• 1. Περί αγγέλου που παρουσιάζεται ως Γιαχβέ

• 2. Περί λατρείας και προσκύνησης

Σε κάποια ανάρτηση τού Φέισμπουκ που μιλούσε για τον Θεό, κάποιος Μάρτυρας τού Ιεχωβά θεώρησε ότι βρήκε ευκαιρία να κάνει προπαγάνδα για τη θρησκεία του, και έκανε ένα συνηθισμένο ρηχό σχόλιο τών Μαρτύρων του Ιεχωβά, που μπερδεύει τους άσχετους. Όμως το σχόλιο αυτό το είδαν και κάποιοι Ορθόδοξοι που γνωρίζουν την πίστη τους και την Αγία Γραφή, και έσπευσαν να εκθέσουν τις παρερμηνείες τής οργάνωσης τής Σκοπιάς. Ακολουθούν τα ρηχά επιχειρήματα τού Μάρτυρα, και στη συνέχεια τα Ορθόδοξα επιχειρήματα, στα οποία φυσικά ο Μάρτυρας δεν απάντησε.

1. Περί αγγέλου που παρουσιάζεται ως Γιαχβέ

Μάρτυρας τού Ιεχωβά

Πολύ ωραία αλλά σε ποιανού Θεού; Ο Θεός έχει το δικό του προσωπικό όνομα όπως έχουμε όλοι. Η λέξη θεός δεν είναι όνομα αλλά είναι τίτλος.

Ορθόδοξος

Το κυρίως ζήτημα, αγαπητέ, δεν είναι εάν το «Θεός» είναι τίτλος ή όνομα (αυτό είναι δευτερεύον), αλλά ΠΟΙΟΣ είναι αυτός που απευθυνόμενος στον Μωυσή του λέει «ΕΧΓΕ ΑΣΕΡ ΕΧΓΕ» («Ειμί όστις Ειμί») ή κατά την μετάφραση του Νεοφύτου Βάμβα «Εγώ είμαι ο Ων» (Εξόδ. 3:14) και ότι είναι «ο Κύριος» (εβρ. Γιαχβέ) και ότι «εφάνην εις τον Αβραάμ, εις τον Ισαάκ, και εις τον Ιακώβ, με το όνομα Θεός Παντοκράτωρ» και ότι «δεν εγνωρίσθην όμως εις αυτούς με το όνομά μου Ιεοβά»;;; Είναι πράγματι ο Ιεχωβά Θεός ή είναι ΑΠΕΣΤΑΛΜΕΝΟΣ του Ιεχωβά, εφόσον στην αρχή της διηγήσεως (Εξόδ. 3:2) αναφέρεται ως «άγγελος Κυρίου», έκφραση η οποία υπαινίσσεται ΔΥΟ πρόσωπα;

Εάν διαβάσουμε λοιπόν ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ, και όχι ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΑ κι ΕΠΙΠΟΛΑΙΑ το ιερό κείμενο, θα διαπιστώσουμε ότι ο «άγγελος Κυρίου» είναι αυτός που συστήνεται στον Μωυσή ως «ο Θεός» (Εξόδ. 3:4) και ΣΕ ΑΥΤΟΝ μιλούσε και ατένιζε ο Μωυσής (Εξόδ. 3:6) και ο οποίος «άγγελος Κυρίου», ενώ μιλάει στον Μωυσή για τον «λαό του» (άρα ομιλεί ως πρόσωπο της Θεότητος, ως Θείο Πρόσωπο εφόσον έχει ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΛΑΟ) αιφνιδίως εισάγει στον λόγο, κάνει δηλαδή λόγο, για ΑΛΛΟΝ ΘΕΟΝ, μιλάει δηλαδή σε ΤΡΙΤΟ πρόσωπο για ΑΛΛΟΝ ΘΕΟΝ, τον οποίον θα λατρεύσουν οι Εβραίοι όταν εξέλθουν από την Αίγυπτο!!! (Εξόδ. 3:12)

Τί εξήγηση έχεις εσύ για όλα αυτά; Συμβιβάζονται όλα αυτά με το πιστεύω σου;

Μάρτυρας τού Ιεχωβά

Αγαπητέ, δώσε λίγο σημασία σε αυτό το κείμενο. Δεν είδαν τον Θεό ο Μωυσής, ο Αβραάμ και άλλοι;

Μερικές Γραφικές αφηγήσεις ίσως δίνουν την εντύπωση ότι κάποιοι άνθρωποι είδαν κυριολεκτικά τον Θεό. Ωστόσο, τα συμφραζόμενα δείχνουν ότι σε αυτές τις περιπτώσεις ο Θεός εκπροσωπήθηκε από αγγέλους ή εμφανίστηκε σε όραμα.

Άγγελοι.

Στην αρχαιότητα, ο Θεός έστελνε αγγέλους ως εκπροσώπους του για να μιλήσουν σε ανθρώπους εξ ονόματός του. (Ψαλμός 103:20)

20 Δοξάστε τον Ιεχωβά, όλοι οι άγγελοί του, που είστε κραταιοί σε δύναμη, που εκτελείτε τον λόγο του, υπακούοντας στη φωνή του

Όπως αναφέρει το εδάφιο ότι υπακούν στη φωνή του, εκτελούν το λόγο του, και όχι το δικό τους λόγο, δηλαδή μεταφέρουν την φωνή του Ιεχωβά Θεού σαν να λέγαμε. Εάν μπορούσαμε να μιλήσουμε απευθείας με τον Θεό θα μας έλεγε τα ίδια πράγματα. Επίσης οι άγγελοι δεν δέχονται λατρεία.

Αποκάλυψη 19:10: Τότε έπεσα κάτω μπροστά στα πόδια του για να τον λατρέψω. Αλλά μου λέει: «Πρόσεχε! Μην το κάνεις αυτό! Εγώ απλώς είμαι σύνδουλος δικός σου και των αδελφών σου οι οποίοι έχουν το έργο της επίδοσης μαρτυρίας για τον Ιησού. Τον Θεό λάτρεψε! Διότι η μαρτυρία για τον Ιησού είναι εκείνο που εμπνέει την προφητεία».

Για παράδειγμα, μίλησε κάποτε στον Μωυσή μέσα από μια καιόμενη βάτο, και η Γραφή λέει ότι «ο Μωυσής έκρυψε το πρόσωπό του, επειδή φοβόταν να κοιτάξει τον αληθινό Θεό». (Έξοδος 3:4, 6)

Εντούτοις, ο Μωυσής δεν είδε κυριολεκτικά τον Θεό. Τα συμφραζόμενα δείχνουν ότι είδε έναν “άγγελο του Ιεχωβά”.

"Τότε εμφανίστηκε σε αυτόν άγγελος του Ιεχωβά μέσα σε φλόγα φωτιάς στο μέσο μιας βάτου. Καθώς ο Μωυσής κοίταζε, πρόσεξε ότι, αν και η βάτος φλεγόταν, δεν καιγόταν από τη φωτιά." (Έξοδος 3:2).

Ο Μωυσής δεν έβλεπε το πρόσωπο του Θεού, επειδή οι πληροφορίες που έλαβε από τον Θεό “διαβιβάστηκαν από αγγέλους”.

"Γιατί λοιπόν δόθηκε ο Νόμος; Προστέθηκε για να κάνει φανερές τις παραβάσεις, μέχρι να έρθει ο απόγονος στον οποίο είχε δοθεί η υπόσχεση· και διαβιβάστηκε μέσω αγγέλων με το χέρι ενός μεσίτη". (Γαλάτες 3:19)

"εσείς που λάβατε τον Νόμο, όπως διαβιβάστηκε από αγγέλους, αλλά δεν τον τηρήσατε". (Πράξεις 7:53).

Στην περίπτωση της καιόμενης βατού και όχι μόνο σε εκείνη την περίπτωση. Άγγελοι χρησιμοποιήθηκαν για να αναγγείλουν αυτό που ήθελε ο Ιεχωβά Θεός να ακούσουν οι άνθρωποι. Όντως είναι τρεις προσωπικότητες αλλά τα λόγια που απευθύνεται στον Μωυσή, του Ιεχωβά είναι και όχι του αγγέλου. Η φωνή του αγγέλου αλλά οι σκέψεις του Θεού.

Ορθόδοξος

Αγαπητέ, μας προτείνετε να δώσουμε προσοχή σε ένα κείμενο του οποίου την προέλευση αποκρύπτετε από τους αναγνώστες. Γιατί δεν μας λέτε ότι ΔΕΝ ΕΚΦΡΑΖΕΤΕ ΔΙΚΕΣ ΣΑΣ ΣΚΕΨΕΙΣ, αλλά της Σκοπιάς; Ή μήπως νομίζετε ότι δεν είμαστε εις θέσιν να εντοπίσουμε την προέλευση των πηγών σας; (Σειρές Άρθρων/Απαντήσεις σε Βιβλικές ερωτήσεις, Άρθρο 83 Έχει δει ποτέ κανείς τον Θεο;, παρ. 8-11). Ό,τι λοιπόν μας παραθέσατε προέρχεται από την ανωτέρω πηγή της Οργανώσεως εις την οποίαν ανήκετε! Τα λέμε σωστά;

Και τί μας λέει εις το εν λόγω κείμενο η Οργάνωση; Ότι οι άγγελοι, ως απεσταλμένοι του Θεού, μπορούν να ομιλούν εις α΄ πρόσωπο σαν να ομιλούσε ο ίδιος ο Ιεχωβά! Μα, αγαπητέ κύριε, αυτό το σκεπτικό δεν έρχεται εις ΠΛΗΡΗ ΑΝΤΙΘΕΣΗ με το χωρίο «Εγώ είμαι ο Κύριος· τούτο είναι το όνομά μου· και δεν θέλω δώσει την δόξαν μου εις άλλον ουδέ την αίνεσίν μου εις τα γλυπτά» (Ησα. 42:8) το οποίο ΕΣΕΙΣ Ο ΙΔΙΟΣ προχθές επικαλεστήκατε, και το οποίο σχόλιο σήμερα ΔΙΑΓΡΑΨΑΤΕ; Όταν ένας απλός άγγελος συστήνεται ως ο ίδιος ο Ιεχωβά, κατ’ αυτόν τον τρόπο ο Ιεχωβά δεν δίδει την δόξα Του σε ένα κτίσμα; Με αυτήν την εξήγηση της Οργανώσεως δεν φαίνεται ότι ο Ιεχωβά ΕΜΦΑΝΩΣ ΑΝΤΙΦΑΣΚΕΙ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ;

Και άντε να υποχωρήσουμε και να δεχθούμε ότι η Οργάνωση ερμηνεύει ορθά το ιερό κείμενο. Γιατί αποφύγατε να σχολιάσετε ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ παρατήρηση που κάναμε στο ανωτέρω σχόλιό μας και είχε σχέση με την εισαγωγή στον λόγο ΑΛΛΟΥ Θεού, υπό του ΙΔΙΟΥ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ; Ομιλεί δηλαδή ο Ιεχωβά σε ΤΡΙΤΟ πρόσωπο για ΑΛΛΟΝ ΘΕΟΝ, τον οποίον θα λατρεύσουν οι Εβραίοι όταν εξέλθουν από την Αίγυπτο!!! «Και είπεν ο Θεός, Βεβαίως εγώ θέλω είσθαι μετά σού· και τούτο θέλει είσθαι εις σε το σημείον, ότι εγώ σε απέστειλα· Αφού εξαγάγης τον λαόν μου εξ Αιγύπτου, θέλετε λατρεύσει ΤΟΝ ΘΕΟΝ επί του όρους τούτου» (Εξόδ. 3:12).

Οπότε λοιπόν, ομιλεί (μέσω του αγγέλου) ο ίδιος ο Ιεχωβά, συμφώνως πάντα προς την ερμηνεία της Οργανώσεως, και ο Οποίος Ιεχωβά λέγει στον Μωυσή, ότι αφού εξέλθουν από την Αίγυπτο, δεν θα λατρεύσουν ΕΜΕΝΑ, αλλά θα λατρεύσουν ΤΟΝ ΘΕΟΝ!!! Αναμένουμε λοιπόν, αυτή τη φορά, να ΜΗΝ ΠΡΟΣΠΕΡΑΣΕΤΕ ασχολίαστη την συγκεκριμένη παρατήρησή μας, αλλά να εξηγήσετε εις τους αναγνώστες, που παρακολουθούν τον διάλογο, ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΛΟΓΟ Ο ΙΕΧΩΒΑ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΑΛΛΟΝ ΘΕΟ ΕΙΣ Γ΄ ΠΡΟΣΩΠΟ ΚΑΙ  ΠΟΙΟΝ  ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΝΝΟΕΙ;;;

Ή η Οργάνωση ερμηνεύει εσφαλμένα την Γραφή ή το ιερό κείμενο κηρύττει ΠΟΛΥΘΕΪΑ!!! Κι όπως λέει ο σοφός λαός: «Ή στραβός είναι ο γυαλός ή στραβά αρμενίζουμε».

Τί απ’ τα δύο συμβαίνει αγαπητέ; Αναμένουμε την εξήγησή σας επ’ αυτού του παραδόξου!

Επίσης στο κείμενο που μας παραθέσατε γράφετε επί λέξει ότι οι άγγελοι «...υπακούν στη φωνή του, εκτελούν το λόγο του, και όχι το δικό τους λόγο, δηλαδή μεταφέρουν την φωνή του Ιεχωβά Θεού σαν να λέγαμε». Εξ όσων γνωρίζουμε από την μελέτη μας στην Παλαιά Διαθήκη, ΤΟ ΙΔΙΟ ΑΚΡΙΒΩΣ δεν έκαναν και οι προφήτες; Οι προφήτες δεν ήταν απεσταλμένοι του Θεού; Δεν μετέφεραν την φωνή του Ιεχωβά; Μπορείς σε παρακαλώ, να μας υποδείξεις ΕΝΑ σημείο στην Παλαιά Διαθήκη εις το οποίο ένας προφήτης του Θεού να συστήνεται ως ΑΥΤΟΣ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΙΕΧΩΒΑ, όπως συστήνεται ο απεσταλμένος (υπό του Ιεχωβά) «άγγελος» εις τον Μωυσή; Άπαντες οι προφήτες, όταν μετέφεραν τα λόγια του Ιεχωβά, δεν άρχιζαν τον λόγο τους με την έκφραση: «Τάδε λέγει Κύριος»; Ναι ή όχι; Διαφωνείτε μήπως σε κάτι επ’ αυτού; Εάν διαφωνείτε δείξτε μας ΕΝΑ σημείο εις το οποίο ένας προφήτης του Θεού να συστήνεται ως ΑΥΤΟΣ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΙΕΧΩΒΑ! Αναμένουμε....

Κι επειδή σας αρέσουν τα παραδείγματα, όπως αυτά που αναφέρατε περί των θεών των αρχαίων Ελλήνων, επιτρέψτε μας να σας αναφέρουμε κι εμείς ένα παράδειγμα ώστε να καταλάβετε σε ΤΙ ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟ μας οδηγεί αυτή η ερμηνεία της Οργανώσεως.

Στέλνει ο πρωθυπουργός της Ελλάδος τον αντιπρόεδρο της κυβερνήσεως Παναγιώτη Πικραμμένο ως αντιπρόσωπό του σε κάποιο συνέδριο στην Ευρώπη. Όταν λοιπόν τον ρωτήσουν οι Ευρωπαίοι σύνεδροι ποιος ακριβώς είναι, αυτός τότε θα αρχίσει να συστήνεται ως Κυριάκος Μητσοτάκης!!! Οι σύνεδροι τότε έκπληκτοι θα του πουν: «Μα κύριέ μου δεν είστε ο Κυριάκος Μητσοτάκης» και τότε  αυτός θα τους πει: «Και βέβαια είμαι. Εφόσον αντιπροσωπεύω τον πρωθυπουργό της Ελλάδος»!!!

ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΡΑΛΟΓΑ μας διδάσκει με αυτές τις ερμηνείες η Οργάνωση, αγαπητέ κύριε, κι εμείς τώρα πρέπει να τα εμπεδώσουμε και να τα κηρύττουμε εις τον κόσμο;

Ο αντιπρόσωπος κάποιου, π.χ. του πρωθυπουργού, ούτε ομιλεί ως αυτός ο αντιπροσωπευόμενος, ούτε λαμβάνει το όνομα αυτού που αντιπροσωπεύει, αλλά ονομάζεται με το δικό του όνομα. Εμφανιζόμενος να μιλήσει εκ προσώπου του πρωθυπουργού, δεν λέει: «Εγώ είμαι ο πρωθυπουργός», κάτι που θα ήταν ΚΑΤΑΓΕΛΑΣΤΟ, αλλά δηλώνει ότι ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΕΙ τον πρωθυπουργό. Εάν θέλει δε να μεταδώσει εις ευθύ λόγο τους λόγους τού πρωθυπουργού, προτάσσει σε αυτούς εισαγωγική φράση, όπως π.χ. «Ο πρωθυπουργός είπε τα εξής».

Εάν λοιπόν αυτά ισχύουν για αντιπροσώπους ανθρώπων, πολύ περισσότερο ισχύουν για αντιπροσώπους του Θεού. Εάν ο αντιπρόσωπος του πρωθυπουργού ΔΕΝ επιτρέπεται να ομιλεί ως πρωθυπουργός και να ονομάζεται δια του ονόματος του πρωθυπουργού, πώς επιτρέπεται ο αντιπρόσωπος τού Υψίστου να ομιλεί ως Θεός και να ονομάζεται με το όνομα του Θεού; Πρόσωπα στην Γραφή, τα οποία ομιλούν ως θείες αυθεντίες και ονομάζονται με το όνομα του Θεού, είναι πρόσωπα του Τριαδικού Θεού και όχι αντιπρόσωποι αυτού, άγγελοι ή άνθρωποι.

2. Περί λατρείας και προσκύνησης

Ορθόδοξος

Εις το ανωτέρω σχόλιό σας αναφέρατε επίσης ότι οι άγγελοι «δεν δέχονται λατρεία» και φέρνετε ως παράδειγμα το περιστατικό της προσκυνήσεως του αγγέλου υπό του Ιωάννου στην Αποκ. 19:10. Ποιο κείμενο, αγαπητέ, αναφέρει ότι ο Ιωάννης ΛΑΤΡΕΨΕ τον άγγελο; Το αρχαίο ή η περίφημη Μετάφραση Νέου Κόσμου; Μάλλον η Μ.Ν.Κ. Κι εφόσον κατά την Οργάνωση (ή τους μεταφραστές αυτής) προσκύνηση = λατρεία γιατί δεν μετέφρασε ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΡΟΠΟ και όλες τις υπόλοιπες προσκυνήσεις, που αναφέρουν οι Ευαγγελιστές, ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, αλλά άφησε την λέξη «προσκύνηση» ΑΜΕΤΑΦΡΑΣΤΗ; Αναφερόμαστε εις τα εδάφια που ακολουθούν (τα οποία παραθέτουμε από το αρχαίο κείμενο) και εις τα οποία, επαναλαμβάνουμε, η Οργάνωση, στην Μ.Ν.Κ., την λέξη «προσκύνηση» δεν μετέφρασε ως «λατρεία» (όπως έκανε με το περιστατικό της Αποκαλύψεως με την προσκύνηση του Ιωάννου στον άγγελο), αλλά την άφησε ΑΜΕΤΑΦΡΑΣΤΗ:

«Πού εστίν ο τεχθείς βασιλεύς των Ιουδαίων; Είδομεν γαρ αυτού τον αστέρα εν τη ανατολή και ήλθομεν ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΑΙ αυτώ. Και πεσόντες ΠΡΟΣΕΚΥΝΗΣΑΝ αυτώ» (Ματθ. 2: 2,11)

«η δε (Χαναναία) ελθούσα ΠΡΟΣΕΚΥΝΗΣΕΝ αυτώ λέγουσα, Κύριε βοήθει μοι». (Ματθ. 14: 25)

«Οι δε εν τω πλοίω ελθόντες ΠΡΟΣΕΚΥΝΗΣΑΝ αυτώ, λέγοντες , Αληθώς Θεού Υιός ει» (Ματθ. 14: 33)

«αι δε (Μυροφόροι) προσελθούσαι εκράτησαν αυτού τους πόδας και ΠΡΟΣΕΚΥΝΗΣΑΝ αυτώ. Και ιδόντες (οι μαθηταί) αυτόν ΠΡΟΣΕΚΥΝΗΣΑΝ αυτώ, οι δε εδίστασαν». (Ματθ. 28: 9,17)

           «και αυτοί (οι μαθηταί) ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΑΝΤΕΣ αυτόν υπέστρεψαν εις Ιερουσαλήμ μετά χαράς μεγάλης». (Λουκ. 24: 52)

«Όταν δε πάλιν εισαγάγη τον πρωτότοκον εις την οικουμένην, λέγει· και ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΑΤΩΣΑΝ αυτώ πάντες άγγελοι Θεού» (Εβρ. 1:6).

Επίσης προσκύνηση εις το Ευαγγέλιο του Ιωάννου αναφέρεται εις τα εξής χωρία:

«Οι πατέρες ημών εν τω όρει τούτω προσεκύνησαν· («ΛΑΤΡΕΥΑΝ» Μ.Ν.Κ.) και υμείς λέγετε ότι εν Ιεροσολύμοις εστίν ο τόπος όπου δει προσκυνείν («ΛΑΤΡΕΥΟΥΝ» Μ.Ν.Κ.)». 21 λέγει αυτή ο Ιησούς· Γύναι, πίστευσόν μοι ότι έρχεται ώρα ότε ούτε εν τω όρει τούτω ούτε εν Ιεροσολύμοις προσκυνήσετε («ΘΑ ΛΑΤΡΕΥΕΤΕ» Μ.Ν.Κ.) τώ πατρί. 22 υμείς προσκυνείτε (ΛΑΤΡΕΥΕΤΕ» Μ.Ν.Κ.) ό ουκ οίδατε, ημείς προσκυνούμεν ό οίδαμεν· ότι η σωτηρία εκ των Ιουδαίων εστίν. 23 αλλ’ έρχεται ώρα, και νύν εστιν, ότε οι αληθινοί προσκυνηταί («ΛΑΤΡΕΙΣ» Μ.Ν.Κ.) προσκυνήσουσι («ΘΑ ΛΑΤΡΕΥΟΥΝ» Μ.Ν.Κ.) τώ πατρί εν πνεύματι και αληθεία· και γάρ ο πατήρ τοιούτους ζητεί τους προσκυνούντας («ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΛΑΤΡΕΥΟΥΝ» Μ.Ν.Κ.) αυτόν. 24 πνεύμα ο Θεός, και τους προσκυνούντας αυτόν («και εκείνοι που τον ΛΑΤΡΕΥΟΥΝ» Μ.Ν.Κ.) εν πνεύματι και αληθεία δεί προσκυνείν.» (Ιωάν. 4:20-24)

«Ήσαν δε τινες Έλληνες εκ των αναβαινόντων ίνα προσκυνήσωσιν («για να προσφέρουν ΛΑΤΡΕΙΑ» Μ.Ν.Κ.) εν τη εορτή» (Ιωάν. 12:20)

«Ο δε έφη· πιστεύω, Κύριε· και προσεκύνησεν αυτώ («και τον ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕ» Μ.Ν.Κ.)» (Ιωάν. 9: 38)

Τί παρατηρούμε, αγαπητέ κύριε, από τα προαναφερθέντα χωρία όσον αφορά εις την απόδοσή τους εις την Μ.Ν.Κ.; Ότι τα εδάφια που αναφέρονται σε προσκύνηση στον Ιεχωβά (Ιωάν. 4:20-24, 12:20) το ρήμα «προσκυνώ» έχει μεταφραστεί ως «λατρεύω», ενώ τα εδάφια που αναφέρονται στον Υιό (Ματθ. 2:2,11, 14:33, 25, 28:9,17, Λουκ. 24:52, Ιωάν. 4:21-24, 12:20, Εβρ. 1:6) το ρήμα «προσκυνώ» έχει παραμείνει ΑΜΕΤΑΦΡΑΣΤΟ!!! Η Σκοπιά δηλαδή εφαρμόζει αυτό που λέει ο λαός «δύο μέτρα και δύο σταθμά»! Μήπως θα έπρεπε αγαπητέ κύριε, εσείς και οι ομόπιστοί σας, να προβληματιστείτε ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΛΟΓΟ η Οργάνωση, στην «περίφημη» Μ.Ν.Κ., στην προσκύνηση του αγγέλου υπό του Ιωάνου, μεταφράζει το ρήμα «προσκυνώ» σε «λατρεύω» ενώ σε όλες τις παρόμοιες περιπτώσεις, που όμως η προσκύνηση αναφέρεται εις το πρόσωπο του Χριστού, το ρήμα «προσκυνώ» το έχει αφήσει ΑΜΕΤΑΦΡΑΣΤΟ;;;

Όπου δηλαδή η προσκύνηση είναι λατρευτική και αφορά εις το πρόσωπο τού Χριστού, το ρήμα «προσκυνώ» η Σκοπιά το αφήνει αμετάφραστο, για να μην δύνανται οι αναγνώστες να καταλάβουν ότι γίνεται λόγος περί ΛΑΤΡΕΥΤΙΚΗΣ προσκυνήσεως εις το πρόσωπον τού Χριστού, κι άρα συνειδητοποιήσουν, ότι ο Χριστός δεν είναι κάποιος Αρχάγγελος (π.χ. ο Μιχαήλ), αλλά Θεός Αληθινός, εφόσον «Κύριον τον Θεόν σου προσκυνήσεις και αυτώ μόνω λατρεύσεις» (Ματθ. 4:10)!   Γι’ αυτό και ο Χριστός ΟΥΔΕΠΟΤΕ αποποιήθηκε ή απέκρουσε την προσκύνηση, ΔΙΟΤΙ ΕΙΧΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΘΕΟΣ!!!

Συμφώνως δηλαδή προς την μετάφραση της Σκοπιάς, διαπιστώνουμε το εξής ΤΡΑΓΕΛΑΦΙΚΟ και ΟΞΥΜΩΡΟ: Ο μεν πρώην τυφλός τα κατάφερε και δεν υπέπεσε εις ειδωλολατρία, εφόσον δεν απέδωσε λατρεία εις τον Χριστό (Ιωάν. 9: 38), κάτι όμως που δεν κατάφερε ο Ιωάννης, ο οποίος αν και ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΟΣ, την «πάτησε» κι απέδωσε λατρεία εις (τον) άγγελο!!! Κι αυτό όχι μόνο μία φορά (Αποκ. 19:10), αλλά την «πάτησε» και ΔΕΥΤΕΡΑ φορά (Αποκ. 22:9), εφόσον δεν εννόησε την νουθεσία τού αγγέλου περί απαγορεύσεως προσκυνήσεως κτισμάτων!

Κατά τις ΤΡΑΓΕΛΑΦΙΚΕΣ μεταφράσεις τής Σκοπιάς δηλαδή, ο ΜΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ πρώην τυφλός, αποδεικνύεται «ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΟΤΕΡΟΣ» (ας μάς επιτραπεί η αδόκιμος αυτή έκφραση) τού όντως Θεοπνεύστου και αγαπημένου μαθητού τού Ιησού, αυτού που έγραψε το πιο υψηλό και το πιο μεγαλήγορο κείμενο τής Καινής Διαθήκης αλλά και όλης της Αγίας Γραφής, το ευαγγέλιο με τα υψηλότερα θεολογικά νοήματα, το ευαγγέλιο με τα περισσότερα παράδοξα λόγια και νοήματα, ώστε φυσικώς και ανθρωπίνως δεν ήτο δυνατόν να έλθουν εις την διάνοιαν ανθρώπου, έννοιες αδιανόητες κι ανεπινόητες, ο ένας από τούς τρεις που η εκκλησία απένειμε τον τίτλο «ΘΕΟΛΟΓΟΣ»!!!

Όσο για αυτά που γράφετε στο τέλος του σχολίου σας, ότι ΔΗΘΕΝ «Ο Μωυσής δεν έβλεπε το πρόσωπο του Θεού, επειδή οι πληροφορίες που έλαβε από τον Θεό “διαβιβάστηκαν από αγγέλους”», παραθέτοντας μάλιστα και τα Πράξ. 7:53 και Γαλ. 3:19, προκειμένου να μας πείσετε, ότι στην Παλαιά Διαθήκη δεν έχουμε να κάνουμε με θεοφάνειες, αλλά με αγγελοφάνειες, αναιρούνται από το εξής σκεπτικό/επιχείρημα:

Σε πολλές περιπτώσεις η Γραφή αναφέρει εμφάνιση Θεού και αγγέλου ή Θεού και αγγέλων ΜΑΖΙ/ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΩΣ. Έτσι π.χ. κατά τα Έξοδ. 12:23, 29 ο Κύριος διήλθε δια των οικιών στην Αίγυπτο ΜΑΖΙ με τον ολοθρευτή (άγγελο) προς πάταξη των πρωτοτόκων των Αιγυπτίων. Κατά το Δευτ. 33:2 και τον Ψαλμ. 67:18 Ο΄ (εβρ. 68:17)  εις το όρος Σινά ο Κύριος παρουσιάσθηκε ΜΑΖΙ με μυριάδες αγγέλων. Εις δε το Γ΄ Βασιλ. Ο΄ (εβρ. Α΄ Βασιλ.) 22:19 ο Μιχαίας λέει: «Είδον τον Κύριον Θεόν Ισραήλ καθήμενον επί του θρόνου αυτού, και πάσα η στρατιά του ουρανού ειστήκει περί αυτόν εκ δεξιών αυτού και εξ ευωνύμων αυτού». Τέλος κατά το κεφ.6 του βιβλίου του ο προφήτης Ησαίας είδε ΟΦΘΑΛΜΟΦΑΝΩΣ τον Κύριο ως βασιλέα επί θρόνου και γύρω αυτού εξαπτέρυγα αγγελικά όντα Σεραφείμ και άκουσε λόγους από το στόμα ΑΓΓΕΛΩΝ και από το στόμα του ΚΥΡΙΟΥ.    

Αφού εις αυτές τις περιπτώσεις, όπως και σε άλλες παρόμοιες με αυτές, η Γραφή δεν αναφέρει ΜΟΝΟΝ θεοφάνεια, αλλά εις το ΙΔΙΟ ΣΗΜΕΙΟ θεοφάνεια ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ αγγελοφάνεια, είναι ΚΑΙ ΑΠ’ ΑΥΤΟ φανερό, ότι άλλο είναι η θεοφάνεια, αγαπητέ, και άλλο η αγγελοφάνεια και άρα οι θεοφάνειες ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΝΑ ΕΡΜΗΝΕΥΟΝΤΑΙ ΩΣ ΑΓΓΕΛΟΦΑΝΕΙΕΣ, αλλά πρέπει (οι θεοφάνειες) να γίνονται δεκτές όπως αυτές τις παρουσιάζει η Γραφή, ως εμφανίσεις δηλαδή του ΙΔΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

Επικαλεστήκατε λοιπόν, από την απολογία του Στεφάνου, το Πράξ. 7:53, ότι ο νόμος ελήφθη «εις διαταγάς αγγέλων» προκειμένου να αποδείξετε ότι και εις το περιστατικό της βάτου έχουμε να κάνουμε με αγγελοφάνεια και όχι με θεοφάνεια. Σας διαφεύγει όμως το γεγονός ότι όταν ο Στέφανος λέει ότι ο νόμος ελήφθη «εις διαταγάς αγγέλων», ως «άγγελο» αναφέρει τον συνομιλητή τού Μωυσέως και νομοθέτου εις το όρος Σινά, ΕΝΑΝ δηλαδή άγγελο, όχι ΠΟΛΛΟΥΣ! Από ΑΥΤΟΝ ο Μωυσής δέχθηκε τα ζώντα λόγια και τις διαταγές τού Νόμου (Πράξ. 7:38, 44). 

Αυτός δε ο «άγγελος» είναι προφανώς ο περίφημος εκείνος «άγγελος Κυρίου», ο οποίος για πρώτη φορά εμφανίσθηκε εις τον Μωυσή εις το όρος Σινά εις την φλεγομένη βάτο, υποσχέθηκε να είναι μαζί του και ονομάζεται Κύριος (εβρ. Γιαχβέ ή Ιεχωβά, όπως σας αρέσει να το λέτε) ΚΑΙ στην βίβλο της Εξόδου (κεφ. 3 και 4) ΚΑΙ στην βίβλο των Πράξεων από τον Στέφανο (Πράξ. 7:30-34). Αυτός δηλαδή ο «άγγελος», (=αγγελιαφόρος) περί του οποίου ομιλεί ο Στέφανος ως ΝΟΜΟΘΕΤΟΥ εις το Σινά, είναι πρόσωπο της ΘΕΟΤΗΤΟΣ, εις το οποίο υπάρχει Η ΟΛΗ ΘΕΙΑ ΟΥΣΙΑ, είναι δηλαδή ο Κύριος και Θεός, ο οποίος κατά την Παλαιά Διαθήκη κατέβη εις το Σινά, ελάλησε και ενομοθέτησε.

Ο ΣΤΕΦΑΝΟΣ, αγαπητέ, ΗΤΑΝ ΑΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΔΙΑΦΩΝΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ, ΟΠΩΣ ΔΗΛΑΔΗ, ΕΛΑΦΡΑ ΤΗ ΚΑΡΔΙΑ, ΤΟΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΜΕ ΤΙΣ ΠΕΡΙΦΗΜΕΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΙΣ ΤΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ.     

Όσον αφορά τώρα το άλλο εδάφιο που επικαλεστήκατε «διαταγείς δι’ αγγέλων εν χειρί μεσίτου» (Γαλ. 3:19) παρατηρούμε ότι αυτό το εδάφιο ΑΠΟΚΛΕΙΕΙ την περίπτωση να ήταν οι άγγελοι μεσίτες κατά την παράδοση του Νόμου, διότι κατ’ αυτό γίνεται διάκριση μεταξύ «αγγέλων» και «μεσίτη», προφανώς του Μωυσέως. Οι άγγελοι πουθενά στην Γραφή δεν αναφέρονται ως μεσίτες. Όπως της Καινής Διαθήκης μεσίτης είναι ένας, ο Χριστός, έτσι και της Παλαιάς Διαθήκης είναι ο Μωυσής, ο οποίος είναι και τύπος του Χριστού. Οι άγγελοι διηκόνησαν κατά την συγγραφή του Νόμου, βοήθησαν τον Μωυσή εις την διατύπωση των πολυπληθών αυτού διατάξεων και ΔΕΝ μεσίτευσαν κατά την παράδοση του Νόμου εις τον Μωυσή.

Το εν λόγω χωρίο μάλιστα καθορίζει, ότι ο ένας από τους δύο, μεταξύ των οποίων στέκεται ο μεσίτης, είναι ο Θεός «ο δε μεσίτης ενός ουκ έστιν, ο δε Θεός είς εστιν» (στίχ.20). Ο άλλος εννοείται ότι είναι ο λαός. Άρα ο Μωυσής δεν είναι μεσίτης μεταξύ αγγέλων και Θεού, αλλά μεταξύ Θεού και λαού, κάτι που σημαίνει ότι ο Θεός ΑΥΤΟΠΡΟΣΩΠΩΣ ελάλησε τα ρήματα του Νόμου εις τον Μωυσή, ο δε Μωυσής μεταβίβασε αυτά εις τον λαό, πρώτα προφορικώς και έπειτα γραπτώς, οπότε οι άγγελοι διηκόνησαν εις την ΔΙΑΤΥΠΩΣΗ του Νόμου!

Αυτά τα λίγα προς το παρόν από εμάς. Όπως βλέπεις, αγαπητέ κύριε, ΕΜΕΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΑΜΕ ΛΕΠΤΟΜΕΡΩΣ ΕΙΣ ΟΛΑ ΟΣΑ ΣΧΟΛΙΑΣΑΤΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΑΡΑΛΕΙΨΑΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ. Δεν έχουμε βεβαιώς την απαίτηση να κάνετε κι εσείς το ίδιο, αλλά όταν σας ζητάμε να σχολιάσετε κάτι να ΜΗΝ ΤΟ ΠΑΡΑΒΛΕΠΕΤΕ ή να το «ΞΕΧΝΑΤΕ», όπως π.χ. κάνατε με το Εξόδ. 3:12, διότι εδώ είμαστε και θα σας το θυμίζουμε ΕΜΕΙΣ.      

Ευχόμεθα ολόψυχα ο παρών διάλογος να οδηγήσει εσάς, και τυχόν ομοπίστους σας που τον παρακολουθούν, εις συναίσθηση της πλάνης του «πιστού και φρονίμου δούλου» και εις την ανεύρεσιν και αποδοχήν της αλήθειας της Γραφής, διότι μην ξεχνάτε, αγαπητέ κύριε, ότι «Υπάρχει οδός ήτις φαίνεται ορθή εις τον άνθρωπον, αλλά τα τέλη αυτής φέρουσιν εις θάνατον» (Παρ. 14:12, 16:25 Εβρ.).