28. «Και εμαρτύρησεν Ιωάννης λέγων ότι τεθέαμαι το Πνεύμα καταβαίνον ως περιστεράν εξ ουρανού, και έμεινεν επ' αυτόν. Καγώ ουκ ήδειν αυτόν, αλλ' ο πέμψας με βαπτίζειν εν ύδατι, εκείνός μοι είπεν: "εφ' ον αν ίδης το Πνεύμα καταβαίνον και μένον επ' αυτόν, ούτός εστιν ο βαπτίζων εν Πνεύματι Αγίω". 34 καγώ εώρακα και μεμαρτύρηκα ότι ούτός εστιν ο υιός του Θεού». Ιωάν. Α: 32-34

«Και εμαρτύρησεν Ιωάννης λέγων ότι τεθέαμαι το Πνεύμα καταβαίνον ως περιστεράν εξ ουρανού, και έμεινεν επ' αυτόν» (στίχ. 32)

Μετάφραση: «Επίσης έδωσε μαρτυρία ο Ιωάννης λέγοντας: Είδα το Πνεύμα να κατεβαίνει σαν περιστερά από τον ουρανό και έμεινεν επάνω του».

Για πρώτη φορα εις το Ευαγγέλιο τού Ιωάννου αναφέρεται εδώ το Πνεύμα, το τρίτο πρόσωπο τής Θεότητος. Ονομάζεται Πνεύμα, όπως το δεύτερο πρόσωπο τής Θεότητος ονομάζεται Λόγος, κατ’ αναλογίαν προς τα συμβαίνοντα στον άνθρωπο. Όπως ο άνθρωπος γεννά λόγο και εκπορεύει πνεύμα, δηλαδή πνοή, έτσι και ο Θεός γεννά Λόγο και εκπορεύει Πνεύμα. Αλλά ενώ ο λόγος τού ανθρώπου και το πνεύμα με την έννοια τής πνοής είναι νεκρά πράγματα, ο Λόγος και το Πνεύμα τού Θεού είναι ζωντανές υπάρξεις, είναι πρόσωπα τής Θεότητος.

Το Πνεύμα εμφανίσθηκε με την μορφή περιστεράς επειδή η περιστερά είναι σύμβολο τής ακεραιότητος, τής τελειότητος. Ο Χριστός είπε στούς μαθητές Του: «Γίνεσθε φρόνιμοι ως οι όφεις και ακέραιοι ως αι περιστεραί» (Ματθ. 10:16). Επίσης το Άγιο Πνεύμα εμφανίσθηκε ως περιστερά, επειδή περιστερά μετά τον κατακλυσμό έφερε εις τον Νώε κλάδο ελαίας, σημείο ότι παρήλθε η οργή και ήλθε η ειρήνη. Ό,τι συνέβη τότε, ήταν τύπος τής νέας καταστάσεως ειρήνης με τον Θεό, την οποίαν εγκαινίασε ο Ιησούς Χριστός. Το Άγιο Πνεύμα ήλθε και έμεινε μονίμως εις τον Χριστό συμφώνως με τις προφητείες Ησα. 11:2-3 και 61:1.

Το Άγιο Πνεύμα ήλθε και έμεινε μονίμως στον Χριστό ως άνθρωπο, για να μπορεί ο Χριστός, ως άνθρωπος, με την δύναμη τού Αγίου Πνεύματος, να εκτελέσει την Μεσσιακή και μεσιτική αποστολή Του. Επίσης ήλθε εις τον Ιησού, διότι με την παρουσία τού Χριστού στον κόσμο άρχισε η νέα δημιουργία. Όπως «Πνεύμα Θεού επεφέρετο επάνω τού ύδατος» κατά τον χρόνο τής Δημιουργίας (Γεν. 1:2), έτσι και τώρα, κατά τον χρόνο τής αναδημιουργίας, το Πνεύμα τού Θεού ήλθεν επάνω στον Χριστό. Το Άγιον Πνεύμα ήλθε οφθαλμοφανώς στον Ιησού, για να βεβαιωθεί η αλήθεια, ότι ΑΥΤΟΣ είναι ο Μεσσίας και ο Υιός τού Θεού. Αυτό ακριβώς λέγει ο Πρόδρομος και Βαπτιστής εις την συνέχεια.

«Καγώ ουκ ήδειν αυτόν, αλλ' ο πέμψας με βαπτίζειν εν ύδατι, εκείνός μοι είπεν• εφ' ον αν ίδης το Πνεύμα καταβαίνον και μένον επ' αυτόν, ούτός εστιν ο βαπτίζων εν Πνεύματι Αγίω. 34 καγώ εώρακα και μεμαρτύρηκα ότι ούτός εστιν ο υιός του Θεού» (στίχ. 33-34)

Μετάφραση: Ναι, εγώ δεν τον γνώριζα, αλλά εκείνος που με έστειλε να βαπτίζω με νερό, εκείνος μού είπε: "Σ’ αυτόν που θα δεις το Πνεύμα να κατεβαίνει και να μένει επάνω του, αυτός είναι που βαπτίζει με Πνεύμα Άγιο". Και είδα και έδωσα μαρτυρία, ότι αυτός είναι ο Υιός τού Θεού». Εδώ ο Πρόδρομος λέγει, ότι γνώρισε τον Μεσσία όταν το Πνεύμα κατέβηκε επάνω Του, κατά την βάπτιση δηλαδή τού Ιησού. Αλλά συμφώνως προς το Ευαγγέλιο τού Ματθαίου, ο Ιωάννης γνώριζε τον Μεσσία προ τής βαπτίσεώς Του, αφού τον εμπόδιζε από το βάπτισμα.λέγοντας: «εγώ έχω χρείαν υπό σού βαπτισθήναι, και συ έρχη προς με;» (3:14).

Η αντίφαση ΔΕΝ είναι πραγματική, αλλά φαινομενική. Λέγοντας ο Ιωάννης, ότι δεν γνώριζε τον Μεσσία, εννοεί ότι δεν τον γνώριζε πολύ προ τής βαπτίσεώς του. Όταν ήλθε ο καιρός να βαπτισθεί, τον γνώρισε, και όταν βαπτίσθηκε και κατέβηκε επάνω Του το Πνεύμα, από την κάθοδό Του βεβαιώθηκε περισσότερο, πλήρως, ότι ο Ιησούς είναι ο Μεσσίας και ο Υιός τού Θεού.

«Τη επαύριον πάλι ειστήκει ο Ιωάννης και εκ τών μαθητών αυτού δύο και εμβλέψας τω Ιησού περιπατούντι λέγει: "Ίδε ο Αμνός τού Θεού"» (στίχ. 35-36)

Το «ειστήκει» δεν σημαίνει «στεκόταν, ήταν όρθιος», όπως εφαλμένως αποδίδεται, αλλά σημαίνει «ήταν εκεί, ήταν παρών». Ο Ιωάννης ήταν πάλι εκεί, στη συνήθη θέση, όπου κήρυττε και βάπτιζε. Ο προφήτης, Πρόδρομος και Βαπτιστής ήταν καθημερινώς παρών στον τόπο τού καθήκοντος και μαζί με τον Ιωάννη εκείνη την ώρα ήταν και δύο από τούς μαθητές του. Αυτός που δεν φοίτησε σε κάποιο σχολείο, αλλά ανδρώθηκε στην έρημο, είχε σχηματίσει γύρω του έναν κύκλο μαθητών. Ο αγράμματος ήταν διδάσκαλος και μάλιστα πολύ ανώτερος από τούς επισήμους διδασκάλους τού Ισραήλ.

Τα λόγια τού Ιωάννου που διασώθηκαν στην Καινή Διαθήκη, αποδεικνύουν την μεγάλη υπεροχή του έναντι τών επισήμων διδασκάλων. Ποιος δίδαξε σοφία τον αγράμματο Ιωάννη και τον ανέδειξε διδάσκαλο; Ο Παράκλητος, το Πνεύμα το Άγιο, που τον πλημμύρισε ακόμη από την κοιλία τής μητέρας του (Λουκ. 1:15)!

Την ώρα εκείνη ο Ιησούς περπατούσε και βρισκόταν πλησίον τού σημείου όπου ήταν ο Ιωάννης και οι δύο μαθητές του. «Ο περιπατών επί πτερύγων ανέμων» κατά την μεγαλοπρεπή έκφραση τού ψαλμωδού (Ψαλμ. 104:3 Εβρ.) για χάρη μας με την ενανθρώπισή Του προσγειώθηκε και περπατούσε επάνω στην γη, όπως κι εμείς.

Η Παλαιά Διαθήκη προείπε και αυτή την ταπείνωση τού Κυρίου και Θεού. Ο ίδιος ο Θεός κατά τούς χρόνους την Παλαιάς Διαθήκης είπε: «Ενοικήσω εν αυτοίς και εμπεριπατήσω» (Λευι. 26:11-12, Β΄ Κορ. 6:16). Ο περίπατος τού Ιησού δεν ήταν ψυχαγωγικός ή φιλοσοφικός, όπως τών αρχαίων Ελλήνων, αλλά ήταν ιεραποστολικός. Ο Ιησούς περιπατούσε κοντά στις όχθες τού Ιωάννου, όπως έκανε αργότερα κοντά στην λίμνη τής Γαλιλαίας, για να βρει Αποστόλους.

Καθώς ο Ιησούς περιπατούσε ο Ιωάννης κατηύθυνε κι έρριξε το βλέμμα του στον Ιησού, τον κοίταξε με ευλάβεια και θαυμασμό και είπε: «Ιδού ο αμνός τού Θεού»! Ο προφήτης υπέδειξε τον προφητευόμενο και με τον λόγο του και με το βλέμμα του και επανέλαβε τον βαρυσήμαντο προφητικό και συγκινητικό λόγο με τον οποίον είχε συστήσει τον Ιησού στο πλήθος την προηγουμένη ημέρα: Να ο αμνός τού Θεού! Να το αρνί τού Θεού, που θα σφαγεί και θα θυσιασθεί για την εξάλειψη τών αμαρτιών τού κόσμου.

Συστήνοντας τον Ιησού ο Ιωάννης ως τον αμνό τού Θεού και υποδηλώνοντας την θυσία Του, έδειχνε πόσο μεγάλη ήταν η σημασία του για τούς ανθρώπους! Κανείς δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία όσο ο Ιησούς, αφού αυτός είναι ο λογικός και μοναδικός αμνός τού Θεού, τού οποίου η θυσία εξαλείφει τις αμαρτίες τών ανθρώπων.

Ο Ιωάννης με το βλέμμα και τον λόγο του υπέδειξε τον Ιησού, παρακινώντας έτσι τούς δύο μαθητές του να αφήσουν αυτόν και να ακολουθήσουν Εκείνον. Ο Ιωάννης δεν ήταν εγωκεντρικός και δεν ήθελε να προσκολλώνται οι άνθρωποι στο πρόσωπό του. Ο Ιωάννης ήταν ταπεινός και αληθινός δούλος τού Κυρίου και ήθελε τα πάντα να γίνονται προς δόξαν τού Κυρίου. Γι’ αυτό και ήθελε οι μαθητές του να εγκαταλείψουν αυτόν και να προσκολληθούν στον Ιησού. Δεν θεωρούσε αποτυχία, απώλεια και μείωση να τον εγκαταλείψουν οι μαθητές του χάριν τού Ιησού, αλλά αντιθέτως επιτυχία, κέρδος και τιμή!