Κεφάλαιο Α΄: Τα εσωτερικά σχίσματα τών Γ.Ο.Χ.

ιβ΄. Ακύρωσις της πράξεως της χειροθεσίας των Ματθαιικών

Οι Ματθαιικοί προσπαθώντας να δικαιολογήσουν την απότομη μεταστροφή τους κατά το 1971 ισχυρίσθηκαν, ότι δέχθηκαν να ενωθούν με τους Ρώσους και να κριθούν από αυτούς για τους εξής λόγους:

Πρώτον, επειδή οι Ρώσοι αποδέχθηκαν «δια βοής»⁹² ενώπιον των δύο ματθαιικών επισκόπων την Ορθόδοξο ομολογία τους (περί απουσίας θείας Χάριτος από τα Μυστήρια των Νεοημερολογιτών), και δεύτερον, επειδή οι Ρώσοι διέκοψαν την κοινωνία με τους Νεοημερολογίτας⁹³.

Καθώς ήταν φυσικό πολύ σύντομα αποκαλύφθηκε ότι τίποτε από τα ανωτέρω δεν είχε συμβή. Οι Ρώσοι δηλαδή, όπως προαναφέραμε, ούτε την κοινωνία με τους Νεοημερολογίτας είχαν πλήρως διακόψει ούτε διεκήρυξαν ποτέ επίσημα, ότι τα Μυστήριά τους ήταν άκυρα. Οι Ματθαιικοί λοιπόν βρέθηκαν στην ανάγκη να ζητήσουν από την Ρωσική Σύνοδο «να μη παρεκκλίνη, να μη κοινωνή μετά του Νεοημερολογιτισμού και να μη δέχηται αυτών τα μυστήρια»⁹⁴.

Η απάντησις της Ρωσικής Συνόδου ήταν άμεση και σαφής. Οι Ρώσοι ισχυρίσθηκαν, ότι δεν θεωρούν τους εαυτούς τους αρμοδίους να αποφαίνωνται «σχετικώς με την παρουσίαν ή μη ύπαρξιν χάριτος μεταξύ των νεοημερολογιτών»⁹⁵. Οι Ματθαιικοί απήντησαν με την σειρά τους στους Ρώσους με άμεση αποκήρυξι και διακοπή της εκκλησιαστικής κοινωνίας μαζί τους⁹⁶ (1976) αδιαφορώντας για το ζήτημα της χειροθεσίας, διότι, κατ αυτούς, «ουδέν μάς προσέθεσεν ή μας αφήρεσεν»⁹⁷. Τέλος οι Ρώσοι ανταπήντησαν ότι, εφόσον οι Ματθαιικοί δεν αποδέχονται την Ορθοδοξία τους και την εκκλησιαστική κοινωνία μαζί τους, τότε και η πράξις της χειροθεσίας του 1971 καθίσταται άκυρη.

Σχεδόν ταυτόχρονα οι Ρώσοι αναγκάσθηκαν να διακόψουν την κοινωνία και με τους Φλωρινιακούς απογοητευμένοι προφανώς από την πολυδιάσπασι και την ανειλικρίνειά τους.

Τα αμέσως επόμενα έτη οι Ματθαιικοί διεκήρυξαν επίσημα και τα εξής απίστευτα: «Η απόφασις των Ρώσων (του 1971) είναι αντορθόδοξος πράξις»⁹⁸. «Ναι, ως απεκαλύφθη, η πράξις του 1971 (η χειροθεσία) αποτελεί ληστρικήν πράξιν προκατασκευασμένην υπό των εχθρών της Εκκλησίας»⁹⁹. Βλέποντας την ανειλικρινή και αντιφατική πορεία της ματθαιικής ηγεσίας, καθώς και την «νέαν περιπέτειαν των χειροτονιών» της το ποίμνιο των Ματθαιικών έθετε με εύλογη αγανάκτησι τα κατωτέρω ερωτήματα: «Ποιοί εχθροί άγιοι Συνοδικοί;... Ποιοί εχθροί της Εκκλησίας σας άγουν και σας φέρουν κατά τοιούτον απαράδεκτον τρόπον, ώστε την πράξιν της αναγνωρίσεώς Σας το 1971 και επόμενα να αναγνωρίζετε ως Θεοείκελλον και σήμερον να καλείτε ληστρικήν;»¹⁰⁰

Αξίζει να σημειωθή ότι το πρωτοφανές στην Εκκλησιαστική Ιστορία ζήτημα της χειροθεσίας των Ματθαιικών απασχόλησε σοβαρά την παράταξι αυτή και κατά τα επόμενα έτη. Οι διαφωνίες και αντεγκλήσεις μεταξύ αυτών που την αποδέχονταν και αυτών που την καταδίκαζαν απερίφραστα¹⁰¹, απετέλεσαν μία από τις κυριώτερες αφορμές νέων εσωτερικών σχισμάτων και διασπάσεων.

 

Σημειώσεις:

---

92. Ιωάσαφ Ανάγνου, Βίγλα Ορθοδοξίας, σελ. 15.

93. Περιοδικό Κήρυξ Γνησίων Ορθοδόξων, τεύχος 74, σελ. 48.

94. Ένθ ανωτ.

95. Ιωάσαφ Ανάγνου, ένθ ανωτ. σελ. 27.

96. Περιοδικό Ορθόδοξος πνοή, τεύχος 136, σελ. 153.

97. Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος, Διάλογος εν αγάπη και αληθεία δια την εν Χριστώ ένωσιν, σελ. 81.

98. Περιοδικό Εκκλησιαστική Παράδοσις, ένθ ανωτ. σελ. 27.

99. Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος, ένθ ανωτ. σελ. 82.

100. Περιοδικό Εκκλησιαστική Παράδοσις, ένθ ανωτ.

101. Περιοδικό Κήρυξ Γνησίων Ορθοδόξων, τεύχος 236, σελ. 233-235.