Συχνά στον λόγο μας επικαλούμαστε τους Αγίους, οι οποίοι κατά διαφόρους βαθμούς μετέχουν τής θεοποιού ενεργείας τού Θεού και ο Θεός δι’ αυτών επιτελεί θαύματα, αποκαλύπτει το θέλημά Του.

Στην θεολογική παράδοση επικρατεί το consensus patrum, δηλαδή για θεολογικά ζητήματα υπάρχει συμφωνία τών Πατέρων. Φυσικά, εννοείται ότι αυτό σχετίζεται με την εμπειρία, αφού υπάρχει ταυτότητα εμπειριών μεταξύ Προφητών, Αποστόλων και Πατέρων, αλλά καθένας από αυτούς εκφράζεται με διαφορετικό τρόπο, ανάλογα με τα χαρίσματά του και την παιδεία του.

Όταν ανακύπτουν διάφορα θέματα, τότε οι εμπειρικοί θεολόγοι - Επίσκοποι συνέρχονται σε Συνόδους και αποφασίζουν όχι μόνον για την εμπειρία, αλλά και για την ορολογία.

Με τον τρόπο αυτόν απαρτίσθηκε το Σύμβολο τής Πίστεως, το λεγόμενο «Πιστεύω», το οποίο απαγγέλλουμε σε κάθε ιερά ακολουθία και σε κάθε Μυστήριο και δεν διανοείται κανείς ούτε επιτρέπεται να αλλάξη μία λέξη ή μία συλλαβή, ούτε να αφαιρέση ούτε να προσθέση.

Είναι ευνόητον ότι η αλήθεια τής πίστεως εκφράζεται από τους Αγίους και μάλιστα συνοδικά, δηλαδή εκκλησιαστικά. Η Εκκλησία συνέρχεται εν Συνόδω, με την παρουσία τών Αγίων και με τις διδασκαλίες τους και αποφασίζει για τους όρους, τους κανόνες και για όλα τα θέματα που απασχολούν την Εκκλησία. Έτσι, συνδέονται στενότατα η Εκκλησία με τον συνοδικό θεσμό της, ο οποίος έχει απαρτισθή από τους Πατέρες τών Οικουμενικών Συνόδων, και τους Αγίους, και δεν μπορεί να χωρισθή το ένα από τα άλλα.

Η Εκκλησία ως Σώμα Χριστού και κοινωνία θεώσεως γεννά Αγίους και Πατέρες και οι άγιοι Πατέρες ως τέκνα τής Εκκλησίας ζουν μέσα στην Εκκλησία, ομολογούν την Ορθόδοξη πίστη και αγιάζονται στην Εκκλησία.

Έτσι, οι Άγιοι ως οργανικά μέλη τής Εκκλησίας, θεωρούν την Εκκλησία, που εκφράζεται συνοδικά, ως μητέρα τους και την δοξάζουν με όλη τους την ζωή. Ζουν μέσα στην Εκκλησία, αγιάζονται από την κεφαλή της που είναι ο Χριστός, πορεύονται «συν πάσι τοις Αγίοις» και κοιμούνται εν Χριστώ μέσα στην Εκκλησία. Τρέφονται από την Εκκλησία, αναπνέουν τον πνευματικό της αέρα και εισέρχονται και στην ουράνια Εκκλησία.

Ακόμη, η Εκκλησία αναγνωρίζει τους Αγίους, ως παιδιά της, τους τιμά, τους δοξάζει και με συνοδικές πράξεις, τους θέτει στο αγιολόγιό της, ανεγείρει Ναούς προς τιμήν τους, συνθέτει ακολουθίες, τιμά την μνήμη τους και τους θέτει ως πρότυπα στους Χριστιανούς.

Κατόπιν τούτων φαίνεται ότι υπάρχει στενή σχέση μεταξύ Εκκλησίας, Συνόδων και Αγίων και δεν μπορεί να διαχωρισθή το ένα από τα άλλα. Η Εκκλησία αποφασίζει εν Συνόδω, στηριζόμενη στους Αγίους.

Όσους ζωντανούς Αγίους γνώρισα στην ζωή μου, όπως τον Γέροντά μου Μητροπολίτη Εδέσσης άγιο Καλλίνικο, τον άγιο Σωφρόνιο και άλλους, μού ενέπνευσαν την αγάπη προς την Εκκλησία, τον Συνοδικό της θεσμό και τους Αγίους.

Τα γράφω αυτά, γιατί η πανδημία τού κορωνοϊού ανέδειξε πολλά προβλήματα μεταξύ τών οποίων ότι μερικοί θέτουν τους Αγίους αντίθετους με την Εκκλησία, όπως εκφράζεται συνοδικά. Αυτό είναι έλλειμμα ορθοδόξου εκκλησιολογίας και είναι σοβαρό πρόβλημα, γιατί έξω από την Εκκλησία δεν υπάρχει αγιότητα.

Δεν είναι δυνατόν η Εκκλησία με την Σύνοδό της να αγιοκατατάσση κάποια μέλη της και μερικοί Χριστιανοί να χρησιμοποιούν μεμονωμένους και αποσπασματικούς λόγους τών Αγίων αυτών για να πληγή ο συνοδικός θεσμός τής Εκκλησίας. Αυτό δεν το θέλουν ούτε οι Άγιοι.