Κεφάλαιο Α΄: Τα εσωτερικά σχίσματα τών Γ.Ο.Χ.

θ΄. Οι χειροτονίες των Ματθαιικών Γ.Ο.Χ.

Όπως προαναφέραμε, το 1937 οι Βρεσθένης Ματθαίος και Κυκλάδων Γερμανός αποσχίσθηκαν από τους συνεπισκόπους τους δημιουργώντας έτσι το πρώτο σχίσμα στους κόλπους των Γ.Ο.Χ. Πολύ σύντομα όμως τερματίσθηκε και η συνεργασία του Ματθαίου με τον Γερμανό, καθώς και οι δύο ήταν ένθερμοι υποστηρικταί της ζηλωτικής κακοδοξίας, σύμφωνα με την οποία η διακοπή της εκκλησιαστικής κοινωνίας επιτρέπεται ακόμη και για μη δογματικούς λόγους.

Πράγματι, στις 12 Οκτωβρίου 1943 ο Ματθαίος ανακοίνωσε δια σχετικής Εγκυκλίου την δημιουργία ενός νέου σχίσματος. Ο Ματθαίος και οι ομόφρονές του διέκοψαν την εκκλησιαστική κοινωνία με τον Κυκλάδων Γερμανό, τον οποίο κατηγορούσαν για πολλά, αλλά ασήμαντα παραπτώματα, μερικά από τα οποία ήταν: Ο Γερμανός ήταν διαλλακτικός έναντι των Νεοημερολογιτών, αποκαλούσε νόθα τα συγγράμματα του αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου, χειροτονούσε αναξίους κληρικούς, ύβριζε τους κληρικούς και τους πιστούς, έλεγε ασύστολα ψεύδη και παρώτρυνε τους πιστούς να ορκίζωνται⁶⁴.

Οι ανωτέρω αιτιάσεις ήταν αδιαμφισβήτητα ασήμαντες και εντελώς ανεπαρκείς για να αποτελέσουν λόγο σχίσματος. Πολύ περισσότερο ασήμαντη όμως ήταν η πραγματική αιτία της διαστάσεως των δύο επισκόπων, δηλαδή η διαφωνία τους ως προς τα πρόσωπα που ήθελαν να αναβιβάσουν στο αρχιερατικό αξίωμα⁶⁵.

Τα αμέσως επόμενα έτη η κατάστασις στην παράταξι των Ματθαιικών επιδεινώθηκε. Η παρατεινομένη αφ ενός αδιαλλαξία τους για ένωσι με τον πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομο, αλλά και με τον Κυκλάδων Γερμανό -ο οποίος αποκαλούσε τους Ματθαιικούς «ειδωλολάτρας, αιρετικούς, βλασφήμους και αθέους»⁶⁶- και το προχωρημένο αφ ετέρου της ηλικίας του ηγέτου τους Ματθαίου ανάγκασαν τον τελευταίο να διαπράξη ένα επιπλέον σοβαρό εκκλησιαστικό ατόπημα. Συγκεκριμένα ο Ματθαίος το 1948 χειροτόνησε μόνος του αρχιερείς, οι οποίοι θα τον διαδέχονταν στην ηγεσία της παρατάξεώς του παραβιάζοντας κάθε σχετικό, ιερό κανόνα και την παραδοσιακή τάξι.

Καθώς είναι γνωστό, «υπό δύο μεν ή και τριών Επισκόπων Επίσκοπος χειροτονείται, κατά τον πρώτο κανόνα των Αγ. αποστόλων, υπό τριών δε το ελάχιστον ψηφίζεται, των υπολοίπων της Επαρχίας Επισκόπων συμψήφων γιγνομένων, εφ όσον δια κατεπείγουσαν ανάγκην ή δια μήκος οδού δεν δύνανται να συνέλθωσιν επί το αυτό»⁶⁷.

Οι Ματθαιικοί προσπάθησαν να δικαιολογήσουν την ανορθόδοξο πράξι του ηγέτου τους επικαλούμενοι την υπερφίαλη εκκλησιολογία τους. Σύμφωνα με αυτήν, η ματθαιική παράταξις - Εκκλησία «αποτελεί την αδιάκοπον συνέχειαν της Μιας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του Χριστού, η δε νεοημερολογιτική εκκλησία της Ελλάδος, αλλά και αι παλαιοημερολογιτικαί (Ρωσίας, Ιεροσολύμων, Σινά κλπ.), αι οποίαι συμφύρονται και κοινωνούν με τον Νεοημερολογιτισμόν - Οικουμενισμόν επί ήμισυ αιώνα, εξήλθον της Καθολικής του Χριστού Εκκλησίας και είναι σχισματικοί»⁶⁸.

Εφόσον λοιπόν όλες οι Ορθόδοξες Τοπικές Εκκλησίες ήταν σχισματικές, οι Ματθαιικοί υποστήριξαν την αλαζονική άποψι ότι το 1948 ο Ματθαίος ήταν ο μοναδικός επίσκοπος της Ορθοδόξου Εκκλησίας⁶⁹, στον οποίο «Κύριος ο Θεός εις χείρας αυτού εναπέθεσε την Κιβωτόν της ακλινούς Ορθοδοξίας»⁷⁰. Υπήρχε δηλαδή σοβαρός κίνδυνος να αποθάνη ο Ματθαίος και να απομείνη η Εκκλησία του Χριστού άνευ ποιμένων. Βλέποντας λοιπόν ο Ματθαίος «την παντελή έλλειψιν της Εκκλησίας από Επισκόπους, προέβη μόνος του εις χειροτονίαν»⁷¹ επισκόπων, «επιζητών την διασφάλισιν της Αποστολικής Διαδοχής εις την Ορθόδοξον Εκκλησίαν»⁷² του Χριστού!

Οι ανωτέρω ματθαιικές απόψεις είναι, πιστεύουμε, εντελώς εσφαλμένες. Άλλωστε, και αν ακόμη δεχθούμε ότι όλοι οι νεοημερολογίται επίσκοποι, καθώς και οι παλαιοημερολογίται επίσκοποι που κοινωνούσαν με τους Νεοημερολογίτας ήταν σχισματικοί, εν τούτοις  δεν είναι δυνατόν να αγνοήσουμε την ύπαρξι του πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου και του Κυκλάδων Γερμανού, με τους οποίους ο Ματθαίος βρισκόταν σε διάστασι για μηδαμινούς λόγους.

 

Σημειώσεις:

---

64. Περιοδικό Κήρυξ Γνησίων Ορθοδόξων, τεύχος 60, σελ. 342-344.

65. Χριστοδούλου Κ. Παρασκευαΐδου, ένθ ανωτ. σελ. 271.

66. Περιοδικό Κήρυξ Γνησίων Ορθοδόξων, τεύχος 77, σελ. 198.

67. Χριστοδούλου Κ. Παρασκευαΐδου, ένθ ανωτ. σελ. 335.

68. Περιοδικό Κήρυξ Γνησίων Ορθοδόξων, τεύχος 47-48, σελ. 360.

69. Ένθ ανωτ. Τεύχος 110, σελ. 49.

70. Ανδρέου Πατρών, Ματθαίος αρχιεπίσκοπος της Εκκλησίας των Γ.Ο.Χ., σελ. 81.

71. Περιοδικό Κήρυξ Γνησίων Ορθοδόξων, τεύχος 115, σελ. 218.

72. Ένθ ανωτ. Τεύχος 240-241, σελ. 15.