12. Μεσίτης Υιοθεσίας

Ο Κύριός μας ο Ιησούς Χριστός είναι κατά φύσιν Υιός τού Θεού. Γεννάται από τον Θεό προαιωνίως, "μη έχοντας ούτε αρχή ημερών ούτε τέλος ζωής" (Εβραίους 7: 3). Είναι "ίσος προς τον Θεό" Πατέρα (Φιλιππισίους 2: 6), και "όλα όσα έχει ο Πατέρας, είναι και δικά Του" (Ιωάννης 16: 15). Και στο μόνο στο οποίο είναι "ο Πατήρ μεγαλύτερός Του" (Ιωάννης 14: 28), είναι στην αιτία τής αχρόνου γέννησής Του.

Όμως στην προαιώνια βουλή τού Θεού, υπήρχαν και κάποια κτίσματα, κάποιοι άνθρωποι που ο Θεός προόρισε (με βάση την προεγνωσμένη από τον Θεό προαίρεσή τους), να γίνουν μέτοχοι τής δικής Του ζωής. Με Μεσίτη τον Κύριο Ιησού Χριστό, οι άνθρωποι αυτοί θα υιοθετούνταν από τον Θεό, και θα γίνονταν και αυτοί "τέκνα Θεού" κατά χάριν. Θα γίνονταν "τέκνα υιοθεσίας", ώστε να απολαύσουν κατά χάριν, αυτά που ο Κύριος Ιησούς Χριστός είχε κατά φύσιν.

"Άξιος ευλογίας είναι ο Θεός και Πατέρας τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού, αυτός που μας ευλόγησε με κάθε πνευματική ευλογία στα επουράνια διαμέσου τού Χριστού· καθώς μάς έκλεξε διαμέσου αυτού πριν από τη δημιουργία τού κόσμου, για να είμαστε άγιοι και χωρίς ψεγάδι μπροστά του με αγάπη· αφού μας προόρισε σε υιοθεσία διαμέσου τού Ιησού Χριστού στον εαυτό του, σύμφωνα με την ευδοκία τού θελήματός του" (Εφεσίους 1: 3-5).

Αυτοί θα αποτελούσαν την "εκκλησία πρωτοτόκων, που έχουν καταγραφεί στους ουρανούς" (Εβραίους 12: 23).

Όμως πριν κάποιος υιοθετηθεί, πρέπει φυσικά να γεννηθεί! Γι' αυτό οι Χριστιανοί, πριν υιοθετηθούν, οφείλουν να αναγεννηθούν, όπως εξήγησε ο Ιησούς Χριστός στον Νικόδημο:

"Αποκρίθηκε ο Ιησούς και του είπε: Σε διαβεβαιώνω απόλυτα, αν κάποιος δεν γεννηθεί ξανά, δεν μπορεί να δει τη βασιλεία τού Θεού... αν κάποιος δεν γεννηθεί από νερό και Πνεύμα, δεν μπορεί να μπει μέσα στη βασιλεία τού Θεού" (Ιωάννης 3: 3, 5).

Αυτό λοιπόν που αναγεννάει τον άνθρωπο, είναι το νερό τού αγίου Βαπτίσματος, και το Πνεύμα το Άγιο. Η αποδοχή αυτής τής αναγέννησης από τον άνθρωπο, είναι η δυνατότητα που τού δίνεται να επιλέξει πλέον ελεύθερα την οικογένεια στην οποία θέλει να ανήκει. Μια δυνατότητα που δεν τού δόθηκε όταν γεννήθηκε από τους γονείς του, χωρίς ο ίδιος να το επιλέξει, ή να τους επιλέξει.

Τώρα πλέον όμως, με την ελεύθερη βούλησή του, αν αποδεχθεί το άγιο βάπτισμα που τού έδωσαν τυχόν οι γονείς του, ή που ο ίδιος ζήτησε αν το έκανε ενήλικος, έχει επιλογή σ' αυτή τη νέα γέννηση. Και τότε ο παλαιός άνθρωπος πεθαίνει στο νερό τού βαπτίσματος, και ένας νέος άνθρωπος ξαναγεννιέται, για να υιοθετηθεί από τον Θεό, και να συγκαταριθμηθεί μεταξύ τών τέκνων τής οικογενείας τού Θεού.

"Ή αγνοείτε ότι, όσοι βαπτιστήκαμε στον Ιησού Χριστό, βαπτιστήκαμε στον θάνατό του; Συνταφήκαμε, λοιπόν, μαζί του διαμέσου τού βαπτίσματος στον θάνατο, ώστε, καθώς ο Χριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς με τη δόξα τού Πατέρα, έτσι κι εμείς να περπατήσουμε σε μια νέα ζωή.

Επειδή, αν έχουμε γίνει σύμφυτοι μαζί του ως προς την ομοιότητα του θανάτου του, κατά συνέπεια θα είμαστε και ως προς την ομοιότητα της ανάστασης· γνωρίζοντας τούτο, ότι ο παλιός μας άνθρωπος συσταυρώθηκε, για να καταργηθεί το σώμα τής αμαρτίας, ώστε να μη είμαστε πλέον δούλοι τής αμαρτίας. Επειδή, εκείνος που πέθανε, έχει ελευθερωθεί από την αμαρτία" (Ρωμαίους 6: 3-7).

Αυτοί που αναγεννιούνται ως καινούργιοι άνθρωποι με το βάπτισμα, εντάσσονται σε μια νέα οικογένεια, σε μια νέα κοινωνία, σε μία νέα πόλη, την Εκκλησία, την Επουράνια Ιερουσαλήμ:

"προσήλθατε στο βουνό Σιών, και σε πόλη τού ζωντανού Θεού, την επουράνια Ιερουσαλήμ" (Εβραίους 12: 22).

"Επομένως, λοιπόν, δεν είστε πλέον ξένοι και πάροικοι, αλλά συμπολίτες των αγίων και οικείοι τού Θεού" (Εφεσίους 2: 19).

Αυτοί που αναγεννιούνται, δεν έχουν πλέον επίγειο πατέρα και επίγεια οικογένεια, αλλά πατέρας τους είναι ο Ίδιος ο Θεός, που τους υιοθέτησε στη δική του οικογένεια και πόλη, όπως μάς εξήγησε ο Ιησούς Χριστός:

"Πατέρα σας να μην ονομάσετε επάνω στη γη· επειδή, ένας είναι ο Πατέρας σας, αυτός που είναι τους ουρανούς" (Ματθαίος 23: 9).

"Όποιος αγαπάει πατέρα ή μητέρα περισσότερο από μένα, δεν είναι άξιος για μένα· και όποιος αγαπάει γιο ή θυγατέρα περισσότερο από μένα, δεν είναι άξιος για μένα" (Ματθαίος 10: 37).

Αν έχουμε στ' αλήθεια αναγεννηθεί από τον Θεό, η χώρα μας δεν είναι πλέον τόσο σημαντική όσο η νέα μας ουράνια πατρίδα, και τα μέλη τής νέας μας ουράνιας οικογένειας, μετά το βάπτισμα και την υιοθεσία μας, είναι πλέον τα σημαντικότερα στη ζωή μας!

Πώς όμως γίνεται αυτή η υιοθεσία από τον Θεό, και πάνω σε ποια βάση;

Μάς το εξηγεί ο απόστολος Παύλος:

"Όλοι είστε γιοι τού Θεού διαμέσου τής πίστης στον Ιησού Χριστό. Επειδή όσοι βαπτιστήκατε στον Χριστό, ντυθήκατε τον Χριστό. Δεν υπάρχει πλέον Ιουδαίος ούτε Έλληνας· δεν υπάρχει δούλος ούτε ελεύθερος· δεν υπάρχει αρσενικό και θηλυκό· επειδή, όλοι εσείς είστε ένας στον Ιησού Χριστό. Και αν είστε τού Χριστού, άρα είστε σπέρμα τού Αβραάμ, και σύμφωνα με την υπόσχεση κληρονόμοι" (Γαλάτες 3: 26-29).

Με το άγιο βάπτισμα τής αναγέννησής μας, οι Χριστιανοί γινόμαστε Σώμα Χριστού, μέσα στην Εκκλησία. Ντυνόμαστε τον Χριστό, και ο Θεός βλέπει στο πρόσωπό μας, τον Ιησού Χριστό, μια και ανήκουμε στο Σώμα Του και μέσα μας ενεργεί το Ίδιο Άγιο Πνεύμα Του.

"Επειδή, καθώς το σώμα είναι ένα, και έχει πολλά μέλη, όλα όμως τα μέλη τού ενός σώματος, ενώ είναι πολλά, είναι ένα σώμα· έτσι και ο Χριστός. Επειδή, όλοι εμείς βαπτιστήκαμε διαμέσου τού ενός Πνεύματος σε ένα σώμα, είτε Ιουδαίοι είτε Έλληνες είτε δούλοι είτε ελεύθεροι· και όλοι ποτιστήκαμε σε ένα Πνεύμα" (Α΄ Κορινθίους 12: 12,13).

"Ένα σώμα και ένα Πνεύμα, όπως και προσκληθήκατε με μία ελπίδα τής πρόσκλησής σας· ένας Κύριος, μία πίστη, ένα βάπτισμα· ένας Θεός και Πατέρας όλων" (Εφεσίους 4: 4-6).

Δια τού Ιησού Χριστού λοιπόν, αφού μετέχουμε στο δικό Του Σώμα, και στο δικό Του Πνεύμα, γινόμαστε κι εμείς κατά χάριν τέκνα Θεού, όπως Εκείνος είναι κατά φύσιν ο Υιός τού Θεού, και μετέχουμε στις δικές Του επαγγελίες.

Γινόμενοι μέλη τής Εκκλησίας, τού σώματός Του, γινόμαστε κι εμείς μέτοχοι τών υποσχέσεων που έδωσε ο Θεός στον πιστό Αβραάμ και το Σπέρμα του. Γιατί όπως ο Χριστός είναι σπέρμα Αβραάμ κατά την ανθρώπινη φύση Του, έτσι κι εμείς, γινόμαστε σπέρμα τού Αβραάμ.

"Αν είστε τού Χριστού, άρα είστε σπέρμα τού Αβραάμ, και σύμφωνα με την υπόσχεση κληρονόμοι" (Γαλάτες 3: 29).

"Ο Αβραάμ πίστεψε στον Θεό, και του λογαριάστηκε σε δικαιοσύνη. Ξέρετε, λοιπόν, ότι αυτοί που προέρχονται από την πίστη, αυτοί είναι γιοι τού Αβραάμ. Προβλέποντας, μάλιστα, η γραφή ότι ο Θεός ανακηρύσσει δίκαιους τους ανθρώπους από τα έθνη με την πίστη, προανήγγειλε στον Αβραάμ, ότι: «Θα ευλογηθούν μέσα σ' εσένα όλα τα έθνη». Ώστε, αυτοί που είναι από την πίστη, ευλογούνται μαζί με τον πιστό Αβραάμ" (Γαλάτες 3: 6-9).

Με την αναγέννησή τους, οι υιοθετημένοι από τον Θεό Χριστιανοί, εισέρχονται σε μια πορεία προς το καθ' ομοίωσιν, δηλαδή να ομοιάσουν με τον Χριστό. Ξεκινούν ως "νήπια", σε μια αναπτυξιακή πορεία, ώσπου να ωριμάσουν και να τελειοποιηθούν πνευματικά σαν τον Χριστό, και τότε να λάβουν την κληρονομιά που υποσχέθηκε ο Θεός προς το σπέρμα τού Αβραάμ, τον Χριστό και το Σώμα Του.

"Για όσον χρόνο ο κληρονόμος είναι νήπιος, δεν διαφέρει από τον δούλο, αν και είναι κύριος όλων· αλλά, είναι κάτω από επιτρόπους και οικονόμους, μέχρι την προθεσμία που έβαλε ο πατέρας του.

Έτσι κι εμείς, όταν ήμασταν νήπιοι, ήμασταν δουλωμένοι κάτω από τα στοιχεία τού κόσμου· όταν, όμως, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, ο Θεός εξαπέστειλε τον Υιό του, ο οποίος γεννήθηκε από γυναίκα και υποτάχθηκε στον νόμο· για να εξαγοράσει αυτούς που ήσαν κάτω από τον νόμο, ώστε να λάβουμε την υιοθεσία.

Και επειδή είστε γιοι, ο Θεός έστειλε το Πνεύμα τού Υιού του στις καρδιές σας, το οποίο κράζει: "Μπαμπά!"

Ώστε, δεν είσαι πλέον δούλος, αλλά γιος· αν, όμως, είσαι γιος, είσαι και κληρονόμος τού Θεού διαμέσου τού Χριστού" (Γαλάτες 4: 1-7).

"Επειδή, κι αυτός που αγιάζει (ο Χριστός) κι αυτοί που αγιάζονται είναι όλοι από έναν· για την οποία αιτία δεν ντρέπεται να τους ονομάζει αδελφούς, λέγοντας: «Θα αναγγείλω το όνομά σου προς τους αδελφούς μου, μέσα σε εκκλησία θα σε υμνήσω». Και πάλι: «Εγώ θα έχω την πεποίθησή μου επάνω σ' αυτόν». Και πάλι: «Δέστε, εγώ, και τα παιδιά που μου έδωσε ο Θεός»" (Εβραίους 2: 11-13).

"Επειδή, όσους προγνώρισε, αυτούς και προόρισε να γίνουν σύμμορφοι με την εικόνα τού Υιού του, για να είναι Αυτός πρωτότοκος ανάμεσα σε πολλούς αδελφούς· και όσους προόρισε, τούτους και κάλεσε· και όσους κάλεσε, τούτους και δικαίωσε· και όσους δικαίωσε, τούτους και δόξασε" (Ρωμαίους 8: 29, 30).

Ο Ιησούς Χριστός, "είναι η Κεφαλή τού Σώματος, της Εκκλησίας· ο Οποίος είναι αρχή, Πρωτότοκος από τους νεκρούς, για να γίνει Αυτός πρωτεύων σε όλα" (Κολοσσαείς 1: 18).