Στις επόμενες στήλες, μπορείτε να δείτε το εδάφιο, την πραγματική σημασία του, και τη διαστροφή της Εταιρίας Σκοπιά, σε μία από τις χειρότερες και πιο προκατειλημμένες μεταφράσεις όλων των εποχών, τη ΜΝΚ. Και στη συνέχεια θα σχολιάσουμε τη διαστρέβλωση.

Φιλιππισίους 2/β: 6,7:

6 ο οποίος αν και υπήρχε με μορφή Θεού, δεν θεώρησε αρπαγμό (=ευκαιρία προς ίδιον όφελος) το να είναι ίσα με τον Θεό, 7 αλλά άδειασε τον εαυτό του παίρνοντας μορφή δούλου, γινόμενος όμοιος με τους ανθρώπους.

6 ος εν μορφή Θεού υπάρχων ουχ αρπαγμόν ηγήσατο το είναι ίσα Θεω, 7 αλλ' εαυτόν εκένωσε μορφήν δούλου λαβών, εν ομοιώματι ανθρώπων γενόμενος.

6 ο οποίος, αν και υπήρχε με μορφή Θεού, δεν διανοήθηκε κάποια αρπαγή, δηλαδή το να είναι ίσος με τον Θεό. 7 Όχι! Αλλά άδειασε τον εαυτό του και πήρε μορφή δούλου και έγινε όμοιος με τους ανθρώπους.

Πρώτα - πρώτα, αλλοίωσε την έννοια της αρχαίας λέξης: "ηγήσατο". Και ενώ η λέξη σημαίνει: "θεώρησε", τη μετέτρεψε η Σκοπιά σε "διανοήθηκε"! Γιατί θέλησε να κάνει να φαίνεται αδιανόητο το νόημα του εδαφίου!

Την έννοια της λέξεως, μπορούμε να τη δούμε σαφέστατα στα επόμενα δύο εδάφια της Καινής Διαθήκης που υπάρχει επίσης, όπου φαίνεται σαφέστατα η σημασία της, (κάτι που συμβαίνει και στην Παλαιά Διαθήκη κατά τους Ο΄, όπου στο βιβλίο του Ιώβ έχει την ίδια σημασία, και ΠΟΥΘΕΝΑ δεν σημαίνει "διανοούμαι"):

Α΄ Τιμόθεον 1/α: 12: "Και χάριν έχω τω ενδυναμώσαντί με Χριστω Ιησού τω Κυρίω ημών, ότι πιστόν με ηγήσατο, θέμενος εις διακονίαν".

Εβραίους 11/ια: 11: "Πίστει και αυτή Σάρρα δύναμιν εις καταβολήν σπέρματος έλαβε και παρά καιρόν ηλικίας έτεκεν, επεί πιστόν ηγήσατο τον επαγγειλάμενον".

Στα δύο αυτά εδάφια, είναι εμφανής η έννοια της λέξης "ηγήσατο", ως "θεώρησε". Δεν σημαίνει: "πιστό με διανοήθηκε" στο πρώτο εδάφιο, ούτε "πιστό διανοήθηκε" στο δεύτερο. Σημαίνει στη σημερινή γλώσσα: "πιστό με θεώρησε", και "πιστό θεώρησε". Οποιαδήποτε άλλη λέξη, "σκοτώνει" τη φράση.

Επίσης, η λέξη: "αρπαγμός", σημαίνει επίσης και "λάφυρο" κατά το Λεξικό Δημητράκου, μάλιστα σε αυτή την κατηγορία εντάσσεται στο λεξικό ως παράδειγμα, και το εδάφιο που εξετάζουμε εδώ! Άλλωστε, δεν θα είχε νόημα η λέξη ως "αρπαγή", εφόσον το εδάφιο γράφει σαφέστατα, ότι ο Χριστός ήταν "εν μορφή Θεού", και ήταν "ίσα με τον Θεό". Πώς θα ήταν δυνατόν να "αρπάξει" κάτι το οποίο ήδη είχε;

Η λέξη "αρπαγμός", έχει και μια εξειδικευμένη έννοια, την οποία εντοπίζει ο θεολόγος Νικόλαος Σωτηρόπουλος στο βιβλίο του: "Ερμηνεία δύσκολων χωρίων της Αγίας Γραφής" (τόμος Α), στην ανάλυση του παρόντος εδαφίου. Η ερμηνεία αυτή, φαίνεται σε δύο αποσπάσματα των πρώτων Χριστιανικών αιώνων, τα οποία παραθέτουμε:

Γράφει ο Κύριλλος Αλεξανδρείας, στο Γένεσις 19: 3, λέει αναφερόμενος περί του φιλόξενου Λωτ: "Ό δη και συνείς ο δίκαιος, μειζόνως κατεβιάζετο (τους δύο αγγέλους), και ουχ αρπαγμόν την παραίτησιν ως εξ αδρανούς και υδαρεστέρας εποιείτο φρενός" (Ε. Π. Migne 68, 172). Λέει δηλαδή εδώ, ότι ο Λωτ, δεν θεώρησε "αρπαγμό" δηλαδή "ευκαιρία" την άρνηση των αγγέλων για φιλοξενία, ώστε να επωφεληθεί υλικά με το να μην τους φιλοξενήσει. Παρατηρούμε εδώ, την έννοια της λέξης: "αρπαγμός", ως "ευκαιρία για ίδιον όφελος". Όμοια έννοια θα δούμε και στο επόμενο απόσπασμα:

"Ο Πέτρος δε αρπαγμόν τον δια σταυρού θάνατον εποιείτο δια τας σωτηρίους ελπίδας" (Ε. Π. Migne 24, 537). Και σε αυτό το απόσπασμα του Ευσεβίου, στην ερμηνεία των Μακαρισμών, λέει για τον Πέτρο, ότι θεώρησε "αρπαγμό" τον σταυρικό θάνατο που τον περίμενε. Τον θεώρησε δηλαδή "ευκαιρία για προσωπικό του όφελος", λόγω της ευλογίας που θα λάμβανε από έναν τέτοιο μαρτυρικό θάνατο χάριν του Χριστού.

Έχοντας λοιπόν υπόψιν την έννοια της λέξης αυτής, γίνεται πλέον κατανοητή και η έννοια του χωρίου που εξετάζουμε περί του Χριστού "ο οποίος αν και υπήρχε με μορφή Θεού, δεν θεώρησε ευκαιρία για ηδονή (αρπαγμό) το να είναι ίσα με τον Θεό, αλλά άδειασε τον εαυτό του παίρνοντας μορφή δούλου, γινόμενος όμοιος με τους ανθρώπους". Όλα είναι ξεκάθαρα, και δεν μένει καθόλου χώρος για τις διαστροφές του κειμένου από τη Σκοπιά, στη ΜΝΚ.

Επιστρέφοντας λοιπόν στη ΜΝΚ, εκτός από την διαστρέβλωση της λέξης: "ηγήσατο" (που την κάνει: "διανοήθηκε"), και την αποσιώπιση της έννοιας της λέξης: "αρπαγμόν" (που την κάνει: "αρπαγή", αλλοιώνοντας έτσι το νόημα), έχει προσθέσει όπως θα δείτε και άλλες τρεις λέξεις: "κάποια", "δηλαδή", και "Όχι!". Γιατί τις έβαλε αυτές τις λέξεις, ενώ δεν υπάρχουν στο πρωτότυπο κείμενο; Γιατί άραγε νοθεύει την Αγία Γραφή;

Τη λέξη: "κάποια", η Σκοπιά την έβαλε, για να αλλοιώσει την ορθή έννοια της λέξης: "αρπαγμός". Δηλαδή αν ήθελε ο Παύλος, να πει για "κάποιον αρπαγμό" δεν θα έγραφε: "αρπαγμόν τινα"; Για να μην το βάλει ο Παύλος, κάτι ήξερε. Δεν θα περίμενε τη νοθεία της Σκοπιάς!

Το "δηλαδή", το έβαλε η Σκοπιά, για να αλλοιώσει το νόημα της ισότητας με τον Θεό. Να φανεί, ότι ο Χριστός δήθεν δεν ήταν ίσος, αλλά ότι ούτε καν διανοήθηκε "δηλαδή", να γίνει ίσος με τον Θεό. Έτσι όμως αντιστρέφει εντελώς το νόημα, και ενώ το εδάφιο λέει σαφέστατα, ότι ο Χριστός που ήταν "εν μορφή Θεού", ήταν "ίσα με τον Θεό", Η Σκοπιά το διαστρεβλώνει με τις πρόσθετες αυτές νόθες λέξεις, ώστε να φαίνεται ότι δήθεν δεν ήταν ίσος με τον Θεό, και ούτε καν το διανοήθηκε αυτό ο Χριστός! Λες και αν ήθελε ο Παύλος να πει κάτι τέτοιο, δεν ήξερε να γράψει: "τουτέστι" ("δηλαδή"). Τη Σκοπιά περίμενε ο Παύλος, να νοθεύσει τα λόγια του! Αδιανόητη η ξεδιαντροπιά των διαστρεβλωτών της Αγίας Γραφής!

Μάλιστα, "πετάει" η Σκοπιά και ένα: "Όχι!", έτσι αυθαίρετα, λες και δεν ήξερε ο Παύλος να το γράψει αν ήθελε! Για να δώσει έτσι η Σκοπιά επιπλέον έμφαση, ότι δήθεν ο Χριστός, δεν ήταν ίσος με τον Θεό! Δηλαδή πλήρης αντιστροφή της έννοιας του εδαφίου! Και δικαίως αναρωτιέται ο κάθε Χριστιανός που τα διαβάζει αυτά: "Καλά, η Σκοπιά δεν έχει ούτε ιερό ούτε όσιο, και κάνει τέτοιες νοθείες. Οι Έλληνες οπαδοί της, δεν τα βλέπουν αυτά και εξακολουθούν να υποστηρίζουν τους διαστρεβλωτές της Αγίας Γραφής; Τη νοημοσύνη τους υποτιμούν, ή τον Ίδιο τον Θεό και την Αγία Γραφή Του;"

Ας τελειώσουμε όμως με ένα αστείο επιχείρημα που χρησιμοποιούν οι οπαδοί της Σκοπιάς, για να δικαιολογήσουν τη νοθεία αυτή της οργάνωσης της Σκοπιάς:

Λένε: "Εφόσον το προηγούμενο εδάφιο (εδάφιο 5), λέει στους Χριστιανούς να μιμούνται τον Χριστό, σε τι θα τον μιμούνταν, αν ήταν ίσος με τον Θεό; Στην ισότητά του;"

Δηλαδή μια εντελώς γελοία ερώτηση! Γιατί είναι φυσική και αβίαστη η απάντηση σε αυτό:

Οι Χριστιανοί, οφείλουν να μιμηθούν τον Χριστό, στο εξής: Εκείνος "ξεβολεύτηκε" από την ΙΣΟΘΕΗ θέση Του, και έλαβε "δούλου μορφή" για να μας σώσει, και δεν βρήκε ευκαιρία (αρπαγμό) να επωφεληθεί από την ισόθεη θέση του, ώστε να "γλιτώσει" από την ταλαιπωρία της ενανθρώπισής του. Έτσι και οι Χριστιανοί, οφείλουν να είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν τις ευκαιρίες για "βόλεμα", προκειμένου να κάνουν το θέλημα του Θεού, έστω και αν αυτό σημαίνει, ότι θα κενώσουν τον εαυτό τους από τη "δόξα" τους, από την καλοπέρασή τους.

Απλή απάντηση, όπως οφείλουν να είναι όλες οι απαντήσεις των φορέων της αλήθειας. Άραγε η Σκοπιά, τι απάντηση μπορεί να δώσει και για τη νοθεία αυτή της Αγίας Γραφής;

Περισσότερα όμως για το εδάφιο αυτό και τη σημασία του, μπορείτε να βρείτε στο 2ο Μέρος τής μελέτης μας: "Ουχ αρπαγμόν ηγήσατο το είναι ίσα Θεώ» (Φιλιπ. β/2: 6). Επίσης, μπορείτε να δείτε και άλλες παραμέτρους τού χωρίου αυτού και τής ορθής του ερμηνείας, και σε άλλη σχετική μας μελέτη.

Κείμενο - Έρευνα: Ν. Μ.