Σε διάφορα άρθρα Προτεσταντικών ομάδων και μεμονωμένων Προτεσταντών, διαβάζουμε την ανιστόρητη δήλωση, ότι δήθεν οι Ιουδαίοι δεν αναγνώρισαν ποτέ ως μέρος τής Αγίας Γραφής, τα 10 εκείνα βιβλία που και οι ίδιοι οι Προτεστάντες δεν δέχονται, αν και οι Χριστιανοί όλων τών αιώνων τα δεχόμαστε ως μέρος τής Αγίας Γραφής.

Στην πραγματικότητα τα ιστορικά ντοκουμέντα δείχνουν, όχι μόνο ότι οι Ιουδαίοι τα δέχονταν ακόμα και πριν από την εποχή τού Χριστού, ως μέρος τού κειμένου τών Εβδομήκοντα, αλλά τα θεωρούσαν τόσο Θεόπνευστα, όσο και τα υπόλοιπα βιβλία τής Παλαιάς Διαθήκης.

Στην "Εισαγωγή εις την Παλαιάν Διαθήκην" τού καθηγητή Αθανασίου Χαστούπη, (σελ. 551), διαβάζουμε επ' αυτού τα εξής:

"Κατά τους χρόνους του Ιησού και των αποστόλων η μετάφρασις των Ο΄, ήτις περιλαμβάνει και τα δευτεροκανονικά βιβλία και τεμάχια, χρησιμοποιείται υπό πάντων των Ιουδαίων της διασποράς. Δαψιλή χρήσιν αυτής ποιούνται και οι συγγραφείς της Κ. Διαθήκης. Εάν τα δευτεροκανονικά βιβλία και τεμάχια δεν εθεωρούντο κανονικά, οι απόστολοι και οι μαθηταί των θα είχον επιστήσει εις τούτο την προσοχήν των χριστιανών αναγνωστών των και καθορίσει ακριβώς τον αυθεντικόν κατάλογον των ιερών βιβλίων".

Εδώ ο Αθανάσιος Χαστούπης ονομάζει τα 10 αυτά βιβλία με τον αδόκιμο όρο "Δευτεροκανονικά", επειδή έτσι έχει επικρατήσει να κατονομάζονται μεταξύ τών Προτεσταντών, αν και μεταξύ τών Χριστιανών θεωρούνται και αυτά Κανονικά, βάσει τής Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου.

Ομοίως και ο Πανεπιστημιακός Παναγιώτης Μπρατσιώτης συμφωνεί, στη δική του "Εισαγωγή εις την Παλαιάν Διαθήκην", (σελ. 496), ονομάζοντας και αυτός τα 10 αυτά βιβλία ως "Δευτεροκανονικά", λόγω τής ίδιας Προτεσταντικής συνήθειας:

"Αφετέρου δε διαπιστούται πολλαχώς ου μόνον η γνωριμία, αλλά και η μεγάλη τιμή, ης απέλαυον παρά τοίς Παλαιστινοίς Ιουδαίοις τα δευτεροκανονικά βιβλία και μάλιστα ένια τούτων. Ούτω, προς τοις άλλοις, εν τοις ταλμουδικοίς βιβλίοις παρατίθενται πολλάκις χωρία εκ της Σοφίας Σειράχ κατά τρόπον υπομιμνήσκοντα την ενταύθα χρήσιν πρωτοκανονικών βιβλίων. Υπό ραββίνων τινών η Σοφία Σολομώντος, ετιμάτο ως γνήσιον έργον του Σολομώντος. Περί δε της τιμής, ης απέλαυον τα βιβλία Τωβίτ και Ιουδείθ, μαρτυρεί η ύπαρξις εβραϊκών και αραμαϊκών κειμένων τούτων... Το δε Α΄ Μακκαβαίων, ου μόνον είχε γραφή πρωτοτύπως εβραϊστί, αλλά κατά το βαβυλωνιακόν Ταλμούδ (Joma 29a) θα ανεγινώσκετο κατά την εορτήν των εγκαινίων".

Ο ίδιος καθηγητής, στο ίδιο έργο στη σελίδα 559, μάς πληροφορεί ότι οι Ιουδαίοι θεωρούσαν Θεόπνευστη την Ελληνική Μετάφραση τών Εβδομήκοντα:

"Τα επί μέρους ελληνικά μεταφράσματα της Π.Δ. συλλεγέντα συνεκρότησαν ενιαίαν Βίβλον, ήτις ου μόνον παρά τοίς Ιουδαίοις της Αιγύπτου, αλλά και απανταχού της ελληνιζούσης ιουδαϊκής διασποράς εθεωρείτο, τουλάχιστον μέχρι των μέσων του β΄ μ.Χ. αιώνος, ως εξίσου προς το πρωτότυπον ιερά, και αυτό τούτο θεόπνευστος, χρησιμοποιούμενη ου μόνον ως βάσις της ελληνιστικής ιουδαϊκής μορφώσεως και ως μέσον της ιουδαϊκής παρά τω εθνικώ κόσμω προπαγάνδας, αλλά  και εν αυτή τη συναγωγική λατρεία» (Φίλωνος, Βίος Μωϋσέως β 7. Ούτος χαρακτηρίζει τους Ο΄ ως «προφήτας» και «ιεροφάντας». Παράβαλε και Βαβυλωνιακό Ταλμούδ Megilla 9a.).

Η Καθολική Εγκυκλοπαίδεια, στο λήμμα της: "Κανόνας τής Παλαιάς Διαθήκης", μάς πληροφορεί ότι από τις 350 περίπου παραθέσεις τής καινής Διαθήκης από την Παλαιά, οι 300 είναι από τη Μετάφραση τών Εβδομήκοντα. Αυτό σημαίνει ότι αφού η Μετάφραση τών Εβδομήκοντα (Ο') περιείχε και τα 10 αυτά βιβλία που δεν δέχονται οι Προτεστάντες, δεν υπήρχε διαφοροποίηση σε κανένα από τα βιβλία της, ως προς το αν τα δέχονταν ή όχι οι Χριστιανοί και οι Ιουδαίοι τής εποχής τού Χριστού. Διαφορετικά, αν υπήρχε τέτοια εξαίρεση, θα υπήρχε κάποια προειδοποίηση στη διδασκαλία τών Αποστόλων, να μη δεχόμαστε αυτά τα 10 βιβλία. Κάτι όμως που δεν υπάρχει.

Γι' αυτό, ακόμα και ο Ευαγγελικός Γιώργος Χατζηαντωνίου, στην "Ιστορική Εισαγωγή στην Παλαιά Διαθήκη" (σελ. 413), αναγκάζεται να παραδεχθεί τα 10 αυτά βιβλία υπήρχαν στον ευρύ κανόνα τής Παλαιάς Διαθήκης τού Κειμένου τών Εβδομήκοντα, και μάλιστα ανακατεμένα με τα υπόλοιπα βιβλία τής Παλαιάς Διαθήκης. Αν θεωρούνταν υποδεέστερα, θα τα βρίσκαμε ξεχωρισμένα υπό τύπον παραρτήματος.

Κατά συνέπεια, οι Ιουδαίοι και οι Χριστιανοί ως την εποχή τού Χριστού, αποδέχονταν αυτά τα 10 βιβλία, ως αναπόσπαστο και ισότιμο μέρος τής Παλαιάς Διαθήκης με τα άλλα βιβλία της. Και οι Προτεστάντες που δεν τα αποδέχονται αυθαιρετούν και ασεβούν στο Ιερό κείμενο τής Αγίας Γραφής.