Οι Τοπικές και οι Οικουμενικές Σύνοδοι θέσπισαν όρους και ιερούς Κανόνες. Οι όροι των Οικουμενικών Συνόδων αναφέρονταν στην Τριαδολογία και την Χριστολογία, δηλαδή στα δογματικά ζητήματα, και οι ιεροί Κανόνες αναφέρονταν στην λειτουργική, διοικητική και ποιμαντική ζωή της Εκκλησίας.

Οι αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων για δογματικά θέματα λέγονται όροι - δόγματα - «Σύμβολα της πίστεως». Τα δόγματα, μαζί με τα κείμενα της Αγίας Γραφής και των Πατέρων, είναι τα κτιστά ρήματα και νοήματα, δια των οποίων μεταφέρονται τα άρρητα ρήματα που δέχθηκαν οι θεούμενοι κατά την διάρκεια της εμπειρίας τους.

«Η Αγία Γραφή, τα πατερικά συγγράμματα και οι αποφάσεις των Συνόδων είναι τα Σύμβολα της Πίστεως. Διότι τα Σύμβολα της Πίστεως είναι εκείνα που γράφουν τα ρητά και μεταφέρουν νοήματα. Όλα τα θεόπνευστα ρητά που μεταφέρουν θεόπνευστα νοήματα είναι θεόπνευστα, διότι είναι διαγνωστικά και θεραπευτικά. Και αυτή η θεραπεία είναι η σωτηρία. Και γι' αυτόν τον λόγο η Εκκλησία απέβλεπε σε αυτά τα συγγράμματα, επειδή ήταν θεμέλια της διαγνωστικής της και θεραπευτικής της αγωγής.

Αλλά, την στιγμή που κανείς ταυτίζει την θεολογία με την φιλοσοφική μέθοδο και συμπλέκεται με την οποιαδήποτε φιλοσοφική μέθοδο και γνωσιολογία είτε είναι του Αριστοτέλους είτε του Πλάτωνος είτε του Κάντιου είτε του Μαρξ, τότε ξεριζώνει την πατερική του παράδοση από τα φυσικά θεμέλια, ξεριζώνει τα θεμέλια από την πατερική θεολογία. 

Παίρνει τα ρητά και τα νοήματα είτε της Αγίας Γραφής είτε των Πατέρων ή τών Οικουμενικών Συνόδων σε φιλοσοφικά γυμνάσματα και προσπαθεί, μέσω οποιοσδήποτε φιλοσοφικής γνωσιολογίας, να κατανοήσει αυτά τα ρητά και νοήματα. Αυτός βρίσκεται πάρα πολύ μακριά από την αγιογραφική και πατερική παράδοση και είναι αδύνατον να καταλάβει την Αγία Γραφή και τους Πατέρες της Εκκλησίας και τις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων. Είναι φύσει αδύνατον».

Η διατύπωση των δογμάτων-όρων δεν έγινε για φιλοσοφικούς λόγους, αλλά για να προστατευθούν οι πιστοί από τους αιρετικούς και να κατηχηθούν στην εν Χριστώ ζωή.

«Γι' αυτό και οι Πατέρες, επανειλημμένως, καταδικάζουν τους αιρετικούς για την φιλοσοφική τους μέθοδο στα θέματα των δογμάτων, ενώ για τους Πατέρες η μέθοδος της θεολογίας ήταν καθαρά πνευματική μέθοδος».

«Η διατύπωση, όμως, χρειάζεται για κατηχητικούς λόγους και για να φυλάσσονται οι πιστοί από τους αιρετικούς, για να ξέρουν ποιοι είναι οι σωστοί διδάσκαλοι, για να μπορούν να τύχουν της θεραπείας, η οποία θεραπεία δεν υπήρχε στους αιρετικούς».