Ιερή εκπόρνευση γυναικών από τον προαγωγό δαίμονα: Αστάρτη - Αφροδίτη. Η μετατροπή τής γυναίκας σε εμπορεύσιμο κρέας

Ιερή εκπόρνευση γυναικών από τον προαγωγό δαίμονα: Αστάρτη - Αφροδίτη

Η μετατροπή τής γυναίκας σε εμπορεύσιμο κρέας

Το χάλι τής αρχαίας Ελληνικής ειδωλολατρικής θρησκείας, που επιμελώς αποκρύπτεται

Πώς θα σας φαινόταν αν ο παπάς τής ενορίας σας εξέδιδε τη γυναίκα σας ή την κόρη σας στους περαστικούς για χρήματα; Νομίζω δεν θα αφήνατε τούβλο πάνω σε τούβλο, σε έναν τέτοιο ναό - πορνείο. Κι όμως! Τέτοιοι ήταν οι αρχαιοελληνικοί ναοί τής Αφροδίτης!

(Στην εικόνα το Ρωμαϊκό άγαλμα τής ξενόφερτης Αφροδίτης με το χαρακτηριστικό σεληνιακό δίσκο τής Αιγυπτιακής "θεάς" Ίσιδος στο κεφάλι, άγαλμα τού 2ου αιώνα μ.Χ.)

Ιερόδουλος ονομάζεται ο δούλος ιερού, που υπηρετεί σε αρχαίο ναό ως αφιερωμένος εις την λατρευομένη θεότητα. Στον ναό της Αφροδίτης υπηρετούσαν γυναίκες και πρόσφεραν τον εαυτό τους προς συνουσία.

Η προσφορά ανδρών και γυναικών σε ιερά αφιερωμένοι ως δούλοι εις την υπηρεσία του θεού, έχει την προέλευσή της στους ανατολικούς λαούς και γι’ αυτό συνηθίζεται στην Ελλάδα στα ιερά της Αφροδίτης , η οποία είναι Ασιατική θεότητα. Η αρχική αιτία της αφιερώσεως στους ναούς ήταν η ανάγκη καθαριότητός, της θεραπείας των ιερέων και προπαντός της καλλιέργειας των αγρών, ιδίως σε θεότητες των αγρών. Οι δια την εκτέλεση των εν λόγω υπηρεσιών ιερόδουλοι ήσαν συνήθως αιχμάλωτοι πολέμου. Εκτός όμως των δούλων υπήρχαν και ιερόδουλοι οι οποίοι ήταν ελεύθεροι πολίτες και αφιερώνονταν οικειοθελώς εις την υπηρεσία των ναών και των ιερέων αυτών

Παραδόξως για τα σημερινά ήθη αλλά και για τα Ελληνικά ήθη της εποχής, ήταν η συνήθεια επιφανών ανδρών αλλά και ανατολικών λαών να στέλνουν τις κόρες τους και να προσφέρονται ως θυσία στους θεούς την αγνότητα και την παρθενία τους. Συνήθεια που οφείλεται μάλλον, και ίσως εις την αρχή, ότι οι θεοί πρώτοι έπρεπε να λαμβάνουν απαρχής κάθε πράγματος. (Ηροδ. Α’ 199)

Σύμφωνα με τον αρχαίο γεωγράφο Στράβωνα (8.6.20), στην Αρχαία Κόρινθο υπηρετούσαν ως ιερές πόρνες 1000 ιέρειες και δούλες του εκεί ναού της Αφροδύτης. Γι ‘ αυτό έλεγε και η παροιμία: "Ου παντός ανδρός εις Κόρινθον εσθ' ο πλους" (Στραβ. C. 559).

Στους Κομάνους της Καππαδοκίας, στο ιερό της Ενυούς οι ιερόδουλοι άνδρες και γυναίκες έφτασαν το αριθμό των 6000 (Στράβωνας 535C), ενώ ο ιερέας του ναού, που ανήκε στο βασιλικό γένος, ήταν 2ος μετά τον βασιλιά κατά τις προσόδους και τις προσφορές. Οι ιερόδουλοι στην Τύρο ήσαν τόσοι πολλοί ώστε πολλές φορές ο αρχιερέας με την βοήθειά τους ελάμβανε και το βασιλικό αξίωμα. Ο δε Ηρόδοτος αναφέρει «Τον γαρ δη Λυδών δήμου οι θυγατέρες πορνεύονται πάσαι».

Από ότι φαίνεται και άλλα ιερά είχαν ιερόδουλους στην αρχαία Ελλάδα αλλά δεν ήταν όλοι γυναίκες εταίρες Έτσι υπάρχουν αναφορές για ιερόδουλους στην Τεγέα της Αρκαδίας, ναού της Αλέας Αθηνάς, στην Δήλο στο ναό του Απόλλωνα και στους Δελφούς οι οποίοι ήταν ιερόσυλοι δηλαδή νοσφιστές των καρπών των ιερών γαιών του θεού. Αυτοί καταδικάστηκαν από τους Αμφυκτίονες να αφιερωθούν ως ιερόδουλοι εις τον ναό του Απόλλωνα. Τέλος ονομαστό για τον αριθμό των ιερόδουλων ήταν στην Σικελία και στο ψηλό λόφο της Έρυκος το ιερό της Αφροδίτης της λεγόμενης Ερυκίνης και της οποίας αφίδρυμα υπήρχε στη Ρώμη (Στράβων C. 272).

Επειδή δε οι ιερόδουλες συνεισέφεραν πολλά εις τα ιερά της Αφροδίτης δεν είναι άξιο απορίας ότι οι ναοί της ήταν από τους πλουσιότερους. Το παράξενο είναι ότι ο Ησίοδος μιλάει με αυστηρότητα γι’ αυτές της γυναίκες, που ντύνονται κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να προβάλλουν τις καμπυλότητές τους, που με τις κολακείες τους ξεκουτιαίνουν τους άντρες και που δεν εποφθαλμιούν τίποτα άλλο από τη σιταποθήκη τους -γιατί η πληρωμή των υπηρεσιών γινόταν τότε σε είδος- και τις οποίες παρομοιάζει τελικά με τους κλέφτες (Ησίοδος Έργα και Ημέραι, 373 – 375)

Το έθος της αφιερώσεως στα ιερά των θεών των απελευθερωμένων σκλάβων από τους κυρίους τους, ως και η αφιέρωση κτημάτων με τους καλλιεργητές τους ως ιερόδουλων, δεν έλειψε ούτε στα ρωμαϊκά χρόνια.

Θα μας πούνε τώρα κάποιοι: «βρίζεται η Ελλάδα». Λάθος. Οι Νεοπαγανιστές και οι «αρχαιολάτρες», όταν ακούν να κατακρίνεται η παιδεραστία και η ιεροδουλεία των Αρχαίων Ελλήνων, ως εθνικιστές που είναι, νομίζουν ότι υβρίζεται η Αρχαία Ελλάδα συνολικά. Είναι άλλο πράγμα όμως π.χ. ο ποιητής Καβάφης κι άλλο πράγμα η ομοφυλοφιλία του, κι όποιος δέχεται ή απορρίπτει τα ποιήματά του λόγω της ομοφυλοφιλίας του είναι άφρονας. Όμως αυτό που δεν είναι σωστό, πρέπει να αποδοκιμαστεί, ακριβώς διότι κανείς δεν είναι τέλειος. Εκτός φυσικά από τους παγανιστές που δεν βρίσκουν τίποτε μεμπτό στους Αρχαίους. Διότι, στην σημερινή Ελλάδα «αρχαιολατρία» σημαίνει αυτό και μόνον αυτό: αποσιώπηση των κακών της αρχαίας ειδωλολατρείας.