Κεφάλαιο Γ΄: Αντικανονική η απόσχισις των Γ.Ο.Χ. από την Εκκλησία της Ελλάδος το 1924

ιδ΄. Προσπάθεια των Γ.Ο.Χ. να δικαιολογήσουν την από μέρους τους χρησιμοποίησι των πλαστών αναθεματισμών

Τις πρωτοφανείς, ζηλωτικές πλαστογραφίες στηλίτευσε πρώτος ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Παπαδόπουλος δια ειδικής μελέτης «υπό την επιγραφήν, “Έλεγχος παραποιήσεως Συνοδικών Πράξεων και Πατριαρχικών εγγράφων”, δι' ης εξηλέγχθη το πλαστογράφημα δια παραθέσεως φωτογραφικών αποτυπωμάτων εκ κωδίκων του Αγίου Όρους και αντιβολής των κειμένων»²⁶⁴.

Οι Ζηλωταί μοναχοί του Αγίου Όρους, οι οποίοι ήταν και οι βασικοί υπεύθυνοι για την διάδοσι των πλαστών αναθεματισμών, απάντησαν αμέσως (1932) στις αποκαλύψεις του Αρχιεπισκόπου. Αυτό που αναμφίβολα προκαλεί εντύπωσι, είναι η μεγάλη ένδεια των επιχειρημάτων τους. Οι Ζηλωταί δηλαδή δεν δίνουν καμμία απολύτως απάντησι στις κατηγορίες του Αρχιεπισκόπου για την από μέρους τους χρησιμοποίησι των παραποιημένων κειμένων του Ιακώβου, την παρουσίασι των αναθεμάτων του Λουκάρεως ως δήθεν αναθεμάτων της Συνόδου του 1583, την αυθαίρετη προσθήκη υπογραφών στην Σύνοδο του 1583 και την διαφορά των ζηλωτικών κειμένων μεταξύ τους και κυρίως με τα πραγματικά κείμενα που δημοσιεύει ο ιερός Δοσίθεος στον Τόμο Αγάπης.

Αντιθέτως, οι Ζηλωταί κάνουν μία φανερή υπεκφυγή και απαντούν, ότι «τιθέμεθα κατά μέρος τα χειρόγραφα αφού τον σκανδαλίζουσι (τον Αρχιεπίσκοπο) και ερχόμεθα δια να γυμνάσωμεν το ημερολογιακόν ζήτημα συζητούντες από των εντύπων βιβλίων των ιστορικών»²⁶⁵.

Επικαλούνται δηλαδή μόνο τις ιστορικές μαρτυρίες για την καταδίκη του γρηγοριανού ημερολογίου από τις Συνόδους του ιστ΄ αιώνος, η οποία όμως, όπως προαναφέραμε, αφορά την τροποποίησι του πασχαλίου.

Οι Ζηλωταί στην προσπάθειά τους να δικαιολογήσουν την από μέρους τους διάδοσι των παραποιημένων κειμένων του Ιακώβου προβάλλουν μόνο τους εξής δύο ισχυρισμούς. Πρώτον, ότι «ο Ιάκωβος ουδέν συμφέρον είχε ζων προ εκατόν είκοσι και πλέον ετών να πλαστογραφήση και παρουσιάση ανυπάρκτους περί ημερολογίου κανόνας εφ' όσον τότε δεν υφίστατο ημερολογιακόν ζήτημα»²⁶⁶.

Στο επιχείρημα αυτό έχουμε να απαντήσουμε, ότι το ζήτημα της παραδοχής του γρηγοριανού ημερολογίου δεν απασχόλησε την Ορθόδοξο Εκκλησία μόνο κατά τον κ΄ αιώνα, αλλά από το τέλος του ιστ΄ αιώνος. Είναι δε φυσικό ότι οι πιέσεις των Παπικών να επιβάλουν το ημερολόγιό τους στην Ορθόδοξο Εκκλησία ήταν συνεχείς, όπως συνεχείς είναι και οι προσπάθειές τους να επιβάλουν και τις υπόλοιπές τους δογματικές καινοτομίες.

Οι Ζηλωταί ισχυρίζονται επίσης ότι δεν είναι σωστό να διαβάλλουμε τα κείμενα του Ιακώβου και τα δικά τους, μόνο και μόνο επειδή δεν τα αναφέρει ο ιερός Δοσίθεος στον Τόμο Αγάπης, δεδομένου ότι ο «Δοσίθεος δεν εδημοσίευσεν όλας τας επιστολάς και όλας τας Συνοδικάς αποφάσεις τας σχετικάς με την γρηγοριανήν μεταρρύθμισιν»²⁶⁷.

Συμφωνούμε και εμείς ότι οι συλλογές του ιερού Δοσιθέου δεν είναι πλήρεις. Ο ιερός Πατήρ δεν αναφέρει π.χ. την απόφασι της Συνόδου του 1587 κατά του γρηγοριανού ημερολογίου. Όμως αυτό δεν σημαίνει, ότι είναι δυνατόν να αποδεχθούμε ως έγκυρο και υπαρκτό ένα κείμενο, το οποίο είναι αδιαμφισβήτητα παραποιημένο, όπως είναι το κείμενο του Ιακώβου.

 

Σημειώσεις:

---

264. Ημερολογιτικών κατηγοριών έλεγχος, σελ. 24.

265. Φωνή εξ Αγίου Όρους, Ήτοι απάντησις εις το βιβλίον του Π. Θεοκλήτου Διονυσιάτου..., σελ. 14.

266. Ένθ ανωτ. σελ. 13.

267. Αρσενίου Κοττέα, Αντέλεγχος αβασίμου και ασυστάτου ελέγχου, σελ. 39.