Ο Απόστολος Παύλος στον μαθητή του Τιμόθεο παραγγέλλει: «Ω, Τιμόθεε, την παρακαταθηκών φύλαξον» (Α' Τιμ. στ', 20). Και σε άλλο σημείο προτρέπει: «την καλήν παραθήκην φύλαξον δια Πνεύματος Αγίου του ενοικούντος εν ημίν» (Β΄ Τιμόθεον α', 14). Εφ’ όσον η Παρακαταθήκη διαφυλάσσεται δια του Αγίου Πνεύματος που ενοικεί στον άνθρωπο, σημαίνει ότι πρόκειται για μυστήριο της πίστεως και όχι για θεωρητικές αλήθειες.

«Η Παρακαταθήκη είναι η έκφανση τής Ακτίστου Χάριτος και ενεργείας του Θεού και της υποστατικής εν Χριστώ ενώσεως θείας και ανθρώπινης φύσεως, που είναι έργο της αλάθητου ενεργείας του Αγίου Πνεύματος, που φωτίζει τους Προφήτες, Αποστόλους και Αγίους στην καθοδήγηση των πιστών στην τήρηση του θελήματος του Θεού και της μεθέξεως της δόξης του Χριστού».

Στην ουσία η Παρακαταθήκη είναι το μυστήριο της πίστεως που αποκαλύπτεται στους Αγίους και παραδίδεται από αυτούς στα πνευματικά τους παιδιά.

«Η Παρακαταθήκη της Παραδόσεως υπάρχει προ της κτίσεως του κόσμου, φανερώνεται στους Προφήτες στην Παλαιά Διαθήκη, ολοκληρώνεται δια της ενσαρκώσεως του Λόγου και ενεργεί την κάθαρση, τον φωτισμό και την θέωση των πιστών στην Εκκλησία. Αυτό σημαίνει ότι η Παρακαταθήκη της πίστεως, ήτοι η Ιερά Παράδοση, δεν είναι διαφορετική από την Αγία Γραφή, αλλά εμπεριέχεται σε αυτήν. Ενώ δεν είναι διάφορη από την Αγία Γραφή, εν τούτοις δεν είναι η ίδια, διότι η Παρακαταθήκη-παράδοση ταυτίζεται με την Εκκλησία. Επίσης, η Παρακαταθήκη της Ιεράς Παραδόσεως υπάρχει στην Αγία Γραφή, όταν αναγινώσκεται και ερμηνεύεται στην Εκκλησία».

Έτσι, η Παρακαταθήκη της πίστεως-Ιερά Παράδοση είναι ευρύτερη της Αγίας Γραφής και βιώνεται μέσα στην Εκκλησία. Πρόκειται για την δωρεά του Αγίου Πνεύματος.

«Η Παρακαταθήκη της πίστεως είναι το κέντρο και η μορφοποιός δύναμη της Ιεράς Παραδόσεως που προϋποθέτει δοτήρα που είναι ο Τριαδικός Θεός, δωρεά της μεθέξεως της δόξης του Θεού, του άσαρκου Λόγου στην Παλαιά Διαθήκη και του σεσαρκωμένου Λόγου στην Καινή Διαθήκη και δέκτες, φύλακες και μεταδότες της θείας δωρεάς που είναι ο Προφήτης, ο Απόστολος και ο άγιος της Εκκλησίας».

Η Ιερά Παράδοση-παρακαταθήκη που είναι το μυστήριο του άσαρκου και σεσαρκωμένου Λόγου βρίσκεται στην Εκκλησία, αποθησαυρίζεται εν μέρει στην Αγία Γραφή και εμπεριέχεται σε όλη την λυτρωτική και συνοδική λειτουργία του Σώματος του Χριστού, δηλαδή την Εκκλησία. Ερμηνεύεται από τους Αγίους, αλλά συγχρόνως παραμένει μυστήριο.

«Παραμένει μυστήριο, διότι η θεία δόξα όπως και η μέθεξη αυτής, υπερβαίνει και την νόηση και την αίσθηση, αν και ολόκληρος ο άνθρωπος δοξάζεται-θεούται εν Θεώ».

Ο Χριστός είναι η Παρακαταθήκη την οποία παραδίδει η Εκκλησία δια της Ιεραρχίας δια μέσου των αιώνων, «κατά την θεία ευχαριστία στους Επισκόπους και τους Πρεσβυτέρους κατά την ημέρα της χειροτονίας τους, ώστε δια των Επισκόπων και Πρεσβυτέρων να φυλαχθή και μεταδοθή προς αγιασμό και θέωση των πιστών. Όμως, Αυτός ο ίδιος ο Χριστός φυλάττει, μεταδίδει και παραδίδει την Παρακαταθήκη, δηλαδή τον Εαυτό Του, με τους φίλους Του». Όποιος αποκόπτεται από την Εκκλησία «παύει να είναι φορεύς της Παρακαταθήκης».

Έτσι, συνδέονται στενότατα η Εκκλησία με την Παρακαταθήκη-παράδοση και την Αγία Γραφή. Η «Παρακαταθήκη της πίστεως» είναι η αποκάλυψη του Θεού που δόθηκε από τον άσαρκο και σεσαρκωμένο Λόγο στους φίλους Του, τους Προφήτες, και Αποστόλους και έπειτα στους Πατέρες, και παραμένει ως πολύτιμος θησαυρός στην Εκκλησία. Αυτή η «Παρακαταθήκη της πίστεως» καταγράφεται στην Αγία Γραφή και την Ιερά Παράδοση, για τα οποία θα γίνη λόγος στην συνέχεια.