Εισαγωγή

Αποτελεί πεποίθησή μας, ότι λίγα πράγματα είναι επωφελέστερα, από την παραδοχή και διόρθωση τής σκέψης μας, όταν μάς υποδεικνύεται κάποιο λογικό μας σφάλμα. Αλλά συχνά, είτε ιδεολογικοί, είτε ψυχολογικοί παράγοντες, κάνουν κάποιους ανθρώπους όχι απλώς να εμμένουν, αλλά και να σπεύδουν να υπεραμυνθούν τών λαθών τους, συνήθως συμπληρώνοντάς τα με νέα λάθη και ανορθολογισμούς.

Ασχοληθήκαμε με το προηγούμενο άρθρο τού Greek Skeptic, μόνο και μόνο επειδή θέλαμε να αναδημοσιεύσουμε το εξαιρετικό εκείνο άρθρο, αλλά... μάς τα χάλαγε εκείνη η αταίριαστη και προβληματική παράγραφος κατά τής Εκκλησίας. Μη θέλοντας λοιπόν να το "κουτσουρέψουμε" αφαιρώντας μια ολόκληρη παράγραφο, προτιμήσαμε να τη σχολιάσουμε, ανταποδίδοντας προς τον αρθρογράφο τού άρθρου εκείνου "καλό αντί καλού", για το εξαιρετικό του άρθρο, ώστε να τού δώσουμε την ευκαιρία να διορθώσει τη σκέψη του σε ζητήματα που τού είχαν διαφύγει.

Εξακολουθώντας λοιπόν να τρέφουμε για τον αρθρογράφο εκείνο, τον ίδιο σεβασμό, θεωρώντας τον (παρά τις ιδεολογικές μας διαφορές), ως "συνοδοιπόρο" που και αυτός μάχεται για την άνοδο τού γνωσιακού επιπέδου τού κόσμου μας, θα επανέλθουμε για μια τελευταία (ελπίζουμε) φορά σε μια νέα παρέμβαση στο νέο του άρθρο. Έτσι ώστε (εφ' όσον είδαμε ότι διάβασε την πρώτη κριτική μας), να τού δώσουμε την ευκαιρία να δει με περισσότερη σοβαρότητα ΚΑΙ το θέμα τής Ορθόδοξης πίστης, που διαπιστώσαμε ότι το προσπερνάει με ελαφρότητα, που έχει ως αποτέλεσμα την διαιώνιση συνωμοσιολογικών και ανορθολογικών "κλισέ" τού Αθεϊσμού και τού Αντιχριστιανισμού.

Αυτή τη φορά, αφού δεν έχουμε να κάνουμε με μία παράγραφο, αλλά με ολόκληρο άρθρο, (και με δεδομένη την ανεπάρκεια χρόνου για τέτοια μικρής σημασίας θέματα που ούτως ή άλλως είναι ήδη απαντημένα σε άλλα μας άρθρα), θα κάνουμε έναν περιληπτικότερο σχολιασμό, νοηματικό κατά παράγραφο και όχι "λέξη προς λέξη". Και αυτό δεν σημαίνει ότι τον τιμούμε λιγότερο, γιατί κάτι τέτοιο για εμάς δεν θα απαιτούσε προσπάθεια, (δεδομένων τών ολοφάνερων σφαλμάτων του), αλλά θα απαιτούσε άφθονο χρόνο που δεν διαθέτουμε. Άλλωστε, από την έκταση τού άρθρου, είναι φανερό ότι αν με μια περιληπτική απάντηση απαιτούνται τόσες διορθώσεις στο ανορθολογικό αυτό δεύτερο άρθρο τού αρθρογράφου τού Σκέπτικ, με μία λέξη προς λέξη ανάλυση, θα έπρεπε να γράψουμε βιβλίο ολόκληρο για να εξαντλήσουμε τα ανορθολογικά του σημεία. Γι' αυτό θα εμμείνουμε μόνο στα βασικά του προβλήματα, και μόνο σε ό,τι είναι αναγκαίο για τον ειρμό τού σχολιασμού μας θα σταθούμε σε λέξεις.

Επίσης, λόγω τής μεγάλης έκτασης τού άρθρου, εξ αιτίας τής πληθώρας τών ανορθολογισμών τού αρθρογράφου τού Σκέπτικ, για να κάνουμε πιο ευανάγνωστο το άρθρο μας αυτό, και πιο "ενθυμητέο" στα επί μέρους σημεία του, θεωρήσαμε καλό να βάλουμε σε αυτό ενότητες, με μια μικρή δόση χιούμορ, που πιστεύουμε ότι θα εκτιμήσει και ο ίδιος ο σχολιαζόμενος αρθρογράφος, και θα τον βοηθήσει να μάθει να αποφεύγει στο μέλλον τα ίδια αυτά λάθη που τού υποδεικνύουμε. Γιατί ο στόχος είναι όχι η κριτική αυτή καθεαυτή, αλλά η βελτίωση όλων μας.

1. Αληθινά και Δίκαια (Μανδήλες και Γιαταγάνια)

Θα ξεκινήσουμε λοιπόν απαντώντας στην απορία που διατυπώνει ο αρθρογράφος τού Σκέπτικ: "Αναρωτιέμαι αν είχα θίξει το Ισλάμ αν θα με κατηγορούσαν πάλι για ανορθολογισμό, αλλά δεν έχει νόημα η ερώτηση". Και θα το απαντήσουμε, επειδή θεωρούμε ότι η ερώτηση έχει νόημα, μια και φανερώνει τις προθέσεις μας, οι οποίες δεν είναι ούτε η λασπολογία, ούτε η άγονη αντιπαράθεση, αλλά η εποικοδομητική για όλους ανάδειξη ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ. Αν δεν είχε η ερώτηση αυτή τέτοιο νόημα "εξιχνίασης τών προθέσεών μας", και τής "ελευθερίας διανοίας" μας από φανατισμούς και στείρες αντιπαλότητες, δεν θα την έθετε ο αρθρογράφος, όχι μόνο στο άρθρο του, αλλά ούτε καν στον εαυτό του!

Η απάντησή μας λοιπόν, είναι: "Εξαρτάται!" Εξαρτάται από το τι θα έγραφε εναντίον τού Ισλάμ. Αν αυτά που θα έγραφε θα ήταν αληθινά και δίκαια, φυσικά θα τα αποδεχόμασταν και θα τα επικροτούσαμε. Αν ήταν ψευδή και άδικα, θα σχολιάζαμε ακόμα και αυτά, υπερασπίζοντας ακόμα και το Ισλάμ! Και ως απόδειξη, θα παρουσιάσουμε το εξής: Αν και έχουμε ολόκληρη ενότητα με αληθινά ντοκουμέντα εναντίον τού Ισλάμ, και αν και το Ισλάμ καθημερινά σκοτώνει Χριστιανούς σε άλλα μέρη τού κόσμου, δεν μπορέσαμε να μην αντιδράσουμε και να μην το υποστηρίξουμε με άρθρο μας, στην άδικη νομοθεσία που απαγόρευε την ελευθερία τών Μουσουλμάνων να φορούν μανδήλα!

Μπορείς λοιπόν αγαπητέ μας φίλε αρθρογράφε τού Σκέπτικ να είσαι σίγουρος για την τιμιότητα και συνέπειά μας και καλώς αναρωτήθηκες.

2. Η Εκκλησιαστική περιουσία και φορολογία (Και κερατάς και δαρμένος)

Προχωράμε τώρα στα αριθμημένα σχόλια τού αρθρογράφου, με την ίδια αρίθμηση, απαντώντας στις εσφαλμένες δηλώσεις του:

1. Γράφει:

"Η εκκλησία δεν είναι “εταιρία”: Ναι, μπορεί η θρησκευτική έννοια της “εκκλησίας” να μην σημαίνει εταιρία, αλλά η εκκλησία της Ελλάδας (ΕτΕ) είναι μια από τις μεγαλύτερες εταιρίες στην Ελλάδα με περιουσία που ούτε η ίδια δεν έχει ανακοινώσει πλήρως, διότι δεν είναι υποχρεωμένη να το κάνει. Βλέπετε δεν πληρώνει φόρους για ένα μεγάλο μέρος της οικονομικής δραστηριότητάς της. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η ΕτΕ έχει περιουσία, την επενδύει, αντιστέκεται στους φόρους τους οποίους δεν πληρώνει και τους υπαλλήλους της (παπάδες) τους πληρώνει το κράτος. Αυτό είναι για εμένα ο ορισμός της εταιρίας και μπορούμε να παίζουμε με τις λέξεις όλη μέρα, αλλά η ουσία δεν αλλάζει.".

α) Σε αυτά απαντούμε το προφανές που και ο ίδιος αντιλαμβάνεται τη στιγμή που το γράφει, (γι' αυτό και το διατυπώνει έτσι), ότι η Εκκλησιαστική περιουσία δεν είναι κάτι που "ανακοινώνεται" έτσι για πλάκα δημόσια, λες και είναι "επιδειξίας πλούτου", παρά μόνο όταν υπάρχει λόγος. Η δε περιουσία της είναι σαφώς καταγεγραμμένη και καταχωρημένη εκεί που χρειάζεται, δηλαδή στα κτηματολόγια τού Ελληνικού κράτους, (εφ' όσον μιλάμε ειδικά για την Ελλαδική Εκκλησία).

β) Επειδή όμως κυκλοφορεί ο ανορθολογικός συνωμοσιολογικός μύθος τής δήθεν αμύθητης Εκκλησιαστικής περιουσίας, μέλη τής Εκκλησίας έκαναν τον κόπο να δώσουν επαρκείς πληροφορίες για τα θύματα τού συνωμοσιολογικού αυτού μύθου, που όπως ο αρθρογράφος τού Σκέπτικ τον υιοθέτησαν άκριτα και χωρίς έρευνα. Και ο αναγνώστης μπορεί να δει μια ικανοποιητική ανάλυση εδώ: Η Εκκλησιαστική περιουσία και οι υποχρεώσεις τού κράτους και αναλυτικότερα εδώ: Η αλήθεια για την περιουσία, τη φορολόγηση της Εκκλησίας και τη μισθοδοσία των κληρικών της.

γ) Όπως αναλύεται αναλυτικότερα στο ανωτέρω άρθρα, η Ελλαδική Εκκλησία δεν είναι ένα ενιαίο νομικό πρόσωπο, αλλά αποτελείται από περίπου 10.000 Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου (Μητροπόλεις, Ναούς, Μονές, Προσκυνήματα, Ιδρύματα, Κληροδοτήματα και άλλα) το καθένα από τα οποία αγωνίζεται - μέσα από τον κυκεώνα των νομικών και διοικητικών δεσμέυσεων - να διαφυλάξει την κυριότητα και να αξιοποιήσει τα όσα του ανήκουν περιουσιακά στοιχεία, για το καλό του πληρώματος και της εκκλησίας.

Δηλαδή κάθε Μονή και κάθε Ιερός Ναός που είναι ΝΠΔΔ (Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου), μεριμνούν για τη συνήθως μικρή περιουσία που έχουν, φροντίζοντας για την έντιμη διαχείρισή της και τηρώντας τις αυστηρές διατάξεις που ισχύουν για τα νομικά πρόσωπα. Η διαχείριση αυτή υπόκειται σε τακτικό έλεγχο τόσο από την Εκκλησία όσο και από τα αρμόδια όργανα της Πολιτείας.

Εξ αυτού, είναι αντιληπτό, ότι κάθε αναφορά σε μια ενιαία δήθεν Εκκλησία - "εταιρία" από τις μεγαλύτερες στην Ελλάδα, (όπως την αντιλαμβάνεται ο αρθρογράφος), είναι πλήρως εκτός πραγματικότητας.

δ) Επίσης είναι εκτός πραγματικότητας η ανακριβής δήλωσή του, ότι δήθεν η Εκκλησία "δεν πληρώνει φόρους για ένα μεγάλο μέρος τής οικονομικής δραστηριότητάς της".  Στην πραγματικότητα είναι πλήρως ευθυγραμμισμένη με τους σχετικούς νόμους ως Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου, πληρώνοντας πλήρως τους φόρους τους ως νομικά πρόσωπα ( http://www.oodegr.com/oode/koinwnia/oikonomika/ekkl_periousia_forologia_1.htm#6.).

Πέραν τών ανωτέρω, η ΕΛΕΥΘΕΡΗ και χωρίς καμία υποχρέωση, χρηματοδότηση από την Εκκλησία, Κοινωφελών Ιδρυμάτων κάθε είδους, (εκπαιδευτικά και ιατρικά ή καταφύγια) και εκατοντάδες χιλιάδες καθημερινές μερίδες τροφής, τη βγάζουν εντελώς από το κάδρο τών "εταιριών", που σκοπό έχουν την οικονομική δραστηριότητα. Γιατί (κακά τα ψέματα), η αντίληψη τής Εκκλησίας ως δήθεν "πλούσιας εταιρίας", αποτελεί υποτιμητική για την υπόστασή της και την προσφορά της περιγραφή. Μια περιγραφή διαποτισμένη με άφθονη προκατάληψη, συνωμοσιολογία και διαστρέβλωση τής πραγματικότητας.

Αλλά και προσωπικά το κάθε Ορθόδοξο μέλος τής Εκκλησίας ως οικογενειάρχης, συμμετέχει όχι μόνο στα φορολογικά βάρη τής χώρας, αλλά και στη φιλανθρωπία, που είναι αναπόσπαστο τμήμα τής λατρείας μας.

ε) Τέλος, η αναφορά στη μισθοδοσία τών κληρικών, υποκρύπτει τουλάχιστον άγνοια για την ιστορική αναγκαιότητα αυτής τής διευθέτησης. Επειδή όταν το κράτος ΑΡΠΑΞΕ την Εκκλησιαστική περιουσία και δέσμευσε το ελάχιστο ποσοστό τής απομείνασας, δικαίως η Εκκλησία αποδέχθηκε τη μισθοδοσία τών κληρικών που πλέον αδυνατούσε να επιτελέσει. Μια μισθοδοσία που ουσιαστικά αιχμαλώτισε την Εκκλησία και τούς πόρους της σε εχθρικές και διεφθαρμένες κυβερνήσεις.

( http://www.oodegr.com/oode/koinwnia/oikonomika/ekkl_periousia_forologia_1.htm#5. ).

Ευχαρίστως η Εκκλησία θα δεχόμασταν την επιστροφή τής κλεμμένης περιουσίας μας, ώστε να παύσει η μισθοδοσία από το κράτος. Και εμείς τότε ξέραμε να πληρώνουμε τους λειτουργούς μας επαρκώς.

Δεν είναι ούτε δίκαιο ούτε τίμιο να κατηγορείται ως "εταιρία που θησαυρίζει" και δεν πληρώνει φόρους και δέχεται κρατικούς μισθούς η καταληστεμένη από το κράτος Εκκλησία! Η οποία παρά τα όσα έχει υποστεί, δεν αξιώνει για το καλό τού έθνους ούτε καν την πληρωμή τών αμύθητων ποσών που τής έχουν καταλογίσει τα δικαστήρια εξ αιτίας τών διαρκών ασυνεπειών και εξαπατήσεων και αντιεκκλησιαστικών πολιτικών τού κράτους. Η οποία εξακολουθεί καθημερινά να χρηματοδοτεί πλήθος ιδρυμάτων και φτωχών και να δίνει καθημερινά εκατοντάδες χιλιάδες δωρεάν μερίδες. Για να μη δώσουμε υπόσταση στη λαϊκή παροιμία που λέει: "και κερατάς και δαρμένος"!

Εν κατακλείδι, για όλους τους παραπάνω λόγους, η αντίληψη τού αρθρογράφου περί μιας εκκλησίας - εταιρίας, αποτελεί ανορθολογική συνωμοσιολογία.

• Αποτελεί ανορθολογισμό να περιγράφεται ένας θεσμός 2000 ετών από την πρόσφατη νομική του υπόσταση μιας ομάδας "Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου" τού Ελληνικού κράτους, ενός κράτους που υπάρχει μόνο στο 1/10 τού χρόνου ύπαρξης τής Εκκλησίας.
• Αποτελεί ανορθολογισμό να περιγράφεται από το νομικό ή περιουσιακό στοιχείο, ένας θεσμός που είναι πολύ περισσότερα πράγματα.
• Αποτελεί ανορθολογισμό να περιγράφεται υπό νομική μορφή η Εκκλησιά η οποία αποτελείται από όλους τους βαπτισμένους και πιστούς Χριστιανούς που περιλαμβάνει.
• Αποτελεί ανορθολογισμό να επικεντρώνεται κάποιος στην οικονομική ή νομική υπόσταση ενός θεσμού και να τον υποτιμάει ως Εκκλησία, παραθεωρώντας την Ευαγγελιστική, φιλανθρωπική, εκπαιδευτική, κοινωνική, εθνική και ηθική ενίσχυση που προσφέρει στο έθνος μας, (για να περιορισθούμε μόνο στον παρόντα αιώνα).
• Αποτελεί ανορθολογισμό να λέει κάποιος όλες αυτές τις ανακρίβειες χωρίς να τις έχει ερευνήσει πρώτα. Πολύ δε περισσότερο όταν ο ίδιος αυτοσυστήνεται ως "ορθολογιστής", και ξέρει να βρίσκει τον ανορθολογισμό άλλων, αλλά δεν αντιλαμβάνεται τον δικό του!
• Αποτελεί ανορθολογισμό να λέει κάποιος: "για εμένα η Εκκλησία είναι εταιρία". Γιατί το τι είναι το κάθε τι, δεν εξαρτάται από τις υποκειμενικές προκαταλήψεις τού καθενός, αλλά από την αντικειμενική υπόσταση τού εν λόγω αντικειμένου. Το "για εμένα" δεν έχει καμία θέση στη σκέψη ή στο πληκτρολόγιο ενός αληθινού ορθολογιστή. Αλλά προκύπτει από αληθινές και ΠΛΗΡΕΙΣ περιγραφές, και όχι από αστικούς μύθους και συνωμοσιολογικές προκαταλήψεις, ή από προκρούστειες παρουσιάσεις μέρους μόνο τών δεδομένων, και αυτών παραποιημένων!

3. Πολυτέλειες "με ξένα κόλλυβα";

2. Το επιχείρημα ότι "υπάρχουν φιλοχρήματοι ιερείς που παίρνουν χρήματα παρά την δωρεάν προσφορά τού Ευαγγελίου, άρα ο θεσμός είναι οικονομική εταιρία", πάσχει με τη σειρά του με αρκετά ανορθολογικά λογικά άλματα, τα οποία φέρουμε στην προσοχή τού αρθρογράφου, με την ελπίδα ότι έστω και σιωπηρά θα προσαρμόσει τη σκέψη του στην πραγματικότητα, και όχι την πραγματικότητα στις προκαταλήψεις του:

α) Το να υποτιμάει κάποιος την Εκκλησία λόγω κάποιων φιλοχρήματων ιερέων, είναι σαν να υποτιμάει την επιστήμη λόγω κάποιων φιλοχρήματων ή και απατεώνων επιστημόνων που μαγειρεύουν τα πειράματα. Είναι σαν να υποτιμάει κάποιος την Ιατρική λόγω γιατρών που παίρνουν φακελάκι, ή την Αστυνομία λόγω διεφθαρμένων οργάνων τής τάξης.

β) Το να ζητάει ένας ιερέας χρήματα για τα ΕΠΙΠΛΕΟΝ έξοδα τού Ναού (πέραν τών αναγκαίων), όπως το άναμμα πολλών πολυελαίων, ή πολλούς ψάλτες και άλλα τέτοια, αποτελεί φυσική συνέπεια τού ότι το ρεύμα στη χώρα μας δεν είναι δωρεάν, και οι ενορίες δεν έχουν κότες με χρυσά αυγά. Όποιος θέλει λοιπόν πολυτέλειες, ας τις πληρώσει. Δεν είναι πληρωμή για το Ευαγγέλιο και τα Μυστήρια που γίνονται δωρεάν, αλλά για τις έξτρα πολυτέλειες που θέλει εκείνος. Ας αποδίδονται λοιπόν τα πράγματα στην σωστή τους διάσταση. Και ούτε μπορεί κανείς ιερέας, (και φιλοχρήματος ακόμα αν είναι), να αναγκάσει κάποιον να πληρώσει τρισάγια και γάμους και άλλα τέτοια, ακόμα και φιλοχρήματος αν είναι.

γ) Το να εξαντλεί κάποιος τον ρόλο τής Εκκλησίας και να τη χαρακτηρίζει ολόκληρη λόγω μεμονωμένων φιλοχρήματων ιερέων ως "εταιρία", ξεχνώντας όλο το υπόλοιπο έργο της και την προσφορά της και τον αληθινό της ρόλο, αποτελεί μυωπικό ανοθρολογισμό.

δ) Το να μιλάει κάποιος για "μονοπωλιακό" χαρακτήρα τής Εκκλησίας, όταν στον κόσμο υπάρχουν πάνω από 23.000 χριστιανικού τύπου αιρέσεις, αποτελεί ανορθολογισμό.

ε) Το να πιστεύει κάποιος ότι ένας θεσμός, (ακόμα και αν είναι Εκκλησιά), είναι δυνατόν να παραμένει καθαρή από κακούς λειτουργούς, και να συμπεραίνει ότι αυτό σημαίνει εμμονή στην αδικία, αποτελεί ανορθολογισμό. Γιατί η καθημερινή εμπειρία δείχνει ότι δεν υπάρχει ΟΥΤΕ ΕΝΑ μεγάλο σύνολο ανθρώπων, που να αποτελείται από καλά μέλη, ούτε είναι δυνατόν να υπάρξει ποτέ. Αυτό λέει το πείραμα τής ιστορίας, και ένας ορθολογιστής οφείλει αυτό να το δεχθεί ως πειραματικό δεδομένο.

4. Ανευθυνότητα αποδείξεων, αλλά και συνέπεια σε όσα λέγονται

3. Θα συμφωνήσουμε με τον αρθρογράφο, ότι δεν είναι δική του δουλειά να αποδείξει κάτι που δεν πιστεύει. Είναι όμως υποχρέωσή του να παρουσιάσει τις αποδείξεις του, ΟΤΑΝ ΔΟΓΜΑΤΙΖΕΙ για κάτι, όπως κάνει ο ίδιος ο αρθρογράφος. Επειδή:

• Αυτός που δεν πιστεύει κάτι, απλώς λέει: "δεν έχω πεισθεί", ή "δεν πιστεύω", αλλά παραμένει ανοιχτός στις αποδείξεις. Αυτός ναι, είναι ορθολογιστής.
• Αυτός όμως που λέει: "Δεν πιστεύω κάτι, και είμαι σίγουρος ότι δεν είναι έτσι που τα λέτε", τότε οφείλει και αυτός να παρουσιάσει αποδείξεις, λόγω τής σιγουριάς του! Διαφορετικά είναι ανορθολογιστής, γιατί δογματίζει χωρίς αποδείξεις.
• Αυτός που πιστεύει κάτι λάθος και τού υποδεικνύεται με ντοκουμέντα (όπως κάναμε εμείς στα δύο αυτά άρθρα), αλλά παρ' όλα αυτά συνεχίζει να εμμένει δογματικά στις απόψεις του, δεν είναι μόνο ανορθολογιστής, αλλά και προκατειλημμένος.
• Δεν είναι ούτε δική μας δουλειά να αποδείξουμε κάτι (έστω και αν τελικά αποδεικνύουμε εδώ πολλά με ντοκουμέντα, χάριν τής συζήτησης). Αλλά δική μας δουλειά είναι μόνο να κηρύξουμε, και να δώσουμε τη ΣΥΝΤΑΓΗ τού "πειράματος". Και όποιος θέλει, μπορεί ελεύθερα να ακολουθήσει τη συνταγή και να αποφασίσει για τον εαυτό του, αν η συνταγή μας είναι σωστή ή λάθος.
• Συνεπώς, η απόδειξη δεν επαφίεται ούτε σ' εμάς, ούτε στους αρνητές μας, αλλά σε όποιους θελήσουν να βάλουν σε εφαρμογή για τον εαυτό τους, το προσωπικό "πείραμα" τής γνωριμίας με τον Ζωντανό Θεό, και τής Αγιαστικής Χάριτος που θεώνει τον άνθρωπο (κατά το Ευαγγέλιο που κηρύττουμε).

Τέλος, δεν κυκλοφορούμε μόνο με ένα βιβλίο, (προφανώς εδώ ο αρθρογράφος έχει υπ' όψιν του τους Προτεστάντες και όχι τους Ορθοδόξους Χριστιανούς για τούς οποίους γίνεται ο λόγος, άρα πάλι συγχέει άσχετα πράγματα), αλλά αντιθέτως κηρύττουμε με πλήθος βιβλία, λόγους, ψαλμούς, αλλά και θαυματουργικά δυναμικά μέσα τού Ζωντανού Θεού μας.

Φυσικά δεν είναι ο αρθρογράφος υποχρεωμένος να τα δεχθεί όλα αυτά ως υπαρκτά. Αλλά αν είναι ορθολογιστής, δεν μπορεί ούτε να δογματίσει ότι είναι ψεύτικα, αφού δεν έκανε τον κόπο, όχι να ακολουθήσει τη συνταγή αγιότητας, αλλά ούτε καν να μάθει τι λέμε!

5. Τα αγαπημένα τών συνομωσιολόγων

4. Αοριστολογίες χωρίς κανένα περιεχόμενο φυσικά δεν θα σχολιάσουμε καν, παρά μόνο θα τονίσουμε φράσεις τού αρθρογράφου που είναι τόσο αγαπημένες και στους άλλους συνωμοσιολόγους κάθε είδους: "Όποιος διαβάζει εφημερίδες και ενημερώνεται ξέρει", "Δυστυχώς ξέρουμε πώς λειτουργεί η Ελληνική δικαιοσύνη", κλπ.

Έτσι ακριβώς γνωρίζουν όλοι οι συνωμοσιολόγοι τα "κοινώς γνωστά", ώστε να μη νιώθουν την ανάγκη για τεκμηρίωση τών απόψεών τους και να αποφεύγουν την κριτική... Και έτσι ακριβώς αυτοί που κατηγορούν τούς συνωμοσιολόγους για τέτοιες φράσεις, τις γράφουν οι ίδιοι σε ανύποπτο (γι' αυτούς) χρόνο, και εκτίθενται ως "δάσκαλοι που δίδασκαν και νόμο δεν κρατούσαν".

6. Άνθρωπος: = Ένα μάτσο κύτταρα

5. Το είπαμε πιο πάνω και το ξαναλέμε: Ο "φορέας" τής Εκκλησίας είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από τα πρόσωπα που τον απαρτίζουν. Άλλα είναι τα κριτήρια κρίσης ενός φορέα, και άλλα τού κάθε προσώπου προσωπικά. Επειδή:

α) Το κριτήριο μιας θρησκείας, ΔΕΝ είναι η διαγωγή τών επί μέρους μελών της, αλλά τα επίσημα διακηρυγμένα δόγματα και αρχές της. Μια θρησκεία κρίνεται από αυτούς που ακολουθούν τα επίσημα διακηρυγμένα δόγματα και αρχές της, και όχι από αυτούς που ΔΕΝ τα ακολουθούν, οι οποίοι, φυσικά (αυτό τουλάχιστον λέει ο ορθολογισμός), αφού ΔΕΝ ακολουθούν τα επίσημα διακηρυγμένα δόγματα και αρχές της, ΔΕΝ είναι πραγματικοί ακόλουθοί της! Η Ορθόδοξη Εκκλησία λοιπόν, έχει σαφώς διακηρυγμένα δόγματα και αρχές, αντίθετες προς τα έργα κάποιων λειτουργών της που κατηγορεί ο αρθρογράφος και μόνο απ' αυτά μπορεί να κριθεί. Όπως μια ιατρική θεραπεία κρίνεται από την ΠΙΣΤΗ ΤΗΡΗΣΗ της, και όχι από την ελλειπή τήρηση τής συνταγής. Θα ήταν πλήρες ανορθολογισμού, και εντελώς αντιεπιστημονικό, να απορριφθεί μια θεραπεία από την κακή χρήση της που έγινε από τα υποκείμενα ελέγχου!

β) Όπως είπαμε και πιο πάνω, δεν υπάρχει ΟΥΤΕ ΕΝΑ σύνολο πολλών ανθρώπων, που να αποτελείται μόνο από συνεπείς προς τις αρχές τής ομάδας άτομα. Κάτι που και ο Ίδιος ο Χριστός έδειξε, όχι μόνο από την ιστορία τής ύπαρξης ενός Ιούδα μεταξύ τών μαθητών, αλλά και με την παραβολή τού Σπορέως, όπου σαφέστατα εξήγησε ότι στο χωράφι τής Εκκλησίας, θα συναύξαναν ο σίτος μαζί με τα ζιζάνια. Αυτοί που ισχυρίζονται ότι είναι δυνατόν να υπάρξει ένα σύνολο πολλών ανθρώπων αποτελούμενο μόνο από συνεπείς ανθρώπους προς τις αρχές του, απλώς δεν ξέρουν τι λένε, και δεν λαμβάνουν υπ' όψιν τα δεδομένα τής παγκόσμιας ιστορίας και πρακτικής εφαρμογής τού θέματος. Μιλούν ανορθολογικά και αντιεπιστημονικά, με βάση ανεφάρμοστες ιδεολογικές τους θεωρίες, που αντιτίθενται με την παρατήρηση τού αληθινού κόσμου. Και αφού υπάρχουν και κακοί και καλοί λειτουργοί σε ένα σύνολο, γιατί θα έπρεπε με κακοπροαίρετο τρόπο να χαρακτηρίσουν το σύνολο με βάση τούς κακούς και όχι τους καλούς λειτουργούς που ακολουθούν τις διακηρυγμένες αρχές του;

γ) Αν ρωτήσουμε έναν χημικό επιστήμονα: "Τι είναι το ανθρώπινο σώμα;" Και μάς απαντήσει: "Είναι ένα μίγμα υλικών στοιχείων, που αποτελείται κυρίως από άνθρακα και νερό", πόσο λογική και αξιόπιστη θα θεωρήσουμε την απάντηση; Πόσο μια τέτοια απάντηση εκφράζει την πραγματική έννοια "ανθρώπινο σώμα", έστω και αν η απάντηση είναι εντελώς σωστή;

Αν κάνουμε την ίδια ερώτηση σε έναν βιολόγο και μάς δώσει την απάντηση: "Είναι ένα σύνολο κυττάρων", θα είναι πάλι πλήρης η απάντηση; Πόσο κάτι τέτοιο αποτελεί την αληθινή περιγραφή ενός ανθρώπου, όσο και σωστό αν φαίνεται από "συστατικής" πλευράς;

Είναι επιστημονικά τεκμηριωμένη η αρχή, ότι ένα υπερσύνολο, είναι πάντοτε κάτι περισσότερο από την άθροιση τού συνόλου τών μελών του! Ο εγκέφαλος υψηλότερο επίπεδο, είναι κάτι πολύ περισσότερο από το σύνολο τών νευρώνων του.  Η κυψέλη, είναι κάτι πολύ περισσότερο από το σύνολο τών μελισσών της.

Ομοίως και η Εκκλησία ως σώμα Χριστού, (κάτι που εξ αρχής περιγράψαμε έτσι ακριβώς), είναι κάτι πολύ περισσότερο από τα μέλη που την απαρτίζουν, και αποτελεί αντιεπιστημονική και απλοϊκή περιγραφή η φράση τού αρθρογράφου τού Σκέπτικ: "Ο “φορέας” της εκκλησίας δεν έχει πολλές διαφορές από τους ανθρώπους που τον απαρτίζουν. Αν αυτοί “αμαρτάνουν” τότε αυτές οι αμαρτίες λερώνουν και την εκκλησία"!!! Εντελώς ανορθολογική!

• Το υλικό στοιχείο, σε υψηλότερο επίπεδο είναι πάντοτε κάτι περισσότερο από τα σωματίδια που το απαρτίζουν.
• Η πρωτεΐνη, σε υψηλότερο επίπεδο είναι πάντοτε κάτι περισσότερο από τα υλικά στοιχεία που την απαρτίζουν.
• Το κύτταρο, σε υψηλότερο επίπεδο είναι πάντοτε κάτι περισσότερο από τα υλικά στοιχεία που το απαρτίζουν.
• Τα μέλη τού σώματος, σε υψηλότερο επίπεδο είναι πάντοτε κάτι περισσότερο από τα κύτταρα που τα απαρτίζουν.
• Ο άνθρωπος σε υψηλότερο επίπεδο είναι πάντοτε κάτι περισσότερο από τα μέλη τού σώματος που τον απαρτίζουν.
• Η Εκκλησία (με τη σειρά της), σε υψηλότερο επίπεδο, είναι πάντοτε κάτι περισσότερο από τους ανθρώπους που την απαρτίζουν.

δ) Η Εκκλησία δεν λερώνεται από αυτούς που παραβαίνουν τις αρχές της. Όπως δεν λερώνεται η ιατρική επιστήμη από τσαρλατάνους ψευτογιατρούς. Η επιστήμη είναι αυτό που είναι, ανεξαρτήτως από τους απατεώνες ψευτογιατρούς. Και η Εκκλησία είναι αυτό που είναι, ανεξάρτητα από τους παραβάτες τών υψηλών αρχών της. Κάθε αντίθετη προσέγγιση, είναι προφανέστατα ανορθολογική.

ε) Το ότι "η Εκκλησία δεν κάνει τίποτα για να τιμωρήσει τους επίορκους" είναι μία ακόμα ανορθολογική (=ψευδής) δήλωση, που παραθεωρεί τα δεδομένα. Και τα δεδομένα λένε ότι υπάρχουν εδώ και 20 αιώνες λεπτομερείς οδηγίες στους Ιερούς Κανόνες τής Εκκλησίας, για το πώς τακτοποιούνται τέτοιες περιπτώσεις παραβάσεων. Και μια απροκατάληπτη μελέτη στην ιστορία, θα δείξει στον οποιονδήποτε ότι τα όργανα τάξης τής Εκκλησίας πολύ συχνά τακτοποιούν τέτοιες περιπτώσεις, όταν αυτές τεκμηριώνονται με επαρκείς μαρτυρίες. Τυχόν μη τήρηση τών σαφών κανόνων τής Εκκλησίας για περιφρούρηση, εμπίπτουν στις ανωτέρω περιπτώσεις παραβίασης τών αρχών τού φορέα που εξηγήσαμε, (σημείο 5α), ότι δεν αποτελούν ευθύνη τού φορέα, αλλά μεμονωμένων προσώπων.

 

7. Το επιδέξιο αυτί ή παίξτε πιάνο με τη... μύτη

6. Γράφει ο αρθρογράφος τού Σκέπτικ τα εξής ανορθολογικά:

"Ναι, ουσιαστικά δεν είστε μεσάζοντες του θεού. Τότε ποιός είναι ο ρόλος σας; Αν δεν είστε ο μεσάζον, αυτός που μεταφέρει το λόγο του θεού στους ανθρώπους τότε τί δουλειά κάνετε; Αν δεν είστε εσείς αυτοί που θεωρούνται ειδικοί στην ερμηνεία της γραφής, οπότε και ξέρετε καλύτερα, τότε για ποιό πράγμα μιλάτε κάθε μέρα; Δεν καταλαβαίνω. Αν μπορεί ο απλός πιστός να έρθει άμεσα σε επαφή με το θεό, τότε τα δικά σας μυστήρια τα οποία φρουρείτε σαν να είναι brand names και κανείς άλλος δεν τα αγγίζει, τί ρόλο παίζουν; Αν είναι έτσι πείτε το: οποιοσδήποτε θέλει μπορεί να τελέσει μια βάφτιση και θα είναι οκ προς τον θεό. Πείτε στους πιστούς πως μπορούν να κάνουν μόνοι τους τις λειτουργίες και πως ο Ιησούς θα είναι μάρτυς τους. Άντε ντε, τί περιμένετε;"

Στα οποία απαντούμε:

α) Δεν είναι ιδίωμα ενός ορθολογιστή να μπερδεύει τη λέξη: "μεσάζων" ή "μεσίτης" με τη λέξη: "λειτουργός". Πρόκειται για εντελώς διαφορετικές έννοιες και κάθε λεξικό μπορεί αυτό να το τεκμηριώσει.

β) Αν μία ομάδα επιστημόνων διαφόρων κλάδων ενός εξοπλιστικού προγράμματος, κληθούν από τον Υπουργό Άμυνας να τού εκθέσουν ένα σχέδιο κατασκευής εξοπλισμού, θα ήταν εντελώς παράλογο να ισχυρισθεί κάποιος, ότι ΟΛΑ τα μέλη τής ομάδας μπορούν να είναι χημικοί, όλα να είναι μηχανικοί, όλα να είναι σχεδιαστές, όλα να είναι ηλεκτρονικοί, όλα να είναι συντονιστές τού προγράμματος, όλα ηλεκτρονικοί και όλα προγραμματιστές. Αλλά κάθε μέλος έχει τη δική του ιδιαίτερη λειτουργία σε μία ομάδα.

Σε μια τέτοια ομάδα θα ήταν παράλογο να πει κάποιος, ότι επειδή ο καθένας σε μια τέτοια ομάδα έχει τη δική του ειδικότητα, κάποιος χρειάζεται "μεσίτη" για να επιτελέσει τη δική του ιδιαίτερη "λειτουργία" στην ομάδα.

Ομοίως, σε ένα ανθρώπινο σώμα, είναι παράλογο να έχει κάποιος την απαίτηση από τα χέρια να εκτελούν εργασία ματιού, τα πόδια εργασία αυτιών, τα αυτιά εργασία χεριών, κ.ο.κ.

Θα ήταν παράλογο (σαν τα ανωτέρω λόγια τού αρθρογράφου τού Σκέπτικ), να θεωρεί κάποιος ότι επειδή σε ένα ανθρώπινο σώμα, μόνο το μάτι βλέπει, είναι δήθεν "μεσάζων" τού εγκεφάλου, ή επειδή μόνο το χέρι πιάνει, είναι δήθεν μεσάζων τού εγκεφάλου, ή επειδή μόνο η μύτη μυρίζει, είναι δήθεν μεσάζων τού εγκεφάλου.

Είναι φανερός σε κάθε λογικό άνθρωπο ο ανορθολογισμός τού αρθρογράφου τού Σκέπτικ, καθώς συγχέει τις επί μέρους λειτουργίες με τη μεσιτεία!

Εξ αρχής περιγράψαμε την Εκκλησία ως "Σώμα Χριστού" με κεφαλή τον Χριστό. Και τους Χριστιανούς "μέλη τού Σώματος" και "μέλη αλλήλων". Και αν και κάθε μέλος επιτελεί διαφορετική λειτουργία, η επί μέρους ξεχωριστή λειτουργία τού κάθε μέλους, απαρτίζει το Σώμα τής Εκκλησίας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ΚΑΘΕ μέλος δεν συνδέεται με την Κεφαλή τον Χριστό, όπως σε ένα ανθρώπινο σώμα, κάθε μέλος του, παρά την ξεχωριστή και διαφορετική λειτουργία του, έχει άμεση σύνδεση με τον εγκέφαλο.

Είναι ανορθολογικό στον 21ο μ.Χ. αιώνα να υπάρχει άνθρωπος (που θεωρεί τον εαυτό του "ορθολογιστή"), να εκφέρει κρίση και να θέλει να έχει ισχυρή άποψη σε ένα θέμα που δεν έχει μελετήσει, και που έχει τεθεί σαφώς και ξεκάθαρα ήδη από τον 1ο μ.Χ. αιώνα (!!!) από τον απόστολο Παύλο:

"12 Επειδή, καθώς το σώμα είναι ένα, και έχει πολλά μέλη, όλα όμως τα μέλη τού ενός σώματος, ενώ είναι πολλά, είναι ένα σώμα· έτσι και ο Χριστός.
13 Επειδή, όλοι εμείς βαπτιστήκαμε διαμέσου τού ενός Πνεύματος σε ένα σώμα, είτε Ιουδαίοι είτε Έλληνες είτε δούλοι είτε ελεύθεροι· και όλοι ποτιστήκαμε σε ένα Πνεύμα.
14 Επειδή, το σώμα δεν είναι ένα μέλος, αλλά πολλά.
15 Αν το πόδι πει: Επειδή δεν είμαι χέρι, δεν είμαι από το σώμα· γι' αυτό, τάχα, δεν είναι από το σώμα;
16 Και αν το αυτί πει: Επειδή δεν είμαι μάτι, δεν είμαι από το σώμα· γι' αυτό, τάχα, δεν είναι από το σώμα;
17 Αν ολόκληρο το σώμα είναι μάτι, πού είναι η ακοή; Αν ολόκληρο το σώμα είναι ακοή, πού είναι η όσφρηση;
18 Αλλά, τώρα, ο Θεός έβαλε τα μέλη το κάθε ένα απ' αυτά στο σώμα, όπως θέλησε.
19 Αν, όμως, όλα ήσαν ένα μέλος, πού είναι το σώμα;
20 Αλλά, τώρα μεν, είναι πολλά μέλη, όμως ένα σώμα.
21 Και δεν μπορεί το μάτι να πει στο χέρι: Δεν σε έχω ανάγκη· ή, πάλι, το κεφάλι να πει στα πόδια: Δεν σας έχω ανάγκη.
22 Αλλά, πολύ περισσότερο, τα μέλη τού σώματος, που φαίνονται ότι είναι ασθενέστερα, αυτά είναι αναγκαία·
...
28 Και άλλους μεν έβαλε ο Θεός μέσα στην εκκλησία, πρώτον αποστόλους, δεύτερον προφήτες, τρίτον δασκάλους, έπειτα θαύματα, έπειτα χαρίσματα θεραπείας, βοήθειας, διακυβερνήσεις, γένη γλωσσών.
29 Μήπως όλοι είναι απόστολοι; Μήπως όλοι είναι προφήτες; Μήπως όλοι είναι δάσκαλοι; Μήπως όλοι κάνουν θαύματα;
30 Μήπως όλοι έχουν χαρίσματα θεραπειών; Μήπως όλοι μιλούν γλώσσες; Μήπως όλοι διερμηνεύουν;" (Α΄ Κορινθίους 12/ιβ).

Με βάση το παραπάνω λοιπόν, απαντάται σαφέστατα και το ανορθολογικό επιχείρημα τού αρθρογράφου τού Σκέπτικ. Το ότι κάποιος είναι ιερέας, και παίζει το ρόλο "χεριού" στο Σώμα τού Χριστού, δεν τον κάνει "μεσίτη" αλλά απλό μέλος και λειτουργό. Το ότι κάποιος άλλος διδάσκει, δεν τον κάνει μεσίτη, αλλά "στόμα" τού Σώματος. Το ότι κάποιος άλλος Διακονεί, δεν τον κάνει μεσίτη, αλλά "πόδια" τού σώματος. Κάθε ένας με τη δική του ιδιαίτερη λειτουργία, απαρτίζει το Σώμα τού Χριστού στην Εκκλησία. Και ΚΑΘΕ μέλος είναι άρρηκτα και ΑΜΕΣΑ συνδεδεμένο με την Κεφαλή, τον Χριστό. Χωρίς μεσάζοντες!

Όσο ανορθολογικό είναι να θέλει κάποιος να βλέπουν τα χέρια και τα πόδια σε ένα σώμα, άλλο τόσο ανορθολογικό είναι να ενοχλείται κάποιος επειδή στο Σώμα τής Εκκλησίας κάθε μέλος έχει τη δική του ιδιαίτερη λειτουργία.

Όταν λοιπόν ο αρθρογράφος τού Σκέπτικ λέει: "Πείτε στους πιστούς πως μπορούν να κάνουν μόνοι τους τις λειτουργίες και πως ο Ιησούς θα είναι μάρτυς τους. Άντε ντε, τί περιμένετε;", βεβαίως θα το κάνουμε. Μόλις εκείνος πει στη μύτη του: "Μπορείς κι εσύ μύτη να πιάνεις και να χρησιμοποιείς εργαλεία, διαφορετικά δεν είσαι συνδεδεμένη με το κεφάλι, και χρειάζεσαι μεσίτη". Ή μόλις πει σε έναν Τρομπετίστα ορχήστρας: "Μπορείς κι εσύ να κάνεις τον μαέστρο και να παίζεις ταυτόχρονα και ντραμς, διαφορετικά δεν είσαι συνδεδεμένος με τη Συναυλία".

Σε τέτοιους ανορθολογισμούς καταλήγουν άνθρωποι που βάζουν τις προκαταλήψεις τους πάνω από τις αρχές τής ορθής σκέψης.

Στην Εκκλησία, ΚΑΘΕ πιστός, μπορεί άμεσα και απ' ευθείας να επικοινωνεί με τον Θεό μέσω τής προσευχής τής καρδιάς, σε όποιο λειτούργημα και αν βρίσκεται.

 

8. Γιατροί και τσαρλατάνοι σε ένα τσουβάλι

7.

α) Γράφει μεταξύ άλλων ο αρθρογράφος τού Σκέπτικ:

"Ουφ, άντε πάλι το παιχνίδι με τις λέξεις και η ψύχωση με τους Παπικούς, λες και εσείς ή οι άλλοι έχετε με κάποιο τρόπο την αποκλειστικότητα στην αλήθεια ενός βιβλίου που επιδέχεται ερμηνείας σε τέτοιο βαθμό ώστε οι χριστιανικές αιρέσεις να είναι χιλιάδες ανά τον κόσμο..."

Εξακολουθεί με ανορθολογικό τρόπο να συγχέει την Ορθοδοξία με τον Προτεσταντισμό, (μάλιστα δεν κατανοεί σε αυτό ούτε καν τη διαφορά τού Παπισμού), στο ζήτημα τής θεώρησης τής Αγίας Γραφής. Γιατί από τη διατύπωση είναι σαφές ότι θεωρεί πως η πίστη μας στηρίζεται δήθεν στην Αγία Γραφή, όπως ισχυρίζονται οι Προτεστάντες! Δεν υποψιάζεται καν τη διαφορά! Γιατί η Ορθοδοξία ΔΕΝ στηρίζεται στην Αγία Γραφή, αντιθέτως ΣΤΗΡΙΖΕΙ την Αγία Γραφή, γι' αυτό και δεν παίζει καθόλου ρόλο η ερμηνεία. Η Εκκλησία στηρίζεται στην απ' ευθείας άμεση αποκάλυψη από τον Ζωντανό Θεό και όχι σε ένα βιβλίο όπως οι Προτεστάντες που έχει στο μυαλό του ο αρθρογράφος.

β) Όσο για την αποκλειστικότητα, φυσικά είμαστε οι μόνοι που μπορούμε να επιδείξουμε την άρρηκτη συνέχεια αποστολικής διαδοχής και δογμάτων, από την εποχή τών αποστόλων ως σήμερα, καταγεγραμμένα σε αδιάλειπτους επισκοπικούς καταλόγους και Κανόνες Συνόδων, 2000 συνεχόμενων ετών. Και οι μόνοι μεταξύ τών χριστεπώνυμων ομάδων, που στηρίζουμε την Αγία Γραφή και δεν στηριζόμαστε σε αυτή.

Άλλωστε, στη συνέχεια τής απάντησής μας, θα γίνει φανερό στον καθένα, πόση διαφορά έχει η θεώρηση τού Θεού και τής σωτηρίας από εμάς τούς Ορθοδόξους Χριστιανούς, σε αντιπαράθεση με τις αιρετικές ομάδες. Γιατί τα περισσότερα για τα οποία μάς κατηγορεί και στη συνέχεια ο αρθρογράφος τού Σκέπτικ, δεν έχουν καμία σχέση με εμάς και την Ορθόδοξη πίστη, αλλά αντιθέτως αποτελούν δόγματα τών Δυτικών θρησκειών, τις οποίες και εμείς μαζί με τον αρθρογράφο επικρίνουμε για τις ίδιες παράλογες δοξασίες. Και το ότι δεν μπαίνουμε κι εμείς μαζί με τούς Δυτικούς στο ίδιο "κάδρο", δείχνει την ανωτερότητα τής δικής μας πίστης εκ τών πραγμάτων.

9. Καρπούζια και καρύδια "ένα πράγμα"!

γ) Όμως αποτελεί ανορθολογισμό να αλλάζει ο αρθρογράφος το θέμα. Γιατί το θέμα μας, δεν ήταν οι... Παπικοί και η αναίρεση τών δογμάτων τους, αλλά το ότι μάς κατηγορούσε για πράγματα που πίστευαν οι Παπικοί και οι Προτεστάντες, τα οποία εμείς έχουμε απορρίψει ως κακοδοξίες. Είναι δηλαδή σαν να περιγράφει ένα καρπούζι ισχυριζόμενος ότι είναι... καρύδι! Και αυτό ακριβώς σχολιάσαμε. Ότι βεβαίως είναι λάθος αυτό που κατηγορεί, αλλά ΔΕΝ μπορεί να κατηγορεί εμάς, για αιρετικά πράγματα τα οποία ΔΕΝ πιστεύουμε, και μάλιστα έχουμε καταδικάσει δημόσια! Ας πάει να τα πει εκεί που πρέπει. Γιατί όταν δεν μπορεί να ξεχωρίσει δύο διαφορετικές θρησκείες μεταξύ τους, καλύτερα ας μην ασχολείται με αυτές. Είναι ΠΑΡΑΛΟΓΟ.

 

10. Το ίδιο και το διαφορετικό... "πράγμα"!

δ) Γράφει: "Εσείς δεν λέτε πως ο Ιησούς, ο Πατέρας και το Άγιο Πνεύμα είναι το ίδιο αλλά και διαφορετικά; Άρα σε ποιόν θυσιάστηκε ο Ιησούς αν δεν θυσιάστηκε στον πατέρα του και κατ’ επέκταση στον εαυτό του".

Και με αυτά τα λόγια δικαιώνει ο αρθρογράφος τού Σκέπτικ τον Αριστοτέλη, που έλεγε: "αρχή σοφίας ονομάτων επίσκεψις"! Γιατί αγνοώντας ακόμα και βασικές έννοιες τής Θεολογίας, καταφεύγει σε ΑΟΡΙΣΤΟΛΟΓΙΕΣ τού τύπου: "είναι το ίδιο", "αλλά και διαφορετικά".

Δηλαδή "το ίδιο" σε τί; Και "διαφορετικά" σε τι; Είναι προφανής και αυτή η σύγχυση που υπάρχει στο μυαλό τού αρθρογράφου τού Σκέπτικ, που αν και "σκέπτικ", δεν κάθεται να σκεφθεί και να ξεκαθαρίσει ο ίδιος για τι πράγματα μιλάει!

Είναι λοιπόν εδώ και πάνω από μιάμισυ χιλιετία σαφώς και γραπτά διατυπωμένο και επίσημα διακηρυγμένο από την Εκκλησία, ότι στον Θεό (όπως και στον άνθρωπο),  μεταξύ άλλων διακρίνουμε δύο έννοιες: Την "ουσία" και τις "υποστάσεις". Και ότι ο Θεός είναι ένας κατά την ουσία, και τρεις κατά τις υποστάσεις.

Όπως η ανθρωπότητα είναι μία κατά την (ανθρώπινη) ουσία, και δισεκατομμύρια κατά τις υποστάσεις (=πρόσωπα).

Μήπως τώρα κατάλαβες αγαπητέ αρθρογράφε; Όπως δεν συγχέεις τα πρόσωπα μεταξύ τών ανθρώπων, πάψε να συγχέεις τα πρόσωπα τής θεότητας. Γιατί ο Υιός προσέφερε την θυσία στον Πατέρα, που είναι άλλο πρόσωπο τής ίδιας Θεότητας. (Όπως ένας άνθρωπος μπορεί να προσφέρει κάτι στον πατέρα του, και ας είναι και οι δύο μέλη τής ίδιας ανθρωπότητας).

Αφού αγαπητέ αρθρογράφε τού Σκέπτικ δεν κατανοείς κάτι, γιατί δεν ρωτάς, αλλά θέλεις να έχεις άποψη σε κάτι που δεν κατανοείς; Το βλέπεις αυτό ορθολογικό; Γιατί το να ρωτάς είναι λογικό. Το να θέλεις όμως να έχεις άποψη σε θέματα που δεν κατανοείς, χωρίς πρώτα να τα ψάξεις σε βάθος, και να χρησιμοποιείς αόριστες εκφράσεις για να καλύψεις τη σύγχυση που έχεις, είναι παράλογο.

 

11. Σύγχυση υποκειμένων. (Ποιος σκότωσε τον Λένον;)

ε) Γράφει: "Εγώ απλώς παίρνω το δικό σας λόγο και καταλήγω στο απλό συμπέρασμα πως ο Ιησούς θυσιάστηκε στον εαυτό του (πατέρας) για να μας σώσει από την δική του οργή για τις αμαρτίες μας. Που είναι το λάθος;"

Και εδώ ο αρθρογράφος συνεχίζει να κάνει το ίδιο ακριβώς λάθος που κάνει διαρκώς από το προηγούμενο άρθρο του! Γιατί δεν "παίρνει τον δικό μας λόγο" όπως ισχυρίζεται, αλλά παίρνει τον λόγο άλλων θρησκειών και τον χρεώνει σ' εμάς! Συνεχίζει να περιγράφει τα καρπούζια ως... καρύδια! Συνεχίζει να περιγράφει Παπικά και Προτεσταντικά δόγματα, ως δήθεν... Ορθόδοξα! Δεν μπορεί να ξεχωρίσει την Χριστιανική Εκκλησία από την αίρεση, αλλά θέλει να έχει άποψη!

Σαν δηλαδή να κατηγορώ εγώ τον αρθρογράφο τού Σκέπτικ ότι δολοφόνησε τον Λένον, επειδή δεν είμαι ικανός να ξεχωρίσω δύο διαφορετικούς ανθρώπους μεταξύ τους!

Και ως απόδειξη ότι εμείς δεν λέμε τέτοιες ανοησίες που λένε οι Παπικοί και οι Προτεστάντες, (για τις οποίες ανοησίες αδίκως μάς κατηγορεί), μπορεί να δει ότι σε ειδικό μας άρθρο, αναιρούμε και καταδικάζουμε κι εμείς αυτές τις ανοησίες. Και μπορεί εκεί να δει και τι λέμε πραγματικά εμείς οι Ορθόδοξοι. Και αν θέλει, μπορεί να μάς κριτικάρει γι' αυτά που λέμε ΕΜΕΙΣ, και όχι για αυτά που λένε ΑΛΛΟΙ, τους οποίους κι εμείς κριτικάρουμε για τις ανοησίες που λένε.

Εμείς λοιπόν στην Ορθοδοξία, δεν πιστεύουμε ότι η θυσία τού Χριστού ικανοποίησε οποιαδήποτε "οργή" τού Πατρός, όπως αδίκως μάς κατηγορεί ο αρθρογράφος. Αντιθέτως, (περιληπτικά μιλώντας), μετείχε στον θάνατο, για να νικήσει δια τής αναστάσεως τον θάνατο και να μεταδώσει αυτή τη νίκη σε όλο το Σώμα Του, την Εκκλησία.

Και αυτό το είχαμε γράψει και στο προηγούμενο άρθρο μας, αλλά ο αρθρογράφος το προσπέρασε σαν να μην το γράψαμε, και παρέμεινε κολλημένος σε ξένα δόγματα, τα οποία εμμένει να τα χρεώνει σ' εμάς! Γιατί (προφανώς αντιγράφοντας από Δυτικά αθεϊστικά κείμενα που απευθύνονται σε Δυτικές αιρετικές απόψεις), αυτά έχει μάθει να αναιρεί, και αγνοώντας τι ακριβώς λέει εδώ η αληθινή Χριστιανική Εκκλησία, πάει να τα μεταφέρει και να τα φορτώσει και σ' εμάς, μη έχοντας αληθινά επιχειρήματα εναντίον τής αληθινής Εκκλησίας!

Έλεος κύριε αρθρογράφε τού Σκέπτικ! Σε περιμέναμε για πιο ορθολογιστή! Ώρα είναι τώρα να μάς φορτώσεις και τη... δολοφονία τού Λένον!

 

12. Δημιουργώντας το... "τίποτα"!

στ) Γράφει: "“Να νικήσει το θάνατο”! Ας γελάσω. Αυτός τον έφτιαξε!".

Καιρός λοιπόν να γελάσουμε κι εμείς! Γιατί αυτή η δήλωση τού αρθρογράφου τού Σκέπτικ, είναι από τις πλέον ανορθολογικές δηλώσεις που μπορούν να γίνουν!

Και κατ' αρχήν, ας διαψεύσουμε αυτή του τη δήλωση, με την ξεκάθαρη αναίρεσή της, από την ίδια την Αγία Γραφή:

"ο Θεός θάνατον ουκ εποίησεν, ουδέ τέρπεται επ’ απωλεία ζώντων" (Σοφία Σολομώντος 1/α: 13).

Ακόμα όμως και αν δεν αναιρούσε η ίδια η Αγία Γραφή την ανυπόστατη κατηγορία τού αρθρογράφου τού Σκέπτικ, ότι δήθεν ο Θεός έφτιαξε τον θάνατο, η ίδια η λογική κάνει τα λόγια τού αρθρογράφου ξεκαρδιστικά λόγω τού παραλογισμού που υποκρύπτουν!

Τι είναι λοιπόν ο θάνατος, (για να "επισκεφθούμε πρώτα τα ονόματα" ως "αρχή σοφίας" κατά τον Αριστοτέλη);

Φυσικά είναι το αντίθετο τής ζωής! Θάνατος είναι "έλλειψη ζωής". Όπως ακριβώς το σκοτάδι είναι "έλλειψη φωτός", η αδυναμία "έλλειψη δυνάμεως", η ανοησία είναι "έλλειψη νόησης", και η ανυπαρξία είναι "έλλειψη ύπαρξης".

Κάθε νοήμον αναγνώστης λοιπόν εδώ, θα παρατηρήσει ότι όλες αυτέ οι "ελλείψεις", είναι ΜΗ ΟΝΤΑ. Χαρακτηρίζουν την έλλειψη, και όχι αυτή καθεαυτή μια ύπαρξη.

Έτσι, για το φως έχουμε "φωτόνια", αλλά για το σκοτάδι δεν έχουμε "σκοτόνια". Για τη δύναμη έχουμε μονάδες ή κβάντα ενέργειας, αλλά για την αδυναμία δεν έχουμε κάτι που να την χαρακτηρίζει αυτή καθεαυτή ως κάτι υπαρκτό.

Ομοίως και ο θάνατος ως "έλλειψη ζωής", χαρακτηρίζεται ως "μη ον". Ως δηλαδή κάτι ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ, που αντιτίθεται στην ύπαρξη τού υπαρκτού φαινομένου τής ζωής!

Το να δηλώσει λοιπόν ο αρθρογράφος τού Σκέπτικ, ότι δήθεν "ο Θεός έφτιαξε τον θάνατο", είναι σαν να μάς δηλώνει ότι ο Θεός έφτιαξε το... ανύπαρκτο! Ω, τού παραλογισμού ενός "ορθολογιστή"!

Η λογική όμως δηλώνει το εξής: Ότι ο Θεός έφτιαξε τη ζωή και όχι τον θάνατο. Γιατί μόνο η ζωή είναι "ον", ενώ ο θάνατος είναι μη ον, συνεπώς είναι ΑΚΤΙΣΤΟΣ. Και ο Θεός με κάθε του ζωντανό δημιούργημα, αναιρεί το "μη ον" τού θανάτου, το μη ον τής "μη ζωής", δημιουργώντας ζωντανά όντα.

Ξέρουμε! Αυτά είναι ψιλά γράμματα για κάποιους ανθρώπους που θεωρούν τον εαυτό τους "ορθολογιστή", αλλά που είναι ζητήματα ήδη λυμένα και αναλυμένα ακόμα και πριν από τον Χριστιανισμό, από αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους! Αλλά ένας ορθολογιστής τού 21ου αιώνα, ακόμα δεν τα έχει σκεφθεί, και εξακολουθεί να μιλάει για την κατασκευή τού... ανύπαρκτου!

 

13. Νέος ορισμός για τη "θυσία" (ΔΕΝ θυσιάστηκα για το παιδί μου)

ζ) Γράφει ο αρθρογράφος: "Άσε που δεν πρόκειται για θυσία μιας και είναι θεός και συνεπώς ήξερε πως θα αναστηθεί και θα αναληφθεί να κάτσει εκ δεξιών του μπαμπά, εεεε….εννοώ του εαυτού του. Οπότε για πείτε μου παρακαλώ, τί ακριβώς “θυσίασε” ο Χριστός με τη σταύρωση;".

Απαντούμε λοιπόν, ότι ο Χριστός θυσίασε την ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ζωή του, γιατί δεν ήταν μόνο τέλειος Θεός, αλλά και τέλειος άνθρωπος. Και βεβαίως η Θεϊκή άχρονη ύπαρξή Του δεν επιδέχεται μεταβολής ελλείψει χωροχρονικών τροπών. Αλλά η ανθρώπινη φύση Του είχε όλα τα χωροχρονικά χαρακτηριστικά που έχουν οι άλλοι άνθρωποι, (πλην αμαρτίας). Και αυτή τη ζωή θυσίασε και άφησε νεκρή σε διαστήματα τριών ημερών.

Το ότι την ανέστησε, ΔΕΝ αναιρεί τη θυσία. Δεν ήταν υποχρεωμένος να παραμείνει νεκρός για να θεωρηθεί θυσία. Όπως δεν είναι απαραίτητο να πεθάνει μια μητέρα, για να θεωρηθεί ότι έζησε μια αυτοθυσιαστική ζωή για το καλό τών παιδιών της.

Η ζωή μπορεί να θυσιασθεί με πολλούς τρόπους. Με τη στέρηση πλήθους αγαθών χάριν άλλων, με την εκούσια άρνηση τιμών, με τη βίωση ψυχολογικών επιθέσεων, συκοφαντιών, εγκατάλειψης από φίλους, προδοσία από φίλο, μαστιγώματος, ακάνθινων στεφανιών, καρφώματος στον σταυρό, θανάτου από την ασφυξία που προκαλεί το τέντωμα ενός σώματος στον σταυρό, και χωρισμό τής ζωής από το ανθρώπινο σώμα.

Αυτά όλα αποτελούν θυσία, γιατί αυτός που τα υπέστη, θα μπορούσε να μην τα υποστεί αν ήθελε. Αλλά θέλησε να τα υποστεί για χάρη τής ανθρωπότητας. Αν κατά τον αρθρογράφο τού Σκέπτικ όλα αυτά ΔΕΝ αποτελούν θυσία, τότε ίσως θα πρέπει να επανεξετάσει την κατάσταση τής λογικής του ικανότητας σκέψης...

14. Σικέ αθλητές - τζάμπα μάγκες

8.

α) Γράφει ο αρθρογράφος τού Σκέπτικ για τον Θεό: "ξέρει και τί αμαρτίες θα κάνουμε και τις ξέρει από πριν μας γεννήσει η μανούλα μας. Αν τα ξέρει όλα αυτά χωρίς καμία αμφιβολία, τότε τί νόημα έχει ο παράδεισος ή η κόλαση μετά θάνατο; Ας στείλει τις ψυχές μας από την αρχή να τελειώνουμε. Μη μου πείτε πως μας δίνει τη δυνατότητα να αλλάξουμε γνώμη, γιατί θα πρέπει να το ξέρει και αυτό. Θα πρέπει να ξέρει αν θα μετανοήσουμε την τελευταία στιγμή στο νεκροκρέβατό μας ώστε να μας συγχωρέσει τα δεκάδες παιδάκια που βιάσαμε χωρίς να μας πιάσουν ή τους χιλιάδες ανθρώπους που εξαπατήσαμε. Μια μετάνοια στο νεκροκρέβατο είναι αρκετή και ο Θεός ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΑΠΟ ΠΡΙΝ."

Με δύο λόγια, η "λογική" τού αρθρογράφου τού Σκέπτικ, είναι "δικανική". Τη ζωή μας, την κατανοεί με τον τρόπο που την κατανοούν οι Παπικοί και οι Προτεστάντες τής Δύσης, και όχι εμείς οι Ορθόδοξοι. Επηρεασμένος από αυτούς, και από την κριτική τών Δυτικών αθεϊστών εναντίον εκείνων (και όχι ημών τών Ορθοδόξων), βλέπει την ανθρώπινη ζωή, ως ένα "πείραμα παρατήρησης τού ανθρώπου από τον Θεό", έτσι ώστε να τον ΔΙΚΑΣΕΙ, και να τον Ανταμείψει ή να τον Καταδικάσει, σε Παράδεισο ή σε Κόλαση.

Όμως μια τέτοια θεώρηση είναι εντελώς εσφαλμένη και εκτός πραγματικότητας. Η ανθρώπινη ζωή, δεν είναι ένα "δικαστήριο", αλλά ένα "ιατρείο". Ο Θεός δεν δικάζει ή καταδικάζει. Ο Θεός ΓΙΑΤΡΕΥΕΙ. Και η ανθρώπινη ζωή είναι μία περίοδος ΑΝΕΛΙΞΗΣ. Είναι ένα γυμναστήριο, όπου όσοι θέλουν μπορούν να αγωνισθούν, όχι για να δικασθούν ή να ανταμειφθούν, αλλά για να διαμορφώσουν μία προσωπικότητα τέτοια που να μπορεί να ενωθεί με την Άκτιστη Χάρη τού Θεού και να βιώσει τη Ζωή τού Θεού, όχι μόνο στον Μέλλοντα, αλλά και από τον Παρόντα Αιώνα.

Ο Θεός δεν είναι "παρατηρητής", εφ' όσον (όπως πολύ σωστά επισημαίνει ο αρθρογράφος τού Σκέπτικ), είναι Παντογνώστης. Οι παρατηρητές είμαστε εμείς οι ίδιοι. Παρατηρητές και αγωνιστές μαζί. Παρατηρούμε και βιώνουμε και μαθαίνουμε και ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΟΜΑΣΤΕ κατά την προαίρεσή μας, είτε σε αγίους, είτε σε αδιάφορους, είτε σε ασεβείς. Και αυτή ακριβώς η "διαμόρφωση χαρακτήρος" είναι ο καθοριστικός παράγοντας για το είδος τής ζωής που θα βιώσουμε τώρα, αλλά και στον Μέλλοντα Αιώνα.

Η Ορθόδοξη πίστη, δεν αποβλέπει μόνο στον Μέλλοντα Αιώνα, με κίβδηλες υποσχέσεις "απαρατήρητες", και "μετά θάνατον". Αλλά ήδη από τον Παρόντα Αιώνα, ο άνθρωπος μπορεί να βιώσει την Άκτιστη Χάρη τού Θεού και να υπερβεί τον χωροχρόνο ζώντας τη ζωή τού Ζωντανού και Υπαρκτού Θεού μας. Και τέτοιοι υπήρξαν όλοι οι Θεούμενοι άγιοι τής Εκκλησίας, ήδη από τον Παρόντα Αιώνα, τεκμηριώνοντας αυτή τη Ζωή τού Θεού με ορατά σημεία στην καθημερινότητά τους.

Πώς λοιπόν θα διαμορφώναμε προσωπικότητα χωρίς εξάσκηση και αγώνα στην παρούσα ζωή; Πώς θα κερδίζαμε το βραβείο τής Αφθαρσίας τής Αιώνιας Ζωής, χωρίς εκπαίδευση και διαμόρφωση προς την ομοίωση τού Θεού; Σικέ θα ήταν το μετάλλιο χωρίς αγώνα;

Συνεπώς οι αντιρρήσεις τού αρθρογράφου τού Σκέπτικ, σωστές είναι. Αλλά για μια φορά ακόμα, ΔΕΝ έχουν σχέση με την Ορθόδοξη πίστη. Ας διατυπώσει τις σωστές αντιρρήσεις του στις Δυτικές θρησκείες που βλέπουν το θέμα δικανικά, και όχι σ' εμάς προς τους οποίους απευθύνεται τώρα. Ας μάθει να ξεχωρίζει την κάθε θρησκεία και ας μη τα βάζει όλα σε ένα τσουβάλι, διαμάντια και κάρβουνα.

β) Γράφει επίσης: "Οπότε γιατί ενοχλείστε όταν λέω πως ο θεός μας φόρτωσε τις αμαρτίες; Αυτός δεν τις όρισε από την αρχή ούτως ή άλλως;".

Κατά συνέπειαν τών ανωτέρω λοιπόν που ήδη εξηγήσαμε, απαντάται αυτόματα και το ερώτημα αυτό: Ο Θεός δεν "φόρτωσε" σε κανέναν αμαρτίες. Γιατί όπως είπαμε δεν είναι δικαστής αλλά ΓΙΑΤΡΟΣ και ΓΥΜΝΑΣΤΗΣ μας.

Η άγνοια τού αρθρογράφου τού Σκέπτικ λοιπόν, για την έννοια τής αμαρτίας", σε συνδυασμό με τη δικανική αντίληψη τών Δυτικών περί "θεού", τον οδηγεί σε τέτοια απαράδεκτα συμπεράσματα.

Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τον γιατρό, ότι τον φορτώνει "αρρώστια", επειδή τού υποδεικνύει τα προβλήματα που πρέπει να γιατρέψει. Και κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τον γυμναστή ότι τού φορτώνει "αδυναμία", επειδή τού υποδεικνύει ασκήσεις που τον κάνουν δυνατότερο.

Ομοίως, κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τον Θεό ότι μάς φορτώνει "αστοχίες" (αμαρτία σημαίνει "αστοχία"), επειδή μάς υποδεικνύει πορεία ζωής που θα μάς κάνει πληρέστερα όντα στην πορεία μας προς τον στόχο τού "καθ' ομοίωσιν Θεού".

Ο καθένας είναι ελεύθερος να αγωνισθεί να φθάσει από το: "καλά λίαν" που μάς έφτιαξε ο Θεός προς το "τέλειο", που είναι η ομοίωση μ' Αυτόν. Ο καθένας είναι ελεύθερος να "αράξει" σε μια ζωή απολαύσεων, με μυωπικό ορίζοντα υλιστικών απολαβών. Αλλά μόνο ο πρώτος, ο αγωνιζόμενος, είναι αυτός που θα ανταμειφθεί με το βραβείο τής αγιότητας και τής νίκης.

Μήπως θα κατηγορήσουμε τον Θεό για τη δική μας αμέλεια και τεμπελιά να τελειωθούμε ως όντα, προς τον σκοπό τής δημιουργίας μας, που είναι η τελείωση εν ελευθερία; Θα κατηγορήσουμε τον Θεό ότι μάς "φορτώνει αστοχίες", όταν εμείς "στοχεύουμε στο γάμο τού Καραγκιόζη", κατευθύνοντας τη ζωή μας σε αδιέξοδους στόχους έξω από το σκοπό τής δημιουργίας μας; Γιατί ο Θεός όρισε μόνο το "στόχο" τού βραβείου. Αλλά ο καθένας είναι υπεύθυνος για τις δικές του αστοχίες και όχι ο Θεός. Και δικαίωμά του είναι να μη βραβευθεί αν δεν γουστάρει. Μετά όμως, δεν θα μπορεί να κατηγορεί τον Θεό όταν θα "κολάζεται" (= τιμωρείται) σε όλη την αιωνιότητα, από τη δική του αίσθηση απώλειας τού βραβείου που έχασε, και από φθόνο εναντίον εκείνων που τον ξεπέρασαν στο στίβο  τής ζωής!

15. Φριχτή θεώρηση άσκοπης ζωής

9.

α) Γράφει ο αρθρογράφος: "στο μυαλό των πιστών γεννιόμαστε αμαρτωλοί οπότε πρέπει να περάσουμε το υπόλοιπο της ζωής μας σε μετάνοια. Τϊ φριχτός τρόπος να δεις τη ζωή".

Τι θα πει λοιπόν "γεννιόμαστε αμαρτωλοί"; Μήπως είναι λάθος θεώρηση;

Στην προηγούμενη ενότητα, εξηγήσαμε σαφώς ότι "αμαρτία" σημαίνει "αστοχία". Και στόχος κάθε όντος, είναι η εξέλιξη προς μια ανώτερη κατάσταση. Κύριος στόχος τού αναγνώστη είναι η ανέλιξη τής σκέψης του και τής αντίληψης τού κόσμου γύρω του. Στόχος τού παιδιού είναι η εξέλιξή του σε ενήλικο και πλήρη άνθρωπο. Στόχος τού εμβρύου είναι η εξέλιξή του σε βρέφος. Στόχος λοιπόν τού ενηλίκου, είναι η ομοίωσή του με τον Πλάστη και Δημιουργό Του. Και κάθε αστοχία ενεργειών ή πορείας ζωής προς τον στόχο αυτό, είναι "αμαρτία".

Θέλοντας και μη, ολόκληρη η ζωή μας αποτελεί ένα συνεχές στόχων και αστοχιών (=αμαρτιών)

Αμαρτία (=αστοχία) για τον αθλητή, είναι να δαπανήσει τις δυνάμεις του σε ξένες τού αγώνα του δραστηριότητες και να αποτύχει.

Αμαρτία (=αστοχία) για τον μαθητή, είναι να δαπανήσει το χρόνο του σε άσχετες με τις εξετάσεις του και τα μαθήματά του ασχολίες, και να δώσει λευκή κόλα.

Αμαρτία (=αστοχία) για τον κοσμοναύτη είναι να χάσει το ραντεβού του με την επιθυμητή τροχιά και να χαθεί στο διάστημα.

Αμαρτία (=αστοχία) για τον Χριστιανό, είναι να βλέπει τη ζωή του να περνάει σε άλλες δραστηριότητες, χωρίς τη σταδιακή τελειοποίησή της, και ομοίωσή του με τον Δημιουργό του, σε μια μεταξύ τους προσωπική σχέση και κοινωνία.

Αμαρτία (=αστοχία) για τον "ορθολογιστή", είναι να γράφει τέτοιου είδους ανορθολογικά άρθρα σαν αυτό τού Σκέπτικ και να μη μπορεί να αντιληφθεί (ή να παραδεχθεί) τους παραλογισμούς που έγραψε!

Το να βλέπεις τη ζωή μέσα από στόχους, και παρά τις αστοχίες (= αμαρτίες) να συνεχίζεις τον αγώνα προς τον σκοπό τής ίδιας τής ζωής ως την επίτευξη τού τελικού στόχου, δεν είναι καθόλου "φριχτό". Είναι το πιο γοητευτικό ταξίδι ζωής που μπορεί να κάνει κάποιος. Είναι ένα ταξίδι από το ανόργανο πλανητικό χώμα, προς την Ίδια την εξωχωροχρονική ύπαρξη τού Δημιουργού. Είναι το πιο συναρπαστικό και θαυμαστό ταξίδι, στο οποίο καλούμε εμείς οι Χριστιανοί τον κάθε άνθρωπο να το κάνει μαζί μας!

Είναι φριχτό να μη μπορεί ένας άνθρωπος να δει τον πραγματικό λόγο που υπάρχει και να μένει μόνο στα αθεϊστικά, υλικά και επιφανειακά στοιχεία τής ζωής. Είναι φριχτό να μη μπορεί να δει τη γοητεία τής δημιουργικής και αγιαστικής πορείας και εκπαίδευσης τού ανθρώπου προς την τελειότητα τής Θείας Ζωής.

Η τελειότητα είναι άπειρη, γιατί άπειρες είναι οι δυνατότητες βελτίωσης ενός όντος. Και στην πορεία προς τον άπειρο Θεό, είναι αμαρτία να δαπανούμε τη ζωή μας σε λάθος στόχους και δραστηριότητες, που δεν μάς οδηγούν προς το άπειρο.

β) Γράφει ο αρθρογράφος: "Άσε που το κόλπο που λέει “είσαι άρρωστος και όχι αμαρτωλός” δεν πιάνει πια. Ο θεός έχει στήσει την κόλασή του για τους “άρρωστους” και με βλέπω να καταλήγω εκεί, γιατί με κάτι τέτοιες εξηγήσεις δεν ξέρω πως είναι δυνατόν να πιστέψω σε αυτό το Θεό".

Αγαπητέ αρθρογράφε τού Σκέπτικ, να είσαι σίγουρος ότι σε έναν τέτοιο "θεό" τών Δυτικών θρησκειών που μάς περιγράφεις τόση ώρα, άγριο δικαστή που δήθεν στήνει κολάσεις και τιμωρεί και φορτώνει ενοχές τους ανθρώπους, δεν πιστεύουμε ούτε εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Γιατί ο δικός μας Θεός είναι πραγματικά ένας γιατρός που θεραπεύει κάθε ατέλεια με έναν αγώνα προς την τελειότητα και την αφθαρσία.

Το κατανοούμε το να μην μπορείς να πιστέψεις σε έναν Θεό σαν αυτόν τών Δυτικών, τον οποίο περιγράφεις. Αν όμως σε απωθεί και ο αληθινός Θεός, ο γιατρός και εκπαιδευτής τής τελειότητας, ο Θεός τής αγάπης και δοτήρας κάθε δώρου, τότε πραγματικά είναι πολύ φριχτός ο κόσμος απελπισίας που έχεις πλάσει με τη φαντασία σου για να ζήσεις. Και αξίζεις κάθε συμπόνοια!

16. Ανορθολογισμού επίλογος

10. Και τελειώνει ο αρθρογράφος τού Σκέπτικ με τα εξής (μεταξύ άλλων) λόγια: "Πάλι παιχνίδι με τις λέξεις: “Αλλά κόλαση και παράδεισος, είναι ο ίδιος ο Θεός, ανάλογα με το πώς βιώνεται από τον κάθε άνθρωπο στον Μέλλοντα Αιώνα, κατά τα έργα του”. Πόσο πλέον παιχνίδι να κάνετε; Πόσο να παίξετε με τις λέξεις για να μην πείτε αυτό που έχετε στο μυαλό σας; Τελειώσαμε. Ο ανορθολογισμός μου είναι εμφανής από την αρχή μέχρι το τέλος".

Ακριβώς! Ο ανορθολογισμός τού αρθρογράφου φαίνεται σαφέστατα όχι μόνο στα προηγούμενα ανορθολογικά που έγραψε, που ήδη αναλύσαμε περιληπτικά, αλλά και σε αυτή του την τελευταία άρνηση. Μια στείρα και χωρίς καμία δικαιολογία άρνηση, να δεχθεί το τι πραγματικά πιστεύουμε και κηρύττουμε, μόνο και μόνο επειδή τού χαλάει το επιχείρημα που θεωρούσε "απρόσβλητο"!

Με δυο λόγια, επειδή δεν με βολεύει αυτό που πιστεύεις και ξεκαθαρίζεις, εγώ το απορρίπτω χωρίς καμία απολύτως τεκμηρίωση, το χαρακτηρίζω: "παιχνίδι με τις λέξεις", το χαρακτηρίζω δόλια υπεκφυγή "για να μην πει ο άλλος αυτό που έχει στην πραγματικότητα στο μυαλό του", και το απορρίπτω, έτσι, ξερά και κακοπροαίρετα. Επειδή έτσι με βολεύει! Και εξακολουθώ να επιχειρηματολογώ πάνω σε ψεύτικες βάσεις, φορτώνοντας ξένα δόγματα άλλων θρησκειών, σε άσχετη με αυτά θρησκεία, μόνο και μόνο για να λέω ότι δήθεν "τούς απέκρουσα"!

Αν αυτό δεν είναι ανορθολογισμός τι είναι;

Ο ανορθολογιστής συγχέει εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους θρησκείες και δόγματα, αποδίδοντας άλλα αντί άλλων. Αρνείται κάθε τι που τού χαλάει τη συνταγή τής δήθεν "αναίρεσης", και με ανορθολογικό τρόπο εξακολουθεί να λέει τα δικά του σαν να μην άκουσε καν τι τού είπαν!

Θέλουμε να πιστεύουμε ότι μετά από αυτό το άρθρο, ο αρθρογράφος τού Σκέπτικ

• θα είναι στο εξής περισσότερο προσεκτικός στο τι γράφει για την πίστη τών άλλων που δεν γνωρίζει.
• Θα είναι περισσότερο προσεκτικός όταν αναφέρεται σε ανακριβείς ιστορικές ή οικονομικές πληροφορίες για τις οποίες δεν έχει προσωπική γνώση αλλά επαναλαμβάνει αστικούς μύθους.
• Θα μάθει να ξεχωρίζει διαφορετικές μεταξύ τους θρησκείες, ώστε να επιχειρηματολογεί για τα πραγματικά τους δόγματα και όχι για ξένα δόγματα με τα οποία δεν έχουν καμία σχέση.
• Θα μάθει να δέχεται καλόπιστα αυτά που τον πληροφορούν ότι πιστεύουν και δεν θα τα απορρίπτει χωρίς να διαθέτει την παραμικρή δικαιολογία, επειδή θέλει να τα βλέπει ως "παιχνίδι λέξεων" όταν (νομίζει ότι) δεν τον συμφέρουν αυτά που τού λένε.
• Θα μάθει να μη δογματίζει για ζητήματα που δεν μπορεί να αποδείξει, όταν ισχυρίζεται ότι βαδίζει μόνο βάσει αποδείξεων.
• Θα μάθει να μη χρησιμοποιεί αοριστίες, και να μη συγχέει διαφορετικές μεταξύ τους λέξεις, αλλά να χρησιμοποιεί ακρίβεια στην έκφραση όπως κάνει με σαφή ορθολογιστικό τρόπο η Εκκλησία.
• Θα σταματήσει να μάχεται "ανεμόμυλους", δηλαδή φανταστικούς "θεούς" τους οποίους ουδέποτε λάτρεψε η αληθινή Χριστιανική Εκκλησία.
• Θα σταματήσει να αντιγράφει επιχειρήματα Δυτικών αθεϊστών που έχουν φτιαχτεί για Δυτικά αιρετικά δόγματα, τα οποία δεν έχουν καμία σχέση με την Ορθόδοξη πίστη.

Αν προσέξει τα παραπάνω, κάποια στιγμή θα μπορεί να γίνει όντως ορθολογιστής όπως επιθυμεί να είναι. Και σε αυτή του την προσπάθεια, θα τον βοηθήσει επίσης και η σειρά Μαθημάτων Ορθής Σκέψης που έχουμε δημοσιευμένη στον ιστότοπο τής ΟΟΔΕ.

Τέλος, θέλουμε να τον διαβεβαιώσουμε ότι το χιούμορ αυτού τού άρθρου δεν περιέχει καμία απολύτως κακοπροαίρετη ειρωνεία όπως θα μπορούσαμε να παρεξηγηθούμε. Όλες μας οι παρατηρήσεις είναι καλοπροαίρετες και εκτιμούμε την όποια προσπάθειά του, όπως εκτιμήσαμε και αναδημοσιεύσαμε όσα σωστά και εξαιρετικά έγραψε στο προηγούμενο άρθρο του, και τον καλούμε σε μια σοβαρή και απροκατάληπτη έρευνα κατά τον μόνο τρόπο που αρμόζει σε αναζητητές τής αλήθειας περί τού κόσμου που μάς περιβάλλει και το σκοπό ύπαρξής του.

Γιατί σε τελευταία ανάλυση, είμαστε συνοδοιπόροι στον ίδιο συναρπαστικό δρόμο τής γνώσης και τής εμπειρίας της ζωής.

ΟΟΔΕ

Απάντηση στην Ορθόδοξη Ομάδα Δογματικής Έρευνας

Μεταφορά από: http://greeksceptic.com

Είναι να μην πέσει στα …σωστά χέρια ένα άρθρο μου και αρχίζουν αμέσως τα όργανα.

Ευτυχώς η ΟΟΔΕ δεν βρίζει ούτε με προσβάλει προσωπικά, ούτε καν μου λέει πως θα πάω στη κόλαση, όπως έχουν κάνει τόσοι και τόσοι άλλοι θρήσκοι, Χριστιανοί ή μη.

Βρήκε λοιπόν η ΟΟΔΕ το άρθρο μου περί συνωμοσιών στην Ελλάδα και ενώ συμφώνησε σε όλα, διαφώνησε και μάλιστα με εκρηκτικό τρόπο, στην προτελευταία παράγραφο. Λέω εκρηκτικό διότι πρώτη φορά κάποιος αναλύει μια παράγραφο ενός άρθρου μου λέξη προς λέξη. Εντυπωσιακό και οφείλω να ομολογήσω πως νιώθω πως με τίμησαν. Έκαναν μεγάλη προσπάθεια να δείξουν πόσο λάθος έχω κάνει.

Το άρθρο τους θα το βρείτε εδώ  αν έχετε διάθεση να το διαβάσετε.

Η βασική κατηγορία τους είναι πως, ενώ ήμουν σωστός ως εκείνο το σημείο, από εκεί και πέρα έγινα από ορθολογιστής, το αντίθετο, ανορθολογιστής. Ο λόγος: έθιξα την εκκλησία και την Ορθοδοξία. Αναρωτιέμαι αν είχα θίξει το Ισλάμ αν θα με κατηγορούσαν πάλι για ανορθολογισμό, αλλά δεν έχει νόημα η ερώτηση.

Η προτελευταία παράγραφος του άρθρου λέει:

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, όταν ρωτούνται ποιόν φορέα εμπιστεύονται περισσότερο, οι Έλληνες λένε την εκκλησία! Μια εταιρία πώλησης ψεύτικης ελπίδας που έχει κατηγορηθεί σχεδόν για ίδιο αριθμό σκανδάλων όπως οι πολιτικοί και που δηλώνουν μεσάζοντες ενός θεού που θυσίασε τον εαυτό του στον εαυτό του προκειμένου να μας σώσει από τις αμαρτίες που ο ίδιος μας φόρτωσε ώστε να μην πάμε στην κόλαση που έχει ετοιμάσει για εμάς.

Θα προσπαθήσω να απαντήσω σε όλα όσα μου καταλογήζει η ΟΟΔΕ με επιχειρήματα, αλλά θα γίνω βαρετός, το ξέρω. Ζητάω λοιπόν συγνώμη εκ των προτέρων από τους ελάχιστους αναγνώστες μου, αλλά πρέπει να απαντήσω. Το διάσκεδάζω λίγο…

Οι απαντήσεις μου έχουν την ίδια αρίθμηση που έχει δώσει και η ΟΟΔΕ, για ευκολία.

1. Η εκκλησία δεν είναι “εταιρία”: Ναι, μπορεί η θρησκευτική έννοια της “εκκλησίας” να μην σημαίνει εταιρία, αλλά η εκκλησία της Ελλάδας (ΕτΕ) είναι μια από τις μεγαλύτερες εταιρίες στην Ελλάδα με περιουσία που ούτε η ίδια δεν έχει ανακοινώσει πλήρως, διότι δεν είναι υποχρεωμένη να το κάνει. Βλέπετε δεν πληρώνει φόρους για ένα μεγάλο μέρος της οικονομικής δραστηριότητάς της. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η ΕτΕ έχει περιουσία, την επενδύει, αντιστέκεται στους φόρους τους οποίους δεν πληρώνει και τους υπαλλήλους της (παπάδες) τους πληρώνει το κράτος. Αυτό είναι για εμένα ο ορισμός της εταιρίας και μπορούμε να παίζουμε με τις λέξεις όλη μέρα, αλλά η ουσία δεν αλλάζει.

2. Ναι, μπορεί η “πώληση” να μην είναι επίσημη και η εκκλησία να μοιράζει “δωρεάν” Ευαγγέλιο και λειτουργίες, αλλά ας μην κοροϊδευόμαστε. Πόσοι είναι οι παπάδες που χρεώνουν το τρισάγιο, τα βαφτίσια, το επιπλέον κλιματιστικό που θα ανάψει ή τον δεύτερο πολυέλαιο; Πόσοι είναι οι παπάδες που σου λένε “δώσε ότι θες” αλλά δεν μαζεύουν το προτεταμένο χέρι μέχρι να φύγεις, ή να δώσεις; Ας μην κρυβόμαστε. Επιπλέον το επιχείρημα “δεν είναι όλοι οι παπάδες έτσι” μπορεί να είναι σωστό αλλά δεν σε σώζει. Κακά τα ψέματα, όταν πολλοί υπάλληλοι μιας εταιρίας φέρονται με λάθος τρόπο τότε αυτό “βάφει” και την ίδια την εταιρία, ειδικά όταν αυτή δείχνει να μην έχει διάθεση να αλλάξει κάτι βασισμένη στο σχεδόν μονοπωλιακό χαρακτήρα του προϊόντος της. Οπότε…

3. Όχι παλικάρια, όχι! Δεν είναι δική μου δουλειά να φέρω αποδείξεις πως η ελπίδα που πουλάτε είναι ψεύτικη. Αυτή είναι η αρχική θέση, από εκεί θα έπρεπε να ξεκινάμε όλοι. Εσείς κάνετε τον ισχυρισμό πως γνωρίζετε πέραν πάσης αμφιβολίας πως υπάρχει θεός, πως θα σας ανταμείψει αν είστε καλά παιδιά και αυτό πουλάτε. Δική σας δουλειά είναι λοιπόν να αποδείξετε πως η ελπίδα είναι αληθινή, όχι δική μου να αποδείξω πως δεν είναι ψεύτικη. Το κόλπο του να φορτώνετε σε εμένα το βάρος της απόδειξης δεν περνάει. Άσε που είχατε 2000 χρόνια να βρείτε μια απόδειξη και ακόμα και σήμερα κυκλοφορείτε με το ίδιο βιβλίο στη μασχάλη!

4. Δεν θα μπω στη διαδικασία να ασχοληθώ με τις παρανομίες που έχουν γίνει. Όποιος διαβάζει εφημερίδες και ενημερώνεται ξέρει. Ναι, όντως πολλές κατηγορίες δεν στέκουν και σε άλλες περιπτώσεις έχετε αθωωθεί, αλλά μη μου λέτε πως είστε αθώοι γιατί γλιτώσατε το Βατοπέδι. Δυστυχώς ξέρουμε πως λειτουργεί η Ελληνική δικαιοσύνη και αν και κατά πόσο βρίσκεται στην διακριτική ευχέρεια της εκκλησίας να “σπρώξει” τα συμφέροντά της.

5. Σας το είπα πιο πάνω και το ξαναλέω. Ο “φορέας” της εκκλησίας δεν έχει πολλές διαφορές από τους ανθρώπους που τον απαρτίζουν. Αν αυτοί “αμαρτάνουν” τότε αυτές οι αμαρτίες λερώνουν και την εκκλησία, ειδικά όταν αυτή δεν κάνει τίποτα για να τιμωρήσει τους επίορκους. Μην κρύβεστε πίσω από αυτά.

6. Ναι, ουσιαστικά δεν είστε μεσάζοντες του θεού. Τότε ποιός είναι ο ρόλος σας; Αν δεν είστε ο μεσάζον, αυτός που μεταφέρει το λόγο του θεού στους ανθρώπους τότε τί δουλειά κάνετε; Αν δεν είστε εσείς αυτοί που θεωρούνται ειδικοί στην ερμηνεία της γραφής, οπότε και ξέρετε καλύτερα, τότε για ποιό πράγμα μιλάτε κάθε μέρα; Δεν καταλαβαίνω. Αν μπορεί ο απλός πιστός να έρθει άμεσα σε επαφή με το θεό, τότε τα δικά σας μυστήρια τα οποία φρουρείτε σαν να είναι brand names και κανείς άλλος δεν τα αγγίζει, τί ρόλο παίζουν; Αν είναι έτσι πείτε το: οποιοσδήποτε θέλει μπορεί να τελέσει μια βάφτιση και θα είναι οκ προς τον θεό. Πείτε στους πιστούς πως μπορούν να κάνουν μόνοι τους τις λειτουργίες και πως ο Ιησούς θα είναι μάρτυς τους. Άντε ντε, τί περιμένετε;

7. Ουφ, άντε πάλι το παιχνίδι με τις λέξεις και η ψύχωση με τους Παπικούς, λες και εσείς ή οι άλλοι έχετε με κάποιο τρόπο την αποκλειστικότητα στην αλήθεια ενός βιβλίου που επιδέχεται ερμηνείας σε τέτοιο βαθμό ώστε οι χριστιανικές αιρέσεις να είναι χιλιάδες ανά τον κόσμο. Έλεος! Εσείς δεν λέτε πως ο Ιησούς, ο Πατέρας και το Άγιο Πνεύμα είναι το ίδιο αλλά και διαφορετικά; Άρα σε ποιόν θυσιάστηκε ο Ιησούς αν δεν θυσιάστηκε στον πατέρα του και κατ’ επέκταση στον εαυτό του. Εσείς κάνετε έναν ωραίο ελιγμό και αντί να πείτε σε ποιόν θυσιάστηκε ο Ιησούς λέτε γιατί (κατά τη γνώμη σας) θυσιάστηκε. Αλλά εγώ δεν λέω αυτό. Εγώ απλώς παίρνω το δικό σας λόγο και καταλήγω στο απλό συμπέρασμα πως ο Ιησούς θυσιάστηκε στον εαυτό του (πατέρας) για να μας σώσει από την δική του οργή για τις αμαρτίες μας. Που είναι το λάθος;

“Να νικήσει το θάνατο”! Ας γελάσω. Αυτός τον έφτιαξε!

Άσε που δεν πρόκειται για θυσία μιας και είναι θεός και συνεπώς ήξερε πως θα αναστηθεί και θα αναληφθεί να κάτσει εκ δεξιών του μπαμπά, εεεε….εννοώ του εαυτού του. Οπότε για πείτε μου παρακαλώ, τί ακριβώς “θυσίασε” ο Χριστός με τη σταύρωση;

8. Συγνώμη, έχω καιρό να πάω στα θρησκευτικά, αλλά νόμιζα πως ο Θεός ξέρει τα πάντα, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον συμπεριλαμβανομένου, σωστά; Αν είναι σωστό αυτό τότε ξέρει και τί θα κάνουμε στο μέλλον. Αν ξέρει αυτό, ξέρει και τί αμαρτίες θα κάνουμε και τις ξέρει από πριν μας γεννήσει η μανούλα μας. Αν τα ξέρει όλα αυτά χωρίς καμία αμφιβολία, τότε τί νόημα έχει ο παράδεισος ή η κόλαση μετά θάνατο; Ας στείλει τις ψυχές μας από την αρχή να τελειώνουμε. Μη μου πείτε πως μας δίνει τη δυνατότητα να αλλάξουμε γνώμη, γιατί θα πρέπει να το ξέρει και αυτό. Θα πρέπει να ξέρει αν θα μετανοήσουμε την τελευταία στιγμή στο νεκροκρέβατό μας ώστε να μας συγχωρέσει τα δεκάδες παιδάκια που βιάσαμε χωρίς να μας πιάσουν ή τους χιλιάδες ανθρώπους που εξαπατήσαμε. Μια μετάνοια στο νεκροκρέβατο είναι αρκετή και ο Θεός ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΑΠΟ ΠΡΙΝ. Οπότε γιατί ενοχλείστε όταν λέω πως ο θεός μας φόρτωσε τις αμαρτίες; Αυτός δεν τις όρισε από την αρχή ούτως ή άλλως;

9. Χαχαχαχα, δεν μπόρεσα να μη γελάσω με αυτό, όπως δεν μπόρεσα και να μη γράψω το γέλιο. Τί τρομερός τρόπος να δεις τη ζωή, σαν μια γιγαντιαία θεραπεία. Λογικό αφού στο μυαλό των πιστών γεννιόμαστε αμαρτωλοί οπότε πρέπει να περάσουμε το υπόλοιπο της ζωής μας σε μετάνοια. Τϊ φριχτός τρόπος να δεις τη ζωή. Άσε που το κόλπο που λέει “είσαι άρρωστος και όχι αμαρτωλός” δεν πιάνει πια. Ο θεός έχει στήσει την κόλασή του για τους “άρρωστους” και με βλέπω να καταλήγω εκεί, γιατί με κάτι τέτοιες εξηγήσεις δεν ξέρω πως είναι δυνατόν να πιστέψω σε αυτό το Θεό.

10. Πάλι παιχνίδι με τις λέξεις: “Αλλά κόλαση και παράδεισος, είναι ο ίδιος ο Θεός, ανάλογα με το πώς βιώνεται από τον κάθε άνθρωπο στον Μέλλοντα Αιώνα, κατά τα έργα του.” Πόσο πλέον παιχνίδι να κάνετε; Πόσο να παίξετε με τις λέξεις για να μην πείτε αυτό που έχετε στο μυαλό σας;

Τελειώσαμε. Ο ανορθολογισμός μου είναι εμφανής από την αρχή μέχρι το τέλος.

Αν υπάρχει κάτι που είναι σίγουρο για αυτό το άρθρο είναι πως κανείς δεν θα διαβάσει μέχρι αυτό το σημείο και απλώς θα προχωρήσει στο επόμενο site ελαφρού περιεχομένου. Λογικό είναι, ειδικά αν συνεχίσω να γράφω τέτοιες μπούρδες.