γι’ αυτούς σ’ αυτή την περίπτωση τα gps που διέθεταν τα αυτοκίνητά τους, αποδείχτηκαν άχρηστα), τα οχήματά τους έμοιαζαν μάλλον με τα «συγκρουόμενα» των λούνα πάρκ, παρά με αυτοκίνητα που κυβερνούσαν νηφάλιοι οδηγοί ή μάλλον το όλο σκηνικό, θύμιζε κατά τους παλαιότερους, τα άρματα των φασιστών του Μουσολίνι, τα οποία τελμάτωσαν, κατά τον Ελληνοϊτοαλικό πόλεμο, στον Καλαμά και στο Καλπάκι!

Το τι έγινε φίλοι μου, είναι ανώτερο πάσης περιγραφής.

Έμπαιναν σε δρόμους αντίθετους. Έπεφταν σε αδιέξοδα, φεύγοντας τώρα με την όπισθεν, ή κάνοντας ολόκληρες μανούβρες. Άναβαν φλάς για αριστερά, και στον πανικό τους επάνω, έμπαιναν δεξιά, και το αντίθετο... Και παρουσίαζαν γενικώς τέτοιο ξεκαρδιστικό θέαμα, ώστε αν είχε κανείς μεριμνήσει να τραβήξει με κάμερα κάποιες φάσεις από την... «οπισθοχώρηση», θα αποσπούσε την μεγαλύτερη θεαματικότητα στο youtube… ή μάλλον θα έμεναν ως ντοκουμέντα για κάποιες εκπομπές της τηλεοράσεως που παρουσιάζουν το «τι έγινε σαν σήμερα»...

Επειδή όπως είπαμε, ήταν Σάββατο του Λαζάρου, και στην Κόνιτσα, θα πρέπει να γνωρίζουμε υπάρχει το έθιμο, τέτοια ημέρα, τα παιδιά να γυρίζουν στα σπίτια και να λένε τα κάλαντα, όπως ακριβώς τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, οι «φίλοι» μας έπεσαν ακριβώς επάνω στην περίπτωση.

Τι ακριβώς συνέβη; Ακούστε και θαυμάστε.

Οι ομάδες και οι παρέες των παιδιών που ψάλλουν τα κάλαντα, έχουν φτιάξει από την προηγούμενη μέρα, και κρατούν στα χέρια, ένα μεγάλο ξύλινο Σταυρό και με αυτόν επισκέπτονται όλα τα σπίτια.

Έ, λοιπόν φίλοι μου, δεν φοβάται ο λαγός την αστραπή και την βροντή τόσο, όσο οι «άνδρες» του «πύργου της Σκοπιάς (Βαβέλ)», φοβήθηκαν και τρόμαξαν τα μικρά χαριτωμένα παιδάκια, αλλά και τους εφήβους που γύριζαν ως άγγελοι της γειτονιές, προμηνύοντας με τους ψαλμούς τους και τα κάλαντα, το γεγονός της ενδόξου Αναστάσεως του Κυρίου και Θεού, Ιησού Χριστού!

Αρκούσε να ακουστεί η αρμονία των παιδιών στους δρόμους και στα καλντερίμια της Κονίτσης και οι «ατρόμητοι λαγοί του Μπρούκλυν» να μην τολμούν να πλησιάσουν ή αν ήδη ευρίσκονταν σε κάποιο σημείο, να τραπούν σε άτακτη φυγή κάνοντας στροφή 180 μοιρών...

Πραγματικά αδελφοί μου, το θέαμα αυτό ήταν κάτι που δεν το περίμεναν ούτε τα θύματα της Εταιρείας, αλλά ούτε και οι ίδιοι οι Κονιτσιώτες.

Το αθώο χαμόγελο των μικρών Χριστιανών, δεν μπορούσε να το αντέξει το φοβερό δαιμόνιο της αιρέσεως. Γι’ αυτό και όχι απλώς η εικόνα των παιδιών που έψαλαν τα κάλαντα τους χάλασε την διάθεση, αλλά τους έκανε στην κυριολεξία να τα χάσουν, μαζί με τόσα άλλα βέβαια που συνέβαιναν την ημέρα εκείνη στην όμορφη Κόνιτσα.

Κάποιος μάλιστα που το παρατήρησε αυτό το φαινόμενο, τους ρώτησε: «καλά, εμάς τους μεγάλους μας φοβάστε, διότι και θρασύδειλοι είστε, αλλά και αγράμματοι από κάθε άποψη. Από τα μικρά όμως παιδάκια, τι έχετε να φοβηθείτε, και όταν τα βλέπετε το βάζετε στα πόδια;».

 Η απάντηση φυσικά είναι ότι έχουν να φοβηθούν και πολύ μάλιστα, το αήττητον όπλον του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού. Είδε ο κόσμος να πραγματοποιείται αυτό που ψάλλει η Εκκλησία μας «Σταυρός αγγέλων η δόξα και των δαιμόνων το τραύμα».

Όντως, στην Κόνιτσα, εκείνη την ημέρα πάλεψαν Άγγελοι και δαίμονες. (Φυσικά εξευτελίστηκαν οι ξεπεσμένοι άγγελοι...).    

Καταλαβαίνετε επιπλέον τώρα, την ψυχολογική τους κατάσταση, αφού τα «απολωλότα πρόβατα», έπεσαν σε «διασταυρούμενα πυρά» ή μάλλον, γεύτηκαν για τα καλά στο πετσί τους, την «σφενδόνη του πνεύματος» του κλήρου και του λαού της Κονίτσης.

(Ήδη έχουμε τονίσει, την δράση των κληρικών, την κωδωνοκρουσίες, Σταυρούς, παιδιά, κάλαντα, και τόσα άλλα...)

Πραγματικά «ούτε ψύλλος στον κόρφο τους» κατά το δη λεγόμενον.

Και όπως τονίζει ο π. Παϊσιος «Μπορεί να οργώνει ο διάβολος, όμως πίσω έρχεται και σπέρνει ο Χριστός και τελικώς γίνεται του Χριστού».

Τούτο ακριβώς συνέβη και στην περίπτωση αυτή της επισκέψεως των θυμάτων της Σκοπιάς.

Οι μεν Ορθόδοξοι πιστοί εδραιώθηκαν έτι πλέον στην πίστη μας, βλέποντας το φρικτό κατάντημα και τον εξευτελισμό των όσων ξέφυγαν από την «Κιβωτό της Σωτηρίας», οι δε «Μάρτυρες» αν όχι όλοι, τουλάχιστον ένα μέρος εξ’ αυτών, οπωσδήποτε προβληματίστηκε, όπως διαπιστώσαμε, τόσο για τα πρόσωπα, όσο και για τις καταστάσεις που τους καθοδηγούν.

Είθε η χάρις του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, να τους ελευθερώσει.

Να ξεφύγουν από το «φρέαρ το συντετριμμένο» και να επιστρέψουν στην «Πηγή της Ζωής».

Τούτο δε ας γίνει, φίλοι μου, απ’ όλους μας, θέμα θερμής προσευχής.

Αμήν.