Πολλοί παρεξηγούν τη λέξη: "ημέρα" τής Γενέσεως, όσον αφορά τις 6 Δημιουργικές Ημέρες, και νομίζουν ότι είναι 24άωρες. Και οι μεν πιστοί που την παρεξηγούν, γίνονται αιτία σκανδαλισμού πληροφορημένων επιστημονικά ανθρώπων, οι δε άπιστοι, κατηγορούν την Αγία Γραφή για μυθοπλασίες. Όμως μια προσεκτική ματιά τού θέματος, βάζει τα πράγματα στη θέση τους.

Οι Δημιουργικές ημέρες είναι μεταβλητής διάρκειας περίοδοι

Το πρώτο σημείο στο οποίο θα αναφερθούμε, είναι η άρνηση κάποιων για το ότι οι Δημιουργικές ημέρες είναι "ακαθόριστης διάρκειας" μακρές περίοδοι, και όχι 24άωρες. Θέλουν σώνει και καλά, να πουν ότι η Γένεση μιλάει για 24άωρες ημέρες, όπως τις γνωρίζουμε στην καθημερινότητα. Ας δούμε λοιπόν, αν κάτι τέτοιο είναι σωστό:

Δεν χρειάζεται εδώ να αναλύσουμε, το ότι στη Γένεση αναφέρονται 6 Δημιουργικές ημέρες κατά τις οποίες διαμορφώθηκε ο κόσμος, και μια 7η, κατά την οποία ο Θεός κατέπαυσε μαζί με τα ΑΓΙΑ δημιουργήματα της ημέρας κατάπαυσης. Άλλωστε αυτά έχουν ήδη αναλυθεί σε άλλο άρθρο. Εδώ απλώς θα υπενθυμίσουμε, ότι ενώ ο ουρανός και η γη κατά το πρώτο κεφάλαιο της Γένεσης, έγιναν σε 6 Δημιουργικές Ημέρες, στο εδάφιο Γένεσις 2: 1-4 λέει το εξής σημαντικό:

"Και συνετελέσθησαν ο ουρανός και η γη και πας ο κόσμος αυτών. Και συνετέλεσεν ο Θεός εν τη ημέρα τη έκτη τα έργα αυτού, ά εποίησε... Αύτη η βίβλος γενέσεως ουρανού και γης, ότε εγένετο· ή ημέρα εποίησε Κύριος ο Θεός τον ουρανόν και την γην".

Προσέξτε! ενώ στο προηγούμενο κεφάλαιο, και στο 2 εδάφιο, γράφει ξεκάθαρα ότι ο ουρανός και η γη έγιναν σε 6 ημέρες, στο εδάφιο 4 λέει ότι αυτά έγιναν "κατά την ημέρα" ("ή ημέρα"), που ο Θεός εποίησε τον ουρανό και τη γη. Ξαφνικά, μέσα σε μία παράγραφο της Γένεσης, η λέξη "ημέρα", χρησιμοποιείται με ΜΕΤΑΒΛΗΤΗ διάρκεια, τόσο σε 6 διακριτές μεταξύ τους περιόδους, όσο και σε ΜΙΑ ΜΟΝΟ περίοδο, που διαρκεί όσο και οι 6 μαζί! Οι 6 Δημιουργικές ημέρες δηλαδή, ξαφνικά αναφέρονται ως ΜΙΑ!

Αν αυτό δεν είναι απόδειξη, για τη χρήση της λέξεως "ημέρα", με μεταβλητή και σχετική διάρκεια, δηλαδή ως "περίοδος", τότε η λέξη: "απόδειξη" χάνει τη σημασία της!

Μάλιστα, αυτή δεν είναι η μοναδική περίπτωση, που η λέξη "ημέρα" στην Αγία Γραφή έχει μεταβλητή, ακαθόριστη και συμβολική διάρκεια! Ας δούμε μερικές ακόμα:

Ο απόστολος Πέτρος στη Β΄ Πέτρου 3: 8, λέει πως μία περίοδος τόσο μεγάλη για εμάς όσο τα 1000 έτη, για το Θεό είναι τόσο ασήμαντη, όσο για εμάς μια μικρή περίοδος μίας ανθρώπινης ημέρας. Ο Θεός δεν μετράει το χρόνο σε ημέρες! Και φυσικά ούτε σε έτη! Γιατί είναι άχρονος!

Και στο συμφραζόμενο όμως αυτού τού εδαφίου, ο απόστολος Πέτρος μας δείχνει ακριβώς το ίδιο πράγμα. Από το χωρίο Β΄ Πέτρου 3: 3, μας λέει πως στις έσχατες ημέρες (που άρχισαν στον καιρό τού Χριστού), θα υπήρχαν άνθρωποι που θα κορόϊδευαν τη Χριστιανική ελπίδα τής 2ης Παρουσίας τού Χριστού, και θα έλεγαν: "Πού είναι η υπόσχεση τής Παρουσίας του τόσα χρόνια;" Και συνεχίζει στο εδάφιο 5: "Επειδή εκουσίως αγνοούσι τούτο..."

(Ο απόστολος Πέτρος εδώ, χρησιμοποιεί Ενεστώτα χρόνο, πράγμα που δείχνει πως μιλούσε για εμπαίκτες τής εποχής του, και συνεπώς την εποχή του ονομάζει εδώ: "έσχατες ημέρες". Αυτό το λέμε επειδή αν υπήρχε μία άλλη τελευταία μελλοντική περίοδος αργότερα από την παρούσα περίοδο, δεν θα ονομαζόταν η Χριστιανική περίοδος "έσχατες ημέρες").

"Γι' αυτό", (λέει ο απόστολος στα εδάφια 8 και 9), "επειδή για το Θεό ακόμα και μια περίοδος 1000 ετών είναι ασήμαντη σαν μια ημέρα, μη νομίζετε ότι ο Θεός αργεί να εκπληρώσει την υπόσχεση τής Παρουσίας Του".

Ο απόστολος Πέτρος λοιπόν, χρησιμοποιεί εδώ τη λέξη ημέρα, ως σύμβολο μιας μακράς ΚΑΙ ΑΟΡΙΣΤΗΣ περιόδου από την εποχή του, ως την Παρουσία τού Χριστού, και μάλιστα τη συμβολίζει με μια περίοδο 1000 ετών! Μιλάει δηλαδή για ένα χρονικό διάστημα τόσο μεταβλητό, που στην πραγματικότητα είναι ως τώρα 2000 έτη και όχι 1000, που ανέφερε στο παράδειγμά του.

Ένα ακόμα παράδειγμα ότι η λέξη: "ημέρα", χρησιμοποιείται συμβολικά, και όχι ως συγκεκριμμένο μέτρο χρόνου, μπορούμε να δούμε στο χωρίο Ψαλμός κεφάλαιο 90 και εδάφιο 4: "Διότι 1000 έτη ενώπιόν σου, είναι ως ημέρα η εχθές, ήτις παρήλθε, και ως φυλακή νυκτός".

Ο Ψαλμωδός εδώ, μας δίνει δύο διαφορετικά μέτρα για τα 1000 έτη. Μας λέει μεν ότι είναι "ως μία ημέρα", αλλά επίσης και "ως φυλακή νυκτός", που είναι χρονικό διάστημα τής αρχαιότητας μικρότερο από ολόκληρη νύχτα (Ματθαίος 24: 43, Λουκάς 12: 38). Αν θελήσουμε να πούμε ότι αυτή η σύγκριση έχει μια παγιωμένη, σταθερή μορφή, δεν είναι δυνατόν για τον άχρονο Θεό τα 1000 χρόνια να είναι μια ημέρα, και ταυτόχρονα να είναι μια 4ωρη περίοδος όπως μια "φυλακή νυκτός". Όταν λοιπόν μιλάει για "ημέρες", δεν μιλάει για κάποιο σταθερό χρονικό διάστημα, αλλά για μια συμβολικά μακρά περίοδο, μεταβλητής διάρκειας!

Θα μπορούσαν να αναφερθούν και άλλα τέτοια παραδείγματα, αλλά αυτά αρκούν για κάθε λογικό αναγνώστη, ώστε να καταλάβει ότι δεν είναι λογικό να αρνείται ως "άτοπη" τη χρήση της λέξεως: "Δημιουργική ημέρα", με την έννοια του ακαθόριστου και μακρού χρονικού διαστήματος.

Υπάρχει αντιστοιχία Δημιουργικών ημερών και Γεωλογικών αιώνων;

Ένα επόμενο σημείο για το οποίο θέλουμε να μιλήσουμε εδώ, είναι το θέμα της "ακριβούς αντιστοιχίας" των επιστημονικών γεωλογικών περιόδων, και των Δημιουργικών ημερών. Λένε οι αρνητές της επιστημονικότητας της Γενέσεως: "Αν οι Δημιουργικές ημέρες είναι πράγματι μεγάλες χρονικές περίοδοι, τότε πρέπει να μας πείτε σε ποιες ακριβώς γεωλογικές περιόδους αντιστοιχούν!"

Μια τέτοια ερώτηση, όσο "προκλητική" (με την καλή δημιουργική έννοια) είναι για τον γράφοντα, τόσο "ρηχή" είναι ως σύλληψη! Για τους εξής λόγους:

α. Στην περίπτωση της επιστημονικής θεώρησης της Δημιουργίας, έχουμε τον διαχωρισμό των ημερών, με βάση τα γεωλογικά ή βιολογικά γεγονότα που συνέβησαν στον πλανήτη. Όμως στη Γένεση, ο διαχωρισμός γίνεται με ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ κριτήρια! Γι' αυτό και τονίζονται γεγονότα, που δεν είναι όλα τόσο ενδιαφέρονται από πλευράς επιστήμης, ενώ άλλα σημαντικά γεγονότα αποσιωπούνται εντελώς, όπως είναι η δημιουργία των εντόμων, ή των ψαριών.

Δηλαδή, δεν σκοπεύει η Γένεση να μας κάνει μια επιστημονική πραγματεία, για τη δημιουργία της γης και της ζωής. Θέλει να μας δώσει αφ' ενός μια ιδέα για το πώς Ο ΘΕΟΣ έπλασε "τον ουρανό και τη γη" (δηλαδή το περιβάλλον του ανθρώπου), αφ' ετέρου μέσα σε όλα αυτά που γράφει, μας δίνει ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ και συγκεκαλυμμένες θεολογικές αναφορές, που γίνονται κατανοητά μόνο από όποιον τα θεωρήσει με το μάτι του πιστού, και έχει γνώση όλης της Αγίας Γραφής, και της Εκκλησιαστικής παραδόσεως. Για παράδειγμα, η αναφορά σε ζώα της γης και ζώα της θάλασσας, είναι "πρόγευση" της προφητείας της Αποκάλυψης για τον Αντίχριστο και τον Ψευδοπροφήτη! (Δείτε το σχετικό μας άρθρο). Και οι αναφορές "ποιήσωμεν άνθρωπον κατ' εικόνα..." είναι Θεολογική αναφορά στην Αγία Τριάδα και στην ενανθρώπιση του Χριστού ως "εικών Θεού", όπως μπορείτε να δείτε στο σχετικό μας άρθρο. Ομοίως και στα πρώτα εδάφια της Γενέσεως, οι αναφορές στον "Θεό", στο "Πνεύμα Θεού" και στο: "και είπεν ο Θεός", είναι Θεολογικές αναφορές στον Πατέρα, στον Υιό-Λόγο και στο Άγιο Πνεύμα!

Το να στηρίζονται λοιπόν οι Δημιουργιστές στη Γένεση, για να πολεμήσουν μια επιστημονική θεωρία, ή το να ζητούν οι άθεοι Εξελικτές, έναν πλήρη "δημιουργικό οδηγό" στη Γένεση, ώστε να πεισθούν ότι είναι πραγματικές οι αντιστοιχίες, μοιάζει με το να ζητάει κάποιος σε έναν τσελεμεντέ με ψητά, έναν πλήρη οδηγό για την ανατομία του κάθε ζώου! Επειδή αν και ένας τσελεμεντές, αναφέρει αρκετά στοιχεία από την ανατομία του ζώου με το οποίο ασχολείται, απέχει πολύ, από μια επιστημονική πραγματεία ανατομίας! Και αναφέρεται μεν σε αληθινά και υπαρκτά μέρη του σώματος του ζώου, αλλά ο σκοπός του δεν είναι να μας πληροφορήσει για τα ανατομικά χαρακτηριστικά. Ομοίως και η Γένεση, αναφέρεται μεν σε εξελικτικά γεγονότα και σε επιστημονικά "στιγμιότυπα" της δημιουργίας, όμως αυτό έχει ευκαιριακό χαρακτήρα. Ο σκοπός της δεν είναι να μας δώσει ένα επιστημονικό εγχειρίδιο για τις λεπτομέρειες της δημιουργίας. Ο σκοπός της είναι, μέσα από μια σύντομη πληροφόρηση ότι όλα αυτά πλάσθηκαν από τον Θεό, να μας δώσει ορισμένα στοιχεία που θα μας οδηγήσουν στην εν Χριστώ σωτηρία. Άρα, δεν μπορεί κάποιος να έχει από τη Γένεση απαιτήσεις, να γράφει κάτι για το οποίο δεν είχε σκοπό να γράψει!

β. Πέραν αυτού, οι ίδιοι οι επιστήμονες, που καταρτίζουν τις γεωλογικές περιόδους, το κάνουν έχοντας κατά νουν, διαφορετικά κριτήρια διαχωρισμού, από τα κριτήρια της Γενέσεως. Η Γένεση έχει ως επιπρόσθετα κριτήρια των αναφορών της, τους συμβολισμούς, την προφητεία, τη διαχρονική κατανόηση των αναγνωστών, και το τότε πολιτισμικό επίπεδο των πρώτων παραληπτών της. Η γεωλογία όμως, έχει ως κριτήριο τα γεωλογικά γεγονότα!

Δεν θα μπορούσαν λοιπόν να συμπίπτουν οι διαχωρισμοί αυτοί σε πλήρη αντιστοιχία, και είναι παράλογο κάποιος να ζητάει πλήρη αντιστοιχία σε δύο "καταλόγους", που διαχωρίσθηκαν με διαφορετικά κριτήρια, από πολιτισμούς με διαφορετικά ενδιαφέροντα και μεθόδους.

γ. Ακόμα όμως και αν υποθέσουμε ότι μπορούσαμε να κάνουμε μια τέτοια αντιστοιχία, και πάλι, τίθεται θέμα ΜΕΤΑΒΛΗΤΟΤΗΤΑΣ του σύγχρονου καταλόγου. Κάθε τόσο, όσο η επιστήμη ερευνάει ακριβέστερα τα γεωλογικά στρώματα και εντοπίζει πράγματα που δεν γνώριζε, είτε αλλάζει τα όρια των γεωλογικών περιόδων, για μεγαλύτερη ακρίβεια, είτε προσθέτει γεωλογικές περιόδους, για να επιτύχει μεγαλύτερη ακρίβεια στην αφήγηση της ιστορίας της γης.

Για παράδειγμα, αν διαβάσετε επιστημονικά περιοδικά της δεκαετίας του 1980, θα δείτε να τοποθετούν τα όρια του Κητιδικού, που εξαφανίσθηκαν οι δεινόσαυροι, στα 64 εκατομμύρια έτη πριν. 15 χρόνια αργότερα, θα δείτε τα επιστημονικά περιοδικά να έχουν διορθώσει το νούμερο αυτό, στα 65 εκατομμύρια έτη. Και τα περιοδικά των πρώτων ετών του 21ου αιώνα, την τοποθετούν με ακόμα μεγαλύτερη ακρίβεια, στα 65,5 - 66 εκατομμύρια έτη πριν. Και (ένα παράδειγμα ακόμα), ενωρίς το 2007, έγινε συμφωνία από τους επιστήμονες, να ΠΡΟΣΤΕΘΕΙ μία ακόμα γεωλογική περίοδος, κάνοντας ακριβέστερο το διαχωρισμό των γεωλογικών αυτών περιόδων, με βάση τα νεότερα στοιχεία. Το να ζητάει λοιπόν κάποιος "ΑΚΡΙΒΗ" αντιστοιχία της Γενέσεως και "απασών" των Γεωλογικών περιόδων "χωρίς κενά" είναι ΠΑΡΑΛΟΓΟ, με δεδομένη τη διαρκή μεταβολή που υφίστανται οι σύγχρονοι κατάλογοι περιόδων, οι οποίοι γίνονται όλο και ακριβέστεροι, και οι περίοδοι στις οποίες χωρίζονται, όλο και αυξάνουν, για να αντιστοιχίσουν περισσότερα γεγονότα της ιστορίας της γης.

Ο στόχος της Γένεσης δεν ήταν να επιτευχθεί ακρίβεια, ούτε πληρότητα, ούτε να διαμορφώνεται και να μεταβάλλεται κατά καιρούς, σύμφωνα με τις ακριβέστερες μετρήσεις! Γράφτηκε μία φορά για πάντα, και εκεί υπάρχουν όλα όσα ήθελε ο Θεός να μας πει ως αρχή της Αγίας Γραφής.

Για όσους όμως διψούν για την αλήθεια, και θέλουν να δοξάζουν τον Θεό για τα μεγαλεία του χωρίς παρωπίδες και χωρίς προκαταλήψεις, η Γένεση είναι ένας πολύτιμος θησαυρός, με ανεκτίμητη αξία και προσφορά στο κάθε τι που επηρεάζει τη σωτηρία μας.

Ν. Μ.