Το άρθρο αυτό αναιρεί μερικές από τις προσπάθειες όσων επιδιώκουν να ταυτίσουν την ιστορία του Χριστού με μύθους αρχαίων "θεών" ώστε να ισχυριστούν στη συνέχεια ότι ο Ιησούς δεν υπήρξε και η ιστορία Του ήταν "κλεμμένη" από τους μύθους αυτούς.

Σήμερα με ξεγέλασαν. Κάτι που δεν μού συμβαίνει συχνά. Ήταν σε ένα από τα κοινωνικά μίντια, όπου ένα πολύ αξιοσέβαστο πρόσωπο σχολίασε ως εξής:

"Από το αίμα του, ο Διόνυσος δημιούργησε τα πρώτα σταφύλια, έτσι, η πόση του οίνου ήταν και πόση του αίματος του Θεού. Αυτό δεν είναι ο μοναδικός παραλληλισμός ανάμεσα στον Διόνυσο και μετέπειτα θρησκευτικών προσώπων".

Φυσικά όρμησα αμέσως, απαντώντας:

"Υπάρχει κάποια αρχαία πηγή που να συνδέει αυτά τα δύο;" (Φαντάζομαι να πέφτουν πάνω μου ό,που να ‘ναι, οι… «αγανακτισμένοι»!)

Εν τέλει ο φίλος μού απάντησε:

"Ο Ευριπίδης μήπως;

«Μετά ήλθε ο Διόνυσος, ο υιός της παρθένου, φέρνοντας το ισοδύναμο του άρτου: τον οίνο και τις ευλογίες των ρεόμενων χυμών της ζωής. Το αίμα του – το αίμα του σταφυλιού – ελαφραίνει το βάρος της θνητής μας δυστυχίας.  Αν και Θεός ο ίδιος, με το δικό του αίμα κάνουμε ευχαριστήριες σπονδές στους Θεούς» (Βάκχαι)."

Ε, δεν θα μπορούσα να φέρω αντίρρηση σε αυτό, και τον ευχαρίστησα…. Μέχρι που ένας ευγενικός ξένος επενέβη στην κουβέντα μας, ρωτώντας:

"Γιατί η μετάφρασή σας αντικαθιστά το όνομα «Σεμέλη» με την λέξη «παρθένος»;;"

Ανοησία μου, να μην έχω ελέγξει ο ίδιος την πληροφορία.  Με αναζήτηση στο διαδίκτυο, βρήκα την μετάφραση που δόθηκε πιο πάνω, αλλά από κάποιες «σχετικές ιστοσελίδες», καθώς επίσης από τον εκκεντρικό Χριστο-μισητή Tom Harpur στο βιβλίο του «Water into Wine» (Από Νερό σε Κρασί), σελ.125 έκδ. 2007 (ή έτσι όπως το εντόπισα στο διαδίκτυο στα Google Books)

Στο σημείο αυτό, όπως θα έκανε ο καθένας – και που εγώ θα έπρεπε να είχα κάνει πρώτος – στράφηκα στην πηγή (Perseus). Πολύ σύντομα εντόπισα το απόσπασμα στα αγγλικά – ήταν κομμάτι από την ομιλία του Τειρεσία στις «Βάκχες»  στην γραμμή 266 (εδώ):

…όπου φαίνεται καθαρά, πως λέει «Σεμέλη» και όχι «παρθένος», επίσης πως δεν υπάρχει καμμία αναφορά στο κρασί σαν αίμα του Διονύσου, αλλά μάλλον πως το ίδιο το κρασί είναι ο θεός, όχι το αίμα του.

Οπότε, από πού προήλθε η αρχική παραπομπή;

Εντόπισα εδώ μια απόδοση, στον Μιχάλη Κακογιάννη, κινηματογραφιστή. Φαίνεται πως ο κος Κακογιάννης έκανε «ελεύθερες» ερμηνείες, προκειμένου να πουλήσει την ταινία του!

Η μετάφρασή του δημοσιεύθηκε το 1987. Δεν έχω πετύχει την πρόσβαση σε αυτήν προκειμένου να επαληθεύσω την παραπομπή, όμως την πιστεύω.  Ατυχώς, ο σύνδεσμος που οδηγεί προς αυτή την μετάφραση είναι για μια τάξη Πανεπιστημίου της Λουιζιάνας – κάτι που αφήνει να εννοηθεί πως «την έχει πατήσει» και το Πανεπιστήμιο.

«Υιός της παρθένου» λοιπόν, ε;;  Και πού, παρακαλώ, λέει και όλα εκείνα τα φαιδρά, περί «αίματος του θεού» εκεί μέσα;

Όπως παρατήρησα και στο σχετικό σχόλιο στα μήντια (εδώ), ήταν πλέον εύκολο να εντοπίσω και το αντίστοιχο κείμενο στα ελληνικά (γραμμή 278), χάρη στην πηγή του Περσέα (Perseus):