Στο γεγονός τής κοιμήσεως τής Θεοτόκου βλέπουμε ένα ιδιαίτερο χάρισμα που δίνεται από τον Θεό στους φίλους Του, τους θεουμένους, που είναι «το χάρισμα τής μακαρίας τελευτής». Η Θεοτόκος πληροφορήθηκε πριν τρεις ημέρες από τον Χριστό δια τού αγγέλου ότι ήλθε η ώρα που θα φύγη από τον κόσμο αυτό και θα συναντηθή με τον Υιό και Θεό της. Ετοιμάσθηκε για το γεγονός αυτό και κυρίως για την μεγάλη αυτή συνάντησή της με τον Θεό, και, όταν ήλθε η ώρα τού θανάτου, τότε κοιμήθηκε στο μέσον τής Εκκλησίας. Η όλη σκηνή τής ορθοδόξου εικονογραφίας δείχνει ότι όλη η Εκκλησία, εν ουρανοίς και επί γης, συμμετέχει στο ένδοξο αυτό γεγονός και έχει στο κέντρο της την Υπεραγία Θεοτόκο.

Ο Απόστολος Παύλος εξέφρασε αυτήν την επιθυμία όταν έγραφε: «την επιθυμίαν έχων εις το αναλύσαι και συν Χριστώ είναι» (Φιλ. α΄, 23). Η ζωή τών αγίων δείχνει ότι οι άγιοι επιθυμούσαν τον θάνατο, υπερέβησαν τον φόβο τού θανάτου, θεωρούσαν την ώρα τού θανάτου ως ένα «θριαμβευτικό γεγονός». Το αγιολόγιο τής Εκκλησίας δείχνει αυτήν την νίκη τών αγίων επί τού θανάτου με την ένωσή τους με τον Χριστό. Οι Απόστολοι και οι Μάρτυρες προχωρούσαν ατρόμητοι στον θάνατο, οι όσιοι ασκητές αντιμετώπιζαν με πίστη και αγάπη την μακροχρόνια διαδικασία τού θανάτου. Πολλοί ασκητές αξιώθηκαν να προγνωρίσουν τον θάνατό τους και να ετοιμασθούν για την ώρα αυτή και πολλοί Μάρτυρες την ημέρα τού μαρτυρίου τους είδαν αγγέλους, αγίους, την Υπεραγία Θεοτόκο, τον ίδιο τον Χριστό, να τους ενισχύουν σε αυτήν την δύσκολη στιγμή.