Κεφάλαιο 27ο

Η επιστολή

ΑΦΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ

Από χρόνια, ήμουν συνδρομητής σ’ ένα περιοδικό, με τίτλο: "Πτήση και Διάστημα". Το περιοδικό αυτό, αν και μιλιταριστικό, είχε ωραία άρθρα για το διάστημα, που με ενδιέφεραν. Σε κάποιο τεύχος όμως, έγραψε κάτι εναντίον τών αντιρρησιών συνείδησης. Αυτό, με έκανε να εκνευριστώ. Έπρεπε να πάρουν απάντηση. "Μπορεί η οργάνωση να έχει άλλα δογματικά λάθη", σκέφτηκα, "αλλά εδώ έχει δίκιο!".

Έτσι, έγραψα μία επιστολή, όπου σαν πρώην αντιρρησίας συνειδήσεως, τους απαντούσα, και τους καυτηρίαζα. Πράγματι, η επιστολή μου δημοσιεύτηκε στο επόμενο τεύχος, και στο μεθεπόμενο μία πληθώρα αναγνωστών (πολεμομανών), προσπαθούσε να απαντήσει στην επιστολή μου.

Το καθοριστικό εκείνο βράδυ, πήγαμε με τη γυναίκα μου επίσκεψη στο εξοχικό τού Βλάση. Εκεί, ήταν και ο κουνιάδος του ο Μεγαρίτης. Ο άνθρωπος αυτός, είχε υπηρετήσει την οργάνωση στο Μπέθελ, και πριν λίγο καιρό, είχε φύγει από εκεί, για να γίνει σκαπανέας. Έμαθα από κάποιον, ότι έφυγε μη μπορώντας να βλέπει τις παρανομίες του Ρούλη στο Μπέθελ. Η αφορμή που έφυγε, έμαθα πως ήταν το υπέρογκο παράνομο κέρδος που κέρδιζε η εταιρία, από τις τυρόπιτες τών συνελεύσεων, που ήταν γύρω στο 1000%. Τώρα όμως, δεν τα έβλεπε αυτά, και η συνείδησή του ήταν αναπαυμένη.

Πάνω στη συζήτηση, ανέφερα για την επιστολή μου, και αν θυμάμαι καλά, την είχα μαζί μου, και τους την έδειξα. Την άλλη μέρα όμως, θα με περίμενε μια έκπληξη.

Το ίδιο εκείνο βράδυ, ο Βλάσης συζητούσε με τον κουνιάδο του για το πρόσφατο άρθρο τής Σκοπιάς, σχετικό με τον συμβολισμό τού Ιώβ, και τού Ελιού.

-Μα δεν μπορεί να είναι σωστός αυτός ο συμβολισμός! είπε στον κουνιάδο του, και τού εξήγησε τους λόγους.

-Το γράφει όμως η οργάνωση! τού θύμισε εκείνος.

-Ναι, βέβαια! Αν το γράφει η οργάνωση, έτσι είναι! συμφώνησε εκείνος, δημιουργώντας μου ένα ανακάτεμα στο στομάχι. Εκεί μπροστά μου, είχα δύο ανθρώπους που εθελοτυφλούσαν! Όχι! Σίγουρα δεν ήταν αυτή η θρησκεία που κάποτε με έκανε υπερήφανο. Δεν αποτελείτο από εκζητητές τής αλήθειας, αλλά από ζωντανά μαγνητόφωνα, που παπαγάλιζαν τα λόγια τής οργάνωσης, είτε τα πίστευαν, είτε όχι! Ντρεπόμουν που ανήκα σε μια τέτοια θρησκεία!

Όμως, εκείνη η βραδιά, είχε και ένα θετικό αποτέλεσμα. Η γυναίκα μου, βλέποντας πως ακόμα και ο Βλάσης αμφισβητούσε κάποια δόγματα τής οργάνωσης, άρχισε να βλέπει θετικά το ότι ίσως είχα δίκιο, και πως ίσως πράγματι το 1914 ήταν λάθος. Έτσι, κάποια άλλη μέρα που διαβάζαμε, η ίδια παρατήρησε μία αντίφαση, (που εγώ δεν είχα προσέξει), που από μόνη της έβγαζε το 1914 λάθος. Για αρκετούς μήνες λοιπόν, και ως την αποκοπή μου, η γυναίκα μου είχε ξεπεράσει σε μεγάλο βαθμό την προκατάληψή της.

Εκείνο το βράδυ όμως, είχε και μία (βραχυπρόθεσμα) αρνητική συνέπεια. Την επομένη ημέρα, με κάλεσε ο Βλάσης.

-Μίλησα με τον Μεγαρίτη για σένα! μου είπε.

-Γιατί; Δεν είπαμε να μην ανοιχτεί άλλο το θέμα; ρώτησα.

-Όταν μας είπες για την επιστολή που έστειλες σ’ εκείνο το περιοδικό, μετά που έφυγες, μου είπε πως έχεις "ανεξάρτητο πνεύμα", και ότι όσοι έχουν τέτοιο πνεύμα, σύντομα φεύγουν από την οργάνωση. Έτσι, τού είπα τι συμβαίνει, ώστε να μου δώσει τη συμβουλή του. μου εξήγησε.

-Και τι τον πείραξε η επιστολή μου; Άλλη μία φορά έστειλα σ’ ένα περιοδικό επιστολή για την εξέλιξη, και όχι μόνο δεν με επέπληξαν, αλλά ο τότε "περιοχής", με επαίνεσε! είπα.

-Άλλο η εξέλιξη, και άλλο το στρατιωτικό! Αν ήθελε το Μπέθελ, ήξερε να στείλει επιστολή! Δεν θα περίμενε εσένα! απάντησε.

-Και τι σου είπε ο Μεγαρίτης; ρώτησα.

-Με συμβούλεψε να βγάλω την ευθύνη από πάνω μου, επειδή αν εσύ αρχίσεις να μιλάς, θα δημιουργηθεί αποστατικό κίνημα στο νησί, και θα πέσουν όλες οι ευθύνες πάνω μου που σε κάλυπτα!

-Μα το ξέρει και ο Κλάκας, που είναι "πρεσβύτερος" στην "εκκλησία" μου! διαμαρτυρήθηκα.

-Ο Κλάκας, το κρατάει μυστικό, επειδή εγώ εγγυήθηκα και επωμίστηκα την ευθύνη! Αν γίνει κάτι, εγώ θα βρω μπελά! απάντησε.

-Και τι σκέφτεσαι να κάνεις; ρώτησα.

-Αν δεν κάνω λάθος, έχεις έναν ξάδελφο με καλό "πόστο", τον Μπανάνη!

-Ναι! Παντρεύτηκε την ανιψιά τού πατέρα μου! συμφώνησα.

-Είναι και φίλος μου! Ε, λοιπόν, θα τον ρωτήσω, τι είναι καλό να κάνω! Αυτός δεν θα σε προδώσει! Έχει πάρει μέρος σε δίκες αποστατών, και ξέρει καλά πώς λειτουργούν τα πράγματα σε τέτοιες περιπτώσεις! Μείνε λοιπόν ήσυχος! Θα τον ρωτήσω και κάτι άλλο! Αν στη μεγάλη συνέλευση αυτού τού μήνα, υπάρχει κάποια αλλαγή στο δόγμα τού 1914. Αν όπως λες πρόκειται να γίνει αλλαγή σύντομα, τότε δεν έχεις πια πρόβλημα!

-Κάνε ό,τι νομίζεις, μόνο πρόσεχε, μη μου τινάξεις την οικογένεια στον αέρα! τον προειδοποίησα, και χωρίσαμε. Όμως, κατά βάθος έβλεπα, πως είχε γίνει άλλο ένα βήμα για την αποκοπή μου. Άλλοι δύο έμπαιναν πλέον στο πρόβλημα, και ποιος ξέρει ποιος άλλος ακόμα! Ε, λοιπόν, κάτι έπρεπε να κάνω! Δεν θα καθόμουν σαν πρόβατο για σφαγή! Στο κάτω κάτω, ας συζητούσαν μαζί μου, να μου αποδείκνυαν πως έχω λάθος!

Εφ’ όσον λοιπόν αυτοί θα το έλεγαν, θα το έλεγα κι εγώ και πιο πέρα! Όταν θα με απέκοπταν, θα ήταν αργά να ειδοποιήσω τους άλλους για την πλάνη! Δεν θα με άκουγε κανένας. Έπρεπε τώρα να ενεργήσω, και να βοηθήσω όσο περισσότερους μπορώ, να ξεφύγουν από την πλάνη. Έτσι έψαχνα ευκαιρίες να συζητήσω το θέμα, με όποιον μπορούσα. Ετοίμαζα και μία επιστολή, την οποία θα μοίραζα στους "Μάρτυρες", όταν η αποκοπή μου θα ήταν σίγουρη.