Νεοπαγανιστικές απάτες Απάντηση στις ψευδείς συκοφαντίες τού Νεοπαγανισμού

Επιστροφή στην ενότητα περί Διωγμών

  Το ψέμα για τον άγιο Πορφύριο

Ψευδείς συκοφάντες σαν τον θεό τους τον Διάβολο, οι Νεοπαγανιστές διαβάλουν και τον άγιο Πορφύριο. Αλλά όπως ο Διάβολος δεν θέλει να σκέπτεται ότι μια μέρα θα έρθει το τέλος τής εξουσίας τού σκότους, έτσι και αυτοί, δεν σκέπτονται ότι ΟΛΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ ΘΑ ΕΚΤΕΘΟΥΝ!

Στη συνέχεια θα φανεί τι είδους ΑΝΘΡΩΠΟΘΥΣΙΑΣΤΕΣ και ΦΟΝΙΑΔΕΣ υποστηρίζουν ο Ρασσιάς και το ΥΣΕΕ.

Ο Βλάσης Ρασσιάς, στο απαράδεκτα ψευδές και συκοφαντικό του κείμενο στο ΥΣΕΕ: "Ιστορίες Αγάπης" (Απάτης έπρεπε να γράψει), κατηγορεί ψευδώς τον άγιο Πορφύριο για τα εξής:

398 Η Τετάρτη Σύνοδος της Καρθαγένης απαγορεύει ακόμη και στους επισκόπους την ανάγνωση των βιβλίων των εθνικών. Ο (“Άγιος”) επίσκοπος Γάζης Πορφύριος κλείνει τους περισσότερους εθνικούς Ναούς της πόλεώς του...

400 ...Ο (“Άγιος”) επίσκοπος Πορφύριος. οργανώνει μαζικά λυντσαρίσματα εθνικών και καταστρέφει με τη βοήθεια του φανατισμένου όχλου τους οκτώ εν ενεργεία Ναούς της Γάζης.

Απάντηση στα ψεύδη τού Ρασσιά

Το ότι ο άγιος Πορφύριος οργάνωσε λυντσαρίσματα εθνικών είναι Ψ Ε Μ Α. Η μία και σημαντική πηγή που διαθέτουμε για αυτόν, ο Βίος του αγίου Πορφυρίου επισκόπου Γάζης, γραμμένη από το μαθητή του αγίου διάκονο Μάρκο, δείχνει ότι ΔΕΝ έγινε διωγμός των εθνικών της Γάζας.

Τα «λυντσαρίσματα» γνωρίζετε ποιοι τα έκαναν; Οι εθνικοί!

Οι εθνικοί στη Γάζα, κατά την εποχή εκείνη, ήσαν πλείστοι και ασκούσαν την λατρεία τους δίχως κανένα περιορισμό, ακόμη και μετά από τη βασιλεία του υποτιθέμενου «αιματηρού διώκτη» των ειδωλολατρών Μ. Θεοδοσίου (πώς γίνεται αυτό, άραγε;). Μάλιστα είχαν αρκετή εξουσία, και δεν σταματούσαν να κάνουν τη ζωή των χριστιανών της Γάζας δύσκολη. Οι κακουχίες που υπέμενε από αυτούς ο Πορφύριος άρχισαν όταν εκείνος με τη συνοδεία του όδευαν προς τη Γάζα, και οι ειδωλολάτρες κάτοικοι των γύρω χωριών έστρωσαν το δρόμο με αγκάθια και με ακαθαρσίες (Βίος Πορφυρίου, 17).

Αργότερα κατηγόρησαν τον άγιο για μία ξηρασία που διήρκεσε δυο μήνες (όπ. παρ. 19). Οι οργανωμένες βιαιοπραγίες τών Ειδωλολατρών, δεν άργησαν να αρχίσουν, χωρίς καμία πρόκληση εκ μέρους των χριστιανών, με πρώτη που αναφέρεται στο έργο τον άγριο ξυλοδαρμό του χριστιανού Βαρόχα από παγανιστές, ώσπου τον μάζεψαν μισοπεθαμένο ο διάκονος Κορνήλιος μαζί με άλλους δύο χριστιανούς. Οι εθνικοί, νομίζοντας τον Βαρόχα για νεκρό, επιτέθηκαν στους χριστιανούς αυτούς επειδή «μόλυναν» τη πόλη με τον δήθεν νεκρό, και αφού έδεσαν με ένα σχοινί το πόδι του, άρχισαν να τον σέρνουν. Τελικά ο άγιος Πορφύριος κατάφερε να πάρει τον Βαρόχα μέσα από όλη εκείνη τη φασαρία (όπ. παρ. 22-23).

Όλοι αυτοί οι διωγμοί εναντίον των χριστιανών ανάγκασαν τον Πορφύριο, ποιμένα όλων των χριστιανών που ήταν κάθε μέρα στο έλεος της μανίας των ειδωλολατρών, να ζητήσει από τον αυτοκράτορα Αρκάδιο να κλείσει, τους 8 ΕΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ναούς της Γάζας (κεφ.26). Κατάφερε το κλείσιμο των ναών, αν και επέτρεψε στο ναό του Μάρνα να δίδει χρησμούς στα κρυφά (κεφ.27).

Οι ειδωλολάτρες όμως πάλι άρχισαν τα ίδια και δεν άφηναν τους χριστιανούς να κατέχουν δημόσια αξιώματα, φερόμενοι σε αυτούς σαν σε δούλους(κεφ. 27, 32). Επιπλέον, τελούνταν ανθρωποθυσίες ακόμη στο ναό του Μαρνείου Δίος (κεφ.66), κάτι πολύ βέβαιο, λαμβάνοντας υπ' όψιν τις τόσες ανθρωποθυσίες που τελούνταν στον ειδωλολατρικό κόσμο (έχουμε μαρτυρίες του Στράβωνος, του Παυσανία, του Πορφυρίου του νεοπλατωνικού, κ.ά.). Ας φανταστεί κανείς και την «ιερή» εκπόρνευση στο ναό της Αφροδίτης στη Γάζα, πόσες κοπέλες αναγκάζονταν να ικανοποιούν τη φιληδονία του κάθε άγνωστου πιστού της ψευτοθεάς!

Η κατάσταση ήταν τόσο δραματική που ο άγιος Πορφύριος κλονίστηκε (!) για λίγο και ζήτησε με δάκρυα στα μάτια από τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο να τον απαλλάξει από το αξίωμα του επισκόπου (κεφ.32). Τότε μετά από αγώνες έλαβε βοήθεια από την αυτοκράτειρα Ευδοξία και μπόρεσε να γκρεμίσει τους παγανιστικούς ναούς της Γάζας, και να αντικαταστήσει το Μαρνείον (ναό του Μαρνείου Διός) με μια περίλαμπρη εκκλησία.

Ο άγιος Πορφύριος γκρέμισε κάποια ελληνοχανανιτικά πορνεία και ανθρωποθυσιαστήρια για να καταστείλει τις βαρβαρότητες εναντίον των χριστιανών. Ήταν ποιμένας τους, κι άρα είχε ευθύνη για αυτούς. Και αυτό που έκανε ήταν ΠΟΛΥ καλύτερο από το να διοργάνωνε σφαγή του εθνικού πληθυσμού ή λυντσάρισμα(κάτι το οποίο ΔΕΝ έκανε). Επίσης είναι γελοίο να νομίζουμε ότι απαγορεύτηκε η ειδωλολατρία με ποινή. Όχι μόνο δεν αναφέρει κάτι τέτοιο το έργο, αλλά και στο κεφάλαιο 63 διαβάζουμε πως όταν ξεσηκώθηκαν οι ειδωλολάτρες κατά τη διάρκεια της καταστροφής των ναών, οι αξιωματούχοι τους απείλησαν και έστειλαν στρατιώτες με ρόπαλα να τους διώξουν (δεν τους έσφαξαν). Από μόνοι τους πολλοί ειδωλολάτρες γίνονταν χριστιανοί από πραγματική πίστη, ενώ μερικοί άλλοι από φόβο των χριστιανών ή συμφέρον, επειδή οι δεύτεροι άρχισαν να καταλύουν την εξουσία του Εθνικού πληθυσμού της πόλης (κεφ.72).

Οι της ειδωλομανίας πάλι ξεσηκώθηκαν μετά από κάποιο καιρό, και αναζήτησαν τον Πορφύριο για να τον σκοτώσουν. Μεταξύ άλλων, κατάφεραν να σκοτώσουν και τον Βαρόχα (κεφ.95-99). Τέλος, καταπνίγηκε η εξέγερση από τις αρχές (κεφ.99).

Ας δούμε λίγο και το χαρακτήρα του αγίου, ο οποίος τόσο διαστρεβλώνεται. Όπως μας πληροφορεί ο Μάρκος, ο άγιος Πορφύριος ήταν πράος, ελεήμων, συμπονετικός, ευσυγκίνητος, αμνησίκακος, φιλόξενος και τιμούσε τους γηραιότερους ως πατέρες, τους νεαρούς ως αδελφούς και τα μικρά παιδιά ως δικά του παιδιά (κεφ.8-9). Και την αιρετική ακόμα Ιουλία την προσφώνησε αδελφή (κεφ. 87). Μόλις ενηλικιώθηκαν τα αδέλφια του, έστειλε τον βοηθό του Μάρκο στη Θεσσαλονίκη για να τους μοιράσει τα υπάρχοντά του (κεφ.6). Μάλιστα, ακόμη και ως επίσκοπος εργαζόταν ως υποδηματοποιός για να λαμβάνει τα προς το ζην (κεφ. 9), επιμένοντας ότι «ει τις ου θέλει εργάζεσθαι, μηδέ εσθιέτω»(Β΄ Θεσσ. Γ΄10). Κάποτε, είχε περιμαζέψει από συμπόνια ένα νεαρό δούλο, τον Βαρόχα, σώζοντάς τον από κίνδυνο (κεφ.14). Αργότερα, δια θερμής δακρύβρεκτης προσευχής, έσωσε από βέβαιο θάνατο τρία παιδιά που έπεσαν σε ένα πηγάδι (κεφ.80-84). Μετά τα εγκαίνια της Εκκλησίας που έκτισε μετά την καταστροφή του ναού του Μάρνα, έδωσε σε κάθε ξένο που βρισκόταν στη πόλη τα απαραίτητα χρήματα για όλα τα έξοδα για μία ημέρα. Επίσης όρισε να δίδονται σε κάθε φτωχό (πολίτη της Γάζας ή ξένο) έξι οβολοί καθημερινά, με εξαίρεση την εποχή του Πάσχα, όπου έδινε 10 οβολούς καθημερινά, για 40 ημέρες (κεφ.94)!!!

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Όποιος ενδιαφέρεται, μπορεί να αγοράσει τον Βίο του Αγίου Πορφυρίου Επισκόπου Γάζης, εκδόσεων Ζήτρος. Υπάρχει στο έργο αυτό πρόλογος, προλογικό σημείωμα, και εισαγωγή. Μετάφραση - σχόλια από την Ιερά Μονή Σίμωνος Πέτρας.

Αν κάποιος δεν έχει χρόνο ή χρήμα για έξοδα και γνωρίζει αγγλικά, μπορεί να διαβάσει τον βίο του αγίου στην εξής σελίδα στο διαδίκτυο: http://www.fordham.edu/halsall/basis/porphyry.html

 

Περισσότερα για τον άγιο Πορφύριο και τις συκοφαντίες εναντίον του, δείτε εδώ

Δημιουργία αρχείου:20-7-2004.

Τελευταία ενημέρωση: 20-11-2007.

ΕΠΑΝΩ