• 1. Τι ήταν τα Ορθόδοξα συγχωροχάρτια

• 2. Συκοφαντική χρήση του θέματος από Μάρτυρες της Σκοπιάς

• 3. Το δελτίο έργου καθορίζει ποιος αξίζει για σωτηρία!

1. Τι ήταν τα Ορθόδοξα συγχωροχάρτια

Σε μια Εκκλησία 2000 ετών όπως η Ορθόδοξη, η οποία επεκτείνεται σε όλον τον γνωστό κόσμο των δύο χιλιάδων αυτών ετών, είναι φυσικό, ότι θα υπήρξαν μικρές περίοδοι και περιοχές, στις οποίες η τοπική εκκλησία μιας περιοχής, (μιμούμενη σε κάποιο βαθμό ξενόφερτες πρακτικές), εφάρμοσε κάποιες τακτικές αμφιλεγόμενης ορθότητας, οι οποίες τελικά πολύ σύντομα εγκαταλείφθηκαν, και δεν υιοθετήθηκαν από τους άλλους Χριστιανούς Ορθοδόξους.

Έχουμε ήδη γράψει μια ανάλυση για το θέμα των Ορθόδοξων συγχωροχαρτιών, στη σχετική μας μελέτη. Και όταν λέμε για "Ορθόδοξα συγχωροχάρτια", δεν πρέπει να πάει ο νους μας στα Παπικά συγχωροχάρτια, που συγχωρούσαν αμαρτίες νεκρών, και δήθεν τους μετέθεταν στον Παράδεισο επί χρήμασι! Τα Ορθόδοξα συγχωροχάρτια, δεν είχαν καμία σχέση με τα Παπικά, και αυτό το παραδέχονται και οι Παπικοί!

Όταν το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης ή το Πατριαρχείο των Ιεροσολύμων, για παράδειγμα, εξέδιδε Ορθόδοξα συγχωροχάρτια, δεν το έκανε για να μεταθέσει ψυχές "από το Καθαρτήριο στον Παράδεισο" όπως οι Παπικοί, αλλά αυτά τα Ορθόδοξα συγχωροχάρτια, ήταν μια έγγραφη βεβαίωση συγχώρησης, μετά από εξομολόγηση (δεν υποκαθιστούσε την εξομολόγηση), ή ήταν μια έγγραφη βεβαίωση μνημοσύνου, και δεν υποκαθιστούσε το μνημόσυνο. Πρόκειται δηλαδή ουσιαστικά για "έγγραφες βεβαιώσεις" τέλεσης, οι οποίες δεν ήταν μεν αναγκαίες για το μυστήριο της εξομολόγησης, ή για την τέλεση του μνημοσύνου, αλλά που εξυπηρετούσαν εισπρακτικό σκοπό εισφορών. Δηλαδή έτσι, ο πιστός είχε στα χέρια του την έγγραφη βεβαίωση της εξομολόγησης ή του μνημοσύνου που τέλεσε, πληρώνοντας κάποια εισφορά στην Εκκλησία.

Σίγουρα, αυτός ο τρόπος είσπραξης εισφορών, από την Εκκλησία των Ιεροσολύμων και την Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης, δεν ήταν ο καλύτερος τρόπος για να μαζέψουν τα χρήματα που χρειάζονταν οι τοπικές Εκκλησίες αυτές, γι' αυτό και δεν υιοθετήθηκε αυτός ο τρόπος από τις άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες αλλά και στις ίδιες καταργήθηκε πολύ σύντομα! Γιατί δεν ήταν πρέπον, να συνδέεται το μυστήριο της εξομολόγησης με εισφορές, (έστω και υπό μορφήν βεβαίωσης)και υπήρχε και λιγότερο σκανδαλιστικός τρόπος, για να καλύψουν οι δύο αυτές τοπικές εκκλησίες τις οικονομικές τους ανάγκες.

2. Συκοφαντική χρήση του θέματος από Μάρτυρες της Σκοπιάς

Σήμερα, 300 χρόνια μετά από τη σύντομη εκείνη εφαρμογή των βεβαιώσεων εξομολόγησης και τέλεσης μνημοσύνου, εμφανίζονται κάποιες όψιμες αιρετικές ομάδες, που προσπαθούν να εκμεταλλευθούν τέτοιου είδους έκτακτα και περιορισμένης έκτασης συμβάντα της ιστορίας, για να συκοφαντήσουν την Εκκλησία. Το θέμα αυτό, το ανέδειξαν στην Ελλάδα στα μέσα του 20ού αιώνα ορισμένοι αθεϊστές, το πήραν με τη σειρά τους κάποιοι Προτεστάντες για να το χρησιμοποιήσουν κατά της Ορθόδοξης Εκκλησίας, μετά το παρέλαβαν Ρωσσελιστές, και το έβγαλαν στο διαδίκτυο, και από αυτούς το "αξιοποίησαν" Νεοπαγανιστές, και τελευταίοι και καταϊδρωμένοι, το πήραν προσφάτως και κάποιοι Μάρτυρες της Σκοπιάς, για να πληροφορήσουν τον κόσμο, ότι δήθεν "εκτός από τους Παπικούς, είχαν και οι Ορθόδοξοι Συγχωροχάρτια"!

Φυσικά όλοι αυτοί, ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΥΝ ότι τα Ορθόδοξα Συγχωροχάρτια, δεν είχαν καμία σχέση με τα παπικά. Αποκρύπτουν ότι επρόκειτο για απλές βεβαιώσεις τέλεσης. Αποκρύπτουν, ότι χρησιμοποιήθηκαν για ελάχιστο χρόνο, και σε περιορισμένο μόνο τόπο, και ότι ουδέποτε η Εκκλησία τα εφάρμοσε ως επίσημη πρακτική, ούτε καν για εκείνη τη δεκαετία που χρησιμοποιήθηκαν!

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, όταν τους μιλάμε για τα ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΑ δογματικά, οικονομικά, ηθικά, πολιτικά, στρατιωτικά, προφητικά, αποκρυφιστικά, κλπ έκτροπα, που έκανε η οργάνωση της Σκοπιάς στην ΠΟΛΥ ΣΥΝΤΟΜΗ ιστορία της των 150 ετών, σπεύδουν να μας πουν: "Αυτά ήταν λάθη ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ, που σήμερα τα έχουμε διορθώσει". Όμως...

Α. Όταν αυτοί δεν θεωρούν άξια λόγου όσα έκανε η θρησκεία τους σε 100, 50, 30, 20, ακόμα και 10 χρόνια πριν, πώς ασχολούνται για πράγματα που έκαναν άλλοι πριν από 300 ή και περισσότερα χρόνια;

Β. Όταν αυτοί δεν θεωρούν άξια λόγου όσα έκανε ΕΠΙΣΗΜΑ η ηγεσία τους στο παρελθόν, πώς ασχολούνται με το τι έκαναν ΑΝΕΠΙΣΗΜΑ μερικά μέλη άλλων θρησκειών;

Γ. Όταν αυτοί δεν θεωρούν άξια λόγου, όσα έκανε ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΑ η δική τους θρησκεία, πώς ασχολούνται με όσα έκαναν μέλη άλλων θρησκειών, ΕΥΚΑΙΡΙΑΚΑ και σε ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΟ ΤΟΠΟ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟ;

Δ. Όταν αυτοί δεν θεωρούν άξια λόγου, ακόμα και δογματικά σφάλματά τους, πώς ασχολούνται με μικρής αξίας ατοπήματα μελών άλλων θρησκειών, που δεν είναι ούτε καν δογματικά;

Ε. Όταν αυτοί δεν θεωρούν άξια λόγου, τα ΑΜΕΤΡΗΤΑ ατοπήματα που έκανε η θρησκεία τους ή η ηγεσία της θρησκείας τους, επίσημα και συνολικά, πώς κολλάνε σε ορισμένα μετρημένα στα δάχτυλα, ατοπήματα περιορισμένου τόπου και χρόνου άλλων θρησκειών;

ΣΤ. Όταν αυτοί δεν θεωρούν πρόβλημα τα "δελτία έργου" που καθορίζουν την ίδια την ιδιότητά τους ως "Μαρτύρων του Ιεχωβά", δηλαδή ως μελών της Οργάνωσης σωτηρίας (κατ' αυτούς), πώς κολλάνε στα δελτία βεβαιώσεων εξομολόγησης που έδιναν ορισμένοι Ορθόδοξοι κληρικοί, τα οποία δεν είχαν καμία σωτηριολογική αξία;

Ζ. Όταν αυτοί δεν θεωρούν πρόβλημα τα έντυπα βεβαιώσεων των κατά τόπους "εκκλησιών" τους, για τα οικονομικά "πάρε - δώσε" των αμέτρητων τομέων "εισφορών" που έχουν με την εταιρία Σκοπιά, πώς θεωρούν πρόβλημα τις βεβαιώσεις άλλων, που και αυτοί εισφορές επεδίωκαν;

Η. Πώς θεωρούν πρόβλημα τα συγχωροχάρτια, τα οποία αγόραζε ΟΠΟΙΟΣ ΗΘΕΛΕ, ενώ τα δικά  της "δελτία έργου" και κάθε είδους δελτία εισφορών στις κατά τόπους συναθροίσεις της, τα χρησιμοποιούν ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ όλοι όσοι θέλουν να είναι Μάρτυρες του Ιεχωβά;

Πολλά θα μπορούσαμε να πούμε ακόμα, αλλά ας αρκεσθούμε σε αυτά. Και ας προχωρήσουμε να δείξουμε πράγματα που εφάρμοζε ή εφαρμόζει η εταιρία Σκοπιά, παρόμοια με το ζήτημα των Ορθοδόξων συγχωροχαρτιών τα οποία καυτηριάζουν ορισμένοι οπαδοί τους:

3. Το δελτίο έργου της Σκοπιάς, καθορίζει ποιος ανήκει στην σωτήρια(;) οργάνωση

Ένα πρώτο σημείο, είναι ο "δελτίο έργου" της Σκοπιάς που βλέπετε στη συνέχεια:

Ναι, το ξέρουμε ότι κατά τη Σκοπιά είναι "απλώς" ένα έντυπο με στατιστική αξία, για να μετράει η Σκοπιά τις δραστηριότητες των οπαδών της. Για σκεφθείτε όμως τα εξής:

Πώς μετρούν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά τα μέλη τους; Όταν λένε: "Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στην Ελλάδα είναι 28.000", από πού βγαίνει αυτό το νούμερο;

Το νούμερο αυτό βγαίνει, από το δελτίο έργου που συμπληρώνει ο κάθε Μάρτυρας. Εάν κάποιος δεν συμπληρώσει δελτίο κάποιον μήνα, ΔΕΝ ΥΠΟΛΟΓΙΖΕΤΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΡΤΥΡΑΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ!!! Με άλλα λόγια, το να είναι κάποιος μέλος σε αυτή τη θρησκεία "της σωτηρίας" (κατ' αυτούς), εξαρτάται από αυτό το χαρτί! Όχι από το βάπτισμά του, όχι από την πίστη του, όχι από το πώς πολιτεύεται στη ζωή του, αλλά από το αν έδωσε κάθε μήνα αυτό το χαρτάκι στην οργάνωση!

Μάλιστα, πριν από 20 χρόνια, εάν κάποιος συμπλήρωνε έστω και μία φορά αυτό το χαρτάκι, η οργάνωση της Σκοπιάς θεωρούσε ότι έχει το δικαίωμα ακόμα και να τον αποκόψει, επειδή το χαρτάκι αυτό τον πολιτογραφούσε ως Μάρτυρα του Ιεχωβά, έστω και αν ήταν αβάπτιστος! Και η αλλαγή που έκανε τότε η Σκοπιά, και πλέον αποκόπτει μόνο βαπτισμένους, δεν έχει αιτία το ότι κατάλαβε ίσως πως ένα χαρτάκι δεν επαρκεί για να κάνει έναν άνθρωπο μέλος της. Αλλά το άλλαξε για να αποφύγει τις νομικές ευθύνες, από όσους κατέφυγαν στη δικαιοσύνη επειδή τους απέκοψε αβάπτιστους! και μάλιστα, αυτός είναι και ο λόγος, που η Σκοπιά από τότε και στο εξής, αντί να βαπτίζει τους ανθρώπους "στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος", τους βαπτίζει πλέον "στο όνομα του Πατρός, του Υιού και της από το Πνεύμα κατευθυνόμενης Οργάνωσης"!!! Για να έχει δικαιολογία, ότι δήθεν "ήξεραν καλά πού έμπαιναν". Η σκοπιμότητα, υποκαθιστά ακόμα και την ουσία των δογμάτων, ακόμα και την ομολογία του βαπτίσματος για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά!

Μήπως υπερβάλλω, όταν λέω ότι το χαρτί αυτό, έχει τη θέση "συγχωροχαρτιού" στην οργάνωση της Σκοπιάς; Δείτε τη συνέχεια, και νομίζω ότι θα με δικαιώσετε. Τα παρακάτω, είναι από τον Β΄ Τόμο του τρίτομου έργου του π. Αντωνίου Αλεβιζόπουλου: "Η Λατρεία της Σκοπιάς", με τίτλο: "Μια δικτατορία στο Μπρούκλιν", σελ. 312 - 325:

Η ταύτιση της «Λατρείας της Σκοπιάς» με την προώθηση των συμφερόντων της εταιρείας δημιουργεί την απαραίτητη «υποδομή» για ψυχολογική πίεση στους οπαδούς, προκειμένου να ασκήσουν αυτή τη «λατρεία».

Η παραμέληση της «Λατρείας της Σκοπιάς» μπορεί να στοιχίσει την «επιβίωση» στον Αρμαγεδώνα, ενώ αντίθετα, η «εγκαρτέρηση» στο «έργο» καθιστά την «αμοιβή» σίγουρη. Η αύξηση σε «ωριμότητα» ταυτίζεται με την αύξηση τον ζήλου για το έργο της εταιρείας και με την αποδοτική άσκησή του. Η παραμέληση τον λογίζεται «ανωριμότητα», ενώ η πλήρης εγκατάλειψη του «έργου» από ένα «μάρτυρα του Ιεχωβά» αποτελεί πειστική απόδειξη ότι πρόκειται για άτομο πνευματικά νεκρό. Γι' αυτό και η εταιρεία κάνει ό,τι μπορεί για να «αναζωογονήσει» το άτομο αυτό.

α) Η σωτηριολογική σημασία τον «έργου»

«Αποφυγή ένοχης αίματος», είναι ο τίτλος στο άρθρο μελέτης «Σκοπιάς» για τη συνάθροιση της 14ης Φεβρουαρίου 1988. Στο άρθρο αυτό οι «μάρτυρες του Ιεχωβά» παρομοιάζονται με τον προφήτη Ιεζεκιήλ, που πήρε εντολή από τον Θεό να προειδοποιήσει τους Ισραηλίτες.

Αν αυτός που ορίσθηκε φύλακας δεν προειδοποιήσει για την επικείμενη καταστροφή, ο Θεός θα ζητήσει από τον προφήτη το αίμα εκείνων που θα έχαναν τη ζωή τους. Το σημερινό κήρυγμα των ανθρώπων της «Σκοπιάς» περιγράφεται στο θ΄ κεφάλαιο του Ιεζεκιήλ, λέγει η εταιρεία. Οι άνθρωποι της πήραν εντολή να βάλουν «ένα σημάδι στα μέτωπα όλων όσων στενάζουν». Όταν αυτό το έργο «σημειώματος» τελειώσει, θα εκτελεσθούν όλοι, «εκτός από εκείνους που έχουν σημειωθεί για επιβίωση» (Σκ. 1.1.1988, σ. 28-29).

Στο εκπαιδευτικό βιβλίο «Προσέχετε εις εαυτούς και εις όλον το ποίμνιον» (σ. 49) υπογραμμίζεται πως πρόκειται για την εκτίμηση στην «ιερότητα της ζωής», που αντανακλάται στη στάση του καθενός απέναντι του «έργου». Γι' αυτό πρέπει ο καθένας να το ασκεί ακόμη και όταν υφίσταται διωγμό. Γι’ αυτό και οι «πρεσβύτεροι» παίρνουν την εντολή:

«Βοηθήστε τους αδελφούς να κατανοήσουν ότι η συμμετοχή στη διακήρυξη των αγαθών νέων αποτελεί καθήκον, μια απαίτηση από την οποία εξαρτάται η ζωή μας» (Προσέχετε, σ. 30, υπογρ. δική μας). Το από σπίτι σε σπίτι έργο «σχετίζεται με το υπέρτατο επίμαχο ζήτημα της ορθότητος της κυριαρχίας του Ιεχωβά», λέγει η εταιρεία και καταλήγει: «Για να φθάσετε στην καρδιά, τονίστε ότι κινδυνεύουν ζωές, ότι κάνομε ένα έργο που δεν θα επαναληφθή ποτέ, ότι το έργο δεν είναι μάταιο, ότι η αμοιβή για την εγκαρτέρησι στην υπηρεσία του Θεού είναι βέβαιη» (Προσέχετε, σ. 30, υπογρ. δική μας).

Απευθυνόμενη η εταιρεία στους «σκαπανείς» υπογραμμίζει: «Να έχετε ως σκοπό σας, όχι απλώς να φθάσετε σε ορισμένες θέσεις υπηρεσίας, αλλά να διευρύνετε τη λατρεία σας στον Ιεχωβά με όποια ιδιότητα κι αν υπηρετείτε τώρα. Να επιδιώκετε αυτά τα προνόμια με το ν' αποκτάτε τα προσόντα και να είσθε πρόθυμοι να χρησιμοποιηθήτε από τον Ιεχωβά όπως αυτός επιθυμεί» (Λάμπετε ως φωστήρες, σ. 21).

Το «έργο» λοιπόν για την προώθηση των συμφερόντων της εταιρείας αποκτά σωτηριολογική σημασία και γι' αυτό πρέπει να λάβει την απόλυτη προτεραιότητα στη ζωή των οπαδών της «Σκοπιάς».

«Ποιες ερωτήσεις θα μπορούσαμε να κάνουμε στον εαυτό μας;», γράφει η εταιρεία στο μάθημα της «Σκοπιάς» για τις 24.1.1988, με τίτλο «Πώς να τιμούμε τον Θεό της ελπίδας» (Σκ. 15.12.1987, σ, 15-20). Μεταξύ των ερωτήσεων που τίθενται στο κείμενο, σαν απάντηση στο ερώτημα αυτό, είναι:

«Τιμούμε τον Ιεχωβά με τα πολύτιμα μας;». «Θα μπορούσα να διευθετήσω τις υποθέσεις μου έτσι ώστε να έχω μεγαλύτερη προσωπική συμμετοχή στο σημαντικότερο έργο για την εποχή μας — τη διακήρυξη των καλών νέων;» (Σκ. 15.12.1987, σ. 19-20).

Με αυτή την τοποθέτηση η εταιρεία παρακινεί τα νέα παιδιά που αποφοιτούν από τα σχολεία να κάνουν το έργο της εταιρείας έργο ζωής, με το να σταδιοδρομήσουν ως ολοχρόνιοι σκλάβοι της, δηλαδή ως «σκαπανείς». «Μπορείτε να υπηρετήσετε τον Ιεχωβά ως σκαπανείς;», ρωτάει σε πρωτοσέλιδο άρθρο στη «Διακονία της Βασιλείας» (Ιανουάριος 1993, σ. 1). Γράφει:

«Πολλοί νεαροί δούλοι του Ιεχωβά που κοντεύουν να τελειώσουν το λύκειο κάνουν σοβαρές σκέψεις γύρω από το σκαπανικό. Αυτό είναι πολύ κατάλληλο. Ποια άλλη σταδιοδρομία θα μπορούσε να είναι πιο σημαντική από την ολοχρόνια διακονία; (Ματθ. 6:33). Τα καλά νέα σχετικά με τη Βασιλεία του Θεού πρέπει να κηρυχτούν. αυτό αποτελεί έργο του Ιεχωβά, και τι προνόμιο είναι να ασχολείται κάποιος με αυτό από τα νεανικά του χρόνια και έπειτα! - Ματθ. 24:14.

Εσείς, γονείς, ενθαρρύνετε τα παιδιά σας να αναλάβουν την ολοχρόνια υπηρεσία; Καταλαβαίνουν τα παιδιά σας ξεκάθαρα ότι θέλετε να χρησιμοποιήσουν όλη τους την καρδιά, την ψυχή, τη διάνοια και τη δύναμη σε αυτό το αξιόλογο έργο; (Μάρκ. 12:30). Πολλοί νεαροί ευαγγελιζόμενοι προετοιμάζονται για το έργο τακτικού σκαπανέα κάνοντας βοηθητικό σκαπανικό σε κάθε ευκαιρία στη διάρκεια των μαθητικών τους ετών. Ασφαλώς αυτού του είδους η αφοσίωση στον Ιεχωβά θερμαίνει την καρδιά του! - Παρ. 27:11.

Βέβαια, δεν έχουν όλοι περιστάσεις τέτοιες που να τους επιτρέπουν να υπηρετήσουν ως σκαπανείς. Ωστόσο, είτε είστε παντρεμένος είτε ανύπαντρος, νέος ή ηλικιωμένος, έχετε εξετάσει σοβαρά και με προσευχή το ζήτημα της υπηρεσίας προς τον Ιεχωβά ως σκαπανέας των καλών νέων; (Κολ. 3:23). Πολλά νεαρά αντρόγυνα προσπαθούν να επεκτείνουν τη διακονία τους προκειμένου να κάνει ο ένας η και οι δυο σκαπανικό».

Αυτή η σωτηριολογική σημασία του «έργου» συντελεί, ώστε, νεαρά άτομα να αναζητούν «σταδιοδρομία» στην υπηρεσία του Μπρούκλιν, ενώ στις περιπτώσεις που κάποιος δεν ανταποκριθεί στην απαίτηση της εταιρείας, κυριαρχείται από ένοχες.

Αν ο «σκαπανέας» δεν ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της εταιρείας, πρέπει να εξηγήσει γραπτώς τους λόγους που τον εμπόδισαν.

β) Οι «αδρανείς»

Η «Σκοπιά» αναφέρεται στον «μη κερδοφόρο δούλο» της παραβολής του Χριστού, που έλαβε την μία μνα (Λουκ.ιθ' 11-27) και παρατηρεί:

«Πρέπει να σημειωθή ότι αυτός ο μη κερδοφόρος δούλος δεν στιγματίσθηκε ως πονηρός επειδή εκμεταλλεύθηκε τους συνδούλους του ή επειδή έπραξε ανηθικότητα, όπως είναι η πορνεία, ή η μοιχεία ή η ομοφυλοφιλία. Όχι, αλλά εκρίθη ως πονηρός επειδή δεν υπεστήριξε τις προσδοκίες της βασιλείας του κυρίου του, δεν εργάσθηκε για την αύξηση του πλούτου της βασιλείας του κυρίου του. Επειδή δεν ήταν υπέρ του κυρίου του ως βασιλέως, ήταν εναντίον του» (Σκ. 1974, σ. 144).

Εδώ ο «μη κερδοφόρος δούλος» εξομοιώνεται ως προς τις συνέπειες, με τον πόρνο, τον μοιχό, τον ομοφυλόφιλο, μάλιστα, σε μία εποχή, για την όποια η εταιρεία παρατηρεί: «Πλησιάζει όλο και περισσότερο ο καιρός που οι άγγελοι, που συνοδεύουν τον Ιησού Χριστό στην έλευσή του, θα κάμουν θεία εκδίκηση σε όλους τους εναντιουμένους, και σ' εκείνους που δεν υποστηρίζουν τη Μεσσιανική βασιλεία. Αυτό θ’ αρχίσει πριν από τη μάχη του Αρμαγεδώνος... Ουαί, λοιπόν σ’ εμάς αν ανήκωμε σ’ εκείνη την τάξη των καθ' ομολογίαν χριστιανών που εξεικονίσθησαν από τον "πονηρό δούλο", ο οποίος εφύλαξε την μνα του μέσα σ' ένα μανδήλι για να τη χάση τελικά!» (Σκ, 1974, σ. 144).

Η εταιρεία φροντίζει πάντοτε να παρουσιάζει αυτό το «έργο» πολύ επείγον, για να αυξάνει την ψυχολογική πίεση στους οπαδούς: 1914, 1918, 1921, 1925, 1931, 1940, 1950, 1975... Έτσι μπορεί κάθε φορά να επαναλαμβάνει: «πλησιάζει ο καιρός...»!

Η εταιρεία ονομάζει τους «μη κερδοφόρους δούλους», «αδρανείς», οι όποιοι πρέπει να «αναζωογονηθούν». «Τι θα γίνη μ' εκείνους που έγιναν αδρανείς;» ρωτάει τους αξιωματούχους της και παραγγέλλει:

«Καθορίστε πρώτα γιατί κάποιος έγινε αδρανής... Επιληφθείτε της περιστάσεως μ' ευγενικό τρόπο», υπογραμμίζει, και συνιστά «φιλάγαθες παροτρύνσεις προς την ορθή κατεύθυνση για να τον αναζωογονήσωμε» (Προσέχετε, σ. 121-122).

Ο «μη κερδοφόρος» η «αδρανής» δεν βρίσκεται στη «γενέτειρα γη», δηλαδή στην «κατάστασιν του να είναι ενησχολημένος εις την υπηρεσίαν των συμφερόντων της βασιλείας» (Διεκδίκησις, Β', σ. 260). Βρίσκεται επομένως έξω, στην «οργάνωση του Διαβόλου», στα «Σόδομα και Γόμορα» και στη «σύγχρονη Αίγυπτο».

Αναφερόμενη η οργάνωση στην περίπτωση της γυναίκας του Λωτ, υπογραμμίζει: «Οι Χριστιανοί που είναι ήδη βαφτισμένοι θα πρέπει επίσης να αναλύσουν την κατάστασή τους. Πώς; Κάνοντας σκέψεις πάνω στη στάση της συζύγου του Λωτ» (Σκ. 1.9.1984, σ. 10).

«Θυμηθείτε τη σύζυγο του Λωτ»: πνευματική τρομοκρατία του Μπρούκλιν για όσους αρνούνται να κάνουν «έργο» ή δεν είναι «αποδοτικοί» (Επιβίωση, σ. 172).

Με ποιόν τρόπο εφαρμόζει η εταιρεία στους οπαδούς της την περίπτωση της γυναίκας του Λωτ; Εκείνη θέλησε να στραφεί πίσω. Επεθύμησε να δη τι γίνεται εκεί. στα Σόδομα και στα Γόμορα. Ποια στάση των «βαφτισμένων» της εταιρείας θα αντιστοιχούσε με τη στάση της γυναίκας του Λωτ, εξ αιτίας της όποιας εκείνη μεταβλήθηκε σε στήλη άλατος; Ιδού η απάντηση της εταιρείας;

«Ίσως μερικοί σήμερα να μη συμμετέχουν πληρέστερα στη Χριστιανική υπηρεσία, παρά το γεγονός ότι οι περιστάσεις τους το επιτρέπουν. Για παράδειγμα, μερικοί μπορεί να είναι σε θέση να υπηρετούν σαν βοηθητικοί η τακτικοί σκαπανείς... Για τους Χριστιανούς σήμερα δεν υπάρχει χρόνος για δισταγμό. Το διεφθαρμένο αυτό σύστημα είναι καταδικασμένο. Γιατί, λοιπόν, να κοιτάμε προς τα πίσω με αμφιβολία;» (Σκ. 1.9.1984, σ. 10).

Αν λοιπόν κάποιος «μπορεί να είναι σε θέση» να γίνει βοηθητικός ή τακτικός σκαπανέας και δεν το κάνει, τότε τον αναμένει η τύχη της γυναίκας του Λωτ! Πότε όμως είναι κανείς σε θέση να γίνει σκαπανέας; Αυτό, φυσικά, καθορίζεται με τα μέτρα της εταιρείας!

Στα Σόδομα και τα Γόμορα οργίαζε η ανηθικότητα και η ομοφυλοφιλία. Έτσι και ο «αδρανής» ή «μη κερδοφόρος δούλος» εξισώνεται με τους Σοδομίτες! Και αν εκείνοι, που συμμετέχουν στο έργο λιγότερο από εκείνο που «θα μπορούσαν», εξισώνονται με τους Σοδομίτες, τότε τι μπορούμε να πούμε για τους «αδρανείς», για όσους δηλαδή σταμάτησαν εντελώς να πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι και να συμπληρώνουν «Δελτίο έργου»;

Αλλοίμονο, λοιπόν, στους «αδρανείς»!

γ) Μεθόδευση της πιέσεως

Η εταιρεία έχει αναπτύξει τέλειο σύστημα παρακολουθήσεως της «αποδόσεως» τών οπαδών της στο από σπίτι σε σπίτι έργο. Τούτο γίνεται με τη βοήθεια του «Δελτίου» S-4-G 6/55, για το όποιο κάναμε λόγο. Εκεί καταγράφονται λεπτομερώς όλα τα στοιχεία σε ώρες, περιοδικά, Βιβλία, νέες συνδρομές, επανεπισκέψεις κ.ο.κ.

Η υποβολή αυτής της εκθέσεως είναι υποχρεωτική για όλους. Στην«Εσωτερική Εγκύκλιο» 1/1973 αναφέρεται: «Η υποβολή εκθέσεως στο τέλος του μηνός για τη δράση μας στην υπηρεσία του αγρού είναι ουσιώδες πράγμα... Αφού απολαύσετε μια μέρα στη διακονία του αγρού, καλό είναι να γράψετε τη δράσι σας στο δελτίο εκθέσεως αγρού, για να μη λησμονηθή τίποτα. Κατόπιν, γρήγορα, στο τέλος του μηνός, οι ευαγγελιζόμενοι και οι προσωρινοί σκαπανείς μπορούν να προσθέσουν τους αριθμούς και να υποβάλουν στην εκκλησία μια μόνο έκθεση το μήνα» (Επιστολή 1/1973, σ. 2).

Η εταιρεία δεν δυσκολεύεται να βρει «Γραφική κατοχύρωση» για την χρησιμοποίηση «εντύπων δελτίων του τμήματος», για την «υποβολή εκθέσεων στο τμήμα». Σ' αυτή την προσπάθειά της καταντάει κυριολεκτικά αστεία!

«Οι εβδομήκοντα απόστολοι επέστρεψαν και υπέβαλαν έκθεση στο Χριστό για το τι έκαναν (Λουκ. Γ 17)' ο Βαρνάβας και ο Παύλος έδιναν επίσης αναφορά (Πράξ. ιδ' 27)», λέγει η εταιρεία και προσθέτει: «Πώς μιμείσθε τον Νώε, όπως περιγράφεται στη Γένεση στ' 22, αν υποβάλλετε έκθεση σύμφωνα με ό.τι αναμένεται από σας στις περιστάσεις που βρίσκεσθε;» (Προσέχετε εις εαυτούς.... σ. 197).

Η εταιρεία γράφει ακόμη και τα εξής καταπληκτικά: «... ο Ιεχωβά τηρούσε πάντοτε αρχείο για τη δράση των δούλων του. Κατέγραψε τον αριθμό των ημερών που δαπάνησε ο Νώε στην κιβωτό και τον αριθμό των ετών που οδοιπορούσαν οι Ισραηλίτες. Ο Θεός κρατούσε λογαριασμό και για τον αριθμό εκείνων που ήταν πιστοί καθώς κι εκείνων που παρήκουσαν... Ενέπνευσε να γραφεί αυτή η ιστορία για όσα συνέβησαν, κάνοντας σαφή σ' εμάς την άποψή του να κάνουμε εκθέσεις και να κρατάμε ακριβή στοιχεία»! (Οργανωμένοι, σ. 106-107).

Όταν κάποιος υποβάλει για πρώτη φορά «έκθεση υπηρεσίας αγρού», τότε «ανοίγεται μια κάρτα Αρχείου Ευαγγελιζομένου Εκκλησίας γι' αυτό το άτομο και περιλαμβάνεται στα αρχεία της εκκλησίας» (Οργανωμένοι, σ. 106). Πρόκειται για το Δελτίο S-21-G 6/72.

Σ' αυτό το «Δελτίο» καταγράφεται αναλυτικά και για κάθε μήνα ξεχωριστά η «απόδοση» τού «ευαγγελιζομένου» σε όλους τους τομείς του «έργου», μαζί με τα ατομικά του στοιχεία: όνομα, διεύθυνση, τηλέφωνο, ημερομηνία γεννήσεως, ημερομηνία «βαπτίσεως». Η εταιρεία ζητάει επίσης να μάθει αν πρόκειται για «κεχρισμένο» ή άτομο που ανήκει στα «άλλα πρόβατα» ποιο «προνόμιο» έχει στην τοπική συνάθροιση και άλλα στοιχεία, που καταχωρούνται στο χώρο των «παρατηρήσεων».

Το έτος 1974, πριν η εταιρεία εισαγάγει το σύστημα των ηλεκτρονικών υπολογιστών για «διοικητικές εργασίες», έδινε εντολή, τα στοιχεία αυτά να διατηρούνται και να δείχνουν τουλάχιστον τα τελευταία οκτώ έτη της δράσεως του κάθε ευαγγελιζομένου (Εσωτερικοί Εγκύκλιοι 2/1974, σ. 7). Όμως τώρα, με τη χρήση υπερσύγχρονων ηλεκτρονικών συστημάτων, το «φακέλωμα» γίνεται ολοκληρωμένο. Και όμως η εταιρεία δήλωσε στην «Ομολογία πίστεως», που υπέβαλε στο Υπουργείο Παιδείας, πως δεν τηρεί καταλόγους μελών!

Οι εκθέσεις που υποβάλλονται, αξιολογούνται από τον «βοηθό υπηρέτου εκκλησίας», ο όποιος «δεν είναι καθόλου ένας απλούς αρχειοφύλαξ. Οι εκθέσεις που χειρίζεται αντανακλούν την αφοσίωση των πιστών δούλων του Θεού, και δείχνουν που υπάρχει ανάγκη να παράσχουν στοργική υποβοήθηση... οι διορισμένοι υπηρέται και οι άλλοι ώριμοι της εκκλησίας». Έτσι «κρατεί σημείωση εκείνων που έχουν ανάγκη υποβοηθήσεως... Μερικοί ευαγγελιζόμενοι μπορεί να δαπανούν χρόνο στην υπηρεσία, αλλά δεν έχουν αποτέλεσμα στην παρακολούθηση εκείνων που έδειξαν ενδιαφέρον. Από καιρό σε καιρό δίνει στους υπηρέτας μελέτης βιβλίου εκκλησίας σημείωμα για τις ανάγκες διαφόρων αδελφών, γιο να παρασχεθή υποβοήθησις και αποδοθή έτσι αυξημένος αίνος στον Ιεχωβά και καταστή ικανός κάθε ευαγγελιζόμενος να εύρη μεγαλύτερη χαρά στην υπηρεσία του» (Ο Λόγος σου είναι λύχνος εις τους πόδας μου. (Ελλ. έκδ. 1969, σ. 127-128. υπογρ. δική μας).

Η «πνευματική ωριμότητα» μετριέται με βάση την απόδοση στο «έργο».

«Μερικές φορές οι εκθέσεις μπορεί να δείχνουν ότι χρειάζεται να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή σε ορισμένες μορφές διακονίας μας. Οι αριθμοί μπορεί να δείχνουν ότι έχει γίνει πρόοδος σε μερικές δραστηριότητες, αλλά σε άλλους τομείς έχει επιβραδυνθεί. Μπορεί να χρειάζεται ενθάρρυνση η ίσως υπάρχουν προβλήματα που πρέπει να λυθούν. Υπεύθυνοι επίσκοποι θα μελετήσουν τις εκθέσεις και θα προσπαθήσουν να διορθώσουν οποιαδήποτε κατάσταση εμποδίζει την πρόοδο των ατόμων η της εκκλησίας σαν σύνολο» (Οργανωμένοι, σ. 107, υπογρ. δική μας).

Αν κάποιος δεν υποβάλει έκθεση υπηρεσίας, αυτό σημειώνεται αμέσως και δηλώνεται στον «υπηρέτη μελέτης βιβλίου», ο όποιος φροντίζει να γίνει «μια προσωπική επίσκεψις για την παροχή βοηθείας» (Λύχνος, σ. 128). «Ένας αληθινά ώριμος υπηρέτης μελέτης βιβλίου... Δεν αισθάνεται ότι η ευθύνη του απέναντι των τελειώνει, όταν του δώσουν έκθεση υπηρεσίας αγρού του μηνός. Είχαν συμμετοχή στο έργο τακτικά κάθε εβδομάδα; Συμμετείχαν σε όλες τις δυνατές μορφές της υπηρεσίας; Μπορούν να ενθαρρυνθούν να αναλάβουν επιπρόσθετα προνόμια υπηρεσίας; Αυτές είναι ερωτήσεις που έχει στη διάνοια του καθώς σκέπτεται για την πνευματική υγεία του καθενός από τα "πρόβατα"» (Λύχνος, σ. 148).

Η «φιλάγαθη υποβοήθηση» των «υπηρετών» της εταιρείας σημαίνει επέμβαση στην προσωπική και οικογενειακή ζωή του οπαδού που δεν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις της, και άσκηση ψυχολογικής βίας. ώστε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της, να βάλει την προώθηση των συμφερόντων της πρώτη στη ζωή του. Θα του υποδειχθεί επί παραδείγματι να ασχολείται λιγότερο με τις επαγγελματικές του δραστηριότητες, να ελαττώσει τον ύπνο του, το χρόνο που αφιερώνει για τη φροντίδα της οικογενείας του, για κοινωνικές υποχρεώσεις, την ψυχαγωγία κ.ο.κ. Ο «ώριμος υπηρέτης» δεν θα παραλείψει να ασκήσει στο «προβατάκι» και την απαραίτητη ψυχολογική βία:

«Εάν αρκούμαστε με μια εικονική υπηρεσία ίσα-ίσα να τα καταφέρουμε, τότε θα μπορούσε να συμβεί ώστε να βρεθούμε ανάμεσα σε εκείνους τους ντροπιασμένους και ριγμένους "εις το σκότος το εξώτερον"», απειλεί η εταιρεία με αναφορά στο Ματθαίος κδ' 45-47 και Αποκάλυψις ζ' 9, 15 και προσθέτει: «Εξάλλου, αν "κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε", που σημαίνει, ότι "σπουδάζουμε" το έργο μας για να ανταποκριθούμε στην επείγουσα ανάγκη του καιρού", θα βρεθούμε επιδοκιμασμένοι ως "εργάτες ανεπαίσχυντοι" και θα συμμετέχουμε στη "χαρά του Κυρίου μας"» (Σκ. 1.2.1987, σ. 17-18).

Τα όσα αναφέρθηκαν παραπάνω από το βιβλίο του π. Αντωνίου Αλεβιζόπουλου, πιστεύω ότι είναι αρκετά για να δείξουν πόση σημασία δίνουν οι Μάρτυρες της Σκοπιάς στο "Δελτίο έργου". Ένα δελτίο καθορίζει το ποιος από αυτούς θα λέγεται Μάρτυρας του Ιεχωβά, ποιος είναι "πνευματικός", ποιος δεν θα κατακριθεί από τον Θεό, ποιος θέλει "αναζωογόνηση", ποιος θέλει "βοήθεια", ποιος μοιάζει με τη γυναίκα του Λωτ και αξίζει να γίνει "στήλη άλατος", ποιος είναι ένοχος για τη ζωή των συνανθρώπων του, ποιος θα κατακριθεί για το ότι δεν επένδυσε το "τάλαντο", και τόσα άλλα...

Ένα δελτίο καθόριζε, και ακόμα καθορίζει τη ζωή και τη σωτηρία του κάθε Μάρτυρα στην οργάνωση της Σκοπιάς! Κι όμως, κάποιοι απ' αυτούς τους ανθρώπους, τολμούν να μιλήσουν για τα Ορθόδοξα Συγχωροχάρτια, που δεν είχαν καμία σωτηριολογική αξία για τους ανθρώπους που εκούσια τα αγόρασαν, στον ελάχιστο καιρό και στον περιορισμένο τόπο που τα εφάρμοσαν κάποιοι ιεράρχες!

Ν. Μ.