• 1. Ο Θεός εργάζεται με πρόσωπα ή με οργάνωση;

• 2. Τι είναι οργάνωση

• 3. Η λειτουργία των οργανώσεων

• 4. Οργάνωση ή Εκκλησία;

1. Ο Θεός εργάζεται με πρόσωπα ή με οργάνωση;

Στις προηγούμενες μελέτες μας, δείξαμε ότι ο Θεός επικοινωνούσε πάντοτε με πρόσωπα. Όμως κάποιος μπορεί να ρωτήσει: Είναι δυνατόν ο Θεός να επικοινωνεί σε ορισμένα θέματα μέσω προσώπων και σε άλλα θέματα μέσω μιας οργάνωσης που ενεργεί σαν προφήτης;

Αυτή η ιδέα βασίζεται στο ότι η οργάνωση ενεργεί σαν πρόσωπο. Η συναναστροφή με μια οργάνωση ίσως να μπορεί να επηρεάσει τα μέλη της να ενεργούν και να έχουν την ίδια άποψη όπως και οι αρχηγοί τους. Μπορεί να μοιάζει ότι η Οργάνωση έχει δικό της μυαλό, αλλά μια οργάνωση δεν έχει την δυνατότητα να σκεφτεί, να έχει συναισθήματα και γνώμη. Δεν είναι μια ξεχωριστή οντότητα όπως ένα άτομο.

Οι οργανώσεις γίνονται όταν άτομα θέλουν να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να επιτελέσουν κάποιο σκοπό, ή για να έχουν συναναστροφή. Η οργάνωση μπορεί να είναι μικρή ή μεγάλη με αυστηρούς ή χαλαρούς κανόνες. Τα μέλη της μπορεί να δημιουργήσουν μια νομική εταιρεία για τις συναλλαγές τους. Μπορούν να καθιερώσουν κανόνες συμπεριφοράς και εκτελεστικές μεθόδους, που πρέπει να ακολουθούνται από όλους, καθώς και να ορίζει αρχηγούς και εκπροσώπους. Αν και είναι συχνό να μιλούν για κάτι που επιτέλεσε η οργάνωσή τους, καμιά ενέργεια δεν θα μπορούσε να γίνει αν δεν δούλευαν ατομικά τα μέλη της.  Χωρίς τα μέλη της μια οργάνωση δεν μπορεί να επικοινωνήσει και να έχει ιδέες. Αυτό δείχνει ότι όποια επικοινωνία γίνεται στην οργάνωση, στην πραγματικότητα γίνεται δια μέσου του ατόμου που μιλά εκ μέρους της οργάνωσης, του συνόλου. Για αυτό τον λόγο είναι δύσκολο για τους «Μάρτυρες» να εξηγήσουν ποια είναι η άποψη της Σκοπιάς για ένα συγκεκριμένο θέμα, αφού υπάρχει αντίθετη άποψη στην γραπτή και προφορική επικοινωνία διαφόρων μελών της. 

Η οργάνωση απλώς παρέχει τον τρόπο ώστε να γίνουν ορισμένα πράγματα. Δεν έχει άποψη, συνείδηση και μνήμη από μόνη της. Δεν μπορεί να αγαπήσει ή να μισήσει, και ούτε έχει αισθήματα και συναισθήματα. Από μόνη της δεν μπορεί να κάνει τίποτε. Μόνο τα άτομα μπορούν. Και μόνο το πρόσωπο μπορεί να έχει σχέση με τον Θεό.

Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η οργάνωση των Ναζί καταδικάστηκε για εγκλήματα πολέμου. Αλλά ήταν τα άτομα που την αποτελούσαν που διέπραξαν αυτά τα εγκλήματα και ήταν αυτά τα άτομα που τιμωρήθηκαν. Γι’ αυτό όταν ο Ιησούς ανέφερε για την Δευτέρα του Παρουσία ότι θα διαχώριζε τον κόσμο σε πρόβατα και ερίφια, έδειξε ότι η κρίση αυτή θα γινόταν σε προσωπική βάση και μόνο, και όχι το αν θα πίστευαν τυφλά σε κάποια οργάνωση. Ματθαίος 25:31-46.

2. Τι είναι οργάνωση

Οι οργανώσεις γίνονται για να εκπληρώσουν κάποιο σκοπό, και ο όρος είναι συνδεδεμένος με μια επιχείρηση, πολιτική ή κίνημα, και όλα στοχεύουν να μαζέψουν τις δυνάμεις ατόμων για να επιτύχουν κάποιο σκοπό.

Σε κανένα σχολιολόγιο της Γραφής δεν εμφανίζεται στην Αγία Γραφή η λέξη «οργάνωση». Τουναντίον η Γραφή μιλά για τους Χριστιανούς σαν Εκκλησία, σύναξη, και Σώμα, που στόχος της είναι να συνυπάρχει μέσα στον Χριστό. Οι Χριστιανοί ζουν μέσα στο σώμα γιατί η κεφαλή του σώματος είναι ο Χριστός. Επιζητούν την συναναστροφή με τους άλλους πιστούς και δίνουν έμφαση στο ότι ο Ιησούς είναι η κεφαλή τους όπως τονίζεται και στην Καινή Διαθήκη. Η Εκκλησία, δεν είναι «οργάνωση», αλλά «οργανισμός», και όλοι οι Χριστιανοί είναι ίσοι σ’ αυτήν, ως «μέλη αλλήλων», με κεφαλή τους τον Ιησού Χριστό (Α΄ Κορινθίους 12/ιβ΄ 4-20 κυρίως το 12). Όμως σε έναν οργανισμό, ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΛΗ ΣΥΝΔΕΟΝΤΑΙ με το κεφάλι (τον Ιησού Χριστό). Και όχι μέσω κάποιου άλλου μέλους ή (Κυβερνώντος) σώματος.

Σε αντίθεση με το τι μας αναφέρει η Αγία Γραφή για τους αληθινούς Χριστιανούς, η Σκοπιά τονίζει μέσων των εντύπων της και όχι μόνο, την ιδέα της «ορατής οργάνωσης» που την χρησιμοποιεί ο Θεός για να επιφέρει τον σκοπό του, όπως το κήρυγμα, εξαγγελία κρίσεων και αποφάσεων, καθώς και διάφορα άλλα. Όμως και στις επιχειρήσεις, πολιτικές ή οικονομικές, μια μικρή μερίδα ηγετών δίνει κατεύθυνση και αποφασίζει εκ μέρους της ομάδας η οποία αναμένεται να υπακούσει χωρίς παράπονα και αμφισβητήσεις, τις αποφάσεις των ηγετών της. Η πιστότητα στην οργάνωση είναι το κλειδί σε αυτή την υπόθεση. Στο περιβάλλον αυτό, η αλήθεια, η προσωπική συνείδηση και η κρίση του ατόμου είναι λιγότερο σημαντική από την «ενότητα». Εάν δεν υπάρχει πλήρης υπακοή στην ηγεσία της οργάνωσης, τότε δεν μπορεί να υπάρξει η οργάνωση.

Αυτό σημαίνει ότι η μόνη εξουσία που έχουν οι οργανώσεις, είναι στο μυαλό των ατόμων που τις υπακούουν. (Ρωμαίους 6:16) Η υπακοή στους εκπροσώπους μιας οργάνωσης μπορεί να εκληφθεί σαν υπακοή στην ίδια την οργάνωση. Αλλά δεν είναι έτσι. Είναι απλή υπακοή στην θέληση τών ατόμων που έχουν κάνει αυτούς τους κανόνες, γιατί μια οργάνωση από μόνη της δεν έχει θέληση και νου ή προσόντα. Είναι εύκολο κάποιος να παρασυρθεί όταν τον βομβαρδίζεις με τις «ορατές» αποδείξεις για τα επιτεύγματα της οργάνωσης. Αλλά τα μεγάλα κτίρια, και τα υλικά επιτεύγματα δεν εντυπωσιάζουν τον Θεό και ούτε κατ’ ανάγκην υποδηλώνουν την εύνοιά Του και ευλογία του.- Γένεσης 11:6

Δεν πρέπει να ξεγελαστούμε όταν οι αρχηγοί κάποιας θρησκευτικής οργάνωσης μας δείχνουν τα ορατά σημάδια της επιτυχίας τους σαν απόδειξη ότι ο Θεός τους ευλογεί. Ο Θεός έχει ατέλειωτες πηγές ενεργείας και ικανότητες, και δεν έχει ανάγκη από εντυπωσιακά κτίρια, οικονομική ευρωστία, τυπογραφικές εγκαταστάσεις, ή οποιεσδήποτε οργανωτικές διατάξεις για να αυξήσει τις πηγές του, σαν να μην μπορεί να κάνει ο Ίδιος τίποτε από μόνος Του.

Ο Θεός δεν έχει κανένα όριο από αυτά που θέτουν οι οργανώσεις, που στόχο έχουν να ελέγξουν την συμπεριφορά των ατόμων. Ο Θεός δίνει προσωπική κατεύθυνση στον καθένα εν τη Εκκλησία Του. Μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι ο ουράνιος Πατέρας μας, μας γνωρίζει και θα μας προμηθεύσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. - Ματθαίος 6:31-33, Α Ιωάννου 5:13-15,30.

3. Η λειτουργία των οργανώσεων

Μετά τον θάνατο των Αποστόλων, κατά την διάρκεια των αιώνων, πολλές οργανώσεις έχουν δημιουργηθεί με αγνά ελατήρια και με στόχο να παράξουν συντροφιά με άλλους Χριστιανούς, να αποφύγουν τον διωγμό, και να προστατέψουν τους πιστούς από τις ψεύτικες διδασκαλίες. Όμως όταν οι αρχικοί ιδρυτές τους πέθαναν, και τα μέλη αυξήθηκαν, ενεργά μέλη που είχαν επιρροή έλαβαν τα ηνία και τελικά έχασαν τον σκοπό, γιατί ίδρυσαν την οργάνωσή τους. Η έλλειψη πίστης στον Ιησού, το οικονομικό κέρδος, οι προσωπικές αντιπαλότητες, η δίψα για δύναμη και δόξα και ο έλεγχος πάνω στους άλλους, έχουν οδηγήσει σε τρομερές συνέπειες, αίμα, πόνο και δάκρυα, χιλιάδες αθώα άτομα. Οι αρχηγοί τέτοιων οργανώσεων ισχυρίζονται ότι μόνο αυτοί έχουν το δικαίωμα να ερμηνεύουν την Αγία Γραφή, να εκπροσωπούν τον Χριστό, να μιλούν εκ μέρους του, και να εξοστρακίζουν όποιον τολμήσει να διαφωνήσει μαζί τους.

Μπορεί να αντικαταστήσουν το μήνυμα της Αγίας Γραφής με δική τους ερμηνεία και να αυξήσουν τα μέλη τους με ανθρώπινα μέσα όπως την υπόσχεση ασφάλειας μέσα στην οργάνωσή τους. Μπορεί ακόμα να διατηρούν τα μέλη τους με τον εκβιασμό ή τις απειλές, να υπαγορεύουν κανονισμούς και να απαιτούν πιστότητα και οικονομική υποστήριξη, και να κτυπούν ειλικρινή άτομα με την τυραννία της εξουσίας τους.

Αυτές οι πράξεις φέρνουν μεγάλη μομφή στο όνομα του Χριστού και ο ίδιος προειδοποίησε ότι θα έρχονταν ψευδοπροφήτες με κάλυμμα προβάτου, αλλά μέσα είναι λύκοι. Αυτούς θα τους αναγνωρίσεις από τον καρπό τους, όχι σαν οργάνωση (γιατί μια οργάνωση δεν αποτελείται ούτε μόνο από καλούς, ούτε μόνο από κακούς), αλλά σαν άτομα. (Ματθαίος 7:15-20) Έτσι το μέγεθος μιας οργάνωσης δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην την ευλογία και επιδοκιμασία του Θεού γιατί ο Ιησούς είπε ότι πολλοί ψευδοπροφήτες θα εγείρονταν για να παραπλανήσουν πολλούς.- Ματθαίος 24:11

Οι οργανώσεις δεν είναι λάθος από μόνες τους. Μπορούν να διοχετεύσουν στις σωστές πηγές, τον χρόνο, την ενέργεια και τα χρήματα των μελών τους. Όμως σε λάθος χέρια, κάποιοι μπορεί να χρησιμοποιήσουν αυτές τις πηγές με τρόπο που δεν τιμά τον Ιησού Χριστό. Ακόμα και αν μια οργάνωση ξεκινήσει με τις καλύτερες προθέσεις, και τους καλύτερους ηγέτες, οι διάδοχοί τους δεν είναι εγγυημένοι, και συνήθως κάποιος θα βρεθεί να αλλάξει τα πάντα προς το χειρότερο. Τότε άτομα μέσα στην οργάνωση μπορεί να αποφασίσουν να ακολουθήσουν την συνείδηση τους αντί την ηγεσία τους. Τότε οι ηγέτες της οργάνωσής τους, θα τους στιγματίσουν σαν επικίνδυνους προς τα άλλα μέλη, ή και θα τους διώξουν.

Αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο. Αν τα μέλη μιας θρησκευτικής οργάνωσης μας μισούν ή μας φωνάζουν «αποστάτες», επειδή συνειδητά έχουμε αποφασίσει να ακολουθήσουμε τον Χριστό και τον Θεό αντί την ηγεσία μιας θρησκείας, και μας εξαιρέσουν από την συναναστροφή τους, τότε ας θυμηθούμε τα λόγια του Χριστού για παρηγοριά: «Ευλογημένοι είστε αν οι άνθρωποι σας μισούν, σας αποβάλουν και σας προσβάλλουν και απορρίπτουν το όνομα σας σαν κακό εξ αιτίας του Υιού του Ανθρώπου. Να είστε χαρούμενοι γιατί η αμοιβή σας στον ουρανό θα είναι μεγάλη». – Λουκάς 6:22,23, Γ Ιωάννης 9,10.

Ο Πέτρος είπε: ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης, αλλά σε κάθε έθνος όποιος τον φοβάται και εργάζεται δικαιοσύνη είναι δεκτός σ’ αυτόν. (Πράξεις 10:34,35) Και ο Παύλος πρόσθεσε ο Θεός δεν είναι μακριά από τον καθένα μας. (Πραξ.17:26-27) Η ανταπόκρισή μας στον Θεό μπορεί να λάβει χώρα οπουδήποτε σε χώρο και χρόνο και πρέπει να γίνει σε προσωπική βάση, γιατί ο Θεός αγόρασε κάθε μέλος της Εκκλησίας Του προσωπικά, με το αίμα του Υιού του. Θέλει από τον κάθε ένα από εμάς να μετανοήσουμε για τις αμαρτίες μας, να δεχτούμε την συγχώρεσή Του και να έρθουμε στον Χριστό. «Ελάτε σε μένα και εγώ θα σας αναζωογονήσω» είπε ο Χριστός. Ματθαίος 11:28.

4. Οργάνωση ή Εκκλησία;

Η Γραφή μας δείχνει ότι ο Θεός μίλησε στην ανθρωπότητα δια μέσου των προφητών στους προ-χριστιανικούς χρόνους και δια μέσω τού Ιησού στην Χριστιανική περίοδο. Δεν υπάρχει απόδειξη στην Αγία Γραφή ότι ο Θεός εγκαθίδρυσε ή συνεργάστηκε με μια μικρή μερίδα ατόμων ή ειδικών αντιπροσώπων που ενεργούσαν σαν διοικητές του, και αποκάλυπταν τα μηνύματά Του τους στους υπόλοιπους πιστούς υπηρέτες Του. Ακόμα και ο Μωυσής που έπαιξε τον ρόλο αυτόν για κάποιο μικρό χρονικό διάστημα, το έκανε ΧΩΡΙΣ ΤΗ ΘΕΛΗΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. Οι ίδιοι οι Ισραηλίτες ήθελαν να τους μιλάει ο Θεός μέσω του Μωυσή, επειδή έτρεμαν την παρουσία Του. (Έξοδος 20/κ΄ 18,19). Γι’ αυτό δεν υπάρχει αναφορά στην Γραφή ότι οι αληθινοί υπηρέτες του Θεού ταυτίζονταν, έδειχναν πιστότητα και υπάκουαν σε κάποια τέτοια εγκεκριμένη από τον Θεό ομάδα ή ηγέτη.

Τα συμπεράσματα που βγάλαμε μπορεί να προβληματίσουν άτομα που σκέφτονται αν θα πρέπει να συνεχίσουν να συναναστρέφονται με την Σκοπιά. Μπορεί να έχουν σοβαρές δογματικές διαφωνίες με την Σκοπιά, αλλά να παραμένουν φοβούμενοι μήπως χάσουν την οικογένεια και τους φίλους τους γνωρίζοντας ότι θα γίνουν αντικείμενα μίσους, απόρριψης, και συκοφαντίας από αυτούς που αγαπούν. Μπορεί να θεωρούν ότι δεν αξίζει να υποστούν αυτή την ταλαιπωρία για να αναζητήσουν την αλήθεια και μπορεί ακόμη να νιώσουν ότι η αναζήτηση τους είναι άκαρπη γιατί μπορεί να δουν λάθη και κενά στην θρησκεία που θα εξετάσουν.

Τα έντυπα της Σκοπιάς διδάσκουν ότι η αληθινή θρησκεία πρέπει να διδάσκει όλη την αλήθεια και αν έστω και μια διδασκαλία έχει λάθος τότε όλα όσα διδάσκει είναι ύποπτα. Η αντίληψη της Σκοπιάς για την «αλήθεια» περιλαμβάνει διόρθωση διδασκαλιών, ακριβείς εξηγήσεις, εκλέπτυνση κατανοήσεων, ή αποδείξεις που βασίζονται σε ανθρώπινη σοφία, χρησιμοποιώντας την Αγία Γραφή με τον τρόπο που ένας μαθηματικός προσπαθεί να εξηγήσει την λειτουργία του φυσικού σύμπαντος με την χρησιμοποίηση μαθηματικών, φυσικών πράξεων και εξισώσεων.

Αυτή η προσέγγιση είναι λανθασμένη και δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να κατανοήσει κάποιος τον Θεό. Ο Απόστολος Παύλος προειδοποίησε για μια τέτοια στάση ως προς την γνώση: «Η γνώση φουσκώνει προς την υπερηφάνεια, ενώ η αγάπη οικοδομεί. Και αν κάποιος νομίζει ότι ξέρει κάτι, δεν έμαθε ακόμα τίποτα όπως πρέπει να το ξέρει. Αλλά αν κάποιος αγαπά τον Θεό, αυτός γνωρίζεται από Αυτόν».( Α Κορ.8:1-2) Ο Απόστολος Παύλος μας το κάνει ξεκάθαρο ότι το να αγαπούμε τον Θεό είναι πιο σημαντικό από το να γνωρίζουμε και να εξηγούμε Αγιογραφικά εδάφια. Κανένα άτομο ή οργάνωση ή θρησκεία δεν γνωρίζει τα ΠΑΝΤΑ για τον Θεό και τους σκοπούς Του στο πλήρες. Και κανένας δεν μπορεί να βρει την αλήθεια που οδηγεί στην αιώνια ζωή με τον να προσπαθεί να δώσει την σωστή ερμηνεία σε κάθε Αγιογραφικό εδάφιο και να αποδεικνύει την δογματική του θέση. Δεν βρίσκεται όλη η ¨αλήθεια¨ μέσα στην Γραφή. Η Αλήθεια είναι εμπειρία Θεού, και μόνο οι αυτόπτες και αυτήκοοι είναι κατάλληλοι να κατανοήσουν ορθότερα τα γεγραμμένα, εκ της δικής τους εμπειρίας.

Ο Ιησούς είπε: «Εγώ είμαι ο δρόμος και η αλήθεια και ζωή. Κανένας δεν έρχεται στον Πατέρα παρά μόνο δια μέσω Εμού». (Ιωάννης 14:6) Το να γνωρίσεις την αλήθεια με τη Αγιογραφική έννοια, σημαίνει να ενωθείς με τον Ιησού Χριστό Τον Σωτήρα της Εκκλησίας, τον Μεσίτη του ανθρώπου, τον Βασιλέα και Κύριό μας. Η σωτηρία είναι ένα προσωπικό γεγονός. Δηλαδή δεν αποκτιέται ατομικά (πολύ περισσότερο οργανωσιακά), αλλά βιώνεται Εκκλησιαστικά. Αυτή είναι η Οδός που άνοιξε ο Χριστός και όχι άνθρωποι. Ο Χριστός είναι η κεφαλή της Εκκλησίας και έτσι δεν μπορεί να γίνει κεφαλή καμίας οργάνωσης. Όποιος ζητεί τον Χριστό, θα τον βρει στην Εκκλησία και δια της Εκκλησίας. Δηλαδή βαδίζοντας στην Οδό και γενόμενος Πρόσωπο, κατ’ έναντι των αδελφών και συνοδοιπόρων του, που εικονίζουν τον ενανθρωπίσαντα Χριστό τον οποίο «έλαβαν» δια του Αγίου Βαπτίσματος. (Α Κορ. 3:11, Αποκ.3:20).

Όταν πολλοί μαθητές του έφυγαν γιατί δεν κατάλαβαν μερικές από τις διδασκαλίες του, ο Ιησούς ρώτησε τον Πέτρο ¨μήπως θέλετε και εσείς να φύγετε¨; Ο Πέτρος απάντησε «Κύριε που θα πάμε; Εσύ έχεις λόγους αιώνιας ζωής, και έχουμε πιστέψει και γνωρίσει ότι είσαι ο Άγιος του Θεού». Η απάντηση του Πέτρου στο ερώτημα του Ιησού, δείχνει ότι κατανόησε το ερώτημα που βασικά ήταν όχι το «πού θα πάτε», αλλά ποιόν να εμπιστευτείτε. Οι Απόστολοι γνώριζαν ότι δεν μπορούσαν να εμπιστευτούν κανένα άτομο ή οργάνωση που θα τους έδιναν διδασκαλίες που θα τους οδηγούσαν στην αιώνια ζωή.

Ο απόστολος Ιωάννης μας διαβεβαιώνει ότι μας έχει «δοθεί νόηση στο να γνωρίζουμε τον Αληθινό. Και είμαστε "εν τω Αληθινώ", στον Υιό του Ιησού Χριστό. Αυτός είναι ο Αληθινός Θεός και η αιώνια ζωή¨. (Α Ιωάννου 5:20)