Το Ιωβηλαίο

      Η κατανόηση του συστήματος του Ιωβηλαίου το οποίο ο Ιεχωβά εγκαινίασε στο Ισραήλ, ρίχνει θαυμάσιο φως στα γεγονότα του άμεσου μέλλοντος. Οι Γραφές καταδεικνύουν σαφώς ότι ο Ισραήλ, όσο καιρό ο Θεός πολιτευόταν μαζί του για περισσότερους από δεκαοχτώ αιώνες, ήταν ένας λαός [που χρησίμευε ως] τύπος. Ο νόμος τους ήταν ένας τύπος που προεσκίαζε σπουδαιότερα και καλύτερα πράγματα τα οποία επρόκειτο να έρθουν. Ο Κύριος διέταξε το Μωυσή να καθιερώσει το Σαββατιαίο σύστημα τη χρονιά που ο Ισραήλ εισήλθε στη γη Χαναάν, 1575 χρόνια πριν το 1 Κ.Χ. (Λευϊτικό 25: 1-12), και ότι κάθε πεντηκοστό έτος έπρεπε να είναι γι’ αυτούς Ιωβηλαίο έτος. Αυτό γινόταν τη δέκατη ημέρα του έβδομου μήνα, την ημέρα του εξιλασμού: «Και θέλετε αγιάσει το  πεντηκοστόν έτος και θέλετε διακηρύξει άφεσιν εις την γην προς πάντας τους κατοίκους αυτής· ούτος θέλει είσθαι ενιαυτός αφέσεως εις εσάς· και θέλετε επιστρέψει έκαστος εις το κτήμα αυτού και θέλει επιστρέψει έκαστος εις την οικογένεια αυτού». (Λευϊτικόν 25: 10)  Άλλα εδάφια δείχνουν ότι έπρεπε να τηρηθούν πενήντα Ιωβηλαία. (Ιερεμίας 25: 2. 2 Χρονικών 36: 17-21) Ένας απλός υπολογισμός αυτών των Ιωβηλαίων μας φέρνει στο σημαντικό γεγονός: Εβδομήντα Ιωβηλαία των πενήντα ετών το καθένα θα ήταν ένα σύνολο 3500 ετών. Αυτή η περίοδος χρόνου που αρχίζει 1575 χρόνια πριν το 1 Κ.Χ. υποχρεωτικά τελειώνει το φθινόπωρο του έτους 1925, χρόνος κατά τον οποίο τελειώνει ο τύπος και πρέπει ν’ αρχίσει το μεγαλειώδες αντίτυπο. Τι πρέπει να αναμένουμε, λοιπόν, να λάβει χώρα; Στον τύπο πρέπει να είναι μια πλήρης αποκατάσταση. Συνεπώς το μεγάλο αντίτυπο πρέπει να σημειώσει την έναρξη της αποκατάστασης όλων των πραγμάτων. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να αποκατασταθεί είναι το ανθρώπινο γένος σε ζωή. Και αφού άλλα εδάφια ρητά πιστοποιούν το γεγονός ότι θα γίνει ανάσταση του Αβραάμ, του Ισαάκ, του Ιακώβ και των άλλων πιστών ανδρών της αρχαιότητας, και ότι αυτοί θα απολαύσουν την πρώτη εύνοια, μπορούμε να προσδοκούμε ότι το 1925 θα γίνει μάρτυρας της επιστροφής αυτών των πιστών ανδρών του Ισραήλ από την κατάσταση του θανάτου, οι οποίοι θα αναστηθούν και θα αποκατασταθούν πλήρως ως τέλεια ανθρωπότητα και θα γίνουν οι ορατοί, νόμιμοι εκπρόσωποι της νέας τάξης πραγμάτων στη γη. Ευθύς μόλις εγκατασταθεί η Μεσσιανική Βασιλεία, ο Ιησούς και η δοξασθείσα εκκλησία του που αποτελούν το μεγαλύτερο Μεσσία, θα φροντίσουν για τις ευλογίες των ανθρώπων, τις οποίες επί τόσο καιρό επιθυμούσαν, ήλπιζαν και προσεύχονταν να έρθουν. Και όταν θα έρθει αυτός ο καιρός, θα υπάρχει ειρήνη και όχι πόλεμος όπως ωραία περιγράφει ο προφήτης: «Και εν ταις εσχάταις ημέραις το όρος του οίκου του Κυρίου θέλει στηριχθή επί της κορυφής των ορέων και υψωθή υπεράνω των βουνών, και λαοί θέλουσι συρρέει εις αυτό. Και έθνη πολλά θέλουν υπάγει και ειπεί, Έλθετε και ας αναβώμεν εις το όρος του Κυρίου και εις τον οίκον του Θεού του Ιακώβ· και θέλει διδάξει ημάς τας οδούς αυτού, και θέλομεν περιπατήσει εν ταις τρίβοις αυτού, διότι εκ Σιών θέλει εξέλθει νόμος και λόγος Κυρίου εξ Ιερουσαλήμ. Και θέλει κρίνει αναμέσον λαών πολλών και θέλει ελέγξει έθνη ισχυρά έως εις μακράν· και θέλουσι σφυρηλατήσει τας μαχαίρας αυτών δια υνία και τας λόγχας αυτών δια δρέπανα· δεν θέλει σηκώσει μάχαιραν έθνος εναντίον έθνους ουδέ θέλουσι μάθει πλέον τον πόλεμον. Και θέλουσι κάθησθαι έκαστος υπό την άμπελον αυτού και υπό την συκήν αυτού, και δεν θέλει υπάρχει ο εκφοβών· διότι το στόμα του Κυρίου των δυνάμεων ελάλησε». (Μιχαίας 4: 1-4).

Επίγειοι Κυβερνήτες

      Όπως αναφέραμε πριν, ο μεγάλος κύκλος των Ιωβηλαίων πρόκειται ν’ αρχίσει το 1925. Εκείνο τον καιρό θα αναγνωριστεί η επίγεια φάση της βασιλείας. Στο ενδέκατο κεφάλαιο της προς Εβραίους επιστολής, ο Απόστολος Παύλος περιλαμβάνει ένα μακρύ κατάλογο πιστών ανδρών που είχαν πεθάνει πριν τη σταύρωση του Κυρίου και πριν την έναρξη της εκλογής της εκκλησίας. Αυτοί ποτέ δεν θα γίνουν μέρος της ουράνια τάξης. Δεν είχαν ουράνιες προσδοκίες. Αλλά ο Θεός επιφυλάσσει γι’ αυτούς κάτι καλό. Πρόκειται να αναστηθούν ως τέλειοι άνθρωποι για ν’ αποτελέσουν τους άρχοντες ή κυβερνήτες της γης, σύμφωνα με την υπόσχεσή του. (Ψαλμός 45: 16,   Ησαϊας 32: 1,  Ματθαίος 8: 11) Ως εκ τούτου, μπορούμε με εμπιστοσύνη να προσδοκούμε ότι το 1925 θα σημειώσει την επιστροφή του Αβραάμ, του Ισαάκ, του Ιακώβ και των πιστών προφητών της αρχαιότητας, ειδικά εκείνων που κατονομάζονται από τον Απόστολο στο ενδέκατο κεφάλαιο της προς Εβραίους επιστολής, στην κατάσταση της ανθρώπινης τελειότητας.

Ανοικοδόμηση

      Όλοι οι πολιτικοί άνδρες, όλοι οι οικονομολόγοι, όλοι οι σκεπτόμενοι άνδρες και γυναίκες, αναγνωρίζουν το γεγονός ότι οι συνθήκες που υπήρχαν πριν τον πόλεμο [τον 1^ο παγκόσμιο] έχουν παρέλθει και ότι μια νέα τάξη πραγμάτων πρέπει να καθιερωθεί. Όλοι αυτοί αναγνωρίζουν ότι τώρα αυτή είναι μια νέα περίοδος που σημειώνει την έναρξη της ανοικοδόμησης. Η μεγάλη δυσκολία είναι ότι αυτοί οι άνδρες ασκούν μόνο ανθρώπινη σοφία και αγνοούν τη θεία διευθέτηση. Βρισκόμαστε πραγματικά στον καιρό της ανοικοδόμησης, της ανοικοδόμησης όχι μόνο λίγων πραγμάτων, αλλά όλων των πραγμάτων. Η ανοικοδόμηση δεν θα συνίσταται σε μια πρόχειρη επιδιόρθωση των παλαιών συστημάτων, των θεσμών και των σχημάτων που θα έχουν καταρρεύσει, αλλά στην εγκαθίδρυση ενός νέου και δίκαιου συστήματος κάτω από τον μεγάλο κυβερνήτη Χριστό Ιησού, τον Άρχοντα της ειρήνης. Ο Απόστολος Παύλος την Πεντηκοστή, μιλώντας κάτω από θεϊκή έμπνευση, και αναφερόμενος σ’ εκείνο τον καιρό, είπε: «Δια να έλθωσι καιροί αναψυχής από της παρουσίας του Κυρίου, και αποστείλη τον προκεκηρυγμένον εις εσάς Ιησούν Χριστόν, τον οποίον πρέπει να δεχθή ο ουρανός μέχρι των καιρών της αποκαταστάσεως πάντων, όσα ελάλησεν ο Θεός απ’ αιώνος δια στόματος πάντων των αγίων αυτού προφητών» (Πράξεις 3: 19-21)

      Η εξέταση αυτών των προφητειών από τον Μωυσή ως τον Ιωάννη αποκαλύπτει το γεγονός ότι ο καθένας από τους προφήτες προείπε τον επερχόμενο καιρό της αποκατάστασης. Ανοικοδόμηση και αποκατάσταση σημαίνουν το ίδιο πράγμα – την αποκατάσταση του ανθρώπινου γένους στα πράγματα που απωλέσθηκαν. Η ουράνια ανταμοιβή της εκκλησίας δεν είναι αυτό που είχε αρχικά ο άνθρωπος, αλλά παρέχεται ως μεγάλη ανταμοιβή για την προς τον Κύριο πιστότητα σε συνθήκες και περιστάσεις δοκιμασίας. Η αποκατάσταση σημαίνει τις ευλογίες που θα δοθούν γενικά στο ανθρώπινο γένος μέσω της θεϊκής διευθέτησης, αποκαθιστώντας το συνεπώς σε ζωή, ελευθερία και ευτυχία επί της γης, που κάποτε απολάμβανε ο τέλειος άνθρωπος Αδάμ, η οποία αποκατάσταση περιλαμβανόταν στην υπόσχεση που δόθηκε προς τον Αβραάμ. Αυτή η ευλογία έρχεται στον κόσμο μέσω του σπέρματος, της εξυψωμένης εκλεγμένης τάξης, του Μεσσία, του Χριστού.

      Οι Γραφές καταδεικνύουν σαφώς ότι αυτού του θαυμάσιου καιρού των ευλογιών προηγείται ένας καιρός μεγάλης θλίψης. Αυτή η θλίψη είναι τώρα πάνω στον κόσμο. Η λέξη Μιχαήλ που χρησιμοποιείται στο επόμενο εδάφιο σημαίνει «ποιος είναι σαν το Θεό» ή αντιπροσωπεύει τον Θεό – ο Χριστός Ιησούς, ο μέγας αρχηγός της σωτηρίας μας. Η Δευτέρα του έλευση και η εγκαθίδρυση της βασιλείας του υπήρξε η ελπίδα και η επιθυμία των Χριστιανών στους παρελθόντες αιώνες. Αναφερόμενος, λοιπόν, ο προφήτης Δανιήλ σ’ αυτόν τον καιρό κάτω από έμπνευση, είπε: «Και εν τω καιρώ εκείνω θέλει εγερθεί Μιχαήλ, ο άρχων ο μέγας, ο ιστάμενος υπέρ των υιών του λαού σου· και θέλει είσθαι καιρός θλίψεως, οποία ποτέ δεν έγεινεν αφού υπήρξεν έθνος, μέχρις εκείνου του καιρού· και εν τω καιρώ εκείνω θέλει διασωθεί ο λαός σου, πας όστις ευρεθή γεγραμμένος εν τω βιβλίω. Και πολλοί εκ των κοιμωμένων εν τω χώματι της γης θέλουσιν εξεγερθή, οι μεν εις αιώνιον ζωήν, οι δε εις ονειδισμόν και εις καταισχύνην αιώνιον» (Δανιήλ 12: 1,2).

Εκατομμύρια δεν θα Πεθάνουν Ποτέ

      Κάθε μέρος της θείας διευθέτησης πρέπει να εκπληρωθεί. Ούτε μία κεραία, το παραμικρό δεν θα περάσει ανεκπλήρωτο. Συνεπώς, κάθε σημείο της θείας επαγγελίας είναι σημαντικό. Απαντώντας ο Ιησούς σε ερώτηση ως προς τις συνθήκες που θα επικρατούσαν στον καιρό του τέλους του κόσμου, παρέθεσε τη παρακάτω προφητική δήλωση απ’ το βιβλίο του Δανιήλ ή χρησιμοποίησε παρόμοια λόγια, λέγοντας: Τότε θέλει είσθαι θλίψις μεγάλη, η οποία δεν έγεινεν απ’ αρχής κόσμου έως του νυν, ουδέ θέλει γείνει. Και αν δεν συνετέμνοντο αι ημέραι εκείναι, δεν ήθελε σωθή ουδεμία σάρξ· δια τους εκλεκτούς όμως θέλουσι συντμηθή αι ημέραι εκείναι». Ματθαίος 24: 21,22)  ‘Ετσι δείχνει ότι η αγωνία πάνω στη γη θα τελειώσει με έναν καιρό θλίψης τέτοιας που δεν θα έχει γνωρίσει ποτέ πριν ο κόσμος, και ότι αυτή θα είναι η τελευταία. Ποτέ δεν θα υπάρξει άλλη. Κατόπιν προσθέτει ότι ‘για τους εκλεκτούς εκείνες οι ημέρες θα συντομευθούν’ και ότι κάποια σαρξ θα σωθεί.

      Ρωτάμε, λοιπόν, Γιατί ο Κύριος θα στηρίξει σ’ αυτόν τον καιρό της θλίψης ένα μεγάλο αριθμό ανθρώπων και θα τους γλυτώσει απ’ το θάνατο στον καιρό της θλίψης εκτός κι αν έχει σκοπό να τους προσφέρει κάποια ειδική ευλογία; Και αφού ο Θεός έχει υποσχεθεί μια ευλογία αποκατάστασης, αυτήν που απώλεσε ο Αδάμ, και αφού αυτές οι υποσχέσεις προσδιορίζουν την έναρξη της εκπλήρωσης αμέσως μετά τη θλίψη, και αφού η υπόσχεση λέει σαφώς ότι οι εκλεκτοί, που αποτελούν το σπέρμα του Αβραάμ, σύμφωνα με την υπόσχεση, θα είναι τα εργαλεία μέσω των οποίων θα εκχυθούν οι ευλογίες, τότε αυτή η δήλωση του Ιησού σαφώς και τελειωτικά αποδεικνύει ότι πολλοί άνθρωποι που ζουν στη γη στο τέλος της θλίψης θα είναι οι πρώτοι στους οποίους θα προσφερθούν οι ευλογίες της αποκατάστασης, οι οποίες ευλογίες θα προσφερθούν μέσω του εκλεκτού, του Μεσσία. Φυσικά εξυπακούεται ότι εκείνοι που δέχονται την προσφορά η οποία τους γίνεται για την υπακοή τους θα αποκατασταθούν στην κατάσταση που απώλεσε ο Αδάμ, δηλαδή, σε ζωή, ελευθερία και ευτυχία.

      Ο προφήτης του Θεού προσφέρει και μια άλλη μαρτυρία προς επιβεβαίωση αυτού: «Και εν πάση τη γη, λέγει Κύριος, δύο μέρη θέλουσιν εξολοθρευθή εν αυτή και εκλείψει, το δε τρίτον θέλει εναπολειφθή εν αυτή. Και θέλω περάσει το τρίτον δια πυρός· και θέλω καθαρίσει αυτούς ως καθαρίζεται το αργύριον, και θέλω δοκιμάσει αυτούς ως δοκιμάζεται το χρυσίον· αυτοί θέλουσιν επικαλεσθή το όνομά μου και εγώ θέλω εισακούσει αυτούς· θέλω ειπεί, Ούτος είναι λαός μου, και αυτοί θέλουσιν ειπεί, Ο Κύριος είναι ο Θεός μου». (Ζαχαρίας 8: 9) Εδώ, λοιπόν, υπάρχει μια σαφής δήλωση με την έννοια ότι ο Θεός θα διαφυλάξει ένα μέρος σ’ αυτόν τον καιρό της θλίψης  και αυτοί τελικά θα είναι λαός του, και αυτός θα είναι Θεός τους.

      Έχοντας κατά νου ότι εκείνα που έχασε ο Αδάμ ήταν η επίγεια κατοικία, η ανθρώπινη ζωή και οι ευλογίες που τη συνοδεύουν, και ότι αυτές είναι οι ευλογίες που ο Θεός υπόσχεται ότι θα αποκαταστήσει, μπορούμε να κατανόησουμε τα λόγια του προφήτη Δαβίδ όταν έγραφε: «Μακάριος ο επιβλέπων εις τον πτωχόν. Εν τη ημέρα της θλίψεως θέλει ελευθερώσει αυτόν ο Κύριος. Ο Κύριος θέλει φυλάξει αυτόν και διατηρήσει την ζωήν αυτού. Μακάριος θέλει είσθαι επί της γης. Και δεν θέλεις παραδώσει αυτόν εις την επιθυμίαν των εχθρών αυτού». (Ψαλμός 41: 1,2) Εδώ ξεκάθαρα αναφέρεται ότι εκείνοι που πολιτεύονται με δικαιοσύνη σ’ αυτόν τον καιρό της θλίψης θα ευλογηθούν πάνω στη γη.

Πώς Να Ζήσετε Για Πάντα

      Τα εκκλησιαστικά συστήματα κάνουν τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι μόνο εκείνοι που γίνονται μέλη της εκκλησίας μπορούν να σωθούν. Η Αγία Γραφή ποτέ δεν δίδαξε ένα τέτοιο δόγμα. Ο Κύριος ποτέ δεν οργάνωσε τα κατ’ όνομα θρησκευτικά συστήματα, και η αληθινή εκκλησία δεν είναι παρά ένα μικρό ποίμνιο, που θα κληρονομήσει τη βασιλεία των ουρανών, ενώ οι άλλοι από τον κόσμο δεν θα την κληρονομήσουν. Προς την εκκλησία ο Ιησούς είπε: «Μη φοβού μικρόν ποίμνιον, διότι ο Πατήρ σας ηυδόκησε να σας δώση την βασιλείαν».(Λουκάς 12: 32)  Ο Ιησούς δεν πέθανε μόνο για εκείνους που απαρτίζουν τα μέλη της εκκλησίας, αλλά για όλους. Ο άγιος Ιωάννης ανέφερε ξεκάθαρα: «Και αυτός είναι ιλασμός περί των αμαρτιών ημών, και ουχί μόνον περί των ημετέρων, αλλά και περί όλου του κόσμου». (1 Ιωάνου 2: 2)

      Ο Απόστολος Παύλος, συζητώντας για τον μέγα Λυτρωτή και το αξίωμά του, είπε:  Τον δε ολίγον τι παρά τους αγγέλους ηλαττωμένον Ιησούν βλέπομεν δια το πάθημα του θανάτου με δόξαν και τιμήν εστεφανωμένον, δια να γευθή θάνατον υπέρ παντός ανθρώπου δια της χάριτος του Θεού. Διότι έπρεπεν εις αυτόν, δια τον οποίον είναι τα πάντα, φέρων εις την δόξαν πολλούς υιούς, να κάμη τέλειον τον αρχηγόν της σωτηρίας αυτών δια των παθημάτων. (Εβραίους 2 :9,10)  Έτσι βλέπουμε ότι ο Ιησούς πέθανε για κάθε άνθρωπο, όχι μόνο για λίγους. Ο Απόστολος λέει και πάλι: «Διότι είναι είς Θεός, είς και μεσίτης Θεού και ανθρώπων, άνθρωπος Ιησούς Χριστός, όστις έδωκεν εαυτόν αντίλυτρον υπέρ πάντων, μαρτυρίαν γενομένην εν ωρισμένοις καιροίς». (1 Τιμ. 2: 5,6)  Από αυτό το εδάφιο φαίνεται ξεκάθαρα ότι στον κατάλληλο καιρό του Θεού κάθε πλάσμα πρέπει ν’ ακούσει τη μαρτυρία γι’ αυτά που έκανε ο Ιησούς και να γνωρίσει το σχέδιο της σωτηρίας. Ο Απόστολος Παύλος και πάλι λέει: «Το δε χάρισμα του Θεού ζωή αιώνιος δια Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών». (Ρωμαίους 6: 23) Δεν μπορεί να υπάρξει δώρο χωρίς δότη και λήπτη, και κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να ισχύσει χωρίς γνώση εκ μέρους και των δύο. Με άλλα λόγια, ο δότης πρέπει συνειδητά να προσφέρει το δώρο στον άλλον, αλλά και ο άλλος πρέπει συνειδητά να γνωρίζει αυτό το γεγονός πριν μπορέσει να το λάβει. Θα ήταν ως εκ τούτου αδύνατο για το ανθρώπινο γένος να δεχθεί το δώρο της αιώνιας ζωής πριν αυτό προσφερθεί. Θα προσφερθεί μόνο στον κατάλληλο καιρό του Θεού και το θείο σχέδιο δείχνει ότι ο κατάλληλος καιρός του Θεού είναι αφού το υποσχεμένο σπέρμα αναπτυχθεί μετά την εγκατάσταση της βασιλείας, και τότε ο καθένας με τη σειρά του θα έρθει σε γνώση του γεγονότος ότι υπάρχει σχέδιο απολύτρωσης και ότι ο δρόμος είναι ανοιχτός γι’ αυτόν να δεχθεί τους όρους του και να ζήσει. Επειδή η γνώση είναι ουσιώδης, προηγείται της λήψης των ευλογιών από τον Κύριο και έχοντας υπόψη αυτό το γεγονός είναι εύκολο να γίνει αντιληπτό γιατί ο αντίδικος, ο διάβολος, και τα όργανά του αγωνίζονται συνειδητά να εμποδίσουν τους ανθρώπους από το να μάθουν την αλήθεια. Αλλά όταν εκαθιδρυθεί η βασιλεία πληροφορούμεθα με βεβαιότητα (Αποκ. 20:1-4) ότι θα περιοριστεί η δύναμη και η εξουσία του Σατανά ώστε να μην εξαπατά πλέον τα έθνη, κι ότι οι άνθρωποι θα γνωρίσουν την αλήθεια και τίποτε δεν θα τους εμποδίζει να τη μάθουν.

Βέβαιη Υπόσχεση

      Στα λόγια του Ιησού πρέπει να δοθή πλήρες νόημα και δύναμη διότι αυτός μίλησε όπως κανένας άλλος άνθρωπος. Μιλούσε με απόλυτη εξουσία. Και στον κατάλληλο καιρό του Θεού τα λόγια του πρέπει να εκπληρωθούν, και δεν μπορούν να εκπληρωθούν έως ότου έρθει αυτός ο κατάλληλος καιρός. Ο Ιησούς δήλωσε ξεκάθαρα: «Αληθώς, αληθώς σας λέγω, Εάν τις φυλάξη τον λόγον μου, θάνατον δεν θέλει ιδεί εις τον αιώνα». (Ιωάν. 8:51) Όπως αναφέρεται παραπάνω, κανένας δεν μπορεί να φυλάξει τον λόγο του Ιησού μέχρι να τον ακούσει, μέχρι να αποκτήσει γνώση της διευθέτησης του Θεού. Στη διάρκεια ολόκληρου του Ευαγγελικού αιώνα, μόνο οι Χριστιανοί θα είχαν αυτή τη γνώση, και όλοι όσοι έχουν φυλάξει αυτό τον λόγο και τον φυλάττουν πιστά μέχρι τέλους θα λάβουν αιώνια ζωή στα πλαίσια του σχεδίου του Θεού. (Αποκ. 2:10) Η υπόλοιπη ανθρωπότητα δεν την έχει ακούσει, γι’ αυτό δεν μπορεί να την τηρήσει. Ωστόσο, θ’ ακούσουν στον κατάλληλο καιρό μετά την εγκαθίδρυση της βασιλείας. Τότε θα ισχύσει ότι όποιος τηρήσει τον λόγο του Κυρίου δεν θα ιδεί ποτέ θάνατο. Αυτή η υπόσχεση δεν θα είχε δοθεί απ’ τον Ιησού εάν δεν σκόπευε να την εκπληρώσει με πλήρη ισχύ και αποτελεσματικά στον κατάλληλο καιρό.

      Και πάλι είπε: «Και πάς όστις ζη και πιστεύει εις εμέ, δεν θα πεθάνει εις τον αιώνα». (Ιωάν. 11: 26) Πιστεύουμε στη δήλωση του Κυρίου μας;  Εάν ναι, όταν έρθει ο καιρός να γνωρίσει ο κόσμος, εκείνοι που θα τον πιστέψουν και, φυσικά, θα υπακούσουν στους όρους έχουν την απόλυτα βέβαιη δήλωση του Ιησού ότι δεν θα πεθάνουν ποτέ.

      Βασιζόμενοι στα επιχειρήματα που εκτέθηκαν προηγουμένως, λοιπόν, ότι αυτή η παλαιά τάξη πραγμάτων, ο παλαιός κόσμος τελειώνει και ως εκ τούτου παρέρχεται, και ότι έρχεται η νέα τάξη, και ότι το 1925 θα σημειώσει την ανάσταση των αρχαίων αριστέων της αρχαιότητας και την έναρξη της ανοικοδόμησης, είναι λογικό να συμπεράνουμε ότι εκατομμύρια άνθρωποι που είναι τώρα στη γη, θα είναι ακόμη στη γη το 1925. Βασιζόμενοι, λοιπόν, στις υποσχέσεις που εκτίθενται στο θείο λόγο, πρέπει να φτάσουμε στο βέβαιο και αδιαμφισβήτητο συμπέρασμα ότι εκατομμύρια ήδη ζώντων δεν θα πεθάνουν ποτέ.

      Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι θα ζήσει ο καθένας, διότι μερικοί θα αρνηθούν να υπακούσουν στο θείο νόμο, αλλά εκείνοι που ήταν κακοί και πονηροί και στράφηκαν στη δικαιοσύνη θα ζήσουν και δεν θα πεθάνουν. Περί αυτού έχουμε τη βέβαιη δήλωση του προφήτη του Κυρίου ως εξής: «Και όταν ο άνομος επιστραφή από της ανομίας αυτού, την οποίαν έπραξε, και πράξη κρίσιν και δικαιοσύνην, ούτος θέλει φυλάξει ζώσαν την ψυχήν αυτού. Επειδή εσυλλογίσθη και επέστρεψεν από πασών των ανομιών αυτού, τας οποίας έπραξε, θέλει εξάπαντος ζήσει, δεν θέλει αποθάνει». (Ιεζεκ. 18:27,28)

Επιστροφή στη Νεότητα

      Ο Κύριος, στην άσκηση της αγαθοσύνης του προς τον άνθρωπο, έχει δώσει σπλαχνικά πολλά παραδείγματα και εικόνες  της επεξεργασίας του μεγαλειώδους σχεδίου του. Στο βιβλίο του Ιώβ μας παρέχει μια εικόνα της τελειότητας του ανθρώπου, της πτώσης του, της εξαγοράς του από τον μέγα Λυτρωτή, και της επακόλουθης αποκατάστασης. Όταν θ’ αρχίσει ο καιρός της αποκατάστασης, χωρίς αμφιβολία, θα υπάρχουν πολλοί άνθρωποι στη γη οι οποίοι θα είναι πολύ γέροι και σχεδόν έτοιμοι για τον τάφο. Αλλά εκείνοι οι οποίοι μαθαίνουν για τη θαυμάσια απολυτρωτική θυσία  και δέχονται τον Λυτρωτή θα αποκατασταθούν σε τελειότητα σώματος και διανοίας και θα ζήσουν για πάντα στη γη. Σημειώνουμε τα σχόλια του προφήτη: «Προλαμβάνει την ψυχήν αυτού από του λάκκου, Και την ζωήν αυτού από του να διαπερασθή υπό ρομφαίας. Και πάλιν τιμωρείται με πόνους επί της κλίνης αυτού, Και το πλήθος των οστέων αυτού με δυνατούς πόνους. Ώστε η ζωή αυτού αποστρέφεται τον άρτον, Και η ψυχή αυτού το επιθυμητόν φαγητόν. Η Σαρξ αυτού αναλίσκεται, ώστε δεν φαίνεται, Και τα οστά αυτού τα αφανή εξέχουσιν. Η δε ψυχή αυτού πλησιάζει εις τον λάκκον, Και η ζωή αυτού εις τους φονευτάς».

      Μ’ αυτό τον τρόπο δίνεται μια ζωηρή περιγραφή του θνήσκοντος ανθρωπίνου γένους, ατομικά και συλλογικά. Κατόπιν ο προφήτης δείχνει πώς το μήνυμα της αλήθειας θα έρθει σ’ αυτόν και θα μάθει για τη μεγαλειώδη απολυτρωτική θυσία. Συνεχίζοντας, λέει: «Εάν είναι μηνυτής μετ’ αυτού ή ερμηνευτής, είς μεταξύ χιλίων, δια να αναγγείλη προς τον άνθρωπον την ευθύτητα αυτού. Τότε θέλει είσθαι ίλεως εις αυτόν και θέλει ειπεί, Λύτρωσον αυτόν από του να καταβή εις τον λάκκον. Εγώ εύρηκα εξιλασμόν. Η σάρξ αυτού θέλει είσθαι ανθηροτέρα νηπίου. Θέλει επιστρέψει εις τας ημέρας της νεότητος αυτού». (Ιώβ 33:18-25).

      Όταν ο Θεός απέβαλε τον Αδάμ και την Εύα από την Εδέμ, είπε: «Και τώρα μήπως εκτείνη την χείρα αυτού και λάβη και από του ξύλου της ζωής, και φάγη και ζήσει αιωνίως. Όθεν Κύριος ο Θεός εξαπέστειλεν αυτόν εκ του παραδείσου της Εδέμ… και κατά ανατολάς του παραδείσου της Εδέμ έθεσε τα Χερουβείμ, και την ρομφαίαν την φλογίνην, την περιστρεφομένην, δια να φυλάττωσι την οδόν του ξύλου της ζωής». (Γεν. 3:22-24) Έτσι ο Λόγος δείχνει ότι αν ο Αδάμ είχε παραμείνει στην Εδέμ, τρεφόμενος με την τέλεια τροφή που του παρείχε, θα εξακολουθούσε να ζεί. Η κρίση που εκτελέσθηκε εναντίον του τον υποχρέωσε να τρέφεται με ατελή τροφή. Ως εκ τούτου, φαίνεται πως η τέλεια τροφή είναι ένα αναγκαίο στοιχείο για να διατηρείται η ανθρώπινη ζωή αιώνια. Όταν θα εγκαινιασθεί η βασιλεία του Μεσσία, ο μέγας Μεσσίας θα προνοήσει για κατάλληλες διατροφικές συνθήκες. Επομένως, όταν θ’ αρχίσει η αποκατάσταση, ένας άνθρωπος ηλικίας εβδομήντα ετών θα αποκαθίσταται σταδιακά σε μια κατάσταση σωματικής υγείας και πνευματικής ισορροπίας. Ο Κύριος θα τον διδάξει πώς να τρέφεται, τι να τρώει, και άλλες συνήθειες της ζωής, και πάνω απ’ όλα, την αλήθεια, και πώς να σκέφτεται, και πώς να προσηλώνει τη διάνοιά του πάνω σε άγια πράγματα. Και με τη σταδιακή διαδικασία της αποκατάστασης θα ανυψωθεί από τον μεγάλο Μεσσία και θα επιστρέψει στις ημέρες της νεότητάς του και θα ζήσει στη γη για πάντα, και ποτέ δεν θα δει θάνατο.

Η Ανάσταση

      Την ευκαιρία για ζωή, δεν θα την έχουν μόνο εκείνοι που θα ζουν στη γη όταν θ’ αρχίσει η αποκατάσταση, αλλά θα ξυπνήσουν και οι νεκροί και θα αποκατασταθούν στη φυσιολογική τους κατάσταση και θα τους δοθεί η ευκαιρία για ζωή. Ο μέγας Διδάσκαλος διεκήρυξε: «Μη θαυμάζετε τούτο, διότι έρχεται ώρα, καθ’ ην πάντες οι εν τοις μνημείοις θέλουσιν ακούσει την φωνήν αυτού, και θέλουσιν εξέλθει οι πράξαντες τα αγαθά εις ανάστασιν ζωής, οι δε πράξαντες τα φαύλα εις ανάστασιν κρίσεως». (Ιωάν. 5:28,29) Ο άγιος Παύλος, λέει ξεκάθαρα: «Μέλλει να γείνει ανάστασις νεκρών, δικαίων τε και αδίκων». (Πράξ. 24:15) Στο σαφές, ισχυρό και λογικό επιχείρημά του που εκτίθεται στην 1 Κορινθίους κεφάλαιο 15, ο άγιος Παύλος αποδεικνύει αναμφισβήτητα ότι η ανάσταση του Ιησού Χριστού αποτελεί εγγύηση ότι όλοι οι νεκροί θα εγερθούν και θα φερθούν σε γνώση της αλήθειας. Κατόπιν λέει: «Διότι προσδιώρισεν ημέραν εν ή μέλλει να κρίνη την οικουμένην εν δικαιοσύνη, δια ανδρός τον οποίον διώρισε, και έδωκεν εις πάντας βεβαίωσιν περί τούτου, αναστήσας αυτόν εκ νεκρών» (Πράξ.17:31), δείχνοντας έτσι ότι στη διάρκεια της βασιλείας του Μεσσία ο καθένας θα έχει μια δίκαιη και αμερόληπτη ευκαιρία για τις ευλογίες της ζωής, της ελευθερίας και της ευτυχίας.

      Οι γενναίοι νεαροί άνδρες που πήγαν στον πόλεμο και πέθαναν στο πεδίο της μάχης δεν πήγαν στον ουρανό, ούτε στα αιώνια βάσανα, όπως τα δόγματα του Χριστιανικού κόσμου έκαναν τους προσφιλείς τους να πιστεύουν. Δεν απέβαλαν τα σώματά τους για να κινούνται στο διάστημα, όπως οι πνευματιστές έκαναν τους ανθρώπους να πιστεύουν. Είναι νεκροί, περιμένοντας την ανάσταση, και στον κατάλληλο καιρό θα επαναφερθούν σε ζωντανή κατάσταση, και θα επιστρέψουν στους προσφιλείς τους και θα τους δοθεί πλήρης ευκαιρία να αποδεχθούν τους όρους της νέας τάξης πραγμάτων και να ζήσουν για πάντα.

      Πολλές μανάδες έχουν περάσει άγρυπνες νύχτες και έχυσαν πικρά δάκρυα για τους προσφιλείς τους που πέθαναν στα πεδία των μαχών. Πολλοί αγαπημένοι, πολλοί πατεράδες, πολλά παιδιά έχουν επίσης λυγίσει από τη λύπη εξαιτίας των μεγάλων παθημάτων που ο πόλεμος, τα βάσανα και ο θάνατος έφεραν πάνω στους ανθρώπους.

Μετάφραση από Συνεργάτη