1. Εάν, λοιπόν, δεν κρίνει ο Πατήρ, τότε ή δεν τον ενδιαφέρει τίποτε ή συνευδοκεί με όλα όσα γίνονται. Και αν δεν κρίνει, όλοι θα είναι εξ ίσου και θα συγκαταριθμηθούν στην ίδια κατάσταση. Θα είναι δε περιττή η έλευση τού Χριστού και χωρίς νόημα, εφ' όσον δεν κρίνει. Διότι ήλθε «διχάσαι άνθρωπον κατά του πατρός αυτού και θυγατέρα κατά της μητρός και νύμφην κατά της πενθεράς»¹

Επίσης, καθώς λέγει, ενώ δύο είναι στο ίδιο κρεβάτι, ο ένας παραλαμβάνεται και ο άλλος αφήνεται· και ενώ δύο αλέθουν στο μύλο, η μία παραλαμβάνεται και η άλλη αφήνεται.²

Στο τέλος θα διατάξει τους θεριστάς πρώτα να μαζέψουν τα ζιζάνια και να τα δέσουν σε δεμάτια και να τα κατακαύσουν στο άσβεστο πυρ, ενώ το σιτάρι να το μαζέψουν στην αποθήκη³· και ότι τα πρόβατα μεν τα καλεί στην «ητοιμασμένην βασιλείαν». Ενώ τα ερίφια τα στέλνει στο αιώνιο πυρ, το οποίο προετοίμασε ο Πατήρ Αυτού για το διάβολο και τους αγγέλους αυτού⁴.

Ο Λόγος ήλθε «εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών»⁵. «Εις πτώσιν» μεν όσων δεν πιστεύουν σε Αυτόν και τους οποίους απείλησε με μεγαλύτερη καταδίκη στην κρίση από ό,τι τα Σόδομα και τα Γόμορρα⁶, «εις ανάστασιν» δε όσων πιστεύουν και κάνουν το θέλημα του εν ουρανοίς Πατρός.

Η έλευση, λοιπόν, του Υιού είναι ίδια για όλους, θα κρίνει δε και θα ξεχωρίσει τους πιστούς και τους απίστους. Διότι με τη δική τους γνώμη όσοι πιστεύουν, κάνουν το θέλημά του και με τη δική τους, πάλι, γνώμη, όσοι απειθούν στην εντολή, δεν ασπάζονται τη διδασκαλία του.

Είναι φανερό ότι ο Πατήρ του Χριστού τους έκανε όλους παρομοίως, ώστε να έχει ο καθένας τη δική του γνώμη και ελεύθερο το φρόνημά του. Τα βλέπει όλα και προνοεί για όλα, «τον ήλιον αυτού ανατέλλων επί πονηρούς και αγαθούς και βρέχων επί δικαίους και αδίκους»⁷.

2. Σε όσους διατηρούν τη φιλία με τον Θεό, σε αυτούς παρέχει την επικοινωνία μαζί Του. Η επικοινωνία δε με τον Θεό είναι ζωή και φως και απόλαυση των αγαθών που δίδει. Σε εκείνους, που με τις αντιλήψεις τους απομακρύνονται από τον Θεό, φέρει το χωρισμό που διάλεξαν οι ίδιοι. Ο χωρισμός δε από τον Θεό είναι ο θάνατος, όπως ο χωρισμός από το φως είναι το σκοτάδι. Ο χωρισμός από τον Θεό σημαίνει ότι χάνουμε όλα τα αγαθά που δίδει.

Όσοι, λοιπόν, με την αποστασία έχασαν αυτά που είπαμε, διότι στερήθηκαν όλα τα αγαθά, ζουν μέσα σε όλες τις τιμωρίες. Ο Θεός δεν τιμωρεί πρώτος, αλλά ακολουθεί η τιμωρία Του, διότι τους στερεί από όλα τα αγαθά. Αιώνια δε και ατέλειωτα είναι τα αγαθά που δίδει ο Θεός. Και γι' αυτό η στέρησή τους είναι αιώνια και ατέλειωτη. Επειδή το φως υπάρχει συνεχώς, όσοι τύφλωσαν τον εαυτό τους ή τυφλώθηκαν από άλλους, διαρκώς στερούνται την απόλαυση του φωτός. Δεν είναι το φως εκείνο που τους φέρει την τιμωρία της τυφλώσεως⁸, αλλά η ίδια η τύφλωσή τους επιφέρει τη συμφορά τους.

Και γι' αυτό ο Κύριος έλεγε: «Ο πιστεύων εις εμέ ου κρίνεται»⁹, δηλαδή, δεν χωρίζεται από τον Θεό, διότι με την πίστη ενώθηκε με τον Θεό. «Ο δε μη πιστεύων ήδη κέκριται ότι μη πεπίστευκεν εις το όνομα του μονογενούς Υιού του Θεού»· δηλαδή, χωρίζεται από τον Θεό με τη δική του θέληση και γνώμη. «Αύτη δε εστίν η κρίσις, ότι το φως ελήλυθεν εις τον κόσμον, και ηγάπησαν οι άνθρωποι μάλλον το σκότος ή το φως. Πας γαρ ο φαύλα πράσσων μισεί το φως και ουκ έρχεται προς το φως, ίνα μη ελεγχθή τα έργα αυτού· ο δε ποιών την αλήθειαν έρχεται προς το φως, ίνα φανερωθή αυτού τα έργα, ότι εν Θεώ εστίν ειργασμένα»¹⁰.

Σημειώσεις

1. Ματθ. 18: 35.

2. Λουκάς 17: 34-35.

3. Ματθ. 13: 30.

4. Ματθ. 25: 33-34. 41.

5.  Λουκάς 2: 34.

6.  Λουκάς 10: 12.

7. Ματθ. 5: 45.

8. Ιωάννου Δαμασκηνού, Εις τα Ιερά Παράλληλα. Εξέδωκε Halloixius. Παράβαλλε και PG 96,480Β· 537Α.

9. Ιωάννης 3:18.

10. Ιωάννης 3: 19-21.