• 1. Η Αποστολική Σύνοδος τής Ιερουσαλήμ - Πηγή για "Νέο Φως";

• 2. Το Πνεύμα τού Θεού ενεργεί στους Χριστιανούς

1. Η Αποστολική Σύνοδος τής Ιερουσαλήμ - Πηγή για "Νέο Φως";

Η Σκοπιά λέει ότι οι πρεσβύτεροι της Εκκλησίας στην Ιερουσαλήμ, στην πόλη που ξεκίνησε το Ευαγγέλιο και διαδόθηκε σε όλο τον κόσμο, ενεργούσαν σαν το «Κυβερνόν Σώμα» των Μαρτύρων του Ιεχωβά, αποφασίζοντας για σημαντικά θέματα που αφορούσαν τους Χριστιανούς στις άλλες Εκκλησίες, καθώς και ενεργούσαν σαν πηγή αυξημένης γνώσης και κατανόησης της αληθείας. Για να στηρίξει την θέση της αυτή η Σκοπιά, αναφέρει την περίπτωση που οι πρεσβύτεροι της Ιερουσαλήμ, συναντήθηκαν για να αποφασίσουν για το θέμα της περιτομής και το πώς ενήργησαν σαν Κυβερνόν Σώμα. Έχουν όμως τα πράγματα έτσι; Ποιος ήταν ο ρόλος της εκκλησίας της Ιερουσαλήμ, και πως ο Ιησούς και το Άγιο Πνεύμα ενήργησαν για να δώσουν λύση σε αυτό το θέμα; Ας κοιτάξουμε το γραφικό υπόμνημα στις Πράξεις 15:1-35, και Γαλάτες 2:1-14.

Σύμφωνα με αυτά που διαβάσαμε στις Πράξεις, το θέμα εγέρθηκε από κάποιους άνδρες που ήρθαν από την Ιερουσαλήμ (από τον Ιάκωβο -Γαλ.2:12) στην Αντιόχεια και άρχισαν να κηρύττουν στους Εθνικούς κάτι το οποίο ο Παύλος δεν τους κήρυξε. Ήταν αυτό «νέο φώς» από την Ιερουσαλήμ μήπως; «Δεν μπορείτε να σωθείτε αν δεν περιτμηθείτε κατά τον Νόμο του Μωυσέως», αυτό έλεγαν.  Αυτό δεν υπήρχε όμως σε όσα κήρυξε ο Ιησούς στον Παύλο. Κάτι τέτοιο έδειχνε ότι η περιτομή δεν ήταν αναγκαία για τη σωτηρία. Γι’ αυτό τον λόγο, ο Παύλος εναντιώθηκε σθεναρά σε αυτή την νέα «διδαχή». Όμως επειδή οι άνδρες από την Ιερουσαλήμ επέμεναν, τότε η Εκκλησία της Αντιοχείας έστειλε τον Παύλο και τον Βαρνάβα στην Ιερουσαλήμ, να δουν τους Απόστολους και τους πρεσβυτέρους για να λύσουν αυτό το πρόβλημα. Το εδάφιο λέει: «έταξαν αναβαίνειν Παύλον και Βαρναβά και τινας άλλους… Οι μεν προπεμφθέντες υπό της Εκκλησίας…» (Πράξεις 15/ιε΄ 2,3). Είναι σημαντικό ότι ο Παύλος και ο Βαρνάβας δεν πήγαν στην Ιερουσαλήμ για Σύνοδο, κατόπιν εντολής κάποιου υποτιθέμενου «Κυβερνώντος Σώματος» της Ιερουσαλήμ, ούτε αυθαίρετα. Τους έστειλε η Εκκλησία της Αντιοχείας, αυτοδύναμα και ανεξάρτητα από την Εκκλησία των Ιεροσολύμων.

Στα δε Ιεροσόλυμα, συνήχθησαν οι πρεσβύτεροι και οι απόστολοι, και συζήτησαν το θέμα. Συμμετείχαν πρεσβύτεροι και από τις δύο εμπλεκόμενες Εκκλησίες. Όχι μόνο κάποιο υποτιθέμενο «Κυβερνόν Σώμα». Και στο τέλος, μίλησε ο Ιάκωβος, ο Επίσκοπος της Εκκλησίας των Ιεροσολύμων, και ας μην ήταν απόστολος. Γιατί η κάθε Εκκλησία διηκείτο (και διηκείται ως σήμερα) από τον Επίσκοπο (αν και τότε δεν ονομαζόταν ακόμα έτσι, αλλά με το όνομά του). Και γνωρίζουμε τόσο από την ιστορία, όσο και από τις διατυπώσεις της Αγίας Γραφής, ότι ο Ιάκωβος ήταν ο Επίσκοπος της Ιερουσαλήμ. Θυμηθείτε το εδάφιο: Γαλάτας 2/β΄ 12, όπου αναφέρεται ότι ήλθαν κάποιοι «από του Ιακώβου», υπονοώντας την Εκκλησία της Ιερουσαλήμ. Αυτό σημαίνει ότι ο Ιάκωβος αντιπροσώπευε ολόκληρη την Εκκλησία της Ιερουσαλήμ. Δεν έγινε εκεί αναφορά για κάποιο «Κυβερνόν Σώμα». Επίσης, ο Παύλος όταν πήγε στην Ιερουσαλήμ για να συναντήσει τον Πέτρο, συνάντησε εξάπαντος τον Ιάκωβο, που ήταν ο Επίσκοπος της τοπικής Εκκλησίας, κι ας μην ήταν ο Ιάκωβος απόστολος. Ομοίως στο Γαλάτας 2/β΄ 9, πάλι ο Παύλος μετά από 14 χρόνια, είχε συναντήσει τον Ιάκωβο με κάποιους αποστόλους. Ο Ιάκωβος ήταν παντού παρών, ως ο ποιμένας της τοπικής Εκκλησίας.

Έτσι και στην Αποστολική Σύνοδο, ως ο τοπικός Επίσκοπος, λαμβάνει την τελική απόφαση (Πράξεις 15/ιε΄ 13-22). Προσέξτε τη διατύπωση των λόγων του Ιακώβου στο εδάφιο 19: «διό εγώ κρίνω μη παρενοχλείν τα έθνη…» Το «εγώ» του Ιακώβου, δεν είναι τυχαίο στη διατύπωση. Υπονοεί ΕΞΟΥΣΙΑ, γιατί η δική του κρίση μετρούσε. Και ο Ιάκωβος μιλάει εδώ, με Επισκοπική εξουσία. Γιατί στη Σύνοδο αυτή, ο Ιάκωβος ήταν ο πρόεδρος, και όχι κάποιο «Κυβερνόν Σώμα».

Προσέξτε όμως και κάτι άλλο πολύ σημαντικό. Ο Ιάκωβος, αν και εξέφερε την κρίση του για το θέμα, δεν την επέβαλλε.  Και αν και οι άλλοι Πρεσβύτεροι και Απόστολοι συμφώνησαν, ΖΗΤΗΘΗΚΕ Η ΓΝΩΜΗ ΚΑΙ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ. Δείτε τι λέει το εδάφιο 15/ιε΄ 22: «Τότε έδοξε τοις αποστόλοις και τους πρεσβυτέροις συν όλη τη Εκκλησία, εκλεξαμένους άνδρας εξ αυτών πέμψαι εις Αντιόχειαν…» Φαντασθείτε δηλαδή, το «Κυβερνόν Σώμα» της Σκοπιάς, να αποφασίζει κάτι, και να ζητάει τη γνώμη των απλών πιστών στο Μπρούκλιν! Καμία σχέση! Αντιθέτως με τη Σκοπιά, και σε συμφωνία με την Αποστολική Σύνοδο, η Εκκλησία τότε και τώρα, ακόμα και στις αποφάσεις των Συνόδων, ζητάει την αποδοχή του λαού.

Το σίγουρο επίσης είναι ότι καμιά καινούργια κατανόηση δεν βγήκε από αυτή την συνάντηση. Το θέμα ήταν ήδη γνωστό σε όλους όσους είχαν την εμπειρία να κηρύξουν στους Εθνικούς, και ο Παύλος και ο Βαρνάβας και ο Πέτρος, αφηγήθηκαν τις εμπειρίες τους αυτές με βεβαιότητα για το θέμα, ώστε να γίνει γνωστό, ότι ήδη ο Θεός είχε δεχθεί ΑΠΕΡΙΤΜΗΤΟΥΣ στην Εκκλησία (Πράξεις 15/ιε΄ 3-11). Γιατί το μόνο που έκανε η Αποστολική Σύνοδος, ήταν να διατυπώσει γραπτά αυτό το γεγονός, όπως κάνει κάθε Σύνοδος. Αυτό το ιστορικό, όχι μόνο δεν αποδεικνύει ότι υπήρξε ένα Κυβερνόν Σώμα που θέσπιζε κανονισμούς και αρχές και τις έδινε σε όλους τους άλλους Χριστιανούς, αλλά αντιθέτως, με πρωτοβουλία της Εκκλησίας της Αντιοχείας (και όχι των Ιεροσολύμων όπου ήταν οι απόστολοι), συνήλθε η Σύνοδος, όπου παραβρέθηκαν αντιπρόσωποι των Εκκλησιών, και συζήτησαν επί ίσοις όροις. Το Άγιο Πνεύμα ενέργησε μέσω πιστών προσώπων, και εξέφρασαν ήδη γνωστές αλήθειες.

Αμέσως μετά από αυτή την απόφαση, ο Απόστολος Παύλος παίρνει τον Τιμόθεο από τα Λίστρα και του κάνει περιτομή, εξαιτίας των Ιουδαίων Χριστιανών!!! Η κίνηση του αυτή και μόνο, που αν ήταν απόφαση του Κυβερνώντος Σώματος το να μην περιτέμνονται, (λαμβάνοντας πάντοτε υπόψιν το πώς ενεργεί η Σκοπιά), θα τον χαρακτήριζε αμέσως αποστάτη και θα τον απέκοπταν.  Όμως κάτι τέτοιο δεν έγινε και ο Παύλος συνέχισε να κηρύττει μέχρι τον μαρτυρικό θάνατό του. (Πράξεις 16:1-2) Κάτι που δείχνει φανερά την παρερμηνεία και αυτού του Αγιογραφικού χωρίου από την Σκοπιά.

Ο Απόστολος. Παύλος, αφού έλαβε το Άγιο Πνεύμα, μετά από μια προετοιμασία 3 ετών στην έρημο της Αραβίας, πήγε να δει τον Πέτρο για 15 μέρες στην Ιερουσαλήμ, χωρίς να συναντήσει άλλον απόστολο, παρά μόνο τον Επίσκοπο της Εκκλησίας των Ιεροσολύμων τον Ιάκωβο. Και στα επόμενα 14 χρόνια, κινείτο ανεξάρτητα από την Εκκλησία της Ιερουσαλήμ, η οποία μάλιστα δεν είχε ιδέα που βρισκόταν και τι έκανε (Γαλάτας 1/α΄ 15 – 2/β΄ 1).

Βεβαίως, ο απόστολος Παύλος, έλαβε έγκριση σε δύο περιπτώσεις για να αρχίσει τα Ιεραποστολικά του ταξίδια, πέραν του απλού ευαγγελισμού. Στην πρώτη, απλώς εξέθεσε το Ευαγγέλιο που παρέλαβε από τον Ιησού Χριστό, στους αποστόλους, για να διαπιστώσει αν πράγματι αυτά που είχε παραλάβει, ήταν τα ίδια που έλεγαν και οι απόστολοι. (Γαλάτας 2/β΄ 1,2). Προσέξτε! Δεν είχε λάβει την πίστη του από κάποιον «αγωγό» των Ιεροσολύμων, όπως κάνει η Σκοπιά που παριστάνει τον «αγωγό» του Θεού. Ο Παύλος σύγκριση πήγε να κάνει με αυτά που ήδη πίστευε και γνώριζε! Δεν εξαρτιόταν από κανένα «Κυβερνόν Σώμα». Αλλά όμως για την αποστολή που είχε λάβει από τον Θεό, έλαβε την ευλογία των αποστόλων μαζί με τον Βαρνάβα, να κηρύξουν στα έθνη. Δεν ήταν λοιπόν ούτε ανεξάρτητος. Δεν ξεκίνησε ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΑΥΘΑΙΡΕΤΑ να κηρύττει, έστω και αν τον είχε στείλει ο ίδιος ο Θεός. Αναζήτησε την ευλογία των αποστόλων. Γιατί ο Θεός χωρίς την Εκκλησία Του δεν αποστέλλει κανέναν σε επιδοκιμασμένο έργο. Σε αντίθεση, ο Ρώσσελ, αυθαίρετα, χωρίς καμία θεία αποστολή, χωρίς καμία εξουσία από τους  διαδόχους των αποστόλων, αυτοανακηρύχθηκε «πιστός και φρόνιμος δούλος», και αυτός και οι διάδοχοί του, αξίωσαν ότι αποτελούν «τον αγωγό» του Θεού στη γη, κάτι που ούτε ο Παύλος δεν το τόλμησε, παρά πήγε να συγκρίνει τα όσα παρέλαβε ΑΜΕΣΑ από τον Κύριο, με όσα κήρυτταν οι απόστολοι της Ιερουσαλήμ, και να λάβει ευλογία απ’ αυτούς (Γαλάτας 2/β΄ 9).

Όμως η ευλογία αυτή των αποστόλων της Ιερουσαλήμ, δεν σήμαινε ότι αποτελούν αυτοί κάποιο υποτιθέμενο «Κυβερνόν Σώμα», γιατί ο Παύλος και ο Βαρνάβας, έλαβαν ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΕΥΛΟΓΙΑ για το έργο τους, ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ. Αυτό φαίνεται στις Πράξεις 13/ιγ΄ 1 - 3:

΄΄Ήσαν δε εν Αντιοχεία κατά την ούσαν εκκλησίαν προφήται και διδάσκαλοι ό τε Βαρναβάς και Συμεών ο καλούμενος Νίγερ και Λούκιος ο Κυρηναίος, Μαναήν τε Ηρώδου τού τετράρχου σύντροφος, και Σαύλος. Λειτουργούντων δε αυτών τω Κυρίω και νηστευόντων, είπεν το Πνεύμα το Άγιον: "Αφορίσατε δή μοι τον Βαρναβάν και Σαύλον εις το έργον ό προσκέκλημαι αυτούς". Τότε νηστεύσαντες, και προσευξάμενοι και επιθέντες τας χείρας αυτοίς απέλυσαν΄΄.

Έτσι λοιπόν, ο Σαύλος (Παύλος) και ο Βαρνάβας, που τότε ανήκαν στην τάξη των προφητών, στάλθηκαν για ευαγγελισμό στην Κύπρο και στη Μικρά Ασία. Αυτή ήταν η πρώτη περιοδεία του Παύλου. Η επιλογή τους μάλιστα, έγινε καθώς "λειτουργούσαν".

Εάν στην Ιερουσαλήμ υπήρχε «Κυβερνόν Σώμα», με ποιο δικαίωμα η Εκκλησία τής Αντιοχείας τους έδωσε ευλογία να κηρύξουν; Γιατί ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΠΑΡΕΚΑΜΨΕ την ευλογία τής Ιερουσαλήμ και ζήτησε από την Εκκλησία τής Αντιόχειας να τους στείλει;

Η σαφής απάντηση, είναι ότι τόσο η Εκκλησία τής Αντιοχείας, όσο και η Εκκλησία τής Ιερουσαλήμ, είχαν την ίδια εξουσία, όπως και κάθε άλλη Εκκλησία στον κόσμο.

2. Το Πνεύμα τού Θεού ενεργεί στους Χριστιανούς

Ο Ιησούς ζήτησε από τους μαθητές του να μείνουν στην Ιερουσαλήμ μέχρι να τους δοθεί δύναμη από πάνω. (Λουκ.24:49) Αυτό συνέβηκε την Πεντηκοστή και ο Πέτρος μίλησε εφαρμόζοντας την προφητεία του Ιωήλ στην Χριστιανική Εκκλησία ότι όταν θα δώσει το Πνεύμα του ο Θεός, οι γιοι και οι κόρες τους θα προφητεύουν και θα δουν ενύπνια (Πράξ. 2: 17,18). Αυτή η προφητεία έλεγε ότι ο Θεός δια μέσου του Αγίου Πνεύματός Του θα επικοινωνούσε με τους Χριστιανούς ακριβώς όπως έκανε και στους προ-χριστιανικούς χρόνους, δηλαδή: Μέσω οραμάτων, ενυπνίων, προφητών και απευθείας. Τι μας δείχνει το Αγιογραφικό υπόμνημα;

Το βιβλίο των Πράξεων είναι γεμάτο με αναφορές που δείχνουν την εκπλήρωση της προφητείας του Ιωήλ. Δείχνει μια ενεργή ανάμιξη του Ιησού Χριστού προσωπικά, καθώς και του Αγίου Πνεύματος, και δια μέσω οραμάτων, ενυπνίων και αγγέλων. Αυτό είχε ένα κάνει με τον προσηλυτισμό ατόμων, την επέκταση των Εκκλησιών, την επιλογή Πρεσβυτέρων και Αποστόλων, την διατήρηση της καθαρότητας της Εκκλησίας, την ενθάρρυνση και βοήθεια της αδελφότητας δια μέσω των δυσκολιών που περνούσαν και την διατήρηση κάποιας αναγκαίας γραπτής και προφορικής πληροφορίας για τους Χριστιανούς των επομένων αιώνων. Ο Ιησούς οδηγούσε την Εκκλησία του σε όλα τα θέματα με το Άγιο Πνεύμα Του.

Το όνομα Χριστιανοί υιοθετήθηκε από την Εκκλησία της Αντιοχείας, (Πράξεις 11:25) και μετά το ασπάστηκαν και οι άλλοι Χριστιανοί. Εάν λοιπόν υπήρχε ένα Κυβερνόν Σώμα στην Ιερουσαλήμ γιατί τότε η ονομασία αυτή ξεκίνησε από την Αντιόχεια, χωρίς την έγκρισή του;

Ας δούμε την ιστορία του Φιλίππου και του Αιθίοπα Ευνούχου που καθώς κήρυττε στην Σαμάρεια, ο άγγελος τον έστειλε να πάει στην Γάζα στον δρόμο για την Ιερουσαλήμ. Εκεί συνάντησε τον Αιθίοπα. Το Πνεύμα στέλλει τον Φίλιππο προς την άμαξά του. Μετά που βαπτίζει τον Αιθίοπα, το Πνεύμα οδηγεί τον Φίλιππο μακριά. (Πράξεις 8:36,39,40) Σύμφωνα με την Σκοπιά αυτός ο άνθρωπος κανονικά θα έπρεπε να πέσει σε πνευματικό σκοτάδι λίγο μετά το βάπτισμα του, όταν θα γύριζε στην μακρινή πατρίδα του, γιατί δεν θα λάμβανε πνευματική τροφή από τον «αγωγό» που υποτίθεται ότι ήταν στην Ιερουσαλήμ και το νέο φως που αυτός θα έπαιρνε. Όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι. Ο Αιθίοπας δεν χρειαζόταν κανέναν αγωγό για διαφώτιση, γιατί είχε το Άγιο Πνεύμα για οδηγό στην ζωή του, σύμφωνα και με την Α΄ Ιωάννου 2/β΄ 26,27. Εκεί αναφέρει σαφώς ότι το Άγιο Πνεύμα που έλαβαν οι Χριστιανοί δια του Χρίσματος, «τους διδάσκει», και δεν χρειάζονται άλλο «νέο φως» από κανένα «Κυβερνόν Σώμα».

Σκεφτείτε τον Κορνήλιο, έναν πιστό και αφοσιωμένο άνδρα, φοβούμενο τον Θεό. Είχε ένα όραμα από τον άγγελο του Θεού, που του ζήτησε να στείλει άνδρες και να φέρουν τον Πέτρο που ήταν στην Ιόππη. Ταυτόχρονα, ο Πέτρος είδε όνειρο να τον παροτρύνει ο Θεός να φάει ακάθαρτα ζώα τα οποία ο Θεός καθάρισε. Το Πνεύμα είπε στον Πέτρο για τους άνδρες που έστειλε ο Κορνήλιος και αφού πήγε μαζί τους στο σπίτι του Κορνηλίου τους κήρυξε το Ευαγγέλιο και μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων ασπάστηκαν τον Χριστιανισμό. Πράξεις 10:1-46

Ο ίδιος ο Ιησούς προσηλύτισε τον Σαύλο (Παύλο) Πράξεις 9: 3-6,15. Ο Παύλος κάτω από την καθοδηγία του Αγίου Πνεύματος ήταν ένας εξέχων ανάμεσα στους Αποστόλους, γιατί ήταν αυτός που μετέφερε τον Χριστιανισμό στους μη Ιουδαίους. Ίδρυσε πολλές εκκλησίες. Αλλά ποιος τον εξουσιοδότησε να το κάνει αυτό; Τον εξουσιοδότησε ο Θεός μέσω και των δύο Εκκλησιών: Και της Ιερουσαλήμ, και της Αντιοχείας. Γιατί ο Θεός μόνο δια της Εκκλησίας Του αποστέλλει στο έργο Του τους Χριστιανούς, αλλά ΠΟΤΕ μέσω ενός κεντρικού οργανωσιακού «κυβερνώντος σώματος». Πράξεις 13:1- 4. Αντιθέτως, η Σκοπιά ανέλαβε αυθαίρετα την εξουσία της, χωρίς Θεϊκή επέμβαση, χωρίς ευλογία από τους διαδόχους των αποστόλων, και την ασκεί με μια κεντρική οργανωσιακή δομή ως «Κυβερνόν Σώμα».

Το υπόμνημα δείχνει ότι ο Παύλος έστρεφε την προσοχή στον Ιησού Χριστό και μόνο, για καθοδηγία, και όχι σε κάποια οργάνωση ή πρεσβυτέρους στην Ιερουσαλήμ. Όταν μίλησε στον φύλακά του στους Φιλίππους για τον λόγο του Θεού αμέσως μετά την θαυματουργή απελευθέρωση τους λίγο μετά τα μεσάνυκτα, ο φύλακας τον πήγε και στην οικογένειά του, όπου και εκεί κήρυξε ο Παύλος. Πριν την αυγή ο φύλακας και όλη η οικογένειά του βαπτίστηκαν (πιθανότατα και τα παιδιά και οι υπηρέτες του, όπως είχε συμβεί και με τον Κορνήλιο). Μήπως ο Παύλος τους έστειλε να πάνε στην τοπική Εκκλησία για να τελειώσουν την εκπαίδευση τους, ή να τους κάνουν «γραφική μελέτη» από τα βιβλία του «Κυβερνώντος Σώματος»;  Όχι γιατί δεν υπήρχε εκεί Εκκλησία, παρά μόνο μια γυναίκα που και αυτή έγινε πρόσφατα Χριστιανή, η Λυδία. Πράξεις 16:30-34

Υπάρχουν πολλά παραδείγματα που θα μπορούσαμε να παραθέσουμε, αλλά το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: Ο Ιησούς και το Άγιο Πνεύμα έπαιξαν τον πιο σημαντικό ρόλο στην καθοδηγία των Χριστιανών του πρώτου αιώνα και όχι κάποιο Κυβερνόν Σώμα. Το Πνεύμα καθοδήγησε τον Παύλο και τους συντρόφους του για τα ιεραποστολικά τους ταξίδια (Πράξεις 16:6-10, 18:9-11, 20:22,33) και τους έσωσε από τον κίνδυνο, τους ενέπνευσε να γράψουν επιστολές στις Εκκλησίες, που ήταν αποτέλεσμα της προσπάθειάς τους, και να διορίσουν επισκόπους. – Πράξεις 20:28,32.33

Σαν τους Ισραηλίτες, και οι Χριστιανοί έχουν τρόπους να ξεχωρίζουν ανάμεσα σε αληθινούς και ψεύτικους προφήτες και τις διδασκαλίες τους. Ο Απόστολος Ιωάννης αναφέροντας αυτό το θέμα, δεν εισηγήθηκε κάποια οργανωτική διαδικασία έγκρισης. Αλλά είπε να ¨δοκιμάζετε τα πνεύματα¨. Κάθε πνεύμα που ομολογεί ότι ο Ιησούς είναι Κύριος, και ήρθε εν σαρκί, προέρχεται από τον Θεό, αλλά κάθε πνεύμα που δεν ομολογεί τον Ιησού ως «εν σαρκί ερχόμενον Κύριον», δεν προέρχεται από τον Θεό. Αυτός είναι ο αντίχριστος που ακούσατε ότι θα έρθει και τώρα είναι στον κόσμο. (Α Ιωάν.4:1-3)

Βέβαια, ακόμα και οι απόστολοι, (αν υποτεθεί ότι αποτελούσαν ένα «κυβερνόν σώμα»), δεν εξασκούσαν μια τέτοια εξουσία παρόμοια με της Σκοπιάς σήμερα. Δείτε για παράδειγμα, τον απόστολο Ιωάννη, τον αγαπημένο μαθητή του Χριστού, τι γράφει στην Γ΄ Ιωάννου 9: «Έγραψά τι τη Εκκλησία, αλλ’ ο φιλοπρωτεύων αυτών Διοτρέφης ουκ επιδέχεται ημάς». Προσέξτε! Ο επίσκοπος αυτής της Εκκλησίας, δεν δεχόταν τον απόστολο! Και ο απόστολος ούτε τον αποκόπτει, ούτε τον απειλεί, ούτε πάει εκεί με το «έτσι θέλω». Γιατί σέβεται την Εκκλησιαστική τάξη, και γιατί δεν ανήκει σε κανένα «Κυβερνόν Σώμα». Περισσότερα όμως για το θέμα: "οργάνωση", στα δύο επόμενα σχετικά θέματα.

Αντιλαμβανόμαστε ότι η σειρά αυτή τών θεμάτων απαιτεί περισσότερη λεπτομέρεια και ανάλυση, γιατί το θέμα είναι τεράστιο. Μέχρι όμως να το αναπτύξουμε αναλυτικότερα, θεωρήσαμε την περίληψη αυτή στοιχειωδώς χρήσιμη για τους "Μάρτυρες τού Ιεχωβά", ώστε να έχουν μια γενική άποψη για το θέμα.

Έρευνα - Κείμενο

Μορφέας - Ν. Μ.

Είχε ο Θεός πάντα μια οργάνωση; Μέρος 4ο: Περί οργανώσεων

Για την κατάσταση στην Εκκλησία κατά τη μεταβατική περίοδο μετά τους αποστόλους, και τη μεταβίβαση τής αποστολικής εξουσίας, μπορείτε να δείτε το παλαιότερο σχετικό θέμα μας: Οι διάδοχοι των αποστόλων