Σε πολύ κόσμο έχει παγιωθεί ο μύθος ότι οι σημερινοί ένθερμοι δημόσιοι υποστηρικτές της Νεωτερικότητας αγανακτούν όταν ακούνε περί θρησκείας και γενικώς αντιμετωπίζουν τη θρησκεία και τη θρησκευτικότητα με εξαιρετική καχυποψία, τολμηρή κριτική διάθεση έως και ανοικτή ειρωνεία, ως έχουσα σχέση, στην Ελλάδα τουλάχιστον, μόνον ή κυριότατα με την αμορφωσιά.

Πράγματι, αυτό το τελευταίο μας πληροφορεί επακριβώς η... διαφωτιστική Ελευθεροτυπία της Δευτέρας 17 Ιανουαρίου 2005, δημοσιεύοντας σε μιάμιση σελίδα μια έρευνα ευρωπαϊκής ιδιωτικής εταιρείας σε 21 «πολιτισμένες» χώρες με θέμα τη θρησκευτικότητα των κατοίκων τους: «Όσο πιο χαμηλή είναι η κοινωνική τάξη και η εκπαίδευση, τόσο πιο μεγάλο είναι το ποσοστό των ερωτώμενων που δηλώνουν ότι πιστεύουν στο Θεό».

Ωραία, αυτό το ξέραμε από τότε τουλάχιστον που ο Βολταίρος δήλωνε ότι η Δημοκρατία που οραματίστηκε δεν αφορά τους «άξεστους χωριάτες, που δε διαφέρουν από τα ζώα». Κι από τότε επίσης που ο, εκ των πατέρων του ελευθεριακού Σοσιαλισμού, Πιερ-Ζοζέφ Προυντόν, δήλωνε ότι «ο νόμος δεν πρέπει να προέρχεται από τη βούληση ούτε του λαού ούτε των εκπροσώπων του, αλλά από εκείνους που έχουν παιδεία στον Ορθό λόγο».

Βέβαια, η έρευνα αυτή που αναδημοσιεύει η Ελευθεροτυπία, παρουσιάζει ένα μικρό πρόβλημα σε ό,τι αφορά την πολυδιαφημισμένη σχέση μεταξύ θρησκευτικότητας και αμάθειας. Σύμφωνα με αυτήν, το 85% των Ελλήνων (αντίστοιχα μεγάλα ποσοστά, που κυμαίνονται από το 74% έως και το 89% επί του πληθυσμού, παρουσιάζουν και οι 21 χώρες που ερευνήθηκαν) «πιστεύει στο Θεό». Μήπως λοιπόν αυτό σημαίνει ότι το 85% των Ελλήνων είναι... αμόρφωτοι; Στράφι πήγανε λοιπόν τόσες δεκαετίες δωρεάν παιδείας για όλους; Ή μήπως κάτι άλλο συμβαίνει με τον σχεδιασμό της Παιδείας στον πολιτισμένο κόσμο μας; Κάτι που έχει σχέση με την παραγωγή, κυρίως στο πανεπιστημιακό επίπεδο, μιας άθρησκης ελίτ, η οποία αφομοιώνει και αναπαράγει άκριτα τους μύθους του νεωτερικού συστήματος, μεταξύ των οποίων και το θρυλούμενο ασυμβίβαστο μεταξύ θρησκευτικής πίστης και μόρφωσης;

Να όμως που και η ίδια η Ελευθεροτυπία έρχεται, από μόνη της, να διαψεύσει την περιλάλητη σχέση μεταξύ θρησκείας και αμορφωσιάς, προβάλλοντας και διαφημίζοντας την -κάπως ιδιαίτερη, είν' αλήθεια- θρησκευτικότητα κάποιων διασήμων προσώπων της εποχής μας, που και η ίδια αποθαυμάζει για την καλλιέργεια τους και την τολμηρή τους δημιουργικότητα.

Ιδού τρία ενδεικτικότατα αποσπάσματα, το πρώτο από το περιοδικό «Έψιλον» της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας (16 Ιανουαρίου) και τ' άλλα δυο από το πολιτιστικό ένθετο «... Η άλλη ζωή» (17 Ιανουαρίου), που ασφαλώς προβάλλει ό,τι πιο καλλιεργημένο έχει, κατά την εφημερίδα, να επιδείξει η εποχή μας:

• Συνέντευξη με τον διάσημο γλύπτη Takis, ο οποίος διατυμπανίζει ελευθέρως και χωρίς να εισπράξει καχυποψία, κριτική ή ειρωνική απάντηση από την απεσταλμένη της εφημε­ρίδας: «Απεχθάνομαι το χριστιανισμό (...) Έχω μυηθεί στην αιγυπτιακή θρησκεία. Για 20 χρόνια έκανα έρευνες στην Αίγυπτο. Πολλές φορές ήθελα να πηδήξω μέσα σε μια σαρκοφάγο και μην ξαναβγώ ποτέ έξω (...) Επικοινωνώ με το υπερπέραν (...) Κάθε πρωί στέλνω μηνύματα στο υπερπέραν κι έπειτα φτιάχνω μια σούπα τραχανά και την τρώω μαζί με το σκύλο μου».