Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Καστορίας και αγαπητέ εν Χριστώ αδελφέ κ. Καλλίνικε,

Σάς ευχαριστώ πολύ για την αγάπη σας και για την υποδοχή την οποία μάς επιφυλάξατε και ευχαριστώ πολύ, επειδή μού δώσατε την δυνατότητα και να χοροστατήσω κατά την διάρκεια τού Εσπερινού τής εορτής σας και να επιτελέσω την διακονία τού θείου κηρύγματος. Σάς ευχαριστώ για την αγάπη σας για τα καλά λόγια και όλα εκείνα τα οποία κάνετε στην Μητρόπολή σας.

1. Μεγάλο δώρο τού Θεού

Σεβασμιώτατοι άγιοι Αρχιερείς, κύριοι Δήμαρχοι, Πανοσιολογιώτατε Αρχιγραμματέα τής Ιεράς Συνόδου, αγαπητοί πατέρες και αδελφοί,

Αισθάνομαι συγκίνηση που σήμερα εορτάζουμε την μνήμη τού αγίου Καλλινίκου, Επισκόπου Εδέσσης, και μάλιστα κατά την εορτή τής ανακομιδής τών λειψάνων τού αγίου αυτού Ιεράρχου τής Εκκλησίας μας. Νομίζω ότι ο καθένας από σάς το καταλαβαίνει, όχι μόνον επειδή ήμουν δεκαπέντε χρόνια μαζί του στην Ιερά Μητρόπολη, αλλά και επειδή προς το τέλος τής ζωής του, που πέρασε μαρτυρική ζωή μέσα στο νοσοκομείο, ήμουν κοντά του επτά ολόκληρους μήνες και είδα την οσιακή ζωή του, την οσιακή βιοτή του και την κοίμησή του που ήταν και οσιακή και μαρτυρική.

Και στην συνέχεια είχα πολύ μεγάλη συγκίνηση, όταν συνόδευσα το ιερό σκήνωμά του από την Αθήνα προς την Έδεσσα, για να γίνη η εξόδιος ακολουθία του και η ταφή του. Τότε ήμουν δίπλα στο φέρετρο και στον τάφο με βαθύτατο πόνο και έλεγα: «Τώρα έχασα τον Γέροντά μου, έχασα τον πνευματικό μου πατέρα, τι θα γίνη στα μετέπειτα χρόνια της ζωής μου;». Όμως, εκείνος με παρακολουθούσε και μάλιστα εμφανίστηκε στο όνειρό μου και μού είπε να πάω στον Μητροπολίτη Θηβών και Λεβαδείας κ. Ιερώνυμο για να με προστατεύση, και έτσι ακριβώς έγινε. Και ο Άγιος με προστάτευε σε όλη την διάρκεια τής μετέπειτα ζωής μου.

Και καταλαβαίνετε την μεγάλη συγκίνησή μου, να είμαι εκεί στον τάφο και να κατεβάζουμε το ιερό σκήνωμά του στο βάθος τής γης, και μετά από 36 χρόνια, όταν έγινε η αγιοκατάταξή του, να βρεθώ στον ίδιο τόπο και να σκάβω μαζί με τον Μητροπολίτη Εδέσσης Ιωήλ και τον μακαριστό Μητροπολίτη Καστορίας Σεραφείμ, και τον νυν Μητροπολίτη Καστορίας Καλλίνικο, για να βρούμε τα λείψανά του και να τα βγάλουμε μέσα από το μέρος που τα είχαμε ενταφιάσει, από εκεί που είχαμε εναποθέσει την ευλογημένη και αγία του κεφαλή.

Και στην συνέχεια, όταν συγκεντρώθηκαν τα ιερά λείψανά του, τα βάλαμε σε ένα κάνιστρο και τα κρατούσα στην αγκαλιά μου στο αυτοκίνητο, καθώς επιστρέφαμε προς την Ιερά Μητρόπολη. Και, ενώ τον είχαμε βγάλει από την Μητρόπολη για να τον ενταφιάσουμε, τώρα τον επέστρεφα στην Μητρόπολη ως άγιο τής Εκκλησίας μας. Δεν μπορείτε να φανταστείτε το τι συγκίνηση αισθανόμουν αυτή την ημέρα. Βεβαίως, η εύρεση τών λειψάνων του έγινε λίγες μέρες προηγουμένως, αλλά τότε, την 15η Οκτωβρίου, έγινε η επίσημη τοποθέτησή τους στον Ιερό Ναό τής Αγίας Σκέπης.

Αυτό είναι ένα μεγάλο δώρο από τον Θεό, αν και ανάξιος, και δεν ξέρω πώς θα ανταποδώσω αυτήν την μεγάλη δωρεά και την μεγάλη ευλογία την οποία μού επεφύλαξε ο Θεός.

2. Σκοπός «τής Εκκλησιαστικής Ιεραρχίας»

Όπως είπε και ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης σας, ο άγιος Καλλίνικος ήταν Ιεράρχης τής Εκκλησίας τού Χριστού. Μού αρέσει πάρα πολύ η λέξη Ιεράρχης. Άλλωστε, και εμείς λεγόμαστε Ιεράρχες και αποτελούμε τα μέλη τής Ιεραρχίας τής Εκκλησίας τής Ελλάδος. Η λέξη Μητροπολίτης προέρχεται από το πολιτικό δίκαιο, ο Επίσκοπος, βεβαίως, είναι εκκλησιαστικός όρος, αλλά έχει αξία η λέξη Ιεράρχης. Λέμε Ιεράρχες τής Εκκλησίας τής Ελλάδος, οι τρεις Μεγάλοι Ιεράρχες τής Εκκλησίας, ο Μέγας Βασίλειος, ο Γρηγόριος ο Θεολόγος, ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ψάλλουμε «Ιεράρχα Νικόλαε», όταν τιμάται η μνήμη τού αγίου Νικολάου τού εν Μύροις. Ο όρος «Ιεράρχης τής Εκκλησίας τού Χριστού» είναι πάρα πολύ σημαντικός και έχει θεολογικό βάθος.

Υπάρχουν τα περίφημα συγγράμματα τού αγίου Διονυσίου τού Αρεοπαγίτου, Επισκόπου Αθηνών, μαθητού τού Αποστόλου Παύλου με τίτλους «Περί Ουρανίου Ιεραρχίας» και «Περί Εκκλησιαστικής Ιεραρχίας».

Ο άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης κάνει λόγο για την Ιεραρχία, γιατί όλα τα όντα, όλα τα κτιστά, οι άγγελοι και οι άνθρωποι, κινούνται, είναι σε μια ιεράρχηση, τα πάντα κινούνται ιεραρχικά. Στην Εκκλησιαστική Ιεραρχία είναι ο Διάκονος, ο Πρεσβύτερος και το κορύφωμα ο Ιεράρχης. Ο Διάκονος συνδέεται με την κάθαρση, ο Πρεσβύτερος με τον φωτισμό και ο Ιεράρχης με την τελείωση. Και κάνει λόγο, λοιπόν, ο άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης για την πνευματική αυτή Ιεραρχία μέσα στην Εκκλησία.

Είναι ένα πάρα πολύ ωραίο το χωρίο στο οποίο αναλύει ο άγιος Διονύσιος για το ποιος είναι ο σκοπός τής κατά Θεόν Ιεραρχίας. Γράφει ότι «τής καθ’ ημάς Ιεραρχίας σκοπός η προς Θεόν ημών, ως εφικτόν, αφομοίωσίς τε και ένωσις». Ο σκοπός τής δικής μας Ιεραρχίας, τής Εκκλησιαστικής Ιεραρχίας, είναι η προς Θεόν, όσο είναι δυνατόν, αφομοίωση και ένωση. Διότι ο Θεός είναι άκτιστος, εμείς είμαστε κτίσματα, κτιστοί, και δεν μπορούμε ποτέ να φθάσουμε στην απόλυτη ομοιότητα με τον Θεό. Εκείνος είναι κατά φύσιν Θεός, εμείς μπορούμε να γίνουμε κατά Χάριν Θεοί, άρα «ως εφικτόν αφομοίωσίς τε και ένωσις». Ο σκοπός τής Ιεραρχίας είναι να φθάσουμε στην ενότητα με τον Θεό, όσο είναι δυνατόν.

Και επειδή είμαστε άνθρωποι κτιστοί και αδύναμοι, και μάλιστα μετά την αμαρτία την οποία διαπράξαμε και σκοτίστηκε ο νους μας, ενώ πρώτα ήταν φωτισμένος, μετά ταυτίστηκε με την λογική, τα πάθη και το περιβάλλον -και αυτό είναι η πτώση τού ανθρώπου- τώρα πρέπει να γίνη η ανακαίνιση και η αναγέννησή μας.

Ακατόρθωτο είναι να το επιτύχη αυτό μόνος του ο άνθρωπος, γι’ αυτό ο Υιός και Λόγος τού Θεού, προσέλαβε την ανθρώπινη φύση, έγινε Θεάνθρωπος και μάς οδηγεί σε αυτόν τον σκοπό τής Ιεραρχίας. Θα πη ο άγιος Διονύσιος ότι η Ιεραρχία «αυτόν έχουσα πάσης ιεράς επιστήμης και ενεργείας κηδεμόνα», δηλαδή η Ιεραρχία έχει τον Χριστό «κηδεμόνα» κάθε ιεράς επιστήμης και ενεργείας.

Επίσης, ονομάζει όλη αυτήν την πορεία τού ανθρώπου προς την θέωση και τον αγιασμό «επιστήμη», όχι βέβαια ανθρώπινη επιστήμη, διότι η ανθρώπινη επιστήμη συνδέεται με την λογική, αλλά «ιερά επιστήμη», είναι αυτή που συνδέεται με την καθαρότητα τής καρδιάς. «Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία ότι αυτοί τον Θεόν όψονται» (Ματθ. ε΄ 8). Η γνώση τού Θεού είναι αποκάλυψη τού Ίδιου τού Θεού στην καθαρή καρδιά τού ανθρώπου, είναι «ιερά επιστήμη» και «ενέργεια», διότι όλα αυτά γίνονται με την ενέργεια τού Θεού, και, βέβαια, η Ιεραρχία «κηδεμόνα» έχει αυτόν τον ίδιο τον Θεάνθρωπο Χριστό.

Προχωρεί για να πη, ότι ο Θεός στέλνει την χάρη Του και την ενέργειά Του σε όλη την κτίση, όπως το κάνει ο ήλιος. Όλη η θεολογία τού αγίου Διονυσίου τού Αρεοπαγίτου έχει ως παράδειγμα τον ήλιο. Όπως έχουμε τον κτιστό ήλιο που στέλνει τις ακτίνες του και άλλους φωτίζει, άλλους θερμαίνει και άλλους καίει, έτσι και ο Θεός, ο άκτιστος Ήλιος τής Δικαιοσύνης, στέλνει την ενέργειά Του σε όλη την κτίση και πρέπει να υπάρχουν οι άνθρωποι οι οποίοι να είναι δεκτικοί αυτών τών ενεργειών Του. Γι’ αυτό γράφει ότι οι ενέργειες τού Θεού προσφέρονται προς όλη την κτίση και όσοι είναι δεκτικοί τής «αρχιφώτου και θεαρχικής ακτίνος», αγιάζονται ποικιλοτρόπως. Προσέξτε την φράση ότι, όσοι είναι δεκτικοί «τής αρχιφώτου και θεαρχικής ακτίνος», τού πρώτου Φωτός, που είναι ο ίδιος ο Θεός, οδηγούνται στην θεοπτία.

Αυτή στην πραγματικότητα είναι η εν Χριστώ ζωή και η εν Εκκλησία ζωή. Διότι ο Θεός είναι το Εν και η κτίση είναι τα πολλά, το Εν «πληθύνεται ενικώς», για να προσελκύση όλα τα όντα προς τον εαυτό Του σαν ένας μαγνήτης. Οπότε, ο Θεός που μάς αγαπά, στέλνει τις ακτίνες Του και ελκύει αυτούς που είναι άξιοι αυτής τής πνευματικής έλξεως προς ένωση. Αυτό σημαίνει το να είναι κανείς δεκτικός τής ενεργείας τού Θεού.

Γίνεται λόγος για «την αφομοίωσίν τε και ένωσιν», που είναι σκοπός τής πνευματικής Ιεραρχίας, που δεν είναι τίποτε άλλο, παρά να φθάση ο άνθρωπος από το κατ' εικόνα στο καθ’ ομοίωση. Βλέπουμε εδώ τον άγιο Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη που έχει μια καθαρά αγιογραφική θεμελίωση, και κυρίως εκφράζει την θεολογία τού Αποστόλου Παύλου, που είναι η θεολογία τής Εκκλησίας μας, αλλά με έναν δικό του πιο φιλοσοφικό τρόπο. Γιατί αυτό που γράφει ότι ο σκοπός τής Ιεραρχίας πρέπει να είναι όσο το δυνατόν, όσον εφικτόν, αφομοίωσίς τε και ένωσις, δεν είναι τίποτα άλλο παρά το κατ’ εικόνα και καθ' ομοίωση, από το κατ’ εικόνα να φθάση κανείς στο καθ' ομοίωση.

Και πώς γίνεται αυτή η αφομοίωση και ένωση, όσο είναι εφικτό; Αυτό είναι σημαντικό, γιατί όλοι μιλάμε για το «τι», αλλά παραθεωρούμε το «πώς». Όλοι μιλάμε για το τι είναι ο Θεός, χωρίς να μιλάμε για το πώς θα γνωρίσουμε τον Θεό. Όλοι μιλάμε για το τι είναι οι άγιοι, χωρίς να καθορίζουμε πώς θα γίνουμε άγιοι. Αυτό είναι το πρόβλημα τής σύγχρονης, θα έλεγα, θεολογικής παιδείας. Πώς, λοιπόν, θα γίνη αυτή «η ως εφικτόν αφομοίωσις και ένωσις»;

Γράφει ο άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης ότι αυτό «ταις τών σεβασμιωτάτων εντολών αγαπήσεσι και ιερουργίαις μόνως τευξόμεθα». Αυτό είναι ένα μεγάλο μυστήριο, που γίνεται με την αγάπη τού Θεού και την ιερουργία που κάνουν οι σεβασμιώτατες εντολές τού Θεού. Τηρούμε τις εντολές τού Θεού και γίνεται μια ιερουργία μέσα μας. Και όταν μιλάμε για εντολές τού Θεού, δεν εννοούμε κάποιες εντολές που αναφέρονται μόνο στην ηθική ζωή. Η όλη πνευματική ζωή είναι εντάλματα, λέγει ο Μέγας Βασίλειος, σωτηρίας.

Για παράδειγμα, το ότι τελείται η θεία Λειτουργία είναι εντολή τού Θεού, ο οποίος είπε στους Αποστόλους «τούτο ποιείτε εις την εμήν ανάμνησιν...» (Λουκ. κβ΄, 19). Άρα, όταν εισερχόμαστε στο Ιερό Βήμα για να τελέσουμε την θεία Λειτουργία, εφαρμόζουμε την εντολή τού Χριστού. Και όταν έρχονται στην θεία Λειτουργία οι λαϊκοί για να λειτουργηθούν και να κοινωνήσουν, τηρούν την εντολή τού Χριστού. Το Βάπτισμα, το Χρίσμα, τα Μυστήρια, ο εν Χριστώ γάμος εν τη Εκκλησία κλπ., είναι τήρηση τών εντολών τού Χριστού.

Επομένως, οι εντολές τού Χριστού δεν αναφέρονται σε μια εξωτερική ηθική ζωή, όπως εμείς την εκλαμβάνουμε, μόνο για την αγάπη και την ειρήνη, φυσικά και αυτά είναι πάρα πολύ σημαντικά, αλλά όλες οι εντολές τού Θεού είναι «εντάλματα σωτηρίας». Τηρώντας, λοιπόν, τις εντολές τού Χριστού στην ζωή μας, που είναι το να γινόμαστε μέλη τής Εκκλησίας, να ζούμε εκκλησιαστική ζωή κλπ., αφού δεχθούμε τις ακτίνες τής θείας αγάπης, πορευόμαστε προς την κατά Θεόν θέωση, μέσα σε αυτήν την πνευματική Εκκλησιαστική Ιεραρχία.

Τα είπα αυτά με πολύ μεγάλη συντομία και όσο μπορούσα πιο απλά, αν και αυτά τα θέματα είναι πολυσύνθετα και πάρα πολύ σημαντικά. Δηλαδή, το να παρουσιάση κανείς ολόκληρη την θεολογία τού αγίου Διονυσίου τού Αρεοπαγίτου, που έχει τρεις βασικές αρχές, την αρχή τής ενώσεως, την αρχή τής κινήσεως και την αρχή τής τάξεως και τής συγγενείας, δεν είναι εύκολο έργο, και μάλιστα σε ένα κήρυγμα.

3. Ο άγιος Καλλίνικος, ένας άγιος Ιεράρχης

Όμως, θα ήθελα να πω ότι ο άγιος Καλλίνικος, τού οποίου σήμερα εορτάζουμε την ανακομιδή τών τιμίων λειψάνων του, ήταν ένας τέτοιος Ιεράρχης. Όχι μόνο συμμετείχε στην Ιεραρχία τής Εκκλησίας τής Ελλάδος, ως εκλεκτόν μέλος της, αλλά είναι και ο μόνος Ιεράρχης τής Εκκλησίας τής Ελλάδος μέχρι τώρα, τουλάχιστον από την απελευθέρωσή μας από τον Τουρκικό ζυγό και μετά, τού οποίου το όνομα γράφηκε στο Αγιολόγιο τής Εκκλησίας μας. Όταν κανείς επισκεφθή τον Αρχιεπίσκοπο, στο Γραφείο του στην Ιερά Σύνοδο, θα δη ότι στην βιβλιοθήκη, δίπλα στο γραφείο του, έχει την εικόνα τού αγίου Καλλινίκου.

Ο άγιος Καλλίνικος ήταν ένας Ιεράρχης που ζούσε αυτόν τον σκοπό τής Ιεραρχίας, δηλαδή συμμετείχε στην Ιεραρχία με τον ιεραρχικό τρόπο τών αγίων. Αγαπούσε τον Χριστό, αγαπούσε τους αγίους και ομιλούσε με πολύ μεγάλο ζήλο, με προφητική δύναμη και προφητική έμπνευση γι’ αυτούς, είχε αποστολική ζωή και αγάπη για τους αγίους τής Εκκλησίας μας, τους αγίους Προφήτας, τους αγίους Αποστόλους, τους αγίους Πατέρας και τους Οσίους δια μέσου τών αιώνων. Σεβόταν τον θεσμό τής Ιεραρχίας και τής Εκκλησίας μας με έναν τρόπο που φαίνεται σε ένα γράμμα που μού έστειλε, όταν πήγαινε να συμμετάσχη στην Ιερά Σύνοδο τής Ιεραρχίας, και με προέτρεπε να γονατίσω και να παρακαλέσω τον Χριστό να τον φωτίση, κατά τις Συνεδριάσεις τής Ιεραρχίας για να ομιλήση σωστά. Είχε φόβο Θεού και σεβασμό στο ιεραρχικό πολίτευμα τής Εκκλησίας.

Και όταν επέστρεφε από τις Συνεδριάσεις τής Ιεραρχίας, και τον ρωτούσα να μού πη διάφορες λεπτομέρειες από όσα γίνονταν και λέγονταν εκεί, εκείνος μού απαντούσε: «Παιδί μου, μην ασχολείσαι με αυτά, μην ασχολείσαι με το παρασκήνιο τής Εκκλησίας. Να βλέπης την Εκκλησία στην ωραιότητά της μέσα στην μυστηριακή δομή και ζωή της».

Επίσης, δεχόταν τον Χριστό ως «καθηγεμόνα». Όταν πήγαιναν κάποιοι Χριστιανοί στο γραφείο του και τον παρακαλούσαν να τους στείλη Ιερέα, εκείνος τους έδειχνε την εικόνα τού Χριστού και τους έλεγε: «Προσευχηθείτε στο Αφεντικό να στείλη». Ακόμη μέσα του είχε σαφή εικόνα το τι σημαίνει ορθόδοξη εκκλησιαστική ποιμαντική, αυτό που είπα προηγουμένως, «η προς Θεόν, ως εφικτόν, αφομοίωσίς τε και ένωσις».

Τον τελευταίο καιρό επεξεργάζομαι θεολογικά τις Εγκυκλίους που απέστειλε ο άγιος Καλλίνικος στους Ιερείς και στο ποίμνιό του. Σε αυτές παρουσιάζεται ένας Ιεράρχης μεγάλων διαστάσεων, με θεολογία, με εμπειρία, με ζωή, με γνώση τής Εκκλησιαστικής ζωής. Και μάλιστα από πέρυσι κάνω διάφορες ομιλίες στα Ιερατικά Συνέδρια στην Ιερά Μητρόπολη Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου και θα συνεχίσω και εφέτος, αναλύοντας τις Εγκυκλίους τού αγίου αυτού Ιεράρχου. Και βλέπω το ύψος και το βάθος και το πλάτος και το μήκος αυτού τού ανθρώπου. Ο σκοπός του ήταν το πώς ο ίδιος θα οδηγηθή από το κατ’ εικόνα στο καθ’ ομοίωση και πώς θα οδηγήση το ποίμνιό του σε αυτήν την προοπτική.

Ακόμη, αγαπούσε τις εντολές τού Χριστού. Πάνω από όλα στην ζωή του έβαζε τις εντολές τού Χριστού, πάνω από τους νόμους τής Πολιτείας είχε μπροστά του το ιερό Ευαγγέλιο. Ξέρετε, όταν γίνεται χειροτονία Αρχιερέως, αντί να βάλουν μόνον το ωμόφορο στην κεφαλή τού χειροτονούμενου, τοποθετούν και το ιερό Ευαγγέλιο. Αυτό σημαίνει ότι ο Ιεράρχης πρέπει να είναι τηρητής τού Ευαγγελίου. Και πατάει επάνω στον αετό, για να δείξη ότι ο Ιεράρχης είναι αετός τού πνεύματος. Έτσι το ζούσε εκείνος. Τηρούσε πάνω απ’ όλα στην προσωπική του ζωή το ιερό Ευαγγέλιο και τις εντολές τού Χριστού και αξιώθηκε από τον Θεό, ενώ ο ίδιος δεν το επιθυμούσε και δεν επεδίωκε την προβολή, να προβληθή και να γίνη η αγιοκατάταξή του και να τον τιμούμε σήμερα ως άγιο.

Και πολλά θαύματα γίνονται, όπως το ξέρω και εγώ και το ξέρει και ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας, αγαπητός αδελφός Ιωήλ. Το ξέρει και ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Άρτης Καλλίνικος, που έχει το όνομά του και έχει σήμερα και την εορτή του, ξέρει και εκείνος το πώς τού εμφανίσθηκε ο Άγιος στον ύπνο του κατά έναν τρόπο θαυματουργικό πριν την αγιοκατάταξη του, και τον προετοίμασε για την καταγραφή του στο Αγιολόγιο τής Εκκλησίας μας.

4. Ευχές για καλή ιεραρχία

Σήμερα εορτάζει και ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης σας, που έχει το όνομα τού αγίου Καλλινίκου. Και αυτός βοήθησε στην συλλογή τού υλικού για τον σχηματισμό τού φακέλου για την αποστολή του στην Ιερά Σύνοδο και στην συνέχεια στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Εορτάζει σήμερα την μνήμη του, γιατί είναι δύσκολο τον Αύγουστο με τις Παρακλήσεις. Και θέλω να τού ευχηθώ να έχη πάντοτε στην ζωή του πρότυπο - και όπως τον έχει - αυτόν τον άγιο Ιεράρχη.

Παρακολουθώ την ζωή του και μέσα από την ιστοσελίδα τής Μητροπόλεώς του και μέσα από εκείνα τα οποία μαθαίνω, και αισθάνομαι ότι έχει καλή προοπτική και βαδίζει σωστά τον δρόμο αυτόν, και δεν συνέβη σ’ αυτόν κάτι που λέει ο λαός: «Τι έγινε στην χειροτονία τού τάδε Επισκόπου; Όταν χειροτονήθηκε Επίσκοπος, κάτι τού έβαλαν και άλλαξε αμέσως χαρακτήρα. Τον ξέραμε ως Αρχιμανδρίτη, αλλά τώρα που έγινε Επίσκοπος κάτι άλλαξε. Τους κάνετε κάτι και αλλάζουν;». Νομίζω ότι εκείνος δεν έχει αλλάξει και ακολουθεί αυτήν την οδό.

Εύχομαι να έχη προστάτη του τον άγιο Καλλίνικο, φυσικά πρώτα τον Χριστό, τους αγίους Ιεράρχες και μετά τον άγιο Καλλίνικο, τον οποίο γνώρισε από μικρός, που ήταν παπαδάκι μέσα στο Ιερό Βήμα, και εκείνος να χαίρεται για την παρουσία του στην Εκκλησία. Να παραμείνη πάντα ο ίδιος, να μην αλλάξη, να μην αποκτήση άλλη νοοτροπία πέρα από αυτήν που ήθελε ο άγιος Καλλίνικος, τού οποίου έχει και το όνομα.

Και εύχομαι για όλους μας ο άγιος Καλλίνικος να γίνη προστάτης, πρεσβευτής μας και να ζούμε και εμείς μέσα στην Εκκλησία μέσα στην προοπτική αυτής τής Εκκλησιαστικής Ιεραρχίας. Αμήν.