Είναι βέβαια πολύ ενθαρρυντικό το γεγονός, ότι κατά την τελευταία δεκαετία οι Ορθόδοξες Εκκλησίες κατενόησαν το αδιέξοδο των Θεολογικών Διαλόγων και αναθεώρησαν την στάσι τους έναντι της Οικουμενικής Κινήσεως. Ήδη, όπως προαναφέραμε, ο Θεολογικός Διάλογος με τους Παπικούς είχε επί έτη καταλήξει σε «ουσιαστικό ναυάγιο»¹⁵².

Σύμφωνα δε με παλαιότερη διακήρυξι του Οικουμενικού πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, η πιθανή ίδρυσις Ουνιτικού πατριαρχείου στην Ουκρανία θα μπορούσε να ενισχύση την προς την Ρώμη «δυσπιστίαν, η οποία συνεχώς αυξάνεται μεταξύ των Ορθοδόξων Εκκλησιών... και να οδηγήση εις οπισθοδρόμησιν τοιαύτην, ώστε να ευρεθούν αι σχέσεις αύται εις σημείον χαμηλότερον παντός προηγουμένου εν τη ιστορία»¹⁵³.

Την αποτυχία του ανωτέρω Διαλόγου παρά την πρόσφατη επανέναρξή του επιτείνει επίσης η αμετανοησία και η εμμονή των Παπικών στις αιρέσεις τους και ιδίως στο πρωτείο εξουσίας και το αλάθητο, καθώς και στην αντίληψι ότι η παπική Εκκλησία είναι «η μία, αγία, καθολική και αποστολική παγκόσμια Εκκλησία», η οποία «δεν είναι αδελφή, αλλά μητέρα όλων των»¹⁵⁴ ετεροδόξων Εκκλησιών. Σύμφωνα μάλιστα με την ειρωνική άποψι των Ουνιτών, το τέρμα του Διαλόγου Ορθοδόξων - Παπικών «δεν φαίνεται ούτε με αστρονομικό τηλεσκόπιο»!¹⁵⁵

Σε αδιέξοδο έχουν επίσης οδηγηθή και οι Θεολογικοί Διάλογοι με τους Αντιχαλκηδονίους και τους Παλαιοκαθολικούς¹⁵⁶ λόγω της αμετανοησίας και αδιαλλαξίας τους, καθώς και με τους Διαμαρτυρομένους, ο οποίος, κατά την έκφρασι του Οικουμενικού πατριάρχου Βαρθολομαίου, «καρκινοβατεί»¹⁵⁷. Πράγματι κατά την Η΄ Γενική Συνέλευσι του Π.Σ.Ε. στην Ζιμπάμπουε (1998) και την Θ΄ στο Πόρτο Αλέγκρε (2006) αρκετές Ορθόδοξες Εκκλησίες δεν συμμετείχαν καθόλου, ενώ άλλες απέστειλαν απλά παρατηρητάς (Εκκλησίες Ιεροσολύμων¹⁵⁸, Γεωργίας¹⁵⁹, Βουλγαρίας¹⁶⁰, Ρωσίας, Σερβίας, Ελλάδος^161.), καθώς οι αντιδράσεις των πιστών κατά της συμμετοχής τους στο Π.Σ.Ε είναι μεγάλες. Κατά την Η΄ μάλιστα Γενική Συνέλευσι του Π.Σ.Ε. στην Ζιμπάμπουε (1998) η Ορθόδοξος συμμετοχή ήταν υπερβολικά μειωμένη¹⁶² και οι αντιπαραθέσεις μεταξύ Ορθοδόξων και Διαμαρτυρομένων πολλές και οξύτατες.

Ως αιτία της κρίσεως της συμμετοχής της Ορθοδοξίας στο Π.Σ.Ε. θεωρούνται, σύμφωνα με τις Ορθόδοξες Εκκλησίες, οι διάφορες απαράδεκτες εξελίξεις εντός αυτού, και συγκεκριμένα «η εμπλοκή σε συζητήσεις επί θεμάτων εντελώς ξένων προς την Ορθόδοξο Παράδοσι, η επιμονή των ετεροδόξων στην ιδέα της μυστηριακής κοινωνίας, η χειροτονία των γυναικών, τα δικαιώματα των “σεξουαλικών μειονοτήτων”, οι τάσεις θρησκευτικού συγκρητισμού»¹⁶³.

Η αποτυχία των Διαλόγων και η ανωτέρω επακόλουθη, προοδευτική δυσπιστία των Ορθοδόξων προς αυτούς αποδυναμώνουν τα επιχειρήματα των Γ.Ο.Χ. και ιδίως την προσπάθειά τους να αποδείξουν, ότι οι Ορθόδοξες Εκκλησίες σκοπεύουν να ενωθούν με τους ετεροδόξους άνευ προηγουμένης δογματικής συμφωνίας. Αποδεικνύουν επίσης ότι οι Ορθόδοξες Εκκλησίες καταδικάζουν τις συγκρητιστικού τύπου ενώσεις, που πραγματοποιούν οι Διαμαρτυρόμενοι μεταξύ τους και εμμένουν στην Ορθόδοξο διδασκαλία, και τον τρόπο με τον οποίο οι άγιοι Πατέρες αντιλαμβάνονται την ένωσι της Ορθοδοξίας με τα ετερόδοξα εκκλησιαστικά σχήματα.

 

Σημειώσεις:

---

152. Περιοδικό Εκκλησία, τεύχος 10, 2000, σελ. 934-935 και 951-952.

153. Εφημερίς Ορθόδοξος Τύπος, φύλλο 1539, σελ. 3, 4.

154. Εφημερίς Ορθοδοξία, φύλλο 7, σελ. 30.

155. Εφημερίς Καθολική, φύλλο 2945, σελ. 4.

156. Οικουμενικού πατριάρχου Βαρθολομαίου, Περιοδικό Επίσκεψις, τεύχος 511, σελ. 26.

157. Κυπριανού αγιοκυπριανίτου, Ορθοδοξία και Οικουμενική Κίνησις, σελ. 24.

158. Περιοδικό Ορθόδοξος ένστασις και μαρτυρία, ένθ ανωτ. σελ. 31.

159. Κυπριανού αγιοκυπριανίτου, ένθ ανωτ. σελ. 51.

160. Περιοδικό Ορθόδοξος Ενημέρωσις, τεύχος 28, σελ. 109, Περιοδικό Εκκλησία, τεύχος 6, 2006, σελ. 457-458.

161. Κυπριανού αγιοκυπριανίτου, ένθ ανωτ. σελ. 97.

162. Περιοδικό Παρακαταθήκη, τεύχος 4, σελ. 2-4.

163. Περιοδικό Ορθόδοξος Ενημέρωσις, τεύχος 29, σελ. 119.